Δράσεις αλληλεγγύης στους διωκώμενους αγωνιστές

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Στις 16/3/2015 έχει οριστεί στα δικαστήρια Κέρκυρας η δίκη πέντε φοιτητών του Ιονίου
Πανεπιστημίου. Η δίκη έρχεται ως φυσικό επακόλουθο των μηνύσεων που είχαν κατατεθεί σε
βάρος τους και αφορούσαν στην αγωνιστική τους δράση μέσα στο πανεπιστήμιο. Οι μηνύσεις
έγιναν από τους μεγαλοκαθηγητές του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Κάτσιο και Σαριδάκη, βασιζόμενες και
στηριζόμενες και σε καταθέσεις ατόμων της παράταξης ΠΑΣΠ. Οι διώξεις αυτές δε μας
εκπλήσσουν, καθώς έγιναν σε μια περίοδο όπου οι κοινωνικοί αγώνες-κοινωνικές αντιστάσεις
καταστέλλονταν, ως αποτέλεσμα μιας κεντρικής κρατικής πολιτικής, τόσο σε τοπικό όσο και σε
πανελλαδικό επίπεδο. Σε τοπικό επίπεδο και ιδιαίτερα στο χώρο του πανεπιστημίου, αυτό
εκφράστηκε με την εκκένωση του φοιτητικού στεκιού με εντολή της πρυτανικής αρχής το
καλοκαίρι του ’12, με τη σύλληψη 28 φοιτητών μέσα από την πρυτανεία τον Ιανουάριο του ’13 και
με την εκκένωση της κατάληψης της Via Revolta σε πανεπιστημιακό χώρο και την ταυτόχρονη
σύλληψη 10 ατόμων, τον Απρίλη του ’13.
Τις μηνύσεις και κατ’ επέκταση τη δίκη των πέντε φοιτητών τις αντιλαμβανόμαστε ως
πολιτικές γιατί αρχικά επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες μέσα στο πανεπιστήμιο και
κατά δεύτερον επειδή στοχοποιούν άτομα ενεργά σε κινηματικές διαδικασίες. Η δίκη αυτή
αποσκοπεί όχι μόνο στην καταστολή οποιασδήποτε αγωνιστικής δράσης, αλλά αφήνει και μια
παρακαταθήκη μέσω της τρομοκράτησης ότι οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια αυτοοργάνωσης
ή ακόμα και οργάνωσης στο πανεπιστήμιο θα ποινικοποιείται.
Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους πέντε διωκόμενους, καθώς
αποτελούν και αυτοί, όπως και εμείς, κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος. Άλλωστε στη θέση
αυτών θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας που διεκδικεί και αποφασίζει να πάρει τη ζωή του στα
χέρια του. Αντίστοιχα, εχθρευόμαστε όλους όσοι δυσφημίζουν τους κοινωνικούς αγώνες και
δείχνουν με το δάχτυλο τους αγωνιστές, είτε πρόκειται για αντιδραστικούς τεχνοκράτες-φοιτητές,
είτε για την πρυτανική αρχή.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 5 ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 16/3 ΣΤΙΣ 9 π.μ. ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτηγια το κείμενο συντρόφων-ισσών του Κ* ΒΟΞ

Τοποθέτηση του Νίκου Μαζιώτη μέλος του Επαναστατικού Αγώνα,

για το κείμενο συντροφισσών-συντρόφων του Κ* ΒΟΞ σε σχέση με τον εμπρησμό περιπολικού της τροχαίας στις 7 Φεβρουαρίου

 

Μετά τον εμπρησμό ενός περιπολικού της τροχαίας στα Εξάρχεια από ομάδα νεολαίων της πλατείας στις 7 Φεβρουαρίου και την επακόλουθη επέμβαση των ΜΑΤ συντρόφισσες και σύντροφοι του Κ* ΒΟΞ έβγαλαν ένα κείμενο στο οποίο, εκτός του ότι κατακρίνουν τους δράστες της ενέργειας ως «τζάμπα μάγκες», «ανεγκέφαλους» επιρρίπτοντας τους της ευθύνη για το ότι η επέμβαση των ΜΑΤ χτύπησε το ΒΟΞ και άσχετο κόσμο, τους απειλούν κιόλας.

Πέρα από το ότι στο κείμενο αυτό αναπαράγεται το γνωστό, εδώ και δεκαετίες επιχείρημα της καθεστωτικής αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όπως και τμημάτων πια του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου «περί προβοκάτσιας», «πρόκλησης της καταστολής» από τέτοιου είδους ενέργειες, εξάγονται και ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα από το γεγονός ότι κάποιοι παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για πολιτικό αφοπλισμό και αφομοίωση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Το πρώτο επιχείρημα των συντροφισσών και συντρόφων του Κ* ΒΟΞ είναι ότι παλιότερα, στην προ-ΣΥΡΙΖΑ εποχή, τέτοιες κινήσεις όπως του περιπολικού της τροχαίας μέσα στα Εξάρχεια συνοδευόταν από μονάδες ΔΕΛΤΑ και ΜΑΤ για το φόβο επίθεσης, γι’ αυτό ήταν αδύνατη μία τέτοια επίθεση, ενώ τώρα με τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που απομάκρυνε τις δυνάμεις των ΜΑΤ από τα Εξάρχεια μια τέτοια επίθεση είναι εύκολη από «τζάμπα μάγκες»!

Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι «το κόστος της ενέργειας ήταν πολλαπλάσιο του αποτελέσματος. Αν νομίζει κανείς ότι αξίζει τον κόπο για ένα καμένο περιπολικό της τροχαίας να χτυπηθεί και να συλληφθεί στην ευρύτερη περιοχή κόσμος, είναι απλά ανεγκέφαλος». Τα επιχειρήματα κλείνουν με το ότι «Είναι αλήθεια ότι την τελευταία τριετία οι επιθετικές δράσεις κομματιών του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο λόγω της υπέρμετρης αστυνομικής παρουσίας και καταστολής. Το να βγούμε τώρα ορισμένοι από μας και να επιτεθούμε στα σημεία εκείνα που σου αφήνει χώρο ουσιαστικά το νέο δόγμα της νέας πολιτικής ηγεσίας του ΠΡΟ.ΠΟ δείχνει απλά ότι είσαι τσάμπα μάγκας».

Ξεκινώντας από το τελευταίο, εδώ αποδεικνύεται ότι οι συντρόφισσες και σύντροφοι του Κ* ΒΟΞ παραχαράσσουν την ιστορία και τα γεγονότα.Γιατί σε αντίθεση με αυτά που λένε ότι τα τελευταία τρία χρόνια οι επιθετικές δράσεις κομματιών του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο, η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που υπάρχει η κατάληψη του ΒΟΞ, σχεδόν κάθε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ όπου η πλατεία Εξαρχείων ήταν κατάμεστη από κόσμο και νεολαία, γινόταν καταδρομική επίθεση από νεολαίους και συντρόφους στη διμοιρία των ΜΑΤ που φρουρούσε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη. Και αυτό συνεχίστηκε και όταν επί κυβερνήσεως Σαμαρά αποσύρθηκε η διμοιρία των ΜΑΤ από το υπουργείο Πολιτισμού. Η διμοιρία της Χαριλάου Τρικούπη ήταν κάθε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ πεδίο βολής από ρίψη μολότοφ. Στο ίδιο διάστημα έγινε, μετά από χρόνια και επίθεση στο Α.Τ. Εξαρχείων. Είναι γεγονότα τα οποία δεν μπορούν να διαψευστούν και οι συντάκτες του κειμένου οφείλουν να απαντήσουν: Δεν γινόταν επέμβαση στην πλατεία Εξαρχείων και στη γύρω περιοχή από ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ μετά από όλα αυτά τα γεγονότα; Δεν προκαλούσαν την καταστολή; Δεν έπεφταν δακρυγόνα, ξύλο, ακόμα και σε άσχετους θαμώνες της πλατείας; Δε γινόντουσαν προσαγωγές και συλλήψεις; Δεν είχαν αυτές οι επιθέσεις το ίδιο «πολλαπλάσιο κόστος» με εκείνη εναντίον του περιπολικού της τροχαίας; Και επειδή μιλάμε για επιθέσεις που έγιναν τα τελευταία δυόμιση με τρία χρόνια επί κυβερνήσεως Σαμαρά τι αλλάζει τώρα; Γιατί το ΒΟΞ ενώ δεν έχει βγάλει ένα κείμενο για επιθέσεις που έχουν γίνει επί κυβερνήσεως Σαμαρά βγάζει τώρα επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι φανερό ότι κάποιοι μέσα στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο έχουν τσιμπήσει το δόλωμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της νέας ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης όπου αποσύρουν τις δυνάμεις των ΜΑΤ περιμετρικά των Εξαρχείων, δίνουν εντολή να μη φέρουν όπλα τα ΜΑΤ στις διαδηλώσεις, εξαγγέλλουν την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ για τους πολιτικούς κρατούμενους και τους ενόπλους αγωνιστές, προσδοκώντας ως αντάλλαγμα την κοινωνική ειρήνη όχι μόνο στα Εξάρχεια, αλλά γενικότερα τον κατευνασμό του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου έτσι ώστε να μην προκαλούνται εντάσεις και επεισόδια. Και η αναφορά στη διαδήλωση των Ιμίων στο κείμενο του ΒΟΞ, όπου υποστηρίζουν ότι σωστά δεν έγιναν επεισόδια γιατί θα προκαλούσαν την καταστολή το επιβεβαιώνει. Και δεδομένου ότι η νέα ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως κάνει λόγο ότι ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος είναι ο χώρος από τον οποίο προέρχονται οι ένοπλες αντάρτικες οργανώσεις της τελευταίας δεκαετίας είναι φανερό ότι ελπίζουν και προσδοκούν και τη σιγή του ένοπλου αντάρτικου μέσω της ίδιας τακτικής του πολιτικού αφοπλισμού και της αφομοίωσης. Γιατί όπως έχει ομολογήσει και ο νέος αριστερός υπουργός Δημοσίας Τάξης το φαινόμενου του αντάρτικου πόλης, το οποίο έχει συνεχή παρουσία στην Ελλάδα για πάνω από σαράντα χρόνια είναι πολιτικό-κοινωνικό φαινόμενο και δεν αντιμετωπίζεται μόνο με αστυνομικά μέτρα αλλά με πολιτικά και τέτοια είναι η χαλάρωση των μέτρων της αστυνομικής παρουσίας στα Εξάρχεια, ο άτυπος αυτός  διάλογος του υπουργείου με τα Εξάρχεια και η τακτική του πολιτικού αφοπλισμού  και της αφομοίωσης.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μερίδα του τύπου ερμήνευσε ότι το κείμενο των συντρόφων και των συντροφισσών του Κ* ΒΟΞ απαντάει θετικά στην έκκληση διαλόγου από την αριστερή ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης που επιθυμούν διακαώς τον διαχωρισμό μέρος του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου από ενέργειες όπως ο εμπρησμός του περιπολικού της τροχαίας και την ευρύτερη πολιτική απομόνωση των ακτιβιστών που είναι υπέρ των συγκρούσεων στο δρόμο και του ένοπλου αγώνα. Προφανώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι ηγεσίες των υπουργείων Δημοσίας Τάξεως και Δικαιοσύνης θα επιθυμούσαν έναν πιο «υπεύθυνο» και «σοβαρό» αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο απαλλαγμένο από «ακραίους», «εξτρεμιστές», «προβοκάτορες», «μπάχαλους» κατά τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση Σαμαρά θα επιθυμούσε πριν δύο χρόνια μια «πιο σοβαρή» Χρυσή Αυγή χωρίς τις ακρότητες των ταγμάτων εφόδου που έτειναν να υποκαταστήσουν το ίδιο το κράτος, με την οποία Χρυσή Αυγή ενδεχομένως θα μπορούσαν και να συνεργαστούν, όμως η δολοφονία Φύσσα τους χάλασε την πολιτική σούπα και τους ανάγκασε να στραφούν εναντίον της.

Με βάση τα παραπάνω και το γεγονός ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, το επιχείρημα που διατυπώνουν παρακάτω οι συντάκτες του κειμένου από το ΒΟΞ, ότι: «εμείς λέμε ναι σε επιθετικές κινήσεις αλλά με συγκεκριμένα προαπαιτούμενα. Να είναι στοχευμένες, να γίνονται σε κατάλληλο timing, να υπολογίζουν το κόστος, να βρίσκονται σε σύνθεση με το μαζικό κίνημα, να έχουν διεισδυτικότητα στο κοινωνικό σώμα και πάνω απ’ όλα ηθική υπεροχή», είναι έωλο.

Ποιες είναι οι στοχευμένες ενέργειες που έχουν το κατάλληλο timing; Οι επιθέσεις στη διμοιρία της Χαριλάου Τρικούπη Παρασκευή και Σάββατο βράδυ με την πλατεία γεμάτη από κόσμο; Ή το καλύτερο timing είναι να γίνονται αυτές οι επιθέσεις με γεμάτη πλατεία, αλλά να γίνονται μετά τις 11 το βράδυ όταν θα είναι κλειστό το ΒΟΞ; Σε αυτή την περίπτωση δεν προκαλούν την καταστολή επί ασχέτων; Έχουν διεισδυτικότητα στο κοινωνικό σώμα, ή το κυριότερο ήταν σε σύνθεση με το «μαζικό κίνημα»; Και πιο είναι το μαζικό κίνημα; Υπάρχει μαζικό κίνημα με συμφωνημένες αρχές, τακτική, στρατηγική και δομές στις οποίες συμμετέχουν αυτές και αυτοί που συμφωνούν; Εκτός και αν ο καθένας θεωρεί το στέκι του, την κατάληψή του, την ομάδα του, το καφενείο του ότι είναι το μαζικό κίνημα και κάποιοι άλλοι οι «τζάμπα μάγκες και ανεγκέφαλοι», «οι προβοκάτορες», «οι μπάχαλοι» κλπ. Εκτός και αν ο κομματικός πατριωτισμός θεωρείτε μαζικό κίνημα, εκτός κι αν κάποιοι ως αναρχικοί θεωρούν ότι το να έχουν έναν διαμεσολαβητικό ρόλο, ειδικά αναβαθμισμένο, στη νέα τάξη πραγμάτων επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν ότι αυτό είναι μέρος του μαζικού κινήματος!

Η διολίσθηση των συντακτών του κειμένου σε πολιτικά απαράδεκτες θέσεις, που μόνο κινηματικές δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν φτάνει στο σημείο να απειλεί τους νεολαίους που έκαψαν το περιπολικό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η νέα ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σίγουρα θα τρίβουν τα χέρια τους με δηλώσεις του τύπου «και αφού με τις ενέργειές του μας βάζει όλους στο κάδρο καθώς εισπράττουμε τις συνέπειες των πράξεων του θα έχει να κάνει μαζί μας». Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι παίζουν το παιχνίδι τους; Την τακτική του διαίρει και βασίλευε και της αφομοίωσης; Αντί να τα βάζουν με την αστυνομία και τα ΜΑΤ που σε αντίποινα για επιθέσεις που δέχονται χτυπάνε κόσμο αδιακρίτως ή πνίγουν την περιοχή στα δακρυγόνα, τα βάζουν με τους νεολαίους που έκαψαν το περιπολικό. Να υπενθυμίσω ότι η αναπαραγωγή της θεωρίας της πρόκλησης καταστολής έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ότι υποστήριξε το Κ* ΒΟΞ στην εισήγησή του στην εκδήλωση της 17ης Οκτωβρίου 2014 με θέμα «Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση», όπου εκεί, αποδεχόμενοι ότι ο ένοπλος αγώνας είναι κομμάτι του κινήματος κατακρίνει τάσεις του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου που τα τελευταία χρόνια καταγγέλλουν επιθέσεις ένοπλης επαναστατικής βίας, ευθυγραμμιζόμενοι με την πάγια γραμμή της αριστεράς περί προβοκατόρων και χαφιέδων. «Και αν διαχρονικά ξεχώριζε η  στάση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος στο πώς αντιμετώπιζε τις ενέργειες ένοπλης βίας, δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνουμε μια πολιτική και πρακτική μετατόπιση ομάδων του κινήματος που τις καθιστά όμορες με τους διαχειριστές της εξουσίας ως προς την ιδεολογικοπολιτική αντιμετώπιση του ένοπλου αγώνα και την αφήγησή τους ως προς τη συνολική ερμηνεία του σκοπού, της προέλευσης και των αποτελεσμάτων της επαναστατικής βίας».

Μεσολάβησαν λίγοι μήνες από τις δηλώσεις αυτές και η ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ ώστε οι συντρόφισσες και σύντροφοι από το Κ* ΒΟΞ με αφορμή, όχι μια στοχευμένη πολιτικά ένοπλη ενέργεια, αλλά ένα ήσσονος σημασίας περιστατικό όπως ο εμπρησμός ενός περιπολικού της τροχαίας από νεολαίους που εκδήλωναν υγιώς τον αυθόρμητο εξεγερτισμό τους, για να εκφράσουν απόψεις που είναι όμορες με τους σημερινούς αριστερούς όμως διαχειριστές της εξουσίας. Σίγουρα οι νεολαίοι που πυρπόλησαν το περιπολικό της τροχαίας δεν είναι πολιτικοποιημένα άτομα που αντιλαμβάνονται έννοιες όπως πολιτική δράση, υπευθυνότητα, όπως άλλωστε όμως και πολλοί μέσα στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο. Είναι μέρος της «άγριας νεολαίας» που γοητευμένη από το μύθο των Εξαρχείων και της αναρχίας, έτσι όπως την αντιλαμβάνονται, συχνάζουν εκεί, ενίοτε συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, ελάχιστοι από αυτούς μπορεί να πολιτικοποιούνται και να μπαίνουν σε συλλογικότητες, εκφράζουν όμως κυρίως αυτό που έχει κάθε νεολαίος, δηλαδή έναν πηγαίο και αυθόρμητο εξεγερτισμό. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον εμπρησμό του περιπολικού της τροχαίας. Τα ίδια πράγματα έχουμε κάνει κι εμείς στην ηλικία τους. Τέτοιοι άλλωστε νεολαίοι ήταν και ο Αλέξανδρος  Γρηγορόπουλος  και  ο Μιχάλης Καλτεζάς που δολοφονήθηκαν από αστυνομικούς.

Χρέος λοιπόν αυτών που είναι πολιτικοποιημένοι είναι να οργανώσουν πολιτικά την οργή και τη δυσαρέσκεια της άγριας νεολαίας, όπως και άλλων άλλωστε κοινωνικών κομματιών, να τους προσφέρουν πολιτικά όπλα, ιδέες, προτάσεις, οργάνωση. Όμως η ίδια η ανικανότητα του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου λόγο των δικών του σοβαρών πολιτικών ελλείψεων να οργανωθεί σε ένα επαναστατικό κίνημα, παθογένειες όπως ο κομματικός πατριωτισμός και ο εναλλακτισμός ανάμεσα στα άλλα, έχει ως συνέπεια να μην μπορεί να πολιτικοποιήσει όχι μόνο την άγρια νεολαία, αλλά να επηρεάσει ευρύτερα και άλλα ταξικά και κοινωνικά κομμάτια. Αυτές οι πολιτικές ελλείψεις είναι επίσης η αιτία που ο αναρχικός αντιεξουσιαστικός χώρος στάθηκε ανίκανος εδώ και δεκαετίες να καθαρίσει την πλατεία Εξαρχείων από την πρέζα και το λαθρεμπόριο. Ας μην ψάχνουμε αλλού λοιπόν αιτίες για αυτά που χαρακτηρίζουν τα παιδιά στην πλατεία, δηλαδή την αποπολιτικοποίηση και τον ατομικισμό, γιατί ο ίδιος ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος τα αναπαράγει σε ένα μεγάλο βαθμό. Ας μη γίνονται λοιπόν κάποιοι αυτοαναγορευμένοι τιμητές ενός κινήματος που δεν υπάρχει.

Όσον αφορά τη βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση περί «βαθέους κράτους» και της αυτονόμησης των μεσαίων και κατωτέρων στελεχών της αστυνομίας από την ανώτερη ηγεσία τους και εδώ αποδεικνύεται ότι οι συντρόφισσες και σύντροφοι του Κ* ΒΟΞ έχουν τσιμπήσει το δόλωμα της αφομοίωσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αφού τελικά «Εν κατακλείδι, δε θεωρούμε ότι ο Πανούσης έδωσε εντολή την Παρασκευή να επιτεθούν στο ΒΟΞ αλλά ούτε καν οι ανώτεροι αξιωματικοί της αστυνομίας. Η χακί φασιστική πλέμπα ξαμολήθηκε και πήρε την πρωτοβουλία»!! Είναι μνημειώδες ιστορικό ντοκουμέντο βλακείας να απαλλάσσονται από «σοβαρούς αναρχικούς» από τις πολιτικές ευθύνες τους όσον αφορά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης αλλά και η ηγεσία της αστυνομίας. Εδώ, οι «σοβαροί αναρχικοί» του ΒΟΞ έχουν μπερδέψει την πολιτική ευθύνη του πολιτικού προϊστάμενου της αστυνομίας με τις επιχειρησιακές εντολές όσων διεξάγουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Είναι δυνατόν σε έναν ιεραρχικό μηχανισμό όπως η αστυνομία να μην έχει την πολιτική ευθύνη ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως για ότι κάνουν οι κατώτεροι του; Δηλαδή, τον Μάη του 2011, σε αντιμνημονιακή διαδήλωση όπου είχαν γίνει επεισόδια, όταν αστυνομικός των ΜΑΤ έσπασε το κεφάλι του διαδηλωτή Καυκά με πυροσβεστήρα, είχε δώσει προσωπικά εντολή γι’ αυτό ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως, ο Παπουτσής; Δεν πιστεύω ότι κανείς λογικός άνθρωπος θα πίστευε ένα τέτοιο πράγμα. Όμως, για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του Καυκά σαφώς και έχει την πολιτική ευθύνη. Και πολιτική ευθύνη σημαίνει τουλάχιστον ηθική συνέργεια, γιατί είναι πολιτικός προϊστάμενος αυτών που σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών. Όπως επίσης είχε την ευθύνη και για άλλες ενέργειες αστυνομικών, όπως των μοτοσικλετιστών της ομάδας ΔΙΑΣ που έπεσαν με τις μηχανές τους πάνω σε διαδηλωτές. Όπως την είχε τον Ιούνιο του 2011 στα επεισόδια για το μεσοπρόθεσμο στην πλατεία Συντάγματος, όταν αστυνομικοί των ΜΑΤ πέταγαν σπασμένα κομμάτια μάρμαρο πάνω στα κεφάλια των διαδηλωτών στο Μετρό του Συντάγματος.

Πιστεύουν οι συντρόφισσες και σύντροφοι του Κ* ΒΟΞ ότι είχε δώσει προσωπικά ο Παπουτσής τέτοιες εντολές; Έχει ή δεν έχει ευθύνες για αυτά που έκαναν οι υφιστάμενοί του; Γιατί αν πιστεύουμε ότι έχει τότε αποδεικνύονται τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που έχουν όσον αφορά την αντιμετώπιση της νέας αριστερής ηγεσίας της αστυνομίας στη νέα τάξη πραγμάτων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε σύγκριση με προηγούμενες κυβερνήσεις. Μάλλον ήταν μαλάκας και κορόιδο ο πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Τσούρας το 1985 που αν και δεν είχε δώσει εντολή στον Μελίστα να σκοτώσει τον Καλτεζά παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας. Τελικά, όλη αυτή η ερμηνεία περί βαθέους κράτους  και αυτονόμησης των μεσαίων και κατώτερων στελεχών της αστυνομίας εξυπηρετεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διότι εκτός του ότι προκαταβολικά βγάζει λάδι  τον νέο αριστερό υπουργό Δημοσίας Τάξεως για ότι γίνει από εδώ και πέρα, για ότι ενδέχεται να κάνουν οι φασίστες υφιστάμενοί του, συμπλέει με την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή στη σχέση αστυνομίας-πολιτών, για συμφιλίωση επιτέλους των σωμάτων ασφαλείας με το λαό, για εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας.

Τελικά κάποιοι αναρχικοί φαίνεται ότι βρήκαν επιτέλους την κυβέρνηση που τους ταιριάζει.

 

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

φυλακές τύπου Γ Δομοκού

 

ΥΓ. Με αφορμή την δεύτερη ανακοίνωση του Κ*ΒΟΞ σε σχέση με τον εμπρησμό του περιπολικού της τροχαίας, όπου εκτός όλων των άλλων αναφέρουν ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λειτουργούσε ενδοκινηματικά» σε συνδυασμό με την δήλωσή τους ότι δεν πρόκειται να κυνηγάνε τροχαίους στα Εξάρχεια και ότι δεν θα συμμετέχουν σε διαδηλώσεις ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει περίτρανα ότι το Κ*ΒΟΞ έχει δώσει διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στο νέο καθεστώς, ότι έχουν αφομοιωθεί πλήρως και ότι δρουν ως ο δούρειος ίππος του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο.

Πύρινα οδοφράγματα ενάντια στην «παρα-στρατιωτική επιχείρηση» που ξεκίνησε εναντίον της κατάληψης στο Aylesbury

Την περασμένηΤετάρτη το βράδυ οι εργαζόμενοι του δημοτικού συμβούλιου του Southwark  μαζί με 100 μπάτσους επιτέθηκαν στους καταληψίες στον εγκαταλελειμμένο οικισμό Aylesbury  (ένα από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη), σε μια επιχείρηση «παρα-στρατιωτικού τύπου».
Οι μπάτσοι και οι εργαζόμενοι  εμποδίστηκαν να εισέλθουν στο καταλυμένο κτίριο νωρίτερα το βράδυ από ένα φλεγόμενο οδόφραγμα και οχυρώσεις  με  φύλλα χάλυβα.

AylesburyEstate1702b

Ένας στρατός από μπάτσους στη συνέχεια προσπάθησε να εισβάλει από μία άλλη Θωρακισμένη είσοδο την οποία προσπάθησε να παραβιάσει με τροχούς,. Στην άγρια αντίσταση που ακολούθησε, οι καταληψίες εμπόδισαν τους μπάτσους από την είσοδο τους στο κτήριο για δύο ολόκληρες ώρες, καθώς πέταξαν κατά πάνω τους  οποιοδήποτε αντικείμενο ήταν διαθέσιμο.

Εν τω μεταξύ, καθώς η εκκένωση εν τέλει πραγματοποιήθηκε άλλο κτίριο είχε καταληφθεί από τους καταληψίες ακριβώς δίπλα από αυτό, προς αμηχανία των αρχών, ένα κτίριο που είχε προηγουμένως καταληφθεί και είχε εκκενωθεί δια της βίας από τους εργαζομένους του Συμβουλίου και μπάτσους σε προηγούμενες ημέρες.
Το κτήμα Alyesbury πρόκειται να κατεδαφιστεί κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης του αξίας £ 1.5 δισεκατομμυρίου, 18 ετών «εξευγενιστικού σχεδίου» του κτήματος. Οι καταληψίες, ο οποίοι  στον οικισμό στις 7 Φεβρουαρίου, αντιστέκονται  στο κυβερνητικό πρόγραμμα που σε συνεργασία με μεγάλες επιχειρήσεις προωθεί την  «κοινωνική κάθαρση» που λαμβάνει χώρα με ταχύτητα στο Λονδίνο κατά την τελευταία δεκαετία. Ένας καταληψίας ισχυρίστηκε ότι «Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι αποτελεσματικά της «κοινωνικής εκκαθάρισης» για να μετατραπεί το Λονδίνο σε ένα ωραίο« καθαρό »μέρος για τους πλούσιους. Μια ομάδα από μας ήθελε να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο αυτού του σχεδίου και  έτσι καταλάβαμε μερικά από τα διαμερίσματα ως πράξη αντίστασης και αλληλεγγύης. ”

AylesburyEstate1702a

Καθώς το βράδυ πολύς κόσμος είχε συγκεντρωθεί σε αλληλεγγύη με τους καταληψίες στο  πρόσφατα κατελημένο κτίριο, καθώς ήταν εμφανή, από τις απειλές των μπάτσων, ότι η επίθεση ήταν επικείμενη στο νέο κτίριο, με τις κατηγορίες της εγκληματικής βλάβης που συνήθως χρησιμοποιείται ως πρόσχημα. Πολλά συνθήματα ενάντια στον «εξευγενισμό» και την αστυνομία ακούγονταν, δημιουργώντας μια εινόνα του τι θα επακολουθούσε.. Στη συνέχεια, οι μπάτσοι επιτέθηκαν βίαια το πλήθος έξω από το τήριο και πραγματοποιήθηκαν συλλήψεις αργότερα μετατράπηκαν σε κατηγορίες για επίθεση εναντίον των δυνάμεων καταστολής μπάτσων, ή για υποκίνηση και περαιτέρω επίθεση κατά των μπάτσων. Το πλήθος των αλληλέγγυων ήταν έξω φρενών με τις βίαιες συλλήψεις και τις επιθέσεις εναντίων του, πράγμα  που οδήγησε  σε μάχες μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των αλληλέγγυων.
Η πολιορκία των καταληψιών συνεχίστηκε έως αργά τη νύχτα. Εν τω μεταξύ οι μπάτσοι έθεσαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο «διασποράς τάξη» στο σύνολο της ακίνητης περιουσίας, σε μια προσπάθεια να σπάσουν την αλληλεγγύη μεταξύ της ομάδας έξω και εκείνων στο εσωτερικό του μπλοκ χωρίς όμως να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα καθώς με διάφορους τρόπους εξασφαλίστηκε η ανατροφδοσία των καταληψιών με όλα τα αναγκαία υλικά για την παραμονή και την άμυνά τους.

B-HQSH5IgAAeFBH

. Ευτυχώς για εκείνους που είναι μέσα στην ομάδα κράτησαν στην επιστροφή παρά την αστυνομία μετακίνηση τους σε κάθε στιγμή, καταφέρνοντας να φέρει πολύ αναγκαίες προμήθειες.
Όσο για σήμερα η κατάληψη στο Aylesbury  συνεχίζει με την αστυνομία σχεδόν να απουσιάζει. Οι καταληψίες έχουν τη δυνατότητα να φύγουν και να εισέλθουν όποτε το επιθυμούν , και το βάρος της καταστολής έχει επωμιστεί ιδιωτική εταιρία security χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.

B-FjzagIUAABepV

Οι συλληφθέντες έχουν απελευθερωθεί όλοι με τις δίκες να έχουν οριστεί για μεταγενέστερες ημερομηνίες.

Πηγή : http://actforfree.nostate.net/?p=18923#more-18923

Σκότωσαν αλεπού και την κρέμασαν απ’ την πινακίδα

Η εικόνα του κρεμασμένου ζώου με σύρμα από το πόδι σε πινακίδα προκαλεί αποτροπιασμό

Σοκάρουν οι φωτογραφίες που απεικονίζουν μία αλεπού κρεμασμένη σε πινακίδα του Κ.Ο.Κ στο Αερινό, ενώ το θέαμα του κρεμασμένου ζώου προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό. Οι σοκαριστικές φωτογραφίες αναρτήθηκαν νωρίς το απόγευμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τον πρώην αντιδήμαρχο Βόλου Νίκο Μόσχο για να ακολουθήσει ομοβροντία αποδοκιμασίας.

Η φωτογραφία με το κρεμασμένο ζώο σε αγροτική περιοχή του Αερινού, πάνω στην πινακίδα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας προκάλεσε την οργή φιλόζωων όχι μόνο της περιοχής αλλά από ολόκληρη την Ελλάδα που με τα σχόλιά τους στηλίτευαν την αποκρουστική πράξη εκείνου που ξέσπασε με αυτό τον απαράδεκτο και απάνθρωπο τρόπο στο άτυχο ζώο.

Μάλιστα χαρακτήριζαν την πράξη αυτή ακατανόητη και άρρωστη ειδικά ως προς τον τρόπο με τον οποίο το άτυχο ζώο βρήκε τόσο φριχτό θάνατο.

Πηγή : http://www.taxydromos.gr/%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC/161185-%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CF%86%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C——-.html

 

—-ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ . Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ/Α ΑΠ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ.—-

«Επικήρυξαν» τις αλεπούδες εξαιτίας της λύσσας

Δεκατρία ευρώ για κάθε θανατωμένο ζώο θα παίρνουν οι κυνηγοί

Η λύσσα οδηγεί για άλλη μία χρονιά σε… επικήρυξη της αλεπούς. Για κάθε νεκρή αλεπού που θα προσκομίζουν οι κυνηγοί στις τοπικές κτηνιατρικές αρχές θα παραλαμβάνουν 13 ευρώ. Στόχος είναι να συλλεχθούν επαρκή δείγματα αλεπούδων προκειμένου να ελεγχθούν ανοσολογικά μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου προγράμματος εμβολιασμού κατά της λύσσας.
Σύμφωνα με στελέχη της Διεύθυνσης Κτηνιατρικής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα πρέπει να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον άλλοι δύο εμβολιασμοί μέσα στο 2015 (άνοιξη και φθινόπωρο) προκειμένου ο πληθυσμός να αποκτήσει ανοσία, αν και η ΕΕ θεωρεί ότι το πρόγραμμα πρέπει να συνεχιστεί για μία τριετία.
Οπως αναφέρεται στις συμπληρωματικές οδηγίες που απέστειλε την περασμένη εβδομάδα ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μόσχος Κορασίδης σε 25 περιφερειακές ενότητες της χώρας και σε άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες, θα πρέπει να συλλεχθούν συνολικά 1.212 αλεπούδες.
Μετά τις 28 Φεβρουαρίου (ημερομηνία λήξης της κυνηγετικής περιόδου) δικαίωμα θανάτωσης και συλλογής θα έχουν μόνο τα αρμόδια συνεργεία δίωξης που έχουν συγκροτηθεί στις Περιφέρειες.  Επιτρέπεται η θανάτωση δύο ζώων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο τα οποία δεν πρέπει να συλλέγονται από το ίδιο ή από γειτονικά σημεία.
Ως τα τέλη Φεβρουαρίου οι κυνηγοί οφείλουν να μεταφέρουν τα θανατωμένα ζώα σε χώρο που θα τους υποδείξει η τοπική κτηνιατρική αρχή λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα βιοασφάλειας (Κοινή Υπουργική Απόφαση 331/10301-25.1.2013 με αρ. ΦΕΚ 198, τεύχος Β’, όπως ισχύει) και χρησιμοποιώντας κατάλληλη συσκευασία την οποία θα προμηθεύονται από τις κτηνιατρικές υπηρεσίες.
Για καλύτερη προετοιμασία οι κυνηγοί θα πρέπει να ενημερώνουν τηλεφωνικά τις τοπικές κτηνιατρικές υπηρεσίες από την προηγούμενη ημέρα για την ακριβή ημέρα και ώρα εξόδου τους για τη συλλογή των δειγμάτων στο πλαίσιο της ενεργητικής επιτήρησης.
Επίσης, αφού θανατώσουν ένα ή περισσότερα ζώα, οφείλουν άμεσα να ενημερώνουν τηλεφωνικά και πάλι την τοπική κτηνιατρική αρχή προκειμένου να προετοιμαστεί ο αρμόδιος κτηνίατρος για την παραλαβή των ζώων. Στόχος είναι να προχωρήσει γρήγορα στην αιμοληψία από τις θανατωμένες αλεπούδες και τα δείγματα να αποσταλούν άμεσα στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς για τη Λύσσα στα ζώα.
Οι έξοδοι των κυνηγών προς αναζήτηση αλεπούδων θα πραγματοποιούνται κατόπιν συνεννόησής τους με τους κυνηγετικούς συλλόγους ή τις κυνηγετικές ομοσπονδίες, οι οποίες θα ενημερώνονται τηλεφωνικά σε εβδομαδιαία βάση από τις τοπικές κτηνιατρικές υπηρεσίες για τον συλλεγόμενο αριθμό ζώων έτσι ώστε να μην ξεπεραστεί, όσο είναι εφικτό, ο αριθμός των δύο  συλλεγόμενων αλεπούδων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο σε κάθε περιφερειακή ενότητα εφαρμογής του προγράμματος.
Η Ελλάδα εθεωρείτο χώρα ελεύθερη λύσσας από το 1987 ως τον Οκτώβριο του 2012, οπότε έγινε διάγνωση λύσσας σε κόκκινη αλεπού. Εκτοτε έχουν σημειωθεί 48 κρούσματα της νόσου σε άγρια και οικόσιτα ζώα: σε 40 κόκκινες αλεπούδες, πέντε σκύλους, μία γάτα και δύο βοοειδή.
Πηγή: http://www.tovima.gr/society/article/?aid=669858&h1=true#commentForm

Λογισμικό κατασκοπείας της NSA σε γνωστές μάρκες σκληρών δίσκων

Λογισμικό κατασκοπείας σε δημοφιλείς μάρκες σκληρών δίσκων όπως η Western Digital, η Seagate και η Toshiba φέρεται να φύτευε η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί μια πληθώρα στόχων, από κυβερνήσεις μέχρι οργανώσεις τζιχαντιστών.

Την αποκάλυψη έκανε η Kaspersky Lab, γνωστή ρωσική εταιρεία υπολογιστικής ασφάλειας, χωρίς όμως να κατονομάζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ ως υπεύθυνη -περιορίστηκε να βαφτίσει τους δημιουργούς του λογισμικό «Equation Group».

Ωστόσο πηγές των μυστικών υπηρεσιών επιβεβαίωσαν στο Reuters ότι το λογισμικό είναι προϊόν της NSA.

Σύμφωνα με την ανάλυση της Kaspersky, τα εργαλεία κατασκοπείας που εντοπίστηκαν «ξεπερνούν οτιδήποτε ήταν γνωστό ως σήμερα ως προς την πολυπλοκότητα των τεχνικών».

Ένα από τα εργαλεία ήταν «το πρώτο κακόβουλο λογισμικό με την ικανότητα να μολύνει σκληρούς δίσκους». Ο κακόβουλος κώδικας κρύβεται στο firmware του σκληρού δίσκου, το βασικό λογισμικό της συσκευής που ενεργοποιείται μόλις ανοίξει ο υπολογιστής.

Το κατασκοπευτικό λογισμικό είναι πρακτικά αδύνατο να εκριζωθεί, δεδομένου ότι το firmware δεν διαγράφεται ακόμα και αν ο χρήστης φορμάρει τον σκληρό δίσκο και εγκαταστήσει εκ νέου το λειτουργικό σύστημα.

Η Kaspersky αναφέρει ότι εντόπισε μολυσμένους υπολογιστές Windows σε 30 χώρες, με τα περισσότερα κρούσματα να καταγράφονται στο Ιράν, την Ρωσία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Κίνα, το Μάλι, τη Συρία, την Υεμένη και την Αλγερία.

Η λίστα των στόχων περιλαμβάνει κυβερνήσεις, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, τράπεζες, εταιρείες ενέργειας, ιδρύματα πυρηνικής ενέργειας και ισλαμιστικές οργανώσεις.

Η Kaspersky διαπίστωσε ακόμα ότι το λογισμικό της NSA παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με το Stuxnet, τον διαβόητο ιό που χρησιμοποιήθηκε για σαμποτάζ σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, και θεωρείται ευρέως προϊόν συνεργασίας των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Τόσο το Stuxnet όσο και ο ιός στους σκληρούς δίσκους αξιοποιούσαν δύο κενά ασφάλειας στα Windows που δεν είχαν εντοπιστεί ως τότε από τη Microsoft.

H Kaspersky εντόπισε και άλλα εργαλεία κατασκοπείας των Equation Group, ανάμεσά τους ο ιός Funny που εξαπλωνόταν αυτόνομα στα δίκτυα των στόχων. Σύμφωνα με τη ρωσική εταιρεία, το Funny δεν αποκλείεται να αναγνώριζε ευπαθείς στόχους στους οποίους θα μπορούσε στη συνέχεια να επιτεθεί το Stuxnet.

Στην περίπτωση του malware που κρυβόταν σε σκληρούς δίσκους, παραμένει άγνωστο πώς η NSA κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στον πηγαίο κώδικα του firmware ώστε να τον τροποποιήσει.

Ο ιός πάντως μπορούσε να λειτουργεί σε σκληρούς δίσκους από δέκα και πλέον κατασκευαστές, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρη την αγορά σκληρών δίσκων. Στη λίστα περιλαμβάνονται οι εταιρείες Western Digital, Seagate, Toshiba, IBM, Micron Technology και Samsung Electronics.

Οι Western Digital, Seagate και Micron δήλωσαν ότι δεν είχαν επίγνωση του θέματος. Η Toshiba και η Samsung αρνήθηκαν να σχολιάσουν, και η IBM δεν απάντησε στα αιτήματα του Reuters.

Σύμφωνα με αναλυτές που μίλησαν στο πρακτορείο, η αποκάλυψη θα μπορούσε όχι μόνο να βλάψει την NSA αλλά και να επηρεάσει τις εξαγωγές αμερικανικών συσκευών σε καχύποπτες χώρες όπως η Κίνα.

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ) ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ) ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Τα αυτοοργανωμενα ραδιόφωνα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος, οπλα στα χέρια των καταπιεσμένων, των συνειδητα μαχόμενων ενάντια στην εξουσία. Αυτό ειναι πλέον ενα συμπέρασμα που απορρέει απο την διαχρονική τους λειτουργία μέσα στον α/α χώρο και την χρησιμότητα που έχουν επιδείξει ολο αυτόν τον καιρό.

Ετσι με μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να πει κανείς οτι οι πολυπληθείς ομάδες που φτιάχνουν web radio το τελευταίο καιρό συνεισφέρουν στην πολυμορφικότητα της αντιπληροφόρησης, και πως αντικατοπτρίζουν το ίδιο το κίνημα μέχρι ενα βαθμό. Συλλογισμος τουλάχιστον επιφανειακός. Το λιγότερο που θα μπορόυσε να κάνει κάποιος ειναι να κρατά επιφυλάξεις , αν όχι εχθρικές διαθέσεις για πολλές απο αυτές τις ομάδες. Δυστυχώς πολλά ειναι τα άτομα του α/α χώρου και όχι μόνο που επιδίδονται στο “αθλημα” του ραδιοφωνατζή σαν χόμπυ – απο το σπίτι , χωρίς πολιτικες διεργασίες , ανοίγματα προς τη κοινωνία , δράσεις  και φυσικά χωρίς διάθεση να ρισκάρουν μια κατάληψη στα fm / am.

Τα τελευταία χρόνια η εξοικείωση με την τεχνολογία και η απλούστευση πολλών διαδικασιών επέτρεψε σε κόσμο ο οποίος δεν είναι «κομπιουτεράκιας» να κάνει σέρβερ το pc του. Ετσι δεν χρείαζεται να τρέχει σε συνελέυσεις, να αναλύει σενάρια καταστολής και να συνδιαμορφώνει με άτομα που δεν χωνεύει για να τον ακούνε οι φίλοι του..Τα πλέον πολυάριθμα «web radio των εξαρχείων»στερούνται πολιτικών χαρακτηριστικών (πέρα απο τσιτάτα που αναρτούν στο Facebook ), συλλογικών δομών και δράσεων που να ξεπερνούν τη μουσική playlist των εκπομπών τους. Η κοινωνια της πληροφόρησης συναντά την κοινωνία του θεάματος μέσα σε ένα μαυροκόκκινο στούντιο με βάρκα την ακροαματικότητα.

Συγχαρητήρια σύντροφοι.

Την ίδια στιγμή αυτοοργανωμένα ραδίοφωνα ανα τον ελλαδικό χώρο δέχτηκαν κατασταλτικές επιθέσεις τα τελευταία χρόνια και σε μερικές περιπτώσεις οι απώλειες ήταν αναμφίβολα μεγάλες, τόσο για τις δόμές των μέσων όσο και για το «κίνημα» το οποίο κίνημα όμως σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζει με αδιαφορία την καταστολή των ραδιοφώνων, σαν κάτι το ευτελές..*

Αδιαφορία συνήθως απο κόσμο που βλέπει πως μονο το στέκι του , μόνο η παρέα του, μονο η καταληψή του είναι αναρχικα αναγνωρισμένα και μετράνε στο βιογραφικό τους.. Ας γελάσουμε on και off air.

Γιατι η στόχευση πρεπει να είναι ΠΑΝΤΑ η κατάληψη στα ραδιοκύματα :

Η κατάληψη στα ερτζιανά δεν σημάινει απαραίτητα κάτι, (οι ραδιοπειρατές του 80 στη πλειοψηφία τους ήταν απολιτικ χομπίστες). Η κατάληψη οπως γράφεται εδώ μπαίνει σε ενα ευρύτερο πλαισιο δημιουργίας, συνδιαμόρφωσης και εξέλιξης , αντιπληροφόρησης και ελεύθερης έκφρασης απαλλοτριώνοντας ενα συλλογικό αγαθό. Η έκφραση, η δημιουργικότητα , η αντιπληροφόρηση των αυτοοργανωμένων ραδιοφωνικών σταθμών βρίσκονται συνεχώς σε αντιδιαστολή με τη μιζέρια την υποταγή και την κυριάρχη αντιληψη που εκπεμπουν τα κυρίαρχα media.Να μην ξεχνάμε οτι το διαδικτυακό ραδιόφωνο – ανεξαρτήτως τι του εκφέρεται – δεν έχει νομικές κυρώσεις ακόμα. Τι θα κάνουν οι εν λόγω άνθρωποι αν αυτό αλλάξει?

Θα αναζητήσουν λύση συλλογικά η θα δράσουν μεμονωμένα και σπασμωδικά οπως δημιουργησαν και τα σάπια radio τους? Μακάρι μεσω διαδοχικών αλλαγών να αναβαθμίσουν ποιοτικά και ποσοτικά τις δομές τους και να καταλαβουν συχνότητες ή ακόμα να συνεισφέρουν στα ραδιόφωνα που υπάρχουν ήδη -σαν μελη.

Η ρωγμή με το υπάρχον, δεν θα επιτευχθεί με το web radio της παρέας μας, αλλά με σοβαρές πολιτικές δομές που στοχεύουν στην κατάληψη συχνοτήτων και στην αυτοδιαχείριση του μέσου, ενός μέσου το οποιο έχει την δυναμική να αποτελέσει δυνατό όπλο στη μάχη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

—-

  • Πέσιμο απο τον FREE FM στη συχνότητα των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής Έκφρασης (98.0 fm) – 2005
  • Eμπρησμός Radio Revolt απο φασίστες το 2010 (το οποίο εξέπεμπε στους 88.7 στα fm και απο τότε δεν επανήλθε)
  • Πεσιμο των μπάτσων στο Παράρτημα και απο τότε έσβησε σιγα σιγά το Ραδιο Κατάληψη 93.7 -2012
  • Διακοπη του ίντερνετ στη Ραδιουργία μετα απο εντολή του Πανεπιστημίου 87.7 – 2012
  • Πέσιμο των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, κατάσχεση των μηχανημάτων των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής ΄Εκφρασης -2013
  • Διακοπή παροχής ίντερνετ στο χώρο των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής Εκφρασης 93.8fm η οποία επανακτήθηκε μονο μερικώς -2013
  • Ριξιμο της κεραίας στον 105fm , δυο φορές μέσα σε ένα χρόνο απο τις Πρυτανικές αρχές και την Ε.Ε.Τ.Τ.
  • Ριξιμο της κεραίας των fm και στον 1431am μετα απο εντολη του Πρύτανη-2014

Ελλάδα: “DE PROFUNDIS – ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ”, κείμενο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Στάλθηκε στο Inter Arma:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

Δεν είχαμε καμία πρόθεση να συνεισφέρουμε στη συνέχιση της δημόσιας κατρακύλας και του εσωτερικού κανιβαλισμού που με αρχιτεκτονική μαεστρία διευρύνουν αστυνομία, δημοσιογράφια και η άθλια πολιτικάντικη συνέντευξη του Ξηρού. Όμως η αθλιότητα βασιλεύει…

i) Κάποτε ρουφιάνος… πάντοτε προδότης

Τι πιο εξοργιστικό απ’ το να μιλάει ο χαφιές της 17Ν για ήθος… Αυτός που στις προανακριτικές του καταθέσεις το 2002 (υπάρχουν αναρτημένες στο διαδίκτυο), κλαψούριζε και εκλιπαρούσε τους μπάτσους να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης, ως αντάλλαγμα της συνεργασίας του με τις διωκτικές αρχές.

Τι πιο προκλητικό απ’ το να εμφανίζεται ο καταδότης ως ο τιμητής του “κινήματος”. Αυτός που, μέχρι σήμερα, δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγνώμη από τους πρώην συντρόφους του για τις ισόβιες που τους “χάρισε” με τις αβίαστες ομολογίες του στην αντιτρομοκρατική (χωρίς να πέσει ούτε καν μια σφαλιάρα).

Τι πιο αντιφατικό απ’ το να επικαλείται ο γραφικός επίδοξος ηγετίσκος σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και στη διαφορετικότητα. Στα παραληρήματά του που υποδυόταν την μετεμψύχωση του Καραϊσκάκη, εμφάνιζε κόμπλεξ εξουσιομανίας, δοκιμάζοντας τα νεύρα των συντροφισσών και των συντρόφων που, με τιτάνια υπομονή, τον ανέχονταν έναν ολόκληρο χρόνο και τον φυγάδευαν, με ρίσκο τη ζωή και την ελευθερία τους, απ’ τους μπάτσους.

Τι πιο εγκλωβιστικό απ’ το να αναβάλουμε διαρκώς την ολική ρήξη μαζί του, που θα μας απελευθέρωνε απ’ την ψυχική του δυσωδία. Ανίκανος να συντηρήσει ακόμα και τον εαυτό του με την εκδίωξη απ’ τους κύκλους μας, ήταν ζήτημα ωρών να πέσει στα χέρια της αστυνομίας και, με δεδομένη την προδοτική του ιστορία, παραμόνευε ο κίνδυνος να καρφώσει το σχέδιο της απόδρασης που είχαμε οργανώσει και ο ίδιος διαρκώς σαμπόταρε. Δε θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που θα ρουφιάνευε.

Τι πιο ΛΑΘΟΣ απ’ την αντίφασή μας. Ενώ στην αρχή τον στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις θεωρώντας τον σύντροφο, γράφοντας μάλιστα «κάποτε αντάρτης… πάντοτε αντάρτης», ξεχάσαμε πως υπάρχει και το «κάποτε ρουφιάνος… πάντοτε προδότης».

Προδότης της φιλίας, της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης που του προσφέραμε, κόντρα σε μια πραγματικότητα που, όσο περνούσαν οι μήνες, αποκάλυπτε ότι πρόκειται για ένα ελεεινό υποκείμενο και ένα σιχαμερό, μυθομανή υπάνθρωπο.

Η κατάληξή του να τρέχει κυνηγημένος από όλους τους κρατούμενους από όλες τις πτέρυγες και να βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας που του παρέχει η σωφρονιστική υπηρεσία, είναι αναμενόμενη: όχι γιατι, όπως ψευδώς αναφέρεται από τα media, οι κρατούμενοι τον θεωρούν υπεύθυνο για τις φυλακές τύπου Γ’, επειδή παραβίασε την άδειά του. Αν ήταν έτσι, τότε στις διαδηλώσεις δε θα έπρεπε να γίνονται συγκρούσεις με την αστυνομία, γιατί αυξάνεται καταστολή και το αντάρτικο πόλης θα έπρεπε να σιγήσει γιατί κατατίθενται τρομονόμοι.

Ο Ξηρός είναι κυνηγημένος από όλους για τις εμετικές βρωμιές που τόλμησε να εκστομίσει εναντίον μας μέσα στη φυλακή και για το στίγμα του ρουφιάνου που θα τον συνοδεύει για πάντα. Αυτός και οι όμοιοί του ξεφτίλισαν το αντάρτικο πόλης και σπίλωσαν ένα μεγάλο κομμάτι του, μετατρέποντάς το σε μια ιστορία κατάδοσης και προδοσίας.

Τουλάχιστον εμείς, με τις “μαφιόζικες πρακτικές” μας, ποτέ δεν προδώσαμε ούτε τις ιδέες μας, ούτε τους συντρόφους μας. Αλλά ακόμα και αυτοί που συνελήφθησαν για την οργάνωσή μας, δίχως να έχουν καμία σχέση, και ας μη θεωρούμε κάποιους από αυτούς συντρόφους κι άλλους να τους θεωρούμε ακόμα και προσωπικούς εχθρούς, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπήρχε ανάμεσά τους ρουφιάνος και καταδότης.

ii) Από τα όπλα της κριτικής… στην αυτοκριτική

Το παρακάτω κείμενο είναι ο δικός μας εσωτερικός καθρέπτης. Παραμορφωμένος και αρκετά θολός μετά τη δημόσια περιφορά του στο θυσιαστήριο των media, παραμένει ένα δικό μας κομμάτι που δε θα προσποιηθούμε πως δεν το αναγνωρίζουμε. Να αγαπάς την ευθύνη σημαίνει να μη φοβάσαι να εκτεθείς, να μην πουλάς τον εαυτό σου για χάρη μιας ατσαλάκωτης “καλής” δημόσιας εικόνας. Ας γκρεμιστούν λοιπόν όλα τα είδωλα και πρώτα απ’ όλα τα δικά μας.

iii) Σπάζοντας την αποκρυπτογράφηση

Ποτέ δεν αγαπήσαμε τους ισχυρούς. Η συνείδηση και η καρδιά μας πάντα διαλέγει το μέρος των κυνηγημένων, των διωκόμενων, των καταζητούμενων. Όταν κάποιος αποφασίζει να φύγει από τη φυλακή, παραβιάζοντας μια άδεια, η βοήθεια και η στήριξή μας είναι δεδομένες. Ποιός μπορεί να πει σε κάποιον να επιστρέψει στη φυλακή; Ποιός θα αρνηθεί να προσφέρει το χέρι του ολόψυχα απ’ τη μεριά της καρδιάς του σε κάποιον που παραβιάζει την πενθήμερη ελεγχόμενη ελευθερία του για να βγει στην παρανομία; Εμείς σίγουρα όχι. Όμως η πραγματική ζωή δεν είναι ποιητικά επαναστατικά τσιτάτα, ούτε θεωρίες για όλες τις χρήσεις. Η ζωή είναι επιλογές που έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η ζωή είναι πράξεις που για να έχουν προοπτική, πρέπει να διαθέτουν μνήμη.

Η μετάθεση ευθυνών είναι το πιο εύκολο πράγμα… «Δεν ξέραμε… Δε γνωρίζαμε… Δεν υπολογίσαμε σωστά». Η αλήθεια, όμως, είναι πιο απλή: Ξέραμε, γνωρίζαμε, επιλέξαμε να υπολογίσουμε λάθος…

Με πλήρη επίγνωση, σταθήκαμε αδιάφοροι απέναντι στο βιβλίο της ιστορίας. Το καλοκαίρι του 2002, οι συλλήψεις της 17Ν, οι καταδόσεις και οι μαρτυρικές καταθέσεις (με εξαίρεση αυτούς που τίμησαν την οργάνωσή τους), είναι ένα από τα πιο μελανά σημεία του ελληνικού αντάρτικου πόλης. Είναι μαύρες σελίδες που έχουν μείνει αλησμόνητες σε όλους μας. Άλλωστε, ακόμα και αν επικαλούμασταν επιλεκτική “αμνησία” και πάλι εις βάρος μας θα ήταν.

Υπήρχε λοιπόν μια ιστορία φυλακισμένων ανθρώπων με πολλές ισόβιες επειδή κάποιοι “μίλησαν” στην αστυνομία. Και υπάρχουν μέχρι σήμερα εκκρεμότητες, υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί ούτε στον τόνο ούτε στην ένταση που τους αρμόζει. Μιλώντας όμως για εμάς, το πιο βαρύ είναι ότι εμείς οι ίδιοι νεκραναστήσαμε με την επιλογή μας την πιο αποκρουστική πτυχή αυτής της ιστορίας που για χρόνια είχε πέσει σε λήθαργο.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: «Δεν έχει το δικαίωμα ένας άνθρωπος να ξαναγράψει το βιβλίο της ιστορίας του;». Δυστυχώς η ζωή φρόντισε να μάς δώσει απάντηση με το χειρότερο τρόπο.

Υπάρχουν πράγματα που δεν ξεγράφονται και η ρουφιανιά είναι ένα από αυτά. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος θελήσει να ξαναγράψει το βιβλίο της ζωής του, οφείλει να περάσει απ’ την “κάθαρση” μιας δημόσιας αυτοκριτικής και μιας σεμνής και γενναίας συγνώμης. Όμως είπαμε, εδώ μιλάμε μόνο για εμάς. Όλα αυτά τα ξέραμε και επιλέξαμε να προσπεράσουμε την ιστορία. Ξεγελαστήκαμε από κανέναν; Προφανώς όχι. Επιλέξαμε συνειδητά ότι “η επανάσταση αγιάζει τα μέσα”. Ακόμα όμως κι αν “η επανάσταση αγιάζει τα μέσα”, το σίγουρο είναι τελικά πως “η επανάσταση δεν αγιάζει τους ανθρώπους”.

Αδιαφορήσαμε για τις εκκρεμότητες μιας προδοτικής ιστορίας γιατί βιαζόμασταν και θέλαμε περισσότερο από κάθε τι άλλο να συνεχίσουμε τη δική μας ιστορία, να ξανακατακτήσουμε την ελευθερία μας και να χωθούμε στη μάχη του αναρχικού αντάρτικου πόλης. Όμως ξεχάσαμε πως σε βρώμικες και χρησιμοποιημένες σελίδες τίποτα όμορφο και τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να γραφτεί.

Και η φθορά, η παράνοια και η ασχήμια εξαπλώθηκε σαν πανούκλα σε ό,τι ωραίο θέλαμε να χτίσουμε. Θέλαμε να απελευθερωθούμε και ταυτόχρονα αιχμαλωτίζαμε συντρόφισσες, συντρόφους και φίλους και τον εαυτό μας σε ένα λαβύρινθο τακτικισμού και ανορθόδοξων μεθοδεύσεων. Μάθαμε με τον πιο πικρό τρόπο πως η ασχήμια δεν πολεμιέται με την ασχήμια. Για έναν ολόκληρο χρόνο με ατελείωτη υπομονή και τη δουλειά του μυρμηγκιού, απ’ το τίποτα χτίσαμε σχεδόν τα πάντα. Οργανώσαμε ένα σχέδιο (μακριά απ’ τα αισχρά ψέματα ότι δήθεν αδιαφορούσαμε για τις ζωές άσχετων πολιτών) που θα εξευτέλιζε την καρδιά του σωφρονιστικού συστήματος. Με βόμβα 150 κιλών, τοποθετημένη σε βαρέλι με κωνική κεφαλή, ακολουθώντας την πατέντα του EFP (μεθοδολογία που εφαρμόζουν Ιρακινοί αντάρτες εναντίον αμερικάνικων οχυρών για την κατεύθυνση του ωστικού κύματος με διατρητική ισχύ), θα γκρεμίζαμε τον τοίχο της φυλακής εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες για τραυματισμούς άσχετων ανθρώπων. Ένα σχέδιο για το οποίο χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες προετοιμασίας απ’ τους συντρόφους μας εκτός των τειχών. Με αφορμή, λοιπόν, όλα τα ψέματα των μπάτσων και σε αυτόν τον τομέα, θα πούμε κάποιες λεπτομέρειες του σχεδίου που επιμελώς αποκρύφτηκαν. Η επιχείρηση της απόδρασής μας θα γινόταν με την τοποθέτηση ενός παγιδευμένου οχήματος στο μαντρότοιχο της φυλακής, με σκοπό την κατάρρευση μέρους αυτού και την εύκολη έξοδό μας από την τρύπα που θα άνοιγε. Βέβαια, όχι τα 150kg που θα μπαίνανε, αλλά και 300kg να τοποθετούνταν απλά μέσα σε ένα όχημα, το ωστικό κύμα θα χτύπαγε λιγότερο τον πέτρινο τοίχο της φυλακής, χωρίς να πετύχει την απαραίτητη ζημιά και περισσότερο θα εκτονωνόταν σε πιο αδύναμα σημεία, όπως τα στενά της περιοχής, προξενώντας τεράστιες ζημιές. Αυτό εξάλλου είχε δείξει η εμπειρία μας από το χτύπημα με ωρολογιακό μηχανισμό, που είχε πραγματοποιήσει η οργάνωση μας, σε κομμάτι του τοίχου των φυλακών Κορυδαλλού το 2010. Τώρα, που προφανώς δε γινόταν κιόλας να υπάρξει προειδοποιητικό τηλεφώνημα εκκένωσης κτιρίων, έπρεπε να βρούμε μια λύση. Μετά από αναζήτηση μηνών, καταλήξαμε στο να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική Explosive Formed Penetration (EFP). Συνοπτικά να πούμε ότι με αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιείς ένα τσιμεντένιο δοχείο που, από τη μπροστά πλευρά, τοποθετείς μια ατσαλένια κωνική κεφαλή, σε διαστάσεις συναρτώμενες από το δοχείο και το υλικό του στόχου. Κατά την έκρηξη, το ωστικό κύμα κατευθύνεται μόνο προς την κατεύθυνση που στοχεύει και μετατρέπει την ατσαλένια κεφαλή σε βλήμα με τεράστια ταχύτητα, που προσκρούει ακριβώς στο στόχο. Το δοχείο και η κεφαλή που θα χρησιμοποιούσαμε για το συγκεκριμένο σχέδιο είναι το “βαρέλι με τα εκρηκτικά” που βρέθηκε στην Ανάβυσσο. Προφανώς προηγήθηκαν δοκιμές μικρότερης κλίμακας, για να είμαστε σίγουροι για τα αποτελέσματα. Δοκιμές που χρειάστηκαν χρόνο και υπήρχε ρίσκο για τους συντρόφους μας έξω, αλλά έπρεπε να γίνουν. Όταν πραγματοποιήθηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές και τελικά είδαμε ότι το ωστικό κύμα όντως εστιάζει εκεί που θέλουμε και ο περιβάλλων χώρος επηρεάζεται στο ελάχιστο, τότε το σχέδιο μπήκε μπροστά. Σαν επιπλέον ασφάλεια και παρόλο που δεν ήταν απαραίτητο, λόγω αυτής της μεθόδου, θα τοποθετούνταν ως φράγμα σακιά άμμου περιμετρικά του βαρελιού, μέσα στο όχημα, έτσι ώστε να απορροφηθεί και το ελάχιστο ωστικό κύμα που θα πήγαινε σε άλλη κατεύθυνση. Το σχέδιο της απόδρασης, σε αυτόν τον τομέα αλλά και γενικότερα, ήταν φτιαγμένο ώστε να μην υπάρξει καμία μη προγραμματισμένη απώλεια ζωής ανθρώπου.

Ένα χτύπημα που δε θα είχε ξαναγίνει, εναντίον του πιο άσχημου μνημείου της αιχμαλωσίας. Και το κυριότερο, μια απελευθέρωση που θα μας οδηγούσε ξανά στη μάχη και στα οπλισμένα μονοπάτια του αντάρτικου πόλης. Στο όνομα, όμως, ενός υπέροχου σκοπού, αρχίσαμε τις εκπτώσεις σε συμπεριφορές, σε εμμονές, σε παραληρήματα, σε αλαζονείες, σε οτιδήποτε μας έκανε αναρχικούς. Κι όλα αυτά για να μη χάσουμε την ευκαιρία, τη στιγμή, τη φάση, το μπαμ, την ελευθερία μας… Και τελικά τα χάσαμε όλα. Και το πιο σημαντικό, χάσαμε ανθρώπους. Άνθρωποι που δεν είχαν μελανά σημεία ενός ντροπιαστικού παρελθόντος, αλλά κρυστάλλινο παρόν και φλογισμένο μέλλον, βγήκαν καταζητούμενοι και άνθρωποι που δεν είχαν ιδέα σε τι και ποιούς βοηθούσαν ή, ακόμα, δεν είχαν την παραμικρή σχέση, μπήκαν φυλακή. Η ευθύνη βαραίνει κυρίως εμάς. Δε μιλάμε τόσο για το αποτέλεσμα (δεν είμαστε ηθικοί αυτουργοί των πάντων και, όσον αφορά τους συντρόφους μας, είμαστε ισότιμοι στις αποφάσεις), όμως αναφερόμαστε στο αποκρουστικό κλίμα που διαμορφώσαμε.

iv) Η “απόλυση”, ο Νετσάγιεφ και η αλληλογραφία

Δεν αποδεχόμαστε ούτε αρνούμαστε τίποτα. Όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από τη μισή αλήθεια (και σε κάποιες περιπτώσεις απ’ την καθόλου αλήθεια). Οι δημοσιογράφοι, σε συνεργασία με την αστυνομία, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: κατέσφαξαν την αλήθεια στο βωμό του ψέματος. Μίλησαν για “τσιμεντώματα”, για “μακελειό”, για “αρχηγικές εντολές”, για “πρόκληση δεκάδων ανυποψίαστων θυμάτων”, ενώ έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, λέγοντας πως αναθέταμε την εκπλήρωση των ενεργειών μας σε ποινικούς. Παράλληλα, η λεηλασία της αλήθειας συνεχίστηκε με την επιλεκτική αναφορά σε αποσπάσματα της προσωπικής μας αλληλογραφίας. Όταν το προσωπικό γίνεται δημόσιο, τότε το σκοτάδι των μυστικών που φυλάμε παραμορφώνεται από το φως ενός προβολέα ανάκρισης που διαστρεβλώνει τα πάντα. Όποιος νιώθει τόσο “καθαρός” ώστε να μην έχει πρόβλημα που θα βγει το προσωπικό του ημερολόγιο στις τηλεοράσεις, οι σκέψεις, τα μυστικά του, οι κακίες, οι εντάσεις του, η τσαντίλα του, ο θυμός του στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τότε ήδη έχει πεθάνει από πλήξη.

Ό,τι μοιράζεται μια ομάδα, ή κάποιοι φίλοι ανάμεσά τους, έχει έναν κώδικα που δε σπάει με καμία αποκρυπτογράφηση. Είναι το κωδικοποιημένο πλεόνασμα μιας εσωτερικής ιστορίας που έχει παρελθόν και δεν είναι για δημόσια αφήγηση. Είναι ένας κώδικας σχέσης που τον αντιλαμβάνονται και τον ερμηνεύουν οι ίδιοι που συμμετέχουν στην ιστορία. Αν καθετί που λέει εμπιστευτικά ο φίλος στο φίλο και ο σύντροφος στη συντρόφισσα ήταν προορισμένο να βγει δημόσια, τότε θα ήμασταν καταδικασμένοι να μείνουμε μουγγοί. Ας το αναλογιστεί αυτό ο καθένας την επόμενη φορά που θα πει ένα μυστικό, μια “κακία” ή κάτι πάνω στα νεύρα του σε ένα φίλο του. Πώς θα ένιωθε αν έβγαινε δημόσια; Πόσο μάλλον όταν σε αυτόν το δημόσιο κανιβαλισμό, οι μπάτσοι προσθέτουν τις δικές τους πινελιές αισχρού ψέματος. Θέλοντας ταυτόχρονα να χώσουν κι άλλους ανθρώπους και φίλους, που δεν έχουν καμία σχέση, σε νέες δικογραφίες.

v) Οι βομβιστικές “αστοχίες”

Αστοχία ήταν η επιλογή που κάναμε να “διαγράψουμε” την ιστορία και όχι το γεγονός ότι δεν έσκασαν κάποιες βόμβες. Οι σύντροφοι δεν κρίνονται από τις επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητες που έχουν, αλλά απ’ τις σχέσεις και τη φιλία που τους ενώνει. Εκεί υπήρξε αστοχία υλικού και όχι στο αν έσκασε ο πυροκροτητής ή αν δούλεψε το ρολόι. Εκατό βόμβες να σκάσουν και χίλια πιστόλια να βρουν το στόχο τους, όταν δεν υπάρχει συντροφικότητα, σεβασμός, εκτίμηση και αξιοπρέπεια, η αστοχία παραμένει. Το πραγματικό βραχυκύκλωμα συμβαίνει όταν η συντροφικότητα συναντάει την παράνοια. Αλλά, αφού μιλάμε για αυτοκριτική και όχι για τρίτους, το γεγονός ότι βρισκόμαστε φυλακή, σημαίνει ότι σε κάποια… στροφή του δρόμου, κάναμε κι εμείς το δικό μας επιχειρησιακό λάθος. Άρα, ο αναμάρτητος (και όχι ο αδρανής) πρώτος τον λίθον βαλέτω…

vi) Η ηγετική ομάδα της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και οι εντολές

Αν θέλαμε να είμαστε ηγέτες, θα διαλέγαμε άλλο δρόμο, πιο ασφαλή και πιο σίγουρο, και όχι το αναρχικό αντάρτικο πόλης. Είμαστε μια κοινότητα συντρόφων και φίλων, χωρίς αρχηγούς και υποτακτικούς. Είμαστε αρχηγοί μονάχα του εαυτού μας. Προφανώς δεν είμαστε ίδιοι. Ο καθένας μας έχει τις δικές του ικανότητες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, αλλά διαφορετικές. Όμως όλοι δίνουμε τα πάντα για τη Συνωμοσία που σχεδιάσαμε και ποτέ δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε. Δεν έχουμε ηγετικά στελέχη, είμαστε η Όλγα, ο Γιώργος, ο Μιχάλης, ο Γεράσιμος, ο Χρήστος, ο Χάρης, ο Παναγιώτης, ο Δαμιανός, ο Γιώργος, ο Θεόφιλος και έχουμε ένα όνομα… Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

vii) Σχέσεις με ποινικούς

Μέσα στη φυλακή μάθαμε ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες για την οδοσήμανση ανθρώπων. Δεν οικειοποιούμαστε τη ρητορική των εισαγγελέων, ούτε τους χαρακτηρισμούς των δικογραφιών. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται απ’ τις πράξεις και τις επιλογές του. Γι’ αυτό απεχθανόμαστε τις σκονισμένες ιδεολογικές ταμπέλες που ταξινομούν αβίαστα τους ανθρώπους. Μάθαμε ότι η ζωή πάει πιο πέρα από τους ορθόδοξους πολιτικούς ορισμούς. Οι αξίες της αξιοπρέπειας, της φιλίας, της αλληλεγγύης, δε διδάσκονται στα γυάλινα ιδεολογικά αμφιθέατρα, αλλά στη συνέπεια που δείχνει ο καθένας στις δυσκολίες της ζωής. Είμαστε περήφανοι για τους φίλους μας που στάθηκαν δίπλα μας. Γιατι πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για την αναρχία, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που μιλάνε για τον τρόπο με τον οποίο τη ζουν.

viii) Απολογισμός

Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, «θα τα λέγατε όλα αυτά αν είχε πετύχει η απόδραση;». Για να είμαστε ειλικρινείς, δε γνωρίζουμε. Όμως η ιστορία δε γράφεται με τα “αν”… Σχεδιάσαμε και οργανώσαμε ένα σχέδιο το οποίο, ενώ επιχειρησιακά και υλικοτεχνικά ήταν εντυπωσιακό πέραν κάθε φαντασίας, το εσωτερικό του το κρατούσαμε με συρραπτικά και με απίστευτη υπομονή για να μη σπάσει το απόστημα. Η ματαίωση και τα αποτελέσματά της μας βύθισαν στο βούρκο που μόνοι μας θρέψαμε ένα χρόνο. Ίσως αυτό δεν είναι τυχαίο. Παίξαμε με τις αντιφάσεις μας και βρεθήκαμε να τις αντιμετωπίζουμε στο πολλαπλάσιο.

Γνωρίζουμε πως νέοι σύντροφοι και φίλοι ένιωσαν αμήχανα και μουδιασμένα απέναντι σε ό,τι ακούστηκε για εμάς από μπάτσους και δημοσιογράφους. Γι’ αυτό οφείλαμε να μιλήσουμε δημόσια και να πούμε αλήθειες που μας πληγώνουν. Όμως, μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια καινούρια αρχή. Με την αυτοκριτική και το βίαιο ξερίζωμα του παρελθόντος από μέσα μας. Τώρα δεν έχουμε καιρό για θλίψη. Συχνά λένε πως το λάθος είναι ο συντομότερος δρόμος για μια νέα ανακάλυψη. Γι’ αυτό η αυτοκριτική δε σημαίνει υποχώρηση. Αντίθετα, σφίγγουμε ξανά τις γροθιές μας και ακονίζουμε τα μαχαίρια μας. Παραμένουμε πεισματάρηδες και αμετανόητοι. Και αν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε, κι αν χάσαμε θα ξαναλογαριαστούμε, κι αν κλειδωθήκαμε θα βρούμε το αντικλείδι.

Αυτοί είμαστε εμείς και αυτά είναι τα λάθη μας. Και ό,τι είπαμε ισχύει…

Μέσα απ’ τις στάχτες μας ανάβουμε ξανά τη φωτιά, ένα σημάδι για τους κυνηγημένους μας και τους καταζητούμενους…

Πάμε ξανά μέχρι το τέλος.

Γιατι η μέρα μας θα ’ρθει…

ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΔΥΝΑΜΗ – ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ 10, 100, 1000 ΠΥΡΗΝΕΣ ΤΗΣ FAI – IRF

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Φυλακής

Όλγα Οικονομίδου

Μιχάλης Νικολόπουλος

Γιώργος Νικολόπουλος

Χάρης Χατζημιχελάκης

Χρήστος Τσάκαλος

Γεράσιμος Τσάκαλος

Γιώργος Πολύδωρος

Παναγιώτης Αργυρού

Δαμιανός Μπολάνο

Θεόφιλος Μαυρόπουλος

———

Το Inter Arma και ο πυρήνας φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς δεν επιθυμούν να αναδημοσιεύονται τα κείμενά τους στο athens indymedia.