Ανταπόκριση από την κινητοποίηση ανάδειξης του μπαζώματος έκτασης 4 στρεμμάτων της Πανεπιστημιούπολης (ΕΚΠΑ)

Το Σάββατο 23/5, πραγματοποιήθηκε κινητοποίηση ανάδειξης του μπαζώματος έκτασης 4 στρεμμάτων της Πανεπιστημιούπολης, δίπλα στην οδό Ταξίλου. Η δράση αυτή, που οργανώθηκε από το Σύλλογο Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ, αποτελεί συνέχεια ενός αγώνα που ξεκίνησε πριν από 8 μήνες, μετά από καταγγελίες εργαζομένων, φοιτητών, κατοίκων και μελών ΔΕΠ. Ο ισχυρισμός των αρμόδιων πως στο χώρο τοποθετήθηκε μόνο χώμα καταρρίφθηκε κάπου ανάμεσα στο πρώτο με το δεύτερο χτύπημα της αξίνας, που έφερε με εξαιρετική ευκολία στην επιφάνεια πολλά κομμάτια τσιμέντο, σίδερα, παλιά καλώδια κλπ. Στις εργασίες μαζί με τους εργαζόμενους του ΕΚΠΑ συμμετείχε ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου και αλληλέγγυες/οι από συλλογικότητες των ανατολικών. Παράλληλα, αλλά και μετά το τέλος των εργασιών, οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ πραγματοποιούσαν στην είσοδο της διπλανής φοιτητικής εστίας μικροφωνική ενημέρωσης των διερχομένων για το ζήτημα του μπαζώματος, αλλά και καταγγελίας των μεθοδεύσεων του Δήμου Ζωγράφου για καταστολή της κατάληψης της Βίλας Ζωγράφου.

Ακολούθως, στήθηκε γλέντι για την επιστροφή των διαθέσιμων διοικητικών υπαλλήλων στις δουλειές τους, στην κεντρική πύλη του ΕΚΠΑ. “Την πύλη που, επί τρεισήμισι μήνες, έγινε κέντρο αγώνα. Και που συμβολικά συμπυκνώνει την ουσία όσων ζήσαμε: τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τη δύναμή μας, την αγωνία και τη χαρά, και όλα αυτά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ”, όπως χαρακτηριστικά λένε οι διοικητικοί υπάλληλοι στο κάλεσμα τους. Από τη διοργάνωση δεν θα μπορούσε να λείπει η Βίλα Ζωγράφου, αφού είχε σταθεί στο πλευρό των απεργών από την πρώτη στιγμή του αγώνα τους – ενός αγώνα που προφανώς δεν τελείωσε με την λήξη της απεργίας αλλά ούτε και με την επαναπρόσληψη των διαθέσιμων. Συνεχίζεται στο πλαίσιο της όξυνσης του ταξικού πολέμου που μαίνεται μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.

Κάποια στιγμή έκανε το λάθος να εμφανιστεί στην εκδήλωση ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θ. Δημόπουλος. Με το που αντιληφθήκαμε την παρουσία του, κόσμος από την κατάληψη και μερίδα των διοικητικών υπαλλήλων απαίτησε και πέτυχε την αποχώρηση του, “θυμίζοντας” του πως ουδέποτε υπήρξε αλληλέγγυος στην απεργία των διοικητικών και πως δεν έχουν καμία θέση οι διευθυντές στις εκδηλώσεις των εργατών. Ειδικότερα, το συγκεκριμένο άτομο είναι υπαίτιο για την καταστολή που δέχτηκε η κατάληψη της πρυτανείας του ιδρύματος, που λειτουργούσε ως κέντρο αγώνα και ανάδειξης της πρόσφατης μαραθώνιας απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων, με δεκάδες συλλήψεις και τελικά την βίαιη εκκένωση της. Τις κινήσεις των πρυτανικών αρχών και της αστυνομίας ενάντια στην κατάληψη της πρυτανείας έχει καταδικάσει με ανακοίνωση του και ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού.

Ποιοί μπαζώνουν την πανεπιστημιούπολη;

Κείμενο για τις επενδύσεις του Πανεπιστημίου Αθηνών στις μαφίες και τους δουλέμπορους, για την εκκένωση της κατάληψης Container και το δόγμα ασφάλεις του νέου Πρυτανη.

Πριν απο λίγες μέρες αποκαλύφθηκε οτι μια μεγάλη έκταση (180×65 μέτρα) της Πανεπιστημιούπολης έχει μπαζωθεί. Εδω και ένα χρόνο και υπο τη καθοδήγηση του βοηθού επόπτη Φ. Χαλκίδη, εκατοντάδες φορτηγά μπαινόβγαιναν στη Πανεπιστημιούπολη εναποθέτωντας μπάζα, μετατρέποντας το σε μια παράνομη (και κυρίως φθηνότερη) χωματερή με αποτέλεσμα σήμερα το “έδαφος” να έχει ανυψωθεί κατα 1.5 μέτρο καταδικάζοντας τα δέντρα σε ασφυξία.

Τέτοιες “μπίζνες” δεν θα μπροούσαν να γίνουν βέβαια χωρίς τον αποκλεισμό των κατοίκων και τη σταδιακή απομάκρυνση των υπαλλήλων του Πανεπιστημίου και την αντικατάσταση τους απο security. Ο κ. Χαλκίδης -και το συνάφι του- μεθόδευσαν μέσω συνεχών και “αναίτιων” καταγγελιών την απομάκρυνση των διοικητικών υπαλλήλων της φύλαξης, μείωνοντας το ρίσκο της όλης “επιχείρησης” (οι security – εργαζόμενοι μεγαλοεργολάβων με το τσεκουρι της απόλυσης πάνω απο τα κεφάλια τους, είναι πάντα διαθέσιμοι να κάνουν τα στραβά ματια).

Απο το καλόκαίρι του 2011 λοιπόν η διοίκηση του ΕΚΠΑ μέσω της εποπτείας της Πανεπιστημιούπολης και πάντα με τη πρόφαση της “ασφάλειας” σφραγίζει τις πύλες περιορίζοντας ουσιαστικά τη πρόσβαση στους κατοίκους. Ταυτόχρονα εξορίζει όσες δραστηριότητες καθίστανται ενοχλητικές για το πλάνο της με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκκένωση της κατάληψης Container όπου στεγάζονται αυτόνομες πολιτικές συλλογικότητες των γύρω περιοχών.

Οι κίνησεις αυτές της προηγούμενης διοίκησης δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Απότελεσε ακόμα μια εφαρμογή του δόγματος ασφάλειας αφου είχε προηγηθεί λίγους μήνες πριν η εκκένωση της Νομικής απο τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Ακόλουθησαν και οι πρώτες αμήχανες κίνησεις αποκλεισμού διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων απο τους πανεπιστημιακούς χώρους κυρίως μέσω της βοήθειας των κοσμητώρων κάποιων σχολών (νομικής- φορτσακης, σχολης θετικών επιστημών -φραγκούλης κλπ).
Ενώ ακόμα και παρα την εικονική κόντρα μεταξύ πρυτανείας και συμβουλίου διοίκησης, στο ζήτημα της καταστολής φαίνεται η στρατηγική να είναι κοινή, με το τελευταίο να καλεί δύο φορές την επέμβαση των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ στη πρυτανεία του ΕΚΠΑ κατα τη διάρκεια παρεμβασεων απο φοιτητές.

Το πανεπιστήμιο αθηνών θέτει σαν πρώτη προτεραίοτητα την εμπέδωση του δόγματος ησυχια-τάξη-ασφάλεια κατι που τελικά ολοκληρώνεται με την ανάδειξη νέου Πρύτανη του καθηγητή κ. Φορτσάκη που εκλέγεται με “σημαία” την ολοκληρωτική πάταξη της “ανομίας” και του καθολικού ελεγχου της Πανεπιστημίουπολης (κάμερες, εισοδος με ταυτότητα, security με αλεξισφαιρα γιλεκα, ψηλοτεροι φραχτες, απαγόρευση εκδηλώσεων με πολιτικά χαρακτηριστικά κλπ κλπ).

Η επιτήρηση, η πειθάρχηση, το δόγμα τάξης και ασφάλειας, συνεπικουρούμενα απο την ολοφάνερη εντατικοποίηση που βιώνουν φοιτητές και εργαζόμενοι (μέσω των εκβιασμων για απολύσεις και διαγραφές, είτε μέσω των ολοένα πιο δυσβάσταχτου κόστους φοιτησης) ολοκληρώνουν την εικόνα ενος χώρου ανοιχτού (και υποδειγματικού) στα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου.

Το πανεπιστήμιο δηλαδή -είτε σαν χώρος, είτε σαν προσωπικό- διαμηνύει οτι είναι έτοιμο να αποτελέσει μια ασφαλή και επικερδή επένδυση σε όποιονδηποτε καλοθελητη προσφέρει τα περισσότερα (ή όποιον έχει τις καλύτερες διασυνδέσεις…). Απο τη εταιρεία καλυντικών korres που επενδύει στην έρευνα χρησιμοποιώντας το δωρεάν ερευνητικό δυναμικό του πανεπιστημίου, μέχρι τους εργολάβους – δουλέμπορους του καθαρισμού και της φυλαξης που διατηρουν σχεδον απλήρωτους τους υπαλλήλους τους, εως και τους μαφιόζικους ή εσωτερικούς μηχανισμούς που μπορούν να προσφέρουν τη πανεπιστημιούπολη σαν μια φθηνότερη χωματερή.

Οτι και να μας λένε λοιπόν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για επερχόμενες καλύτερες μέρες, η καθημερινή μας εμπειρία στη σχολή, στη δουλειά και στη γειτονιά, μας αποδεικνύει οτι ο στόχος είναι η απαξίωση και υποτίμηση της ζωής μας.
Η περίφραξη της πανεπιστημιούπολης και η μετατροπή της σε ένα επιτηρούμενο ιδιωτικό πεδίο δεν αφορά μόνο τους φοιτητές και εργαζομένους του πανεπιστημίου αλλα και όσους έβρισκαν σε αυτή ενα χώρο αναπνοής μέσα στους ρυθμούς και τις άθλιες συνθήκες της πόλης.

 

Φοιτητές και εργαζόμενοι απο ΕΚΠΑ // Συλλογικότητες γύρω απο τη πανεπιστημιούπολη

Αρχεία:

Ποιοί μπαζώνουν την πανεπιστημιούπολη;