Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την χρεοκοπία της χώρας και την έξοδο αό την ΟΝΕ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει. Η χρεοκοπία της Ελλάδας και η έξοδος από την Ευρωζώνη με επιλογή των δανειστών είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε από το 2010 και αυτή τη στιγμή σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η εφαρμογή των μνημονίων από το 2010 ήταν μία φάση στην διαδικασία της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που είχε επιλέξει η υπερεθνική οικονομική ελίτ έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ευρώ και να αποκοπεί ένα μέλος που λόγω της κρίσης χρέους θεωρείται γάγγραινα και πρέπει να αποβληθεί. Ουσιαστικά η χρεωκοπία της Ελλάδας θεωρούνταν  πάντα από την υπερεθνική οικονομική ελίτ προϋπόθεση για την σωτηρία της, χωρίς μάλιστα να αθετούνται οι υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές κάτι που διασφαλίστηκε με την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Ελλάδα είναι ήδη μια χρεοκοπημένη χώρα από το 2009 κι αυτό ήταν κάτι που το ήξεραν και η τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπερεθνική οικονομική ελίτ ακολούθησε από το 2010 και μετά μια τακτική ελεγχόμενης χρεοκοπίας έτσι ώστε να διασφαλιστούν οι δανειστές οι τότε κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων οι γαλλικές, οι γερμανικές, οι βρετανικές και οι αμερικάνικες τράπεζες.

Πρώτος στόχος του μνημονίου ήταν ότι απαγορευόταν η μονομερής αθέτηση πληρωμών του χρέους από την πλευρά του οφειλέτη. Με βάση αυτό δεσμεύτηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή το χρέους.

Επίσης το χρέος πέρασε από το ελληνικό στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο και απαγορεύεται η μετατροπή του από ευρώ σε ένα οποιοδήποτε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα. Το ελληνικό κράτος παραιτήθηκε από την εθνική κυριαρχία επί των περιουσιακών του στοιχείων που πέρασαν όλα στη δικαιοδοσία των δανειστών. Δεύτερος στόχος του μνημονίου με τη χορήγηση του τότε δανείου των 110 δις. ευρώ και την αντικατάσταση του παλιού χρέους με ένα νέο, ήταν η αποπληρωμή των τότε κατόχων των ελληνικών ομολόγων και η μεταβίβαση του χρέους στους διεθνείς οργανισμούς στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ και στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτή την διαδικασία παράτασης της ελληνικής χρεοκοπίας οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων που είχαν στα χέρια τους επενδυτικά σκουπίδια κατάφεραν να τα ξεφορτωθούν με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε με το PSI στην αναδιάρθρωση του χρέους το Μάρτιο του 2012 όπου οι μεγάλοι κερδισμένοι ήταν οι ξένες τράπεζες και οι μεγάλοι χαμένοι οι ελληνικές τράπεζες τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροομολογιούχοι.

Παράλληλα η υπερεθνική οικονομική και πολιτική ελίτ μετέτρεψαν τη χώρα σε ερείπια και χρησιμοποιώντας εδώ και 5 χρόνια το δίλημμα «λιτότητα ή πτώχευση και καταστροφή» εξαπέλυσαν μια πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας και ευθανασίας τμημάτων του πληθυσμού με χιλιάδες νεκρούς, φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση.

Απώτερος στόχος των δανειστών είναι να δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση δύο ταχυτήτων διαχωρισμένη από τη μια πλευρά σε ισχυρές και με μεγάλα πλεονάσματα χώρες και από την άλλη σε αδύναμες χρεωμένες χώρες.

Όπως λέγαμε ως φυλακισμένα μέλη του ΕΑ τον Δεκέμβριο του 2010 στο κείμενο:

Ας κάνουμε στην Ελλάδα την αρχή για μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση «Η έξοδός μας από την ΟΝΕ θεωρείτε πλέον δεδομένη προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ευρώ. Όμως με την κρίση χρέους να βαθαίνει και τη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη να καταρρέει οικονομικά στο άμεσο μέλλον, είναι δύσκολη όχι μόνο η επιβίωση της ΟΝΕ αλλά και αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πλέον αισιόδοξο σενάριο για το μέλλον της Ένωσης είναι η δημιουργία ενός σχήματος όπου ισχυρές και με μεγάλα πλεονάσματα χώρες θα ηγούνται και οι χρεοκοπημένες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας θα μετατρέπονται σε προτεκτοράτα, καθώς θα εκχωρούν εξ ολοκλήρου την οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία στα πολιτικά και οικονομικά διευθυντήρια της Ευρώπης.

Αυτή τη συνθήκη προωθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη δημιουργία μηχανισμού ελεγχόμενης πτώχευσης».

Σχεδόν 5 χρόνια μετά αυτή η διαδικασία λαμβάνει σάρκα και οστά με τη χρεοκοπία της Ελλάδας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την έξοδό της από την ΟΝΕ. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που δρομολογήθηκε με τη διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας εγκαινιάσει την  Ευρωπαϊκή Ένωση δύο ταχυτήτων. Όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα υπηρέτησαν πιστά τις επιδιώξεις αυτές της υπερεθνικής ελίτ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα από ότι οι προκάτοχοί της, οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Παπανδρέου. Παρά το γεγονός ότι μέσα σε 5 μήνες απαρνήθηκε το πρόγραμμα για το οποίο εκλέχτηκε, αποδέχτηκε την αποπληρωμή του χρέους, υπόγραψε την παράταση του υπάρχοντος μνημονίου νούμερο 2, παρά το γεγονός ότι πάτησε αρκετές από τις κόκκινες γραμμές της στις διαπραγματεύσεις προκειμένου να υπογράψει μια συμφωνία νέο μνημόνιο με τους δανειστές –  συμφωνία που όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι μπροστά σε αυτήν τα μέτρα Χαρδούβελη είναι πολύ πιο ήπια -, οι δανειστές αποφάσισαν την χρεοκοπία της Ελλάδας και την έξοδο της από την ΟΝΕ με τις υποχρεώσεις βέβαια για το χρέος να μένουν άθικτες. Στους 5 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πόσο ανεδαφικό ήταν το πρόγραμμά του, πόσο ανεφάρμοστες ήταν οι κενσυανιστικές μεταρρυθμίσεις που επεδίωκε μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πόσο αντιφατικό ήταν να αποδέχεται την αποπληρωμή του χρέους και παράλληλα να επιδιώκει να αυξήσει το βασικό μισθό, να συμφωνεί σε ιδιωτικοποιήσεις και να  θέλει να είναι και το κράτος μέσα στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις, να ζητάει χρηματοδότηση από τους δανειστές και παράλληλα να μη θέλει να εφαρμόσει την δανειακή σύμβαση που στις 20 Φεβρουαρίου συμφώνησε να παραταθεί, να διαπραγματεύεται σκληρά και να πατάει τις κόκκινες γραμμές συμφωνώντας σε μνημονιακά μέτρα και εμμέσως, με τους νέους φόρους και την αύξηση του ΦΠΑ, σε περαιτέρω μείωση του λαϊκού εισοδήματος, σε απολύσεις και σε αύξηση της ανεργίας. Να νομίζει ότι εκβιάζει τους δανειστές με το να απειλεί να μην πληρώσει τις δόσεις ενώ έχει συνυπογράψει στις 20 Φεβρουαρίου ότι δεν μπορεί να κάνει μονομερή αθέτηση πληρωμών του χρέους και ότι τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου είναι δεσμευμένα και ότι μπορούν να εκποιηθούν αν δεν πληρώσει.

Είναι σίγουρο ότι όλο αυτό το διάστημα οι δανειστές θεωρούσαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναξιόπιστο εταίρο και διαχειριστή της Ελληνικής κρίσης. Το δημοψήφισμα που αποφάσισε να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ερώτημα την αποδοχή ή όχι των προτάσεων των δανειστών στις 5 Ιουλίου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επικοινωνιακή διαχείριση του πολιτικού ναυάγιου της συνοδευόμενη από θεωρίες συνωμοσίας. πολιτικού πραξικοπήματος και «νέων Ιουλιανών» με σκοπό την ανατροπή της.

Όμως στην πραγματικότητα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει υπό το βάρος των αντιφάσεων της και των δικών της αδιέξοδων. Το δημοψήφισμα δεν έχει καμιά υλική βάση αφού 5 μέρες πριν από αυτό στις 30 Ιουνίου, έχει εκπνεύσει  το πρόγραμμα κι η χώρα βρίσκεται ήδη σε καθεστώς χρεοκοπίας άρα δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για νεα διαπραγμάτευση ούτε για πρόταση συμφωνίας με τους δανειστές. Το δε αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όποιο και αν είναι αυτό δεν θα έχει καμία επίδραση όσον αφορά την χρεοκοπία της χώρας και την έξοδο από την ΟΝΕ που είναι αναπόφευκτα, όπως επίσης δεν θα αποσοβήσει στο τέλος την κατάρρευση της κυβέρνησης.

Στην περίπτωση του ναι στο δημοψήφισμα στην πρόταση των δανειστών, η κατάρρευση της κυβέρνησης θα είναι πολύ πιο άμεση με δεδομένο ότι έχει συνταχτεί επισήμως υπέρ του όχι.

Στην περίπτωση που όντως η πλειοψηφία που θα συμμετέχει επιλέξει το όχι είναι πιθανό η κυβέρνηση να κερδίσει λίγο χρόνο όμως είναι εντελώς ανίκανη και ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της χρεοκοπίας και την έξοδο από την ΟΝΕ, οπότε αργά ή γρήγορα η πτώση της είναι δεδομένη.

Το δημοψήφισμα όμως ούτως ή άλλως είναι παραπλανητικό γιατί αυτό που πραγματικά διακυβεύεται δηλαδή το δίλημμα ευρώ ή δραχμή δεν δίνει καμιά λύση στα προβλήματα του λαού.

Όπως έχουμε πει ως Επαναστατικός Αγώνας η έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ και η υιοθέτηση της δραχμής εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφήνει άθικτο το πρόβλημα του χρέους και δεν αναιρεί τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Εφόσον όρος του μνημονίου είναι η απαγόρευση της μετατροπής του χρέους από ευρώ σε ένα οποιοδήποτε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, η υιοθέτηση της δραχμής όχι μόνο δεν θα μείωνε το χρέος αλλά θα το αύξανε.

Επίσης η υιοθέτηση της υποτιμημένης δραχμής θα είχε ως συνέπεια την περαιτέρω υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, και άρα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, γεγονός που θα αυξήσει περισσότερο την φτώχεια και την εξαθλίωση. Συμπερασματικά λοιπόν το ζήτημα του νομίσματος από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα. Όσοι νομίζουν ότι η έξοδος από την ΟΝΕ εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μια ριζοσπαστική λύση πλανώνται οικτρά. Αυτή τη στιγμή η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη γίνεται μετά από μεθόδευση των ίδιων των δανειστών που την υποβιβάζουν σε χώρα προτεκτοράτο εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μπορεί να πουληθεί πιο εύκολα για να ξεπληρώσει τα χρέη της.

Μόνο η δράση από τα κάτω, μόνο η δράση ενός Επαναστατικού Κινήματος που θα ανατρέψει το κεφάλαιο και το κράτος, θα διαγράψει το χρέος, θα βγάλει τη χώρα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και την οικονομία της αγοράς θα έδινε μια ριζοσπαστική λύση προτείνοντας παράλληλα την αναδιοργάνωση της κοινωνίας πάνω στη βάση του Ελευθεριακού Κομμουνισμού στη βάση μιας συνομοσπονδίας κοινοτήτων, εργατικών συμβουλίων και λαϊκών συνελεύσεων. Αυτή τη στιγμή η πολιτική χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ, η χρεοκοπία της χώρας και η έξοδος από την ΟΝΕ, οι συνέπειες της οποίας είναι άγνωστες ακόμα και για τους ίδιους τους δανειστές ανοίγουν πεδία ευκαιριών για τις επαναστατικές δυνάμεις για να προωθήσουμε την προοπτική της ανατροπής.

 

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ.

Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΚΑΙ Ο ΕΝΟΠΛΟΣ ΛΑΟΣ.

Blockupy: ένα χρονικό για την 18η Μάρτη στην Φρανκφούρτη

Στις 18 Δεκέμβρη στις 6.00 το πρωί, δέκα χιλιάδες διαδηλωτές προσπάθησαν να εμποδίσουν τα εγκαίνια του καινούργιου ουρανοξύστη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Το πομπώδες κτίριο αποτελεί μια πρόκληση για τους λαούς της Ευρώπης, θύματα των πολιτικών της κρίσης και της λιτότητας που έχει επιβάλλει τα τελευταία χρόνια η ΕΚΤ. Ένας γερμανός σύντροφος μας εξηγεί τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η οργάνωση του Blockupy: μπορούμε να κινητοποιήσουμε 10,000 άτομα στους δρόμους της Φρανκφούρτης 6 η ώρα το πρωί ημέρα Τετάρτη και εργάσιμη; Μπορούμε να μπλοκάρουμε τους δρόμους που οδηγούν στο καινούργιο κτίριο της ΕΚΤ; Μπορούμε να διοργανώσουμε μια ογκώδη διεθνιστική διαδήλωση στην μέση της εβδομάδας; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις ήταν ‘ναι, περίπου, ναι’…

Στην Γερμανία οι πορείες αναρχικών και αντιεξουσιαστικών ομάδων Σάββατο απογευματάκι είναι ένας θεσμός που λειτουργεί για πολλά χρόνια σχετικά καλά. Το Blockupy 2015 ήταν ένα πείραμα το οποίο βασίστηκε σε πολλών ετών προετοιμασίες. Όταν η ιδέα για το Blockupy γεννήθηκε το 2012 αποτέλεσε μια εξέλιξη του λεγόμενου κόνσεπτ της Δρέσδης: μια ευρεία συμμαχία η οποία συμπεριελάμβανε από εκκλησίες, σωματεία, και κόμματα μέχρι αντιεξουσιαστές. Το κόνσεπτ αυτό λειτούργησε στο πλαίσιο των αντιφασιστικών διαδηλώσεων στην Δρέσδη όπου διάφορα κοινωνικά κινήματα μπλόκαραν τις συγκεντρώσεις των ναζί. Το κόστος αυτής της άτυπης συμμαχίας ήταν ο πασιφιστικός χαρακτήρας, τουλάχιστον στα καλέσματα, των διαδηλώσεων (κάτι όμως που κατέρρευσε κατά την διάρκεια των μαχητικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων της Δρέσδης).

Σχεδόν από την αρχή, η οργάνωση του Blockupy αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής από ριζοσπαστικές ομάδες, γεγονός που επιβράδυνε τις προετοιμασίες και τις προπαγανδιστικές κινητοποιήσεις τα πρώτα χρόνια. Η απεύθυνση του εγχειρήματος στην τοπική εξωκοινοβουλευτική σκηνή της Φρανκφούρτης ήταν αρκετά ασθενής μιας και οι μεγαλύτερες οργανώσεις, όπως η Autonoma Antifa (f), μετέπειτα Kritik & Praxis Frankfurt, δεν συμμετείχαν στο Blockupy. Προοδευτικά όμως αυτό άλλαξε και όλο και περισσότερες οργανώσεις και ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου συμμετείχαν στην δικτύωση για την οργάνωση του Blockupy. Παρόλα αυτά ο σκεπτικισμός από πολλούς χώρους παρέμενε, όπως πχ εξηγούν ιταλοί σύντροφοι από το “Infoaut”: «ο κόσμος ήταν πολύ αρνητικός ως προς τον ρεφορμισμό του Blockupy». Οι ίδιες σκέψεις εκφράστηκαν και από άλλες ριζοσπαστικές ομάδες. Έστω και έτσι, οι οργανωτές κατάφεραν να κινητοποιήσουν ένα μεγάλο κομμάτι του Ευρωπαϊκού ανταγωνιστικού κινήματος. Είναι δύσκολο να αξιολογήσεις και να μετρήσεις τις διαφορετικές δικτυώσεις και συμμαχίες όπως διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια και στο πλαίσιο του Blockupy. Το σίγουρο είναι ότι όλες οι τάσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου της Γερμανίας βρέθηκαν στην Φρανκφούρτη. Πρέπει να σημειωθεί ότι το εξεγερσιακό κομμάτι της γερμανικής αναρχίας κατέβηκε στην Φρανκφούρτη με το μότο/κάλεσμα “Destroika”, χωρίς όμως να συνεργαστεί με τους διοργανωτές του Blockupy. Η προπαγάνδιση του “Destroika” μήνες πριν την διαδήλωση στην Φρανκφούρτη έγινε με σπάσιμο τραπεζών και άλλων καπιταλιστικών στόχων σε όλη την Γερμανία και ανάληψη ευθύνης στο γερμανικό ιντιμίντια.

Βερολίνο: επίθεση σε καπιταλιστικούς στόχους από το Destroika

Μια μορφή νίκης είχε ήδη επιτευχθεί μέρες πριν την ημέρα δράσης της 18ης Μαρτίου. Τα εγκαίνια της ΕΚΤ είχαν υποβαθμιστεί σε μια απλή τελετή με 30 καλεσμένους, οι οποίοι θα πέταγαν με ελικόπτερα στο κτίριο για να αποφύγουν ενδεχόμενα μπλόκα διαδηλωτών, όπως είχε γίνει και στην συνάντηση των G8 στο Ροστόκ της βόρειας Γερμανίας το 2007. Τις ημέρες πριν το Blockupy τα καθεστωτικά μέσα έκαναν επανειλημμένες επιθέσεις στην οργάνωση της διαδήλωσης ενώ οι διοργανωτές/ριες ήταν αβέβαιοι/ες για την αντίδραση του κράτους. Η αβεβαιότητα εντατικοποιήθηκε τις ώρες πριν τις κινητοποιήσεις όταν όλο και περισσότεροι/ες διαδηλωτές/ριες κατεύθαναν στην πόλη της Φρανκφούρτης και γινόταν πια εμφανές ότι η διαδήλωση θα εξελισσόταν σε μια μαζική παρέμβαση.

Τα μπλόκα είχαν σχεδιαστεί σύμφωνα με τη γερμανική δακτυλιοειδή στρατηγική όπου πολλοί «δάκτυλοι» με διαφορετικά χρώματα, δηλαδή ένα μπλοκ διαδηλωτών, πήραν θέση σε προαποφασισμένα σημεία της πόλης ώστε να δημιουργήσουν οδοφράγματα. Η συμφωνία προέβλεπε μια αρχική στάση αναμονής χωρίς μαχητική κλιμάκωση. Η στρατηγική αυτή όμως απέτυχε βασικά από την αρχή. Σπασίματα ξεκίνησαν αμέσως και ακολούθησαν οδομαχίες σώμα με σώμα με τους μπάτσους. Οι οδομαχίες ήταν μεγάλης έντασης και έπιασαν εξαπίνης και τους ίδιους τους μπάτσους, κατά ομολογία τους. Πεζοδρόμια ξηλώθηκαν, τουλάχιστον 7 περιπολικά και βανάκια/κλούβες κάηκαν ολοκληρωτικά, ενώ σπάστηκε και το κεντρικό αστυνομικό τμήμα της Φρανκφούρτης. Και όλα αυτά πριν τις 8.00 το πρωί. Μεταξύ 6.00 και 9.00, οι δρόμοι του κέντρου της Φρανκφούρτης άνηκαν στους/ις διαδηλωτές/ριες, ενώ οι μπάτσοι φαίνονταν ανήμποροι. Επικεντρώθηκαν στο να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από τον δρόμο μπροστά από το κτίριο της ΕΚΤ αλλά στους παράλληλους δρόμους σημειώνονταν συνεχείς και ανεξέλεγκτες επιθέσεις από συντρόφους/ες.

Καθώς περνούσε η ώρα, οι μπάτσοι ανέκτησαν τον έλεγχο του κέντρου ενώ κύκλωσαν και προσήγαγαν 200 συντρόφους/ες από την Ιταλία. Οι οδομαχίες σταμάτησαν και η προσπάθεια των διαδηλωτών επικεντρώθηκε στο να σπάνε τις κυκλωτικές κινήσεις των μπάτσων και να απελευθερώνουν συντρόφους/ες. Σε μία από τις επιθέσεις, η συντρόφισσα Βικτώρια βρέθηκε κυκλωμένη από μπάτσους οι οποίοι άρχισαν να την χτυπούν ασταμάτητα στο κεφάλι. Η Βικτώρια είπε στο provo:

«Πήγα στην Φρανκφούρτη γιατί είμαι αντικαπιταλίστρια. Ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για μένα να βρεθώ και στην Φρανκφούρτη για να δείξω αλληλεγγύη στους συντρόφους και στις συντρόφισσες μου σε άλλες χώρες της Ευρώπης που μαστίζονται από τις ευρωπαϊκές πολιτικές της λιτότητας. Γνωρίζαμε ότι θα έρχονταν πολλοί διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη. Ακούγαμε για 10,000 συντρόφους και συντρόφισσες. Ξέραμε όμως ότι θα ήταν εκεί και 10,000 μπάτσοι για να μας σταματήσουν και να προστατεύσουν την ΕΚΤ με κάθε μέσο… Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει γερμανός μπάτσος. Επρόκειτο για μια άνιση μάχη ενάντια σε ένστολα γουρούνια εφοδιασμένα με όπλα, γκλομπ, δακρυγόνα, αύρες και ειδικά γάντια»

Το provo δημοσιεύει τις φωτογραφίες αυτές μετά από παράκληση της Βικτώρια

Η Βικτώρια στην προσπάθεια της να ξεφύγει από τον κλοιό και την θολούρα των χημικών έπεσε θύμα βίαιης καταστολής από δεκάδες μπάτσους:

«Άρχισα να τρέχω μακριά από ένα δακρυγόνο που στριφογύριζε δίπλα μου. Τα μάτια μου έκαιγαν και έχασα από την αρχή το αίσθημα του προσανατολισμού, ενώ δεν αναγνώριζα κανέναν γύρω μου. Άρχιζα να φωνάζω προς τους συντρόφους αλλά δεν έβλεπα τίποτε. Άκουγα μόνο φωνές πανικόβλητες. Κάποιος με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε πάλι. Ξαφνικά τον έχασα και τότε όλα έγιναν μαύρα. Μπάτσοι παντού γύρω μου οι οποίοι ουρλιάζουν και με χτυπούν συνεχώς. Καταλαβαίνω ότι τρέχει αίμα από το κεφάλι μου και προσποιούμαι ότι έχω λιποθυμήσει για να σταματήσουν τα χτυπήματα. Με σέρνουν προς ένα περιπολικό. Ανοίγω τα μάτια και αρχίζω να ουρλιάζω. Τους βρίζω και τους εξηγώ ότι είμαι τραυματισμένη. Χρειαζόμουν ασθενοφόρο. Αρχίζουν να με ψάχνουν και επιχειρούν να με σύρουν ξανά. Βάζω πάλι τις φωνές! Ένα ασθενοφόρο ήρθε και τραυματιοφορείς άρχισαν να με περιποιούνται. Οι μπάτσοι εξαφανίστηκαν».

Οι μπάτσοι αφού συνειδητοποίησαν ότι είχαν τραυματίσει άσχημα την Βικτώρια την παρατούν και φεύγουν. Το ασθενοφόρο την μεταφέρει στον νοσοκομείο όπου ασφαλίτες επιχειρούν εκ νέου να την συλλάβουν για συμμετοχή σε βίαια επεισόδια. Τότε επεμβαίνουν οι γιατροί οι οποίοι καλούν την νομική ομάδα του Blockupy. Δύο δικηγόροι καταφθάνουν, βοηθούν την Βικτώρια και απομακρύνουν τους μπάτσους από το δωμάτιο της. Η Βικτώρια μεταφέρθηκε με ασφάλεια στην χώρα όπου διαμένει μετά από κινητοποίηση αλληλέγγυων από όλη την Ευρώπη και χωρίς καμία νομική εκκρεμότητα.

Γύρω στις 12 το μεσημέρι, η ένταση εκτονώθηκε και το κέντρο της Φρανκφούρτης θύμιζε σκηνικό μεγάλων συνόδων κορυφής και αντισυγκεντρώσεων: διαδηλωτές/ριες, κυρίως μη γερμανοί, συνέρρεαν σε infopoints, out of action-centers κλπ ενώ φήμες διέρρεαν συνεχώς. Στις 13.00 ξεκίνησε η κεντρική ομιλία στην κεντρική πλατεία της πόλης ενώ στις 17.00 ξεκίνησε η προσυγκέντρωση για την κύρια πορεία.

Οι διοργανωτές αποφάσισαν η πορεία να μην έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα και δημιούργησαν μπλοκ με κλειστές αλυσίδες. Οποιαδήποτε απόπειρα για την συγκρότηση μπλακ μπλοκ δέχτηκε κριτική γεγονός που οδήγησε σε αρκετές αψιμαχίες. Οι μπάτσοι κύκλωσαν όλο το αντικαπιταλιστικό μπλοκ με διπλά κορδόνια, χωρίς να σημειωθεί όμως η παραμικρή ένταση κατά την διάρκεια της πορείας. Στο τέλος της διαδήλωσης, σημειώθηκαν μικρο-αντεγκλήσεις με τους μπάτσους. Την πορεία ακολούθησαν περίπου 20,000 διαδηλωτές.

Περισσότερες πληροφορίες στα αγγλικά εδώ

Κείμενο του Ν. Μαζιώτη, για τη συμφωνία της κυβέρνησης με το Eurogroup στις 20 Φεβρουαρίου

Οι περίφημες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους δανειστές κατέληξαν στη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου που σημαίνει ουσιαστικά την αποδοχή εκ μέρους τους του μνημονίου που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά το Νοέμβρη του 2012. Παρά την επαίσχυντη αυτή πράξη εναντίον του λαού η κυβέρνηση εξακολουθεί να λέει ψέματα ότι κατήργησε το μνημόνιο , όμως δεν τόλμησε να φέρει αυτή τη συμφωνία παράτασης στη Βουλή. Η υποκρισία τους αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο, όταν ως αντιπολίτευση κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι νομοθετούσαν με τις περίφημες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που ψηφίζονταν με τη μέθοδο του κατεπείγοντος, χωρίς να συζητιούνται ουσιαστικά, μιλώντας για καταπάτηση του Συντάγματος και αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ενώ οι ίδιοι τώρα, δεν τόλμησαν να φέρουν στη Βουλή τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ο νεοφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ, αφού παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, αφού αποδέχτηκε το μνημόνιο βαφτίζοντάς το «συμφωνία, συμβόλαιο ή γέφυρα» αποδέχτηκε και τη τρόικα βαφτίζοντάς την ως «θεσμούς» διακηρύσσοντας γελοιωδώς την κατάργησή της. Στο τέλος αποδέχτηκαν και την αξιολόγηση αφού τις τελευταίες μέρες τα τεχνικά κλιμάκια του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –των θεσμών πλέον όπως αποκαλούνται- που αποτελούνται από τους ίδιους αμείλικτους δήμιους γραφειοκράτες και τεχνοκράτες που βρίσκονται στην υπηρεσία των δανειστών, βρίσκονται στην Αθήνα, για να κάνουν την αξιολόγηση των δημοσιοοικονομικών στοιχείων βάσει του υπάρχοντος μνημονιακού προγράμματος που αποδέχτηκαν στις 20 Φεβρουαρίου. Τι σημασία έχει αν οι τεχνοκράτες της τρόικας κάνουν την αξιολόγηση στα ξενοδοχεία που διαμένουν, και όχι στα υπουργεία όπως γινόταν πριν. Η αξιολόγηση σημαίνει έλεγχος και επιτήρηση εκ μέρους των δανειστών των μεταρρυθμίσεων και των υποχρεώσεων που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις βάσει των μνημονίων για να πληρωθεί το χρέος. Η χούντα της υπερεθνικής ελίτ που επιβλήθηκε από το Μάη του 2010 συνεχίζει απρόσκοπτα με όργανο αυτή τη φορά την αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πόσα ψέματα μας είπαν από την αρχή που ανέλαβαν την εξουσία; Μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί ότι είναι yes man σε όλα, ενώ η «αντίσταση» τους στηρίζεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση, για να εξαπατήσουν το λαό. Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στις συνομιλίες τους με τους εταίρους δανειστές ή στον τρόπο διαχείρισης των όσων τους ζητούν. Όμως στο τέλος κατέληξαν να αποδέχονται ότι τους ζητούν: χρέος, μνημόνια, τρόικα, αξιολόγηση και είναι βέβαιο ότι το καλοκαίρι του 2015 θα αναγκαστούν να υπογράψουν τρίτο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης. Αυτή η προδοσία και η διάψευση των προεκλογικών τους εξαγγελιών δημιουργεί τριγμούς και στο εσωτερικό τους. Είναι γελοίο το γεγονός ότι ενώ έχουν αποδεχτεί το χρέος και ότι είναι οφειλέτες ζητούν χρηματοδότηση χωρίς να υλοποιούν αυτά που υποτίθεται έχουν συμφωνήσει να εφαρμόσουν στις 20 Φεβρουαρίου. Η έλλειψη ρευστότητας και η οικονομική ασφυξία που ασκούν οι δανειστές μέχρι να αρχίσει να υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που συμφώνησε περιορίζουν να περιθώρια να ασκήσει κοινωνική πολιτική αφού εξ αρχής επέλεξε αντί να ανακουφίσει το λαό που μαστίζεται από τη φτώχια, την πείνα και την εξαθλίωση, προτίμησε να αναγνωρίσει το μη βιώσιμο, όπως έλεγαν προεκλογικά χρέος, και να συνεχίσει να πληρώνει τους δανειστές, όπως το ΔΝΤ, το οποίο μέσα στο Μάρτιο έλαβε δόσεις ύψους 2,2 δις. ευρώ και μέχρι το καλοκαίρι θα λάβει άλλα 4 δις. Σε αντίθεση με το περίφημο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση με το οποίο ρίχνει ξεροκόμματα στον πεινασμένο λαό και το οποίο κοστολογείται γύρω στα 200 εκ. ευρώ, πολύ λιγότερα από ότι οι ίδιοι διακήρυξαν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αφού μέσα σε δύο μήνες από τις εκλογές έχουν αποδεχτεί τα πάντα: χρέος, μνημόνια, τρόικα, αξιολόγηση, επιβεβαιώνοντας τη θέση μας ως Επαναστατικός Αγώνας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει ολοκληρωτικά σε όλα τα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης, ήρθε δια στόματος του υπουργού Οικονομίας η δήλωση ότι παγώνουν οι προεκλογικές δεσμεύσεις, οι οποίες θα υλοποιηθούν σε βάθος τετραετίας, όπως ακριβώς έχουν πει για την αύξηση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, που δε θα γίνει άμεσα αλλά θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2016. Ουσιαστικά όλα παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Είναι ο ίδιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στη συνάντηση με τον εκπρόσωπο του Eurogroup Ντάισελμπλουμ μίλησε για «λιτό βίο», ενώ αυτός ζει μέσα στην πολυτέλεια και φωτογραφίζεται σε γαλλικό lifestyle περιοδικό με την πλούσια σύζυγό του στη βίλα του. Μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για «λιτό βίο» όταν οι ίδιοι οι βουλευτές του αμείβονται με 7.000 ευρώ το μήνα, όταν τελικά δεν απαρνούνται τα δωρεάν υπηρεσιακά αυτοκίνητα, όταν οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός αμείβονται με δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα και παράλληλα ρίχνουν ξεροκόμματα –που ούτε καν τα έχουν ρίξει ακόμα – σε έναν πεινασμένο λαό που εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι και άποροι, χωρίς κανένα εισόδημα, ενώ πολλοί ζουν με 400 ευρώ και λιγότερο το μήνα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή παρά τις τριβές στις συνομιλίες με τους εταίρους δανειστές είναι η μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη για το σύστημα και τη διαχείριση της κρίσης, αφού εγγυάται την κοινωνική ειρήνη. Γι’ αυτό και στα πλαίσια της εθνικής ομοψυχίας στηρίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής άρχουσας τάξης που τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά της υπερεθνικής ελίτ, ΣΕΒ, καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτό άλλωστε ταιριάζει και με την επικοινωνιακή τακτική που μιλά για έναν λαό που ξανακερδίζει την περηφάνεια και την αξιοπρέπειά του και ορθώνει το ανάστημά του στη γερμανική Ευρώπη, στη Μέρκελ και τον κακό Σόιμπλε. Και αυτή η τακτική ταιριάζει γάντι με τη θεωρία της συνωμοσίας και της υπονόμευσης της κυβέρνησης από κύκλους και από την Ευρώπη και από την Ελλάδα έτσι ώστε να συσπειρώσει το έθνος και το λαό γύρω από την πατριωτική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αντιγερμανισμός είναι ένα χαρτί που το παίζουν πολλοί. Προσπάθησε να το παίξει και η κυβέρνηση Σαμαρά το περασμένο φθινόπωρο.  Και είναι γενικά κάτι που το επικαλούνται πολλές πολιτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή ως την αντιιμπεριαλιστική άκρα αριστερά. Όμως ο αντιγερμανισμός είναι μια γραμμή που αποπροσανατολίζει και σπέρνει τη σύγχυση γιατί το πρόβλημα δεν είναι η Γερμανία, αν και παίζει σοβαρότατο ρόλο, στην υποστήριξη της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι η υπερεθνική οικονομική ελίτ στους κόλπους της οποίας υπάρχουν οξείες αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμοί και το ίδιο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ στις συνομιλίες με τους εταίρους δανειστές σε συνδυασμό με την μη τήρηση των συμφωνιών της 20ης Φεβρουαρίου και την έλλειψη ρευστότητας, έχουν φέρει στην επιφάνεια το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας και της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ που προέρχεται από την πλευρά των δανειστών οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το ελληνικό πρόγραμμα πριν η ελληνική κυβέρνηση υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, παγιδευμένος μέσα στις αντιφάσεις του είναι εντελώς ανίκανος να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας και της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ που θα γινόταν γιατί οι δανειστές θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ αναξιόπιστο ως διαπραγματευτή και διαχειριστή της κρίσης στην Ελλάδα και δεν συνεχίζουν τη χρηματοδότηση του προγράμματος αφήνει άθικτο το πρόβλημα  του χρέους. Το μνημόνιο του 2010 δεσμεύει την περιουσία του ελληνικού δημοσίου συνολικά εκ μέρους των δανειστών οι οποίοι μπορούν να την κατασχέσουν για αποπληρωμή του χρέους σε περίπτωση που δεν μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει και υπάρξει πιστωτικό  γεγονός. Η περιουσία του ελληνικού δημοσίου δεν καλύπτεται από κανενός είδους εθνική κυριαρχία. Το μνημόνιο του 2010 δεσμεύει τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν μπορούν να κάνουν στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους με δική τους πρωτοβουλία. Το PSI δηλαδή το κούρεμα του χρέους το 2012  έγινε με πρωτοβουλία των δανειστών και δε μετέβαλε ουσιαστικά τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Αυτοί που επωφελήθηκαν ήταν οι ξένες τράπεζες, δηλαδή η υπερεθνική ελίτ,  ενώ αυτοί που ζημιώθηκαν ήταν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροομολογιούχοι. Επίσης, ενώ μέχρι το 2010 το ελληνικό χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο  και τους ελληνικούς νόμους, το μνημόνιο το έθεσε υπό το αγγλοσαξονικό δίκαιο που απαγορεύει τη διαγραφή του  με πρωτοβουλία του οφειλέτη και απαγορεύει τη μετατροπή του σε ένα οποιοδήποτε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα. Έτσι ώστε η Ελλάδα να μείνει για πάντα αλυσοδεμένη στο ζυγό του υπερεθνικού κεφαλαίου και τον δανειστών.

Η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Φεβρουαρίου σημαίνει αποδοχή όλων των παραπάνω όρων. Έτσι ουσιαστικά όπως είχαμε πει ως Επαναστατικός Αγώνας απαντώντας στο  δίλημμα ευρώ ή δραχμή και έξοδος από την ευρωζώνη, παραμένοντας όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διατηρώντας το μνημόνιο όχι μόνο δεν θα μείωνε το χρέος αλλά το αύξανε, αφού το χρέος θα παρέμενε σε ευρώ και η δραχμή θα ήταν υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ κατά 40% τουλάχιστον. Έτσι ούτε ελπίδα αποπληρωμής του χρέους θα υπάρχει, αφού παραμένει μη βιώσιμο, θα επιδεινωνόταν τα επίπεδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης επειδή η αγοραστική δύναμη των ήδη φτωχών εργαζομένων θα μειώνονταν ακόμα περισσότερο ενώ οι τιμές θα παρέμεναν υψηλές, θα είχαμε μια δραχμή όπως αυτή της κατοχής, χωρίς καμιά αξία, δεν θα υπήρχε καμία σοβαρή πιθανότητα ανασυγκρότησης μιας εγχώριας κι όσο γίνεται πιο αυτάρκης βιομηχανίας και παραγωγής και θα υπήρχε μικρή πιθανότητα να είναι ανταγωνιστικά τα εγχώρια προϊόντα σε μια διεθνή αγορά που αντιμετωπίζει κρίση. Το ζήτημα του νομίσματος από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα. Μόνο η μη αναγνώριση του συνόλου του χρέους κι η μονομερής διαγραφή του με την κατάργηση του μνημονίου και την απαγκίστρωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα άρχιζε να δίνει διέξοδο στον λαό και σε συνδυασμό με την κατάσχεση και την απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής και κρατικής περιουσίας και την κοινωνικοποίηση τους  θα δοθεί ώθηση στην ανασυγκρότηση της οικονομίας. Μόνο όμως μια κοινωνική επανάσταση μπορεί να δώσει μια τέτοια λύση, μόνο ο ένοπλος λαός θα μπορούσε να δώσει διέξοδο, ανατρέποντας την εξουσία της υπερεθνικής ελίτ και των ελληνικών κυβερνήσεων συνεργατών τους πετώντας στα σκουπίδια της ιστορίας τα κόμματα και το φαύλο και διεφθαρμένο σύστημα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Όμως ακόμα κι αν γινόταν υποθετικά μια χρεωκοπία και έξοδος από το ευρώ, υπό τις παρούσες συνθήκες με πρωτοβουλία των δανειστών που θα άφηνε την Ελλάδα να στραγγαλιστεί οικονομικά και να χρεοκοπήσει, αυτό θα ήταν ένα ανυπολόγιστο πλήγμα στην αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινού νομίσματος. Ένα πλήγμα στην αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνιστούσε πλήγμα στην αξιοπιστία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος προκαλώντας παράλληλα σεισμό, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην παγκόσμια οικονομία λόγω της αλληλεξάρτησης των οικονομικών λειτουργιών του συστήματος διεθνώς.  Αν και τα πράγματα πιθανόν να είναι καλύτερα όσο αφορά τον τρόπο διαχείρισης από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους από ότι ήταν πριν 3 χρόνια όταν η Ελλάδα έφτασε πολύ κοντά στην χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ, γιατί με τα μνημόνια οι δανειστές εξασφάλισαν τα χρήματα τους, ακόμα και τώρα το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ δεν είναι κάτι το οποίο ξέρουν να το διαχειριστούν με δεδομένο τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό του μπλοκ εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της υπερεθνικής ελίτ. Μόνο ένα οργανωμένο επαναστατικό αντικαπιταλιστικό και αντικρατικό κίνημα θα μπορούσε να δώσει ελπίδες στον λαό και στην κοινωνία προσφεύγοντας  στον ένοπλο αγώνα.

Την διετία 2010-2012 χάθηκε μια ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να αποτινάξει και να ανατρέψει την εξουσία της υπερεθνικής ελίτ και των ντόπιων συνεργατών τους, των μνημονιακών κυβερνήσεων. Όμως τίποτα δεν τελείωσε. Αρκετοί ίσως πιστεύουν ότι μια πτώση της σημερινής μνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε ώθηση στην ακροδεξιά και στους φασίστες. Όμως ο φασισμός είναι ήδη καθεστώς στην Ελλάδα εδώ και χρόνια με την υπογραφή των μνημονίων.

Φασισμός δεν είναι πια μόνο οι κλασσικοί εθνικιστές και οι νοσταλγοί των ναζί, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και των δικτατοριών. Φασισμός είναι η εξουσία της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Είναι η εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που υπαγορεύουν τις εντολές τους στα εθνικά κοινοβούλια μαριονέτες. Φασίστες είναι οι κατέχοντες των πλούτο. Φασιστική είναι η πολιτική των κεντρικών τραπεζών που επιβάλουν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας και ευθανασίας. Η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα που θα το στήριζε η υπερεθνική ελίτ για να εφαρμόσει τις επιταγές της, γιατί είναι ένα κόμμα εθνικιστικό και αντιευρωπαϊκό. Στηρίζεται και στηρίζει μια κοινωνική βάση που αποτελείται όχι από το τμήμα εκείνο της ελληνικής άρχουσας τάξης που τα συμφέροντα του διαπλέκονται με το υπερεθνικό κεφάλαιο αλλά από το μικρομεσαίο κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες και εμπόρους της μεσαίας τάξης τους συντηρητικούς μικροαστούς τα πιο καθυστερημένα και αποκρουστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, που δεν τα βάζουν με την εξουσία και αυτούς που ευθύνονται για τα δεινά του λαού, αλλά με τους πιο φτωχούς των φτωχών και τους πιο εξαθλιωμένους δηλαδή τους μετανάστες. Η Χρυσή Αυγή μόνο ως εφεδρική δύναμη υποστήριξης μιας μνημονιακής κυβέρνησης με ακροδεξιά ατζέντα θα μπορούσε να έχει ρόλο, όπως ήθελε κι η κυβέρνηση Σαμαρά πριν την δολοφονία Φύσσα.
Δεν ζούμε στην εποχή του εθνικού καπιταλισμού ή του μεσοπόλεμου αλλά στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα που έχει αποδεχτεί το μνημόνιο, έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, όμως οι αντιφάσεις του αποτελούν εστία πιθανής σοβαρής αποσταθεροποίησης καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση τον θεωρεί αναξιόπιστο ως εταίρο και διαπραγματευτή. Όμως είναι εξίσου πιθανό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει ολοκληρωτικά στον εκβιασμό του οικονομικού στραγγαλισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα αναγκαστεί να εφαρμόσει όλα αυτά για τα οποία έχει βάλει την υπογραφή του, δηλαδή τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί ένα επαναστατικό κίνημα για να εκμεταλλευτεί αυτή την αστάθεια, για να βγάλει την χώρα όχι μόνο έξω από την ευρωζώνη αλλά έξω κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την οικονομία της αγοράς και να ανατρέψει τον καπιταλισμό και το κράτος. Οι αγωνιστές στην Ελλάδα θα πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα των καιρών και να οργανωθούν σε ένα κίνημα με ξεκάθαρους στόχους και ο στόχος δεν είναι άλλος από την επανάσταση. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόταση του Επαναστατικού Αγώνα «ας κάνουμε στην Ελλάδα την αρχή για μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση» παραμένει επίκαιρη.

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

Φυλακές Δομοκού