Αθήνα: Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας

Δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα πάνω στη Γη είναι αιχμάλωτα της παραγωγικής διαδικασίας, όχι ως εργάτες που χαίρουν «δικαιωμάτων», αλλά ως σκλάβοι προς εκτροφή. Τα σώματά τους ή μέρη των σωμάτων τους μετατρέπονται σε εμπορεύματα που καταναλώνονται στις μαζικές κοινωνίες.

Η εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσιαστικής συνθήκης μέσα στην οποία ζούμε. Η εργασία είτε γίνεται με τους καλύτερους όρους για τους εργάτες είτε με τους χειρότερους έχει ως αντικείμενο εκμετάλλευσής της το σύνολο του φυσικού κόσμου, τον οποίο και καταστρέφει. Όμως τα έμβια όντα και συνολικά ο φυσικός κόσμος δεν αποτελούν αντικείμενα, είναι η κυριαρχία που τα ορίζει ως τέτοια. Γι’ αυτό από αναρχική οπτική προτάσσουμε την καταστροφή της παραγωγικής διαδικασίας, επειδή πολύ απλά δεν θέλουμε να υπάρχει ούτε μισθωτή εργασία, ούτε κανενός είδους σκλαβιά και συστηματοποιημένη καταστροφή του φυσικού κόσμου.

Η πρωτομαγιά καθιερώθηκε σχεδόν παντού όχι σαν μια μέρα αντίστασης στην κυριαρχία αλλά σαν δοξασία της παραγωγής και της εργασίας. Αυτό πρέπει να αλλάξει επειδή η παραγωγή είναι το πρόβλημα, η βιομηχανία είναι το πρόβλημα, τα κράτη είναι το πρόβλημα, η μαζική κοινωνία είναι το πρόβλημα.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, πραγματοποιήθηκε την 1η Μάη 2015 στην πλατεία Συντάγματος (οδός Ερμού) συγκέντρωση ενάντια στη βιομηχανία κρέατος και γούνας. Κατά τη διάρκεια της δίωρης δράσης (12-2), βρέθηκαν στο σημείο περίπου 50 άτομα, μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκαν 3 πανό, φωνάχτηκαν συνθήματα, ενώ προς το τέλος αποκλείστηκε συμβολικά για μερικά λεπτά η είσοδος των McDonald’s.

Ανάμεσα σε άλλα, ακούστηκαν και τα παρακάτω συνθήματα: Λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά, λευτεριά σ’ όσους είναι στα κλουβιά // Στις μηχανές μπουρλότο, στις φάμπρικες φωτιά, για μια ζωή αδάμαστη και για τη λευτεριά // Λευτεριά σε ζώα, ανθρώπινα και μη, μπουρλότο και φωτιά σε κάθε φυλακή // Όλες οι αξίες του πολιτισμού, είναι εργοστάσια μαζικού εγκλεισμού // Από την Ελλάδα ως το Μεξικό, θάνατο στο σύστημα το τεχνολογικό // Εμπρός νεολουδίτες, εμπρός καταστροφείς, για την απελευθέρωση ολάκερης της Γης.

Το ερχόμενο Σάββατο 9 Μάη, στις 12:00 στο Σύνταγμα, καλείται πορεία για το ίδιο ζήτημα από τις Συναντήσεις αναρχικών ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και στην καταστροφή της βιόσφαιρας από την κυριαρχία.

Ka’apor: αυτοί που δε μιλούν βρήκαν τη φωνή τους

Οι Ka’apor είναι μια ξεχωριστή φυλή ιθαγενών, που ζουν στην «προστατευμένη» φυσική περιοχή βόρεια της πολιτείας Maranhão. Διαβιούν σε μια έκταση γης, που ναι μεν σε μεγάλο βαθμό αποψιλώθηκε το προ-Αμαζόνιο δάσος, αλλά έχουν καταφέρει ως τώρα να προστατέψουν τη δασική έκταση μέσα σε ένα καθορισμένο έδαφος. Στην φυλή των Ka’ apor υπάρχει υψηλό ποσοστό εγγενούς κώφωσης και κατά συνέπεια, μιλούν σε μεγάλο βαθμό τη νοηματική γλώσσα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ερευνών (INPE) το Νοέμβριο του 2013 η Αλταμίρα –πόλη στα βόρεια της Βραζιλίας, που βρίσκεται σε μια μεταβατική περιοχή μεταξύ των υψιπέδων της Βραζιλίας και των πεδιάδων του Αμαζονίου, στις όχθες του ποταμού Xingu (παραπόταμου του Αμαζονίου) και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη γη σε έκταση– είναι στην κορυφή της λίστας των κατεστραμμένων περιοχών από την υλοτομία: 300 τετραγωνικά μίλια δάσους αφανίστηκαν μέσα στον περασμένο χρόνο.Οι Ka’apor ζουν εδώ και περίπου 300 χρόνια στην περιοχή μεταξύ της σημερινής πόλης Tocantins, που συνορεύει με τη βραζιλιάνικη Αλταμίρα και του Xingu ποταμού. Πολλά είδη της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής είτε απειλούνται με εξαφάνιση είτε έχουν ήδη αφανιστεί.

Η κοινότητά τους είναι ουσιαστικά ισότιμη, χωρίς κεντρική αρχή (αν και αυτό μεταβάλλεται εν μέρει, όταν δέχονται πιέσεις απ’ τους εποίκους∙ κάποιος αναλαμβάνει  ρόλο μπροστάρη, ωστόσο αυτό αποτελεί επιλογή μέγιστης ευθύνης). Κατοικούν σε μικρά συμπλέγματα κατοικιών, που κάποτε ενώνονται, για να αποτελέσουν ένα χωριό, αποτελούμενο από περίπου 30 άτομα. Σήμερα, ο αριθμός του πληθυσμού φτάνει και τους 100, προφανώς πιεσμένος απ’ την έλλειψη διαθέσιμης γης. Η τροφή τους εξαρτάται απ’ το δάσος, καθώς τρέφονται με καρπούς (κυρίως μανιόκα) και ψάρια. Πολλά φυτά χρησιμεύουν ως βότανα και καρυκεύματα. Μια άλλη πηγή διατροφής είναι τα θηράματα απ’ το κυνήγι ελαφιού, αγριόχοιρου, αλιγάτορα, δύο ειδών χελώνας κλπ. Ωστόσο, δεν τρώνε όλη την πανίδα της περιοχής, καθώς υπάρχουν και ζώα ταμπού, που σχετίζονται με την γυναικεία γονιμότητα. Οι εργασίες για την κοινότητα δεν διαχωρίζονται με βάση το φύλο.

Οι πρόγονοί τους φαίνεται ότι εγκατέλειψαν την περιοχή τους, εξ αιτίας της επέκτασης των Λουζιτανών-

Βραζιλιάνων (στην αρχαιότητα η Πορτογαλία αναφερόταν ως Λουζιτανία και οι κάτοικοί της κι ως Λουσιτανοί) στο νότιο Pará∙ μετακινήθηκαν στην περιοχή που ζουν σήμερα, στη δεκαετία του 1870 περίπου. Εξ αιτίας της επέκτασης των πολιτισμένων λευκών, αναγκάζονταν διαρκώς να μετακινούνται, για να μπορούν να διατηρούν τον τρόπο ζωής τους. Ένας νόμος του τότε κυβερνήτη João Figueiredo (το 1982) όρισε την περιοχή τους ως «προστατευόμενη». Το ένα τρίτο της περιοχής τους όμως παραβιάστηκε και αποψιλώθηκε, μετατρεπόμενο σε πόλεις, ορυζώνες, βοσκοτόπια βοοειδών, από διάφορους επίδοξους γεωργο-κτηνοτρόφους, με την «ανιδιοτελή» πάντοτε αρωγή των πολιτικών, ήδη απ’ τη δεκαετία του ’80. Οι νόμοι υπερασπίζονται όσους τους κατασκευάζουν, προκειμένου να κυριαρχήσουν. Καθώς οι κίνδυνοι απ’ την εκτεταμένη υλοτόμηση απειλούν ν’ αφανίσουν την περιοχή τους, οι Ka’apor αποφάσισαν να πάρουν πιο δραστικά μέτρα, απ’ το να βασίζονται σε νομοθεσίες και κρατικές «προστασίες». Ανέλαβαν δίχως

πολιτική, διαμεσολάβηση κι εκπροσώπηση την υπεράσπιση των ζωών τους. Οργάνωσαν μικρές ομάδες πολεμιστών, οπλισμένες ως επί το πλείστον με τόξα και καραμπίνες, αλλά κυρίως αντιτάσσοντας θάρρος, σθένος κι ανιδιοτέλεια, απέναντι στην επιβολή των υλοτόμων και των έμμισθων μπράβων τους. Τους καταδιώκουν, καίνε τα αυτοκίνητα και τα μηχανήματά τους, καταστρέφουν τα αρχεία καταγραφών τους. Μάλιστα, τους ίδιους τους ξυλοφορτώνουν, δίχως να τους προκαλέσουν ωστόσο σοβαρές βλάβες κι έπειτα τους στέλνουν πίσω από εκεί που ήρθαν. Για άλλη μια φορά βλέπουμε στην πράξη πως οι άγριοι κι απολίτιστοι (έστω, πλέον, εν μέρει), διαθέτουν ανθρωπινότητα κι αξίες που ο πολιτισμένος νους τις έχει για τα καλά απωλέσει, μέσα στον καθημερινό βίο της μοχθηρίας κι αλλοτρίωσης.

Οι Ka’apor μας δείχνουν ότι τη φωνή, ακόμη κι όταν στην κλέβουν, μόνο ο ίδιος μπορείς να την πάρεις πίσω. Κανείς δεν στη χαρίζει. Οι ίδιες μας οι πράξεις μπορούν μόνο να μας οδηγήσουν συνειδητά στην γη της ελευθερίας.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

Σχετικές πηγές:
http://pib.socioambiental.org/en/povo/kaapor
http://widerimage.reuters.com/story/amazon-warriors-fight-off-loggers

http://www.theatlantic.com/infocus/2014/09/amazon-warriors-fight-for-their-trees/100805/