Blockupy: ένα χρονικό για την 18η Μάρτη στην Φρανκφούρτη

Στις 18 Δεκέμβρη στις 6.00 το πρωί, δέκα χιλιάδες διαδηλωτές προσπάθησαν να εμποδίσουν τα εγκαίνια του καινούργιου ουρανοξύστη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Το πομπώδες κτίριο αποτελεί μια πρόκληση για τους λαούς της Ευρώπης, θύματα των πολιτικών της κρίσης και της λιτότητας που έχει επιβάλλει τα τελευταία χρόνια η ΕΚΤ. Ένας γερμανός σύντροφος μας εξηγεί τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η οργάνωση του Blockupy: μπορούμε να κινητοποιήσουμε 10,000 άτομα στους δρόμους της Φρανκφούρτης 6 η ώρα το πρωί ημέρα Τετάρτη και εργάσιμη; Μπορούμε να μπλοκάρουμε τους δρόμους που οδηγούν στο καινούργιο κτίριο της ΕΚΤ; Μπορούμε να διοργανώσουμε μια ογκώδη διεθνιστική διαδήλωση στην μέση της εβδομάδας; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις ήταν ‘ναι, περίπου, ναι’…

Στην Γερμανία οι πορείες αναρχικών και αντιεξουσιαστικών ομάδων Σάββατο απογευματάκι είναι ένας θεσμός που λειτουργεί για πολλά χρόνια σχετικά καλά. Το Blockupy 2015 ήταν ένα πείραμα το οποίο βασίστηκε σε πολλών ετών προετοιμασίες. Όταν η ιδέα για το Blockupy γεννήθηκε το 2012 αποτέλεσε μια εξέλιξη του λεγόμενου κόνσεπτ της Δρέσδης: μια ευρεία συμμαχία η οποία συμπεριελάμβανε από εκκλησίες, σωματεία, και κόμματα μέχρι αντιεξουσιαστές. Το κόνσεπτ αυτό λειτούργησε στο πλαίσιο των αντιφασιστικών διαδηλώσεων στην Δρέσδη όπου διάφορα κοινωνικά κινήματα μπλόκαραν τις συγκεντρώσεις των ναζί. Το κόστος αυτής της άτυπης συμμαχίας ήταν ο πασιφιστικός χαρακτήρας, τουλάχιστον στα καλέσματα, των διαδηλώσεων (κάτι όμως που κατέρρευσε κατά την διάρκεια των μαχητικών αντιφασιστικών διαδηλώσεων της Δρέσδης).

Σχεδόν από την αρχή, η οργάνωση του Blockupy αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής από ριζοσπαστικές ομάδες, γεγονός που επιβράδυνε τις προετοιμασίες και τις προπαγανδιστικές κινητοποιήσεις τα πρώτα χρόνια. Η απεύθυνση του εγχειρήματος στην τοπική εξωκοινοβουλευτική σκηνή της Φρανκφούρτης ήταν αρκετά ασθενής μιας και οι μεγαλύτερες οργανώσεις, όπως η Autonoma Antifa (f), μετέπειτα Kritik & Praxis Frankfurt, δεν συμμετείχαν στο Blockupy. Προοδευτικά όμως αυτό άλλαξε και όλο και περισσότερες οργανώσεις και ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου συμμετείχαν στην δικτύωση για την οργάνωση του Blockupy. Παρόλα αυτά ο σκεπτικισμός από πολλούς χώρους παρέμενε, όπως πχ εξηγούν ιταλοί σύντροφοι από το “Infoaut”: «ο κόσμος ήταν πολύ αρνητικός ως προς τον ρεφορμισμό του Blockupy». Οι ίδιες σκέψεις εκφράστηκαν και από άλλες ριζοσπαστικές ομάδες. Έστω και έτσι, οι οργανωτές κατάφεραν να κινητοποιήσουν ένα μεγάλο κομμάτι του Ευρωπαϊκού ανταγωνιστικού κινήματος. Είναι δύσκολο να αξιολογήσεις και να μετρήσεις τις διαφορετικές δικτυώσεις και συμμαχίες όπως διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια και στο πλαίσιο του Blockupy. Το σίγουρο είναι ότι όλες οι τάσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου της Γερμανίας βρέθηκαν στην Φρανκφούρτη. Πρέπει να σημειωθεί ότι το εξεγερσιακό κομμάτι της γερμανικής αναρχίας κατέβηκε στην Φρανκφούρτη με το μότο/κάλεσμα “Destroika”, χωρίς όμως να συνεργαστεί με τους διοργανωτές του Blockupy. Η προπαγάνδιση του “Destroika” μήνες πριν την διαδήλωση στην Φρανκφούρτη έγινε με σπάσιμο τραπεζών και άλλων καπιταλιστικών στόχων σε όλη την Γερμανία και ανάληψη ευθύνης στο γερμανικό ιντιμίντια.

Βερολίνο: επίθεση σε καπιταλιστικούς στόχους από το Destroika

Μια μορφή νίκης είχε ήδη επιτευχθεί μέρες πριν την ημέρα δράσης της 18ης Μαρτίου. Τα εγκαίνια της ΕΚΤ είχαν υποβαθμιστεί σε μια απλή τελετή με 30 καλεσμένους, οι οποίοι θα πέταγαν με ελικόπτερα στο κτίριο για να αποφύγουν ενδεχόμενα μπλόκα διαδηλωτών, όπως είχε γίνει και στην συνάντηση των G8 στο Ροστόκ της βόρειας Γερμανίας το 2007. Τις ημέρες πριν το Blockupy τα καθεστωτικά μέσα έκαναν επανειλημμένες επιθέσεις στην οργάνωση της διαδήλωσης ενώ οι διοργανωτές/ριες ήταν αβέβαιοι/ες για την αντίδραση του κράτους. Η αβεβαιότητα εντατικοποιήθηκε τις ώρες πριν τις κινητοποιήσεις όταν όλο και περισσότεροι/ες διαδηλωτές/ριες κατεύθαναν στην πόλη της Φρανκφούρτης και γινόταν πια εμφανές ότι η διαδήλωση θα εξελισσόταν σε μια μαζική παρέμβαση.

Τα μπλόκα είχαν σχεδιαστεί σύμφωνα με τη γερμανική δακτυλιοειδή στρατηγική όπου πολλοί «δάκτυλοι» με διαφορετικά χρώματα, δηλαδή ένα μπλοκ διαδηλωτών, πήραν θέση σε προαποφασισμένα σημεία της πόλης ώστε να δημιουργήσουν οδοφράγματα. Η συμφωνία προέβλεπε μια αρχική στάση αναμονής χωρίς μαχητική κλιμάκωση. Η στρατηγική αυτή όμως απέτυχε βασικά από την αρχή. Σπασίματα ξεκίνησαν αμέσως και ακολούθησαν οδομαχίες σώμα με σώμα με τους μπάτσους. Οι οδομαχίες ήταν μεγάλης έντασης και έπιασαν εξαπίνης και τους ίδιους τους μπάτσους, κατά ομολογία τους. Πεζοδρόμια ξηλώθηκαν, τουλάχιστον 7 περιπολικά και βανάκια/κλούβες κάηκαν ολοκληρωτικά, ενώ σπάστηκε και το κεντρικό αστυνομικό τμήμα της Φρανκφούρτης. Και όλα αυτά πριν τις 8.00 το πρωί. Μεταξύ 6.00 και 9.00, οι δρόμοι του κέντρου της Φρανκφούρτης άνηκαν στους/ις διαδηλωτές/ριες, ενώ οι μπάτσοι φαίνονταν ανήμποροι. Επικεντρώθηκαν στο να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από τον δρόμο μπροστά από το κτίριο της ΕΚΤ αλλά στους παράλληλους δρόμους σημειώνονταν συνεχείς και ανεξέλεγκτες επιθέσεις από συντρόφους/ες.

Καθώς περνούσε η ώρα, οι μπάτσοι ανέκτησαν τον έλεγχο του κέντρου ενώ κύκλωσαν και προσήγαγαν 200 συντρόφους/ες από την Ιταλία. Οι οδομαχίες σταμάτησαν και η προσπάθεια των διαδηλωτών επικεντρώθηκε στο να σπάνε τις κυκλωτικές κινήσεις των μπάτσων και να απελευθερώνουν συντρόφους/ες. Σε μία από τις επιθέσεις, η συντρόφισσα Βικτώρια βρέθηκε κυκλωμένη από μπάτσους οι οποίοι άρχισαν να την χτυπούν ασταμάτητα στο κεφάλι. Η Βικτώρια είπε στο provo:

«Πήγα στην Φρανκφούρτη γιατί είμαι αντικαπιταλίστρια. Ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για μένα να βρεθώ και στην Φρανκφούρτη για να δείξω αλληλεγγύη στους συντρόφους και στις συντρόφισσες μου σε άλλες χώρες της Ευρώπης που μαστίζονται από τις ευρωπαϊκές πολιτικές της λιτότητας. Γνωρίζαμε ότι θα έρχονταν πολλοί διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη. Ακούγαμε για 10,000 συντρόφους και συντρόφισσες. Ξέραμε όμως ότι θα ήταν εκεί και 10,000 μπάτσοι για να μας σταματήσουν και να προστατεύσουν την ΕΚΤ με κάθε μέσο… Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει γερμανός μπάτσος. Επρόκειτο για μια άνιση μάχη ενάντια σε ένστολα γουρούνια εφοδιασμένα με όπλα, γκλομπ, δακρυγόνα, αύρες και ειδικά γάντια»

Το provo δημοσιεύει τις φωτογραφίες αυτές μετά από παράκληση της Βικτώρια

Η Βικτώρια στην προσπάθεια της να ξεφύγει από τον κλοιό και την θολούρα των χημικών έπεσε θύμα βίαιης καταστολής από δεκάδες μπάτσους:

«Άρχισα να τρέχω μακριά από ένα δακρυγόνο που στριφογύριζε δίπλα μου. Τα μάτια μου έκαιγαν και έχασα από την αρχή το αίσθημα του προσανατολισμού, ενώ δεν αναγνώριζα κανέναν γύρω μου. Άρχιζα να φωνάζω προς τους συντρόφους αλλά δεν έβλεπα τίποτε. Άκουγα μόνο φωνές πανικόβλητες. Κάποιος με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε πάλι. Ξαφνικά τον έχασα και τότε όλα έγιναν μαύρα. Μπάτσοι παντού γύρω μου οι οποίοι ουρλιάζουν και με χτυπούν συνεχώς. Καταλαβαίνω ότι τρέχει αίμα από το κεφάλι μου και προσποιούμαι ότι έχω λιποθυμήσει για να σταματήσουν τα χτυπήματα. Με σέρνουν προς ένα περιπολικό. Ανοίγω τα μάτια και αρχίζω να ουρλιάζω. Τους βρίζω και τους εξηγώ ότι είμαι τραυματισμένη. Χρειαζόμουν ασθενοφόρο. Αρχίζουν να με ψάχνουν και επιχειρούν να με σύρουν ξανά. Βάζω πάλι τις φωνές! Ένα ασθενοφόρο ήρθε και τραυματιοφορείς άρχισαν να με περιποιούνται. Οι μπάτσοι εξαφανίστηκαν».

Οι μπάτσοι αφού συνειδητοποίησαν ότι είχαν τραυματίσει άσχημα την Βικτώρια την παρατούν και φεύγουν. Το ασθενοφόρο την μεταφέρει στον νοσοκομείο όπου ασφαλίτες επιχειρούν εκ νέου να την συλλάβουν για συμμετοχή σε βίαια επεισόδια. Τότε επεμβαίνουν οι γιατροί οι οποίοι καλούν την νομική ομάδα του Blockupy. Δύο δικηγόροι καταφθάνουν, βοηθούν την Βικτώρια και απομακρύνουν τους μπάτσους από το δωμάτιο της. Η Βικτώρια μεταφέρθηκε με ασφάλεια στην χώρα όπου διαμένει μετά από κινητοποίηση αλληλέγγυων από όλη την Ευρώπη και χωρίς καμία νομική εκκρεμότητα.

Γύρω στις 12 το μεσημέρι, η ένταση εκτονώθηκε και το κέντρο της Φρανκφούρτης θύμιζε σκηνικό μεγάλων συνόδων κορυφής και αντισυγκεντρώσεων: διαδηλωτές/ριες, κυρίως μη γερμανοί, συνέρρεαν σε infopoints, out of action-centers κλπ ενώ φήμες διέρρεαν συνεχώς. Στις 13.00 ξεκίνησε η κεντρική ομιλία στην κεντρική πλατεία της πόλης ενώ στις 17.00 ξεκίνησε η προσυγκέντρωση για την κύρια πορεία.

Οι διοργανωτές αποφάσισαν η πορεία να μην έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα και δημιούργησαν μπλοκ με κλειστές αλυσίδες. Οποιαδήποτε απόπειρα για την συγκρότηση μπλακ μπλοκ δέχτηκε κριτική γεγονός που οδήγησε σε αρκετές αψιμαχίες. Οι μπάτσοι κύκλωσαν όλο το αντικαπιταλιστικό μπλοκ με διπλά κορδόνια, χωρίς να σημειωθεί όμως η παραμικρή ένταση κατά την διάρκεια της πορείας. Στο τέλος της διαδήλωσης, σημειώθηκαν μικρο-αντεγκλήσεις με τους μπάτσους. Την πορεία ακολούθησαν περίπου 20,000 διαδηλωτές.

Περισσότερες πληροφορίες στα αγγλικά εδώ

Καταγγελία του Γιώργου Αγγελετάκη

ΟΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Τη Δευτέρα, 30/3, πραγματοποιείται κατάληψη στην Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας, πολιτικών κρατούμενων. Το ίδιο βράδυ, στη συμβολή των οδών Ιπποκράτους και Πανεπιστημίου, αντιλαμβάνομαι μηχανή μεγάλου κυβισμού να με παρακολουθεί σε κοντινή απόσταση. Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Όμως, στη συμβολή των οδών Χ. Τρικούπη και Ναυαρίνου, αντιλαμβάνομαι ότι ο οδηγός κινείται επιθετικά εναντίον μου. Λίγα μέτρα παρακάτω, κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ (όπου ο ασφαλίτης αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια λόγο της παρουσίας συναδέλφων του), επιχειρεί δύο φορές, κλωτσώντας τη μηχανή μου, να με ρίξει κάτω. Η αντίδρασή μου να σταματήσω τη μηχανή και να πατήσω παρατεταμένα την κόρνα, θέλοντας να κεντρίσω το ενδιαφέρον περαστικών και οχημάτων, τον αποθαρρύνει και απομακρύνεται. Εκεί παρατηρώ την έλλειψη πινακίδας στη μηχανή του.

Η «ακατανόητη» αυτή ενέργεια βρίσκει την ερμηνεία της λίγες ώρες αργότερα, μετά τη δημοσίευση στο bloko.gr άρθρου με τίτλο «Τα στοιχεία της Αστυνομίας για τους καταληψίες, στο επίκεντρο της έρευνας μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του Επαναστατικού αγώνα» όπου ανάμεσα στα άλλα αναφέρετε ότι «η αστυνομία στην προσπάθεια να ελέγξει κάπως το φαινόμενο και σύμφωνα με τον τόνο της στρατηγικής που χαράσσει ο επικεφαλής υπουργός Δημόσιας Τάξης, επιχειρεί να χαρτογραφήσει την κινητήρια ισχύ που ενεργοποιεί τα δομικά στοιχεία του προβλήματος. Και αυτά δεν είναι άλλοι από τους πρωτεργάτες των καταλήψεων». Και συνεχίζει παρακάτω: «Σύμφωνα με πληροφορίες του bloko.gr σε δικογραφία που έχει σχηματιστεί για τις καταλήψεις υπάρχουν τα ονόματα 8 αντιεξουσιαστών… μάλιστα ο ένας από τους 8 που έχουν ταυτοποιηθεί θεωρείται ισχυρή προσωπικότητα μέσα στο κίνημα και υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης υπόπτων συμμετοχής στον Επαναστατικό Αγώνα. Ο συγκεκριμένος, μαζί με ακόμη έναν από τους 8 αναφέρεται από τις αστυνομικές πηγές ότι ήταν μεταξύ των χθεσινών καταληψιών της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ».

Δηλώνω κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι συμμετέχω σε όλες τις δράσεις που αποφασίζει η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους, Φυλακισμένους και Διωκόμενους Αγωνιστές. Επίσης, πολιτικά, στηρίζω στο σύνολό τους τις κινήσεις αλληλεγγύης που έχουν εκδηλωθεί αυτό το διάστημα σε πανελλαδικό επίπεδο, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχουν αυτές. Όσο και να θέλουν να αναπαράγουν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί το πρότυπο της κοινωνίας που ευαγγελίζονται με «πρωτεργάτες, στελέχη και προσωπικό», ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος προτάσσει τη μορφή της αυτοοργάνωσης και της οριζόντιας διαδικασίας. Αλλού να ψάξουν αρχηγούς και υποκινητές. Οι οσφυοκάμπτες της εξουσίας αδυνατούν βεβαίως να καταλάβουν κάτι τέτοιο και είναι ένας από τους λόγους που είμαστε σε εχθρικά στρατόπεδα. Ελευθερία με ιεραρχία δεν υπάρχει. Η αντι-ιεραρχική δομή που προτάσσει ο πολιτικός μου χώρος σε καμία περίπτωση, για εμένα, δεν αποτελεί ένα «νομικό τερτίπι» αποφυγής ποινικών ευθυνών. Ας μου χρεώσει το κράτος και οι μηχανισμοί του το σύνολο των ενεργειών του κινήματος αλληλεγγύης. Ποσώς με ενδιαφέρει.

Σήμερα, που οι πολιτικοί κρατούμενοι διανύουν την 31η ημέρα απεργίας πείνας, η εξουσία συνεχίζει να προσπαθεί να διαστρεβλώσει και να αποσιωπήσει το σύνολο των αιτημάτων τους, αιτήματα που έχουν να κάνουν με την κατάργηση των νόμων περί εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης, τον κουκουλονόμο, τη λήψη και τη διαχείριση του DNA, καθώς και την κατάργηση του νόμου για τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ, την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού καθώς και των συγγενών των μελών της ΣΠΦ. Συνειδητά, το κράτος και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ, αποσιωπούν τα τρία πρώτα και επικεντρώνονται σε αυτά για τα οποία τάχα «έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν». Παρόλο που, συνειδητά καθυστερούν την κατάθεση του νομοσχεδίου με άγνωστο ως σήμερα περιεχόμενο, με ενστάσεις ως προς την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Πανούση, και με ακραίο παράδειγμα τη μη αποφυλάκιση της συντρόφου του Γεράσιμου Τσάκαλου.

Η επιλογή της μετωπικής σύγκρουσης των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας με την κυβέρνηση ξεσκέπασε μια ώρα αρχύτερα τις προθέσεις της. Σαφώς έχει προηγηθεί το Eurogroup της 20ης Φλεβάρη, όπου η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ αποδέχτηκε το σύνολο των δεσμεύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης (Μνημόνια, χρέος, Τρόικα), άσχετα αν βαφτίζει το κρέας ψάρι και τα μνημόνια ονομάζονται συμφωνία και οι Τρόικα εταίροι. Η πραγματικότητα δεν αλλάζει στο ελάχιστο. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης διαγράφτηκαν εν μία νυκτί. Στο τέλος Ιουνίου η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να υπογράψει νέο μνημόνιο, ασχέτως πώς αυτό θα ονομαστεί. Η υπογραφή νέου μνημονίου φυσικό επακόλουθο θα έχει τη σκλήρυνση της καταστολή απέναντι σε επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις, κι αυτό το έχει αποδεχτεί πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ. Η περικύκλωση της Πρυτανείας, οι αθρόες προσαγωγές που μετατρέπονται σε συλλήψεις, η ρητορική των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για προβοκάτορες και χαφιέδες, οι δηλώσεις Πανούση που κηρύσσει το πόλεμο στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο δεν μπορούν να ερμηνευτούν αλλιώς. Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος δεν περίμενε τη δήλωση Πανούση για κήρυξη πολέμου: Έχει κηρύξει από την πρώτη ημέρα τον πόλεμο στη νέα αριστερή διαχείριση. Και μου δημιουργεί κατάπληξη στο άρθρο του bloko.gr η εκτίμηση που λέει ότι: «Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως προκύπτει έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία του αντιεξουσιαστικού κινήματος και τώρα αυτός ως κυβερνητικός σχηματισμός βρίσκεται στο στόχαστρο…». Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετώντας τα προηγούμενα μοντέλα περί καθεστώτος έκτακτης ανάγκης πολύ γρήγορα υιοθέτησε τις παρακρατικές μεθόδους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας, η επαναδραστηριοποίηση της ομάδας Δέλτα, η δράση των ασφαλιτών «Γκοτζαμάνηδων της αριστεράς», οι αθρόες προσαγωγές και συλλήψεις συντρόφων/σσών, οι εισβολές σε σπίτια, η «φωτογράφηση» συντρόφων σε δημοσιεύματα από διαρροές της ασφάλειας και της αντιτρομοκρατικής,  δεν είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης ενός «βαθέους» κράτους όπως με ευκολία επιχειρούν κυβέρνηση και φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ να προβάλλουν. Οι πολιτικές ευθύνες είναι συγκεκριμένες και αφορούν το σύνολο της κυβέρνησης και ειδικά τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Πανούση.

Αν νομίζεται ότι με τέτοια τετριμμένα κόλπα ή με οποιαδήποτε, άλλου τύπου, κατασταλτική μεθόδευση, θα αναχαιτίσετε τόσο τη δράση τη δική μου όσο οποιουδήποτε άλλου συντρόφου/συντρόφισσας είστε βαθιά γελασμένοι: Θα μας βρίσκεται πάντα μπροστά σας. Σπείρατε ανέμους και ήρθε η ώρα να θερίσετε θύελλές.

Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατούμενων, απεργών πείνας.

Κοινωνική και ταξική αντεπίθεση σε κράτος και κεφάλαιο.

 

ΥΓ: Προς τον Γ. Καραϊβάζ: Θα σου συνιστούσα να είσαι προσεκτικότερος ως προς τις πληροφορίες που σου διαρρέουν η ασφάλεια και η αντιτρομοκρατική. Δεν έχω καμία απαίτηση να διασταυρώνεις τις πληροφορίες σου, αυτό θα ήταν υπερβολική απαίτηση εκ μέρους μου. Όμως δεν υπήρξα «μάρτυρας υπεράσπισης υπόπτων συμμετοχής στον Επαναστατικό Αγώνα». Αλλά ήταν τιμή μου που υπήρξα μάρτυρας υπεράσπισης των Μελών του Επαναστατικού Αγώνα.

Γιώργος Αγγελετάκης

Αρνούμαστε την ομηρία που μας έχει επιβληθεί με τον κουκουλονόμο – Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων

Αρνούμαστε την ομηρία που μας έχει επιβληθεί με τον κουκουλονόμο – Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων

 

Ως αναρχικοί και αναρχικές που διωκόμαστε με τον «κουκουλονόμο» για τη συμμετοχή μας σε γεγονότα κοινωνικής αντίστασης, όπως η πανεργατική απεργιακή διαδήλωση της 23ης Φλεβάρη 2011, η αντιφασιστική μοτοπορεία τον Σεπτέμβρη του 2012 και η ανακατάληψη της Villa Amalias στις 9 Γενάρη 2013, αρνούμαστε τη συνέχιση της ιδιότυπης ομηρίας που αντιμετωπίζουμε τόσο εμείς όσο και εκατοντάδες άλλοι που συνελήφθησαν μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των τελευταίων ετών. Δηλώνουμε πως στο εξής δεν πρόκειται να παρουσιαζόμαστε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μας, όπως μας υποχρεώνουν να κάνουμε μία φορά το μήνα και για όσο καιρό παραμένουμε υπόδικοι οι περιοριστικοί όροι που μας έχουν τεθεί από τους ανακριτές αντί της προφυλάκισης, εξαιτίας της παραπομπής μας για κακούργημα με βάση τον νόμο «για την τέλεση πράξεων με καλυμμένα χαρακτηριστικά».

Με αυτή την κίνηση ανυπακοής θέλουμε να συμβάλουμε στην εξάπλωση του αγώνα από τα κάτω για το γκρέμισμα του τερατώδους κατασταλτικού οικοδομήματος πίσω από το οποίο οχυρώνονται τα αντικοινωνικά συμφέροντα του κράτους και των αφεντικών. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με όσους και όσες παλεύουν ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, με όραμα την κοινωνική απελευθέρωση, μέσα από συλλογικούς και αυτοοργανωμένους κοινωνικούς αγώνες, χωρίς αυταπάτες για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο που υπόσχεται η εναλλακτική διαχείριση της πολιτικής εξουσίας, η οποία έρχεται να αποκαταστήσει την καταρρακωμένη κοινωνική νομιμοποίηση των θεσμών του καθεστώτος.

Θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή μας με τους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 2 Μαρτίου, διεκδικώντας την κατάργηση των τρομονόμων (187 & 187Α), του κουκουλονόμου, των φυλακών τύπου Γ, καθώς επίσης την οριοθέτηση της χρήσης του DNAκαι τέλος την απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού.

Η ειδική κατασταλτική νομοθεσία (τρομονόμοι, κουκουλονόμος, φυλακές τύπου Γ) αποτελεί μέρος του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, ιδιαίτερα μέσα στο περιβάλλον της γενικευμένης κρίσης του συστήματος, προκειμένου να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι αγωνίζονται, να τρομοκρατηθεί και να υποταχθεί μια κοινωνία που έχει βυθιστεί σε συνθήκες βίαιης φτωχοποίησης και αποκλεισμού. Πρόκειται για ένα καθεστώς εξαίρεσης που εφαρμόζεται σε βάρος πολιτικών και κοινωνικών αγωνιστών που το κράτος και τα αφεντικά ορίζουν ως «εσωτερικό εχθρό»: από τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές ως τους κατοίκους της Χαλκιδικής που διώκονται με τον τρομονόμο και από τους πολιτικούς κρατούμενους ως τους απεργούς και τους διαδηλωτές.

Ειδικά ο «κουκουλονόμος» (νόμος 3772/09) ψηφίστηκε λίγους μήνες μετά την εξέγερση που πυροδότησε τον Δεκέμβρη του 2008 η δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου. Αποτελεί σε νομικό επίπεδο μία από τις εκφράσεις της αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή. Έως σήμερα, ενδεικτικά, έχει χρησιμοποιηθεί σε βάρος συλληφθέντων σε αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές διαδηλώσεις, όπως η πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ  από αστυνομικούς μετά τον ξυλοδαρμό του στα κρατητήρια του αστυνομικού τμήματος Νίκαιας το 2009 και η αντιφασιστική μοτοπορεία του 2012, σε βάρος διαδηλωτών που συμμετείχαν σε πορείες για την 6η Δεκέμβρη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε αγωνιζόμενους κατοίκους της Κερατέας, και σε βάρος πλήθος αγωνιστών από συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία, πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια κοινωνικών συγκρούσεων και απεργιακών διαδηλώσεων ενάντια στα συνεχή μέτρα οικονομικής λεηλασίας των τελευταίων ετών.

Με βάση τις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, ποινικοποιείται κακουργηματικά η κάλυψη των προσώπων διαδηλωτών που διώκονται για ενέργειες κοινωνικής αντιβίας πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ένα από τα συνηθέστερα παραδείγματα είναι η μετατροπή σε κακούργημα της κατηγορίας για «διατάραξη κοινής ειρήνης», η  οποία μπορεί ουσιαστικά να αποδοθεί σε οποιονδήποτε διαδηλωτή βρεθεί στα χέρια της αστυνομίας. Ας σημειωθεί ότι στην κάλυψη των χαρακτηριστικών εμπίπτουν μαντήλια, κασκόλ, αντιασφυξιογόνες ή απλές χειρουργικές μάσκες, δηλαδή και τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας από τα δακρυγόνα, ενώ για να ασκηθεί η δίωξη αρκεί η κατάθεση των αστυνομικών που έχουν πραγματοποιήσει τη σύλληψη. Ακολουθεί η παραπομπή σε ανακριτή και εισαγγελέα οι οποίοι αποφασίζουν αν ο κατηγορούμενος θα προφυλακιστεί  ή, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, επιβάλλονται περιοριστικοί όροι, κυρίως τεράστιες χρηματικές εγγυήσεις, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και τακτική εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, δηλαδή ένα καθεστώς οικονομικής, δικαστικής και πολιτικής ομηρίας που διαρκεί για όσα χρόνια εκκρεμεί η εκδίκαση, ενώ, εφόσον υπάρξει καταδίκη, επιφυλάσσονται πολυετείς ποινές φυλάκισης.

Όσον αφορά την ιστορική διάσταση του θέματος -αλλά και την ιδεολογική προπαγάνδα περί κουκουλοφόρων που κατά καιρούς αναπαράγει και η καθεστωτική Αριστερά- οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο κουκουλονόμος δεν συνιστά πρωτοτυπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ανάλογη πρόβλεψη υπήρξε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στον νόμο  «περί συστάσεως εκτάκτων Στρατοδικείων Ασφαλείας» που ψηφίστηκε το 1943 επί Ι. Ράλλη από την κυβέρνηση των συνεργατών των ναζί. Συγκεκριμένα, όριζε ότι «ιδιαιτέρα επιβαρυντική περίπτωσις θεωρείται αν οι ένοχοι», μεταξύ άλλων, «έφερον προσωπίδας», στις περιπτώσεις που «πολλοί ηνωμένοι επιδιώκοντες αναρχικούς ή κομμουνιστικούς σκοπούς ή την επιβολήν αναρχικών ή κομμουνιστικών συστημάτων, εισβάλουσι παρανόμως εις δημόσια κτίρια ή εις ξένας οικίας, κατοικίας ή άλλα ακίνητα διαρπάζοντες, πυρπολούντες ή άλλως καταστρέφοντες ξένην κινητήν ή ακίνητον περιουσίαν […] ή επιτιθέμενοι ή ανθιστάμενοι κατά των φρουρούν των δημοσίων οργάνων ή υπηρετών».

Σήμερα ο αγώνας ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Και σε αυτό τον αγώνα θα δίνουμε πάντα το παρών, με όλες μας τις δυνάμεις!

 

29 Μαρτίου 2015

Παναγιώτης Βαρθάλης

Γιώργος Δαφνής

Λήδα Σοφιανού

Κατερίνα Σοφιανού

κείμενο του Δίκτυου αγωνστιών κρατουμένων : όταν οι μάσκες πέφτουν…

Τα πολλαπλά πρόσωπα της κοινοβουλευτικής αριστεράς και ο “μύθος” της αλλαγής,  
ή αλλιώς όταν οι μάσκες πέφτουν…
 
Ενας ακόμα κρατούμενος νεκρός στις φυλακές Δομοκού επειδή του αρνήθηκαν την ιατρική περίθαλψη, και αντι για νοσοκομείο που ζητούσε κατέληξε στο πειθαρχείο. Αλλος ένας άνθρωπος νεκρός που ο θάνατός του δεν χωράει στα δελτία ειδήσεων, που ο θάνατός του δεν είναι τραγικός όπως αυτών που φορούν στολή. Ενας ακόμη νεκρος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του ελληνικού κράτους, από τότε που το φόντο άλλαξε και από γαλάζιο, έγινε παρδαλό. Με αριστερό υπουργείο δικαιοσύνης, οι κρατούμενοι πεθαίνουν στις φυλακές και οι απεργοί πείνας εξοντώνονται, γιατί η νέα εξουσία, δε θέλει να αποδυναμώσει τα εργαλεία καταστολής του κράτους που μόλις παρέλαβε. Ετσι στέλνει την αριστεροσοσιαλδημοκρατική (σούπα) ρητορική της στα σκουπίδια της ιστορίας.
Την ίδια στιγμή, παράλληλα με τη δική μας απεργία πείνας, διεξάγεται απεργία πείνας και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών οπου κρατούνται σε άθλιες συνθήκες επειδή το ελληνικό (αριστερο) κράτος τους θεωρεί λαθραίους. Εν τω μεταξύ απεργία πείνας διεξάγουν και οι κρατούμενοι του εφιαλτικου “νοσοκομειου” των φυλακών Κορυδαλλού, καθώς το νέο νομοσχέδιο είναι αυστηρότερο για πολλούς ανάπηρους κρατούμενους, καθώς ανέβηκε το όριο αποφυλάκισης για τους ισοβίτες με 80% αναπηρία από τα 5 στα 10 χρόνια.  Η όξυνση της καταστολής φόρεσε το αριστερό της προσωπείο. Αυστηρότερες διατάξεις σε ένα προοδευτικό νομοσχέδιο. Ομως δεν είναι η μόνες.
Το καινούριο νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνης αναιρεί τη δυνατότητα συγχώνευσης για αδικήματα που τελέστηκαν στην άδεια, ή ενώ είσαι κρατούμενος, εάν περιέχει βία κατά υπαλλήλου ή κρατουμένου. Ετσι αν ένας ανθρωποφύλακας σε καταγγείλει ότι του άσκησες βία, και τα “αμερόληπτα” δικαστήρια σε καταδικάσουν, καταλήγεις φορτωμένος με παραπάνω χρόνια φυλακής και κινδυνεύεις να μείνεις επ’ αόριστον φυλακισμένος επειδή οι δεσμοφύλακες σε έχουν στο “μάτι”.

Το κράτος έχει συνέχεια. Το ίδιο και ο αγώνας εναντίον του. Και επειδή η μνήμη είναι η σύνδεση των αγώνων του χτες και του σήμερα, τη στιγμή που δίνουμε έναν ολομέτωπο αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία των αγώνων στις φυλακές με αιματηρές εξεγέρσεις και απεργίες πείνας.
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή τις κινήσεις της νέας κυβέρνησης και τον “τρόπο διαχείρισης” του κρατικού μηχανισμού, αλλά και τις αντιδράσεις που πυροδοτεί ο αγώνας μας στο σύνολο της δημοκρατίας τους.
Για μας ήταν δεδομένο πως ένας αγώνας με καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά, που χτυπάει το κράτος καταστολής στις ρίζες του, θα φέρει στην επιφάνεια όλες τις αντιφάσεις μιας “αριστερής” κυβέρνησης, γι αυτό και η επιλογή μας να δώσουμε αυτόν τον αγώνα σε μια χρονική συγκυρία όπου η λεγόμενη “λαϊκή εντολή” είναι ακόμα “νωπή”. Τώρα που η προεκλογική ρητορική του Σύριζα είναι ακόμη φρέσκια στη μνήμη του κοινωνικού συνόλου και κυρίως σ’ αυτούς που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε ένα κόμμα που θα φέρει την ” αλλαγή”.

Παρ’ όλ’ αυτά παρατηρούμε πολύ σύντομα μια ριζική αλλαγή, τόσο σε επίπεδο ρητορικής, όσο και καταστολής, απ’ την πλευρά του “δημοκράτη” υπουργού Πανούση. Δεν μπορούμε λοιπόν να αγνοήσουμε την δήλωσή του πως “αν οι αναρχικοί θέλουν πόλεμο, τότε η αστυνομία θα κάνει τη δουλειά της”. Και φυσικά να απαντήσουμε πως η αστυνομία πάντα έκανε την δουλειά της, καθ’ εντολή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, και όταν άνοιγε κεφάλια διαδηλωτών, και όταν βασανίζει κρατούμενους στα τμήματα, και όταν συλλαμβάνουν χωρίς στοιχεία, και όταν κάνουν εφόδους σε σπίτια αγωνιστών, πάντα τη δουλειά τους κάνουν. Και παρ’ όλες τις αριστερές φιοριτούρες, ο νέος υπουργος δεν άργησε να το παραδεχτεί και δημόσια. Υιοθετώντας κι ο Πανούσης λοιπόν ακροδεξιά επιχειρήματα, δηλώνει πως “το πρόβλημα είναι οτί αυτοί [οι αναρχικοί] είναι η βία. […] Οπότε διάλογος δεν πρέπει να γίνει για κανένα λόγο. Η δημοκρατία δεν κάνει διάλογο μ’ αυτούς που δεν έχουν πρόσωπα”.
Μάλλον η δημοκρατία του κυρίου Πανούση όμως χωράει στρατόπεδα συγκέντρωσης, χωράει την ομάδα Δ να τραμπουκίζει λειτουργώντας ως συμμορία (όπως έγινε την Παρασκευή 27/3 στα Εξάρχεια).
Ας θυμίσουμε τί δήλωνε ο ίδιος άνθρωπος πριν από ένα χρόνο ακριβώς, από θέση αντιπολίτευσης τότε και με τον αέρα του ακριβοδίκαιου δημοκράτη:
“Η εκ του πλαγίου υπέρβαση του Συντάγματος (λαϊκή κυριαρχία, ειρήνη κλπ.), ο νέος πολιτικός ορισμός της τρομοκρατίας (“παν ό,τι βλάπτει το σύστημα”), η τυφλή υπακοή σε μανιχαϊστικά σχήματα διαίρεσης του κόσμου (τρομοκράτες, οι άλλοι – αντιτρομοκράτες, εμείς) μας καθιστούν συνεργούς σε έγκλημα κατά της ιστορίας του ανθρώπου, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι την υπηρετούμε”.
Να θυμίσουμε επίσης τα “δέκα ΟΧΙ” που θεωρούσε αυτονόητα ο κύριος υπουργός:
“ΟΧΙ στο αστυνομικό Κράτος εκτάκτου ανάγκης
ΟΧΙ στη δικαιοσύνη εκτάκτου ανάγκης (με στρατοδικεία κλπ.)
ΟΧΙ στην επιστροφή των βασανιστών και των
βασανιστηρίων (ιερά εξέταση κατά των τρομοκρατών και βαρβαρότητα ανάκρισης κατά πάντων)
ΟΧΙ σε ευρω-τρομονόμους ή νόμους από μπετόν, που τρομοκρατούν τους πολίτες και τα κινήματα
ΟΧΙ στους περιορισμούς των ελευθεριών και των δικαιωμάτων
ΟΧΙ στην ενίσχυση ρατσιστικών τάσεων εν είδει παράπλευρων ζημιών
ΟΧΙ στην securitomania (με θωρακισμένα σπίτια και πόλεις-φρούρια)
ΟΧΙ στην κατάλυση κάθε μορφής ασύλου προστασίας
ΟΧΙ στην κατασκευασμένη διεθνή/παγκόσμια τάξη η οποία εν ονόματι μιας Νέας Αυτοκρατορίας χαρακτηρίζει κράτη – ταραξίες (ή κράτη – τρομοκράτες), ορίζει τους εσωτερικούς εχθρούς ή ακόμα και τους βάρβαρους.”
Προφανώς όλα αυτά δεν τα γράφουμε σε μία προσπάθεια να εγκαλέσουμε τις δημοκρατικές ευαισθησίες του υπουργού. Τα φέρνουμε στην επιφάνεια ξανά για να γίνει ξεκάθαρη η υποκριτική διάθεση των εξουσιαστών. Να φανεί πως από θέση εξουσίας αλλάζει και το πολιτικό σκεπτικό αντιμετώπισης των ανθρώπων που επιμένουν να αντιστέκονται στο σύστημα. Οχι λοιπόν κύριε Πανούση, βία δεν είναι ο αναρχικός χώρος, βία είναι το σύστημα που επιβάλλεται και πιέζει ασφυκτικά κάθε μορφή αντίστασης σ’ αυτό. Φυσικό επακόλουθο είναι η διαμάχη ανάμεσα σε δύο κόσμους, αυτόν που εσείς εκπροσωπείτε, κι αυτόν που εμείς προτάσσουμε. Και το παραμύθι για το τέλος του κράτους μηδενικής ανοχής αφήστε το για τις διαλέξεις σας και τα κανάλια. Εμείς ξερουμε πολύ καλά ότι “το κράτος έχει συνέχεια” κι αυτό συνεπάγεται τη συνέχιση της κατασταλτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού.
Ο πόλεμος λοιπόν που επικαλείται ο υπουργός είναι ενας πόλεμος που κρατάει αιώνες, και ο ίδιος έχει διαλέξει στρατόπεδο, αυτό των εξουσιαστών, αυτών που επιβάλλουν με τη βία την “κοινωνική ειρήνη”, και δεν χωράει αμφισβήτηση σ’ αυτό.

Η απεργία πείνας δεν ξεγύμνωσε μόνο την κυβέρνηση, αλλά και ένα ευρύτερο σύνολο συμπαθούντων, ψηφοφόρων και μελών της. Προφανώς δεν είχαμε αυταπάτες για την ποιότητα των αντιλήψεων και των συνειδήσεων αυτών των συνόλων, πόσο μάλλον για την ηθική τους. Αλλωστε είναι η ίδια αυτή η λογική  της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης μαζί με την πίστη στην αστική νομιμότητα και ιδεολογία που εξέθρεψαν και καταξίωσαν τον Σύριζα στην κυβέρνηση.
Δεδομένου όμως πως η κύρια έκφραση της αντιδραστικής προπαγάνδας εκφέρεται μέσω αυτών των συνόλων και μάλιστα στη βάση μιας “ενδοκινηματικής” κριτικής, αναγκαζόμαστε να τοποθετηθούμε πανω σε κάποια σημεία.
Η κριτική που ασκείται στον αγώνα που διεξάγεται, τόσο προς τους απεργούς πείνας, όσο και προς τον κόσμο που πλαισιώνει τον αγώνα εκτός των τειχών, βασίζεται στην ενεργοποίηση των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών αντιλήψεων. Η εφαρμογή στην πράξη μιας δουλοπρεπούς λατρείας του κράτους ελέω της άκριτης υποστήριξης μιας κυβέρνησης που θέλει να προβάλεται ως ο φορέας της αλλαγής, εχει οδηγήσει συγκεκριμένα σύνολα στην ιυοθέτηση ιδεολογημάτων που ούτε το “κράτος της δεξιάς” δεν είχε ιυοθετήσει σε ανάλογες περιπτώσεις. Μεταξύ άλλων έχει γίνει λόγος για “πράκτορες”, “σκοτεινά κέντρα”, “λούμπεν”, κτλ. Προφανώς σε αυτό το επίπεδο, η μακρά παράδοση της αριστεράς στην πολιτική και ηθική απαξίωση και απονοηματοδότηση παίζει καθοριστικό ρόλο… Οι κατηγορίες αυτές αυτογελοιοποιούνται και δεν χρίζουν απάντησης. Στο φάσμα όμως των “σοβαρών επιχειρημάτων”, η ίδια αυτή διαδικασία απονοηματοδότησης και απαξίωσης του αγώνα, διεξάγεται καταρχήν στη βάση μιας αντίληψης που ταυτίζει το “κίνημα” (με όλες τις διαφοροποιήσεις και τις αντιθέσεις που αυτό μπορεί να περιέχει) με την κυβέρνηση (η οποία αποτελεί την θεσμική εκπροσώπηση αυτού του κινήματος) και αναπτύσσεται πάνω σε μια κουβέντα επί των στρατηγικών και των πρακτικών του κινήματος αυτού.
Κάνοντας μια συνολική τοποθέτηση έχουμε καταρχήν να δηλώσουμε τα εξής:
Αυτό που ονομάζεται κίνημα σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι κάτι ενιαίο. Εντός του συνυπάρχει ενας γαλαξίας απο πρακτικές, αντιλήψεις, στοχεύσεις και στρατηγικές. Και αν πράγματι η εκλογή του Σύριζα σε κυβέρνηση αποτελεί (και) την έκφραση και το αποτέλεσμα συγκεκριμένων αντιλήψεων και επιλογών ενος τμήματος του κινήματος (του κομματιού εκείνου που συνεχίζει να είναι προσκολλημένο στις αστικοδημοκρατικές αυταπάτες), άλλο τόσο ισχύει πως ο συγκεκριμένος αγώνας ειναι η έκφραση ενός διαφορετικού τμήματος του κινήματος. Του κομματιού αυτού που έχει οριστικά και αμετάκλητα απομακρυνθεί από τις δημοκρατικές αυταπάτες.
Ήμασταν και πάντα θα είμαστε ταγμένοι στη συγκρότηση της επαναστατικής αυτής κατεύθυνσης που θα έρχεται σε ρήξη με το κράτος (ανεξαρτήτου διαχείρισης), το κεφάλαιο και τις διάχυτες κοινωνικές σχέσεις και δομές που τα στηρίζουν και τα αναπαραγάγουν. Θα είμαστε πάντα ταγμένοι στην προσπάθεια απαλλοτρίωσης των αγωνιστικών πρακτικών απο απο την ανάθεση και τις διαμεσολαβήσεις, στην αυτοργάνωση των και οριζόντια ανάπτυξη των αγώνων προς μια ανατρεπτική κατεύθυνση.
Οι κατηγορίες για “λεονταρισμούς”, πως διεξάγουμε ενα “βολικό”, “εύκολο” και “αχρείαστο” αγώνα, εν όψη των προθέσεων της κυβέρνησης, καταρρέουν από την πρόσφατη μνήμη, από την ιστορική μνήμη, από την καταγεγραμμένη μνήμη των αγώνων, από τις διώξεις, από τις φυλακίσεις, από τις νίκες και τις ήττες των αγώνων όλα αυτά τα χρόνια που μπορεί να μην υπήρχε “κυβέρνηση της αριστεράς όμως, όπως και σήμερα υπήρχε καταπίεση, εκμετάλλευση, καταστολή και ιδεολογική επίθεση της κυριαρχίας. Οι κατηγορίες αυτές τέλος καταρρέουν από την ίδια την επίπτωση του αγώνα στα σώματα των απεργών, από τις διώξεις των συντρόφων που στήριξαν και πλαισίωσαν αυτον τον αγώνα.
Εν τέλει, αν ο αγώνας αυτός υπονομεύει κατι, αυτό είναι η διαδικασία αφομοίωσης, ενσωμάτωσης και αφοπλισμού των δυναμικών αυτών που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια. Αυτό που υπονομεύει είναι η διαδικασία κατακερματισμού, αποσυμπίεσης και άμβλυνσης των αιχμών αυτών που έθεσαν οι αγώνες που διεξήχθησαν και διεξάγονται.
Και όσον αφορά την κινδυνολογία και τους εκφοβισμούς για την πιθανή επέλαση του φασισμού αν δεν “συμμορφωθούμε” και στηρίξουμε την προσπάθεια της “αριστερής κυβέρνησης”, έχουμε να απαντήσουμε πως η επέλαση του φασισμού έρχεται πάντα μετά την ήττα των μαχητικών κοινωνικών κινημάτων, όταν αυτά έχουν παραλύσει και αφοπλιστεί απ’ τη δημοκρατία, τα αριστερά κόμματα και τους μηχανισμούς τους. Εχουμε να απαντήσουμε πως αυτή η διαδικασία έχει συντελεστεί ήδη, όλα τα προηγούμενα χρόνια καπιταλιστικής ευδαιμονίας και δημοκρατικής χαύνωσης, πως ο φασισμός είναι το παρόν και ονομάζεται κράτος ασφάλειας και καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Πέρα όμως απ’ τους τρυγμούς που έχει προκαλέσει στο εσωτερικό του Σύριζα η απεργία πείνας, βλέπουμε σύσσωμο τον ακροδεξιό συρφετό να βγαίνει και να μιλάει για διαπραγματεύσεις βουλευτών με τρομοκράτες, για καθάρματα που δεν πρέπει να βγουν από τη φυλακή και άλλα ευφάνταστα!
Για το απότοκο του Εβερτ (Τ. Κουίκ), δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε, η πορεία κάποιων ανθρώπων μιλάει από μόνη της. Δεν αξίζει να ασχοληθούμε με τις καρικατούρες του πολιτικού συστήματος. Παράλληλα όμως με τις ακροδεξιές κορώνες από διάφορους μαϊντανούς των τηλεοπτικών καναλιών, βλέπουμε και την Ντόρα Μπακογιάννη να ωρύεται για την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού και για δήθεν ευνοϊκή μεταχείριση απέναντι σε τρομοκράτες από την κυβέρνηση. Εδώ λοιπόν θέλουμε να κάνουμε μια παρένθεση καθώς η κυρία Μπακογιάννη έκανε και μαθηματικούς υπολογισμούς για τα χρόνια φυλακής που έχει βγάλει ο Σάββας σε σχεση με τα εγκλήματα που έχει κάνει.
Για την ιστορία λοιπόν, κατά τη διάρκεια της επταετίας 67-74, δολοφονήθηκαν (επίσημα) 88 άνθρωποι από τους βασανιστές της χούντας, ανάμεσα τους αθώοι, πολιτικοί κρατούμενοι, μέχρι και ανήλικα παιδιά όπως ο 15χρονος Βασίλης Πεσλής που δολοφονήθηκε στην πλατεία Αττικής. Παράλληλα χιλιάδες άνθρωποι οδηγήθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες.
Το 1990 και επί πρωθυπουργίας του πατέρα της κ. Ντόρας, ο ίδιος ο πατέρας της πρότεινε την αποφυλάκιση των πρωτεργατών της χούντας, μια κίνηση που είχε αποσπάσει και τη συγκατάθεση του τότε προέδρου της δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μάλιστα η τότε κυβέρνηση επικαλούμενη ανθρωπιστικούς λόγους, αποφυλακίζει τον Παττακό λόγω ανήκεστου βλάβης της υγείας του. Εξι χρόνια αργότερα για άλλη μια φορά ο πατέρας της κ. Ντόρας ζητάει από το βήμα της βουλής την αποφυλάκιση των χουντικών.
Αυτά όμως είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τον πολιτικό συρφετό που εξακολουθεί να στηρίζει τα ακροδεξιά μορφώματα. Οι φιλοχουντικές απόψεις του μπαμπά γαλούχισαν όχι μόνο τα παιδιά του αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου.

Οι πραγματικά επικίνδυνοι όμως για το πολιτικό σύνολο, κυκλοφορούν ελεύθεροι και μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς κάθονται στα έδρανα της βουλής.
Είναι όλοι αυτοί που τα ονόματά τους γεμίζουν τις λίστες Λαγκάρντ, που εμπλέκονται στο σκάνδαλο της Siemens. Είναι οι “Τσουκάτοι” και οι “Μαντέλιδες”, όλοι αυτοί που αποδεδειγμένα έχουν πάρει τεράστια ποσά από μίζες και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν ανενόχλητοι το βρώμικο έργο τους.
Κι από κοντά η δικαστική χούντα, που στηρίζοντας αυτόν τον αέναο κύκλο εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους του Καρέλι στο 12μηνο, που δίνει ένα χρόνο ποινή στον Παπακωνσταντίνου, ενώ ταυτόχρονα μοιράζει χρόνια φυλακής σε μετανάστες, πρόστιμο 5000 € σε όσους πωλούν κουλούρια χωρίς άδεια.
Είναι οι αξιωματούχοι της νέας συγκυβέρνησης που μπορεί να νόμιζαν ότι με τους αφελείς διαπραγματευτικούς ελιγμούς τους θα κάνουμε πίσω, και γι αυτό μας κάνουν πόλεμο φθοράς κάνοντας υποχωρήσεις με το σταγονόμετρο. Αυτοί που υπόσχονταν αντικατάσταση της αστυνομίας με λαϊκές πολιτοφυλακές, τώρα προστατεύουν τα δημαρχεία Συριζαίων δημάρχων με τα ματ για να μην καταληφθούν, αυτοί που διαμαρτύρονταν για το κλείσιμο της Ερτ, πατάνε το σήμα όταν καταλαμβάνεται ο σταθμός τους, αυτοί που είχαν σημαία το πανεπιστημιακό ασυλο το κυκλώνουν με τα ΜΑΤ και εκβιάζουν καταληψίες με επέμβαση, αυτοί που υπόσχονταν αυξήσεις στους μισθούς αυξάνουν τους φόρους. Οι κουστουμάτοι αστοί πολιτικοί με τους παχυλούς μισθους που κυκλοφορούν με τα βουλευτικά αυτοκίνητα ενώ υποκρίνονται ότι μάχονται για τα συμφέροντα του προλεταριάτου, νομίζουν ότι μπορεί να αξιοποιήσουν πάνω μας την εμπειρία τους ως διαμεσολαβητες των αγώνων, αλλά ξεχνούν οτι εμείς είμαστε οι προβοκάτορες που δεν μπήκαμε στο μαντρί τους.
Εμάς λοιπόν θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους, όχι γιατί “είμαστε η βία”, αλλά γιατί παλεύουμε για την ανατροπή της καθημερινής φθοράς που επιβάλλει το σύστημα που υπηρετούν. Ο αγώνας μας είναι διαρκής και στοχεύει κάθε πτυχή αυτού του σάπιου κόσμου.
Βλέποντας λοιπόν ότι και η νέα ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης ακολουθεί μια πολιτική εξόντωσης, τοποθετώντας την ψήφιση του νομοσχεδίου σε αόριστο χρόνο, ξεκαθαρίζουμε το εξής: Οι αντοχές μας εξαντλούνται μαζί με τον αριστερό σας μανδύα. Κάθε μέρα σε απεργία πείνας είναι μια επιβεβαίωση πως η δημοκρατία όχι μόνο εκδικείται, αλλά και στοχεύει στην φυσική εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Εμείς δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσουμε τον αγώνα μας αν δεν δικαιωθούν τα αιτήματά μας.

ΥΓ1. Χαιρετίζουμε τις δεκάδες δράσεις αλληλεγγύης με όλα τα μέσα που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας μας. Οι παρεμβάσεις, οι καταλήψεις, οι εμπρησμοί και οι πορείες μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε και σπάνε την οργανωμένη σιωπή αριστερόστροφων και  δεξιόστροφων ΜΜΕ. Αλληλεγγύη με τις/τους 4 συντρόφισσες/συντρόφους που αρνούνται την ομηρία της παρουσίας σε αστυνομικό τμήμα ως στάση αντίστασης στο καθεστώς του κουκουλονόμου. Η σκέψη μας δίπλα στους συντρόφους σε όλον τον κόσμο που σήμερα δρουν σε ένδειξη αλληλεγγύης στην απεργία πείνας στην Ελλάδα.

ΥΓ2. Ο εισαγγελέας της φυλακής Κορυδαλού Νικόλαος Ποιμενίδης για άλλη μια φορά έχει δώσει εντολή εξαναγκαστικής σίτισης στον σύντροφο Φοίβο Χαρίση. Οι γιατροί του νοσοκομείου Αττικόν τστέκονται στο ύψος των περιστάσεων και αρνούνται να λειτουργήσουν σαν βασανιστές του σωφρονιστικού συστήματος.

ΥΓ3. Αλληλεγγύη με τους συντρόφους Κώστα Γουρνά και Νίκου Μαζιώτη, με τους αγωνιστές από την Τουρκία και τη στήριξή μας στον κοινωνικό κρατούμενο Γιώργο Ιγγλέση που συνεχίζουν την απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης.

ΥΓ4. Η δολοφονική απόφαση του δικαστικού συμβουλίου να παραμείνει η σύζυγος του Γ. Τσάκαλου προφυλακισμένη την ώρα που ο απεργός πείνας Μ. Νικολόπουλος είναι στα όρια της ανακοπής, δεν αφήνει άμοιρη ευθυνών την κυβέρνηση, η οποία πεισματικά αρνείται να εφαρμόσει την προεκλογική της εξαγγελία για κατάργηση του τρομονόμου. Υπενθυμίζουμε πως βάση αυτού του εκτρωματικού νόμου διώκονται και οι συγγενείς των μελών της ΣΠΦ. Επίσης ευθύνη έχει και ο Τσίπρας προσωπικά που τοποθέτησε πρόεδρο της δημοκρατίας (τον μόνο που μπορεί να δώσει λύση σε τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις) τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
 

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης, Γιάννης Μιχαηλίδης

Ανακοίνωση της Κατάληψης Βίλας Ζωγράφου για τα γεγονότα στις 23/3

Στις 2 Μαρτίου οι αναρχικοί και κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας, Κώστας Γουρνάς,  Νίκος Μαζιώτης, Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γρηγόρης Σαραφούδης,Γιώργος Καραγιαννίδης, Δ Μπουρζούκος και Δ. Πολίτης ξεκινούν απεργία πείνας με αιτήματα την πρόσβαση κι ανάλυση του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού ώστε να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται, και την κατάργηση του άρθρου 187 και 187Α, του «κουκουλονόμου», του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ, της βίαιης λήψης DNA και της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων. Η απεργία αυτή πλαισιώνεται στη συνέχεια από άλλους πολιτικούς κρατούμενους του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων, καθώς και από τους πολιτικούς κρατούμενους από την Τουρκία στις ελληνικές φυλακές. Ταυτόχρονα (2/3) ξεκινούν απεργία πείνας και τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς:Μαυρόπουλος Θεόφιλος, Νικολόπουλος Γεώργιος, Νικολόπουλος Μιχάλης, Αργυρού Παναγιώτης, Μπολάνο Δαμιανός, Χατζημιχελάκης Χαρίλαος, Τσάκαλος Χρήστος, Πολύδωρας Γεώργιος, Τσάκαλος Γεράσιμος και Οικονομίδου Όλγα, καθώς και η Σπυροπούλου Αγγελική, ενάντια στη στοχοποίηση φιλικών και συγγενικών τους προσώπων και με αιτήματα την άμεση απελευθέρωση όσων εξ’ αυτών διώκονται.

Σήμερα στις 23 Μαρτίου, στα πλαίσια των δράσεων αλληλεγγύης στην απεργία πείνας, πραγματοποιείται κατάληψη διαρκείας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» (fm 105,5). Μετά από λίγη ώρα, το Δημαρχείο Βύρωνα και το Δημαρχείο Ζωγράφου –το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα δίπλα από την κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου- περικυκλώνονται από δυνάμεις ΜΑΤ και Δέλτα. Άμεσα, μαζευτήκαμε με αλληλέγγυο κόσμο στη Βίλα, ώστε να αποτρέψουμε πιθανή εισβολή στον χώρο της κατάληψης. Επιτόπου, αποφασίσαμε άτομα από όλες τις συλλογικότητες των ανατολικών να κινηθούμε προς το Δημαρχείο, ώστε να απαιτήσουμε από τη συριζαία Δήμαρχο να πάρει θέση για το επεισόδιο και να απομακρυνθούν οι δυνάμεις καταστολής.  Παράλληλα στήθηκε μικροφωνική και κρεμάστηκε πανό έξω από την κατάληψη. Αφού πετύχαμε την απομάκρυνση των μπάτσων, στολίσαμε με συνθήματα τους τοίχους του Δημαρχείου, ως μία πρώτη και ελάχιστη αντίδραση στο γεγονός.

Αυτή είναι η απάντηση της αριστερής κυβέρνησης, τόσο απέναντι στον ανυποχώρητο αγώνα των απεργών πείνας, όσο και των αλληλέγγυων σε αυτούς. Στην εγκληματική αδιαφορία για την υγεία και τις ζωές των απεργών, και στην αποσιώπηση της πλειονότητας των αιτημάτων τους, έρχονται να προστεθούν οι εισβολές σε σπίτια συντρόφων, η προκλητική καταστολή  και η δημιουργία κλίματος αστυνομοκρατίας σε γειτονιές που αντιστέκονται συλλογικά από τα κάτω.

ΕΙΤΕ ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΕΞΙΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Καλούμε την Τρίτη 24/3 στις 18:00 σε συγκέντρωση-πορεία στην πλατεία Γαρδένιας.­­

 

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου

Καταγγελία του απεργού πείνας Φοίβου Χαρίση

Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάνειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.

Κατά την παραμονή μου στο Τζάνειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου  στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει ξεκαθαρίζοντας της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ότι μου λένε οι ιατροί και όχι ότι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματα μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνηση μου να τον λάβω, και στην ερώτηση μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή.

Οι εκάστοτε ιατροί πρέπει να μάθουν να υψώνουν το ανάστημα τους και να μη λειτουργούν ως υφιστάμενοι των μπάτσων όταν ο ασθενής τυγχάνει να είναι κρατούμενος. Η απεργία πείνας είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή αντίστασης. Μία επιλογή που έγινε γνωρίζοντας τα ρίσκα από πριν. Το ιατρικό προσωπικό λοιπόν αντί να λειτουργεί κατασταλτικά ως άλλος δεσμοφύλακας οφείλει να είναι δίπλα στον ασθενή παρέχοντας του (σε συνεννόηση με αυτόν) την απαραίτητη φροντίδα. Από τη μεριά μου συνεχίζω χωρίς καμία διάθεση οπισθοχώρησης την απεργία πείνας με τα αιτήματα του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων και συγκεκριμένα :

 

–  Κατάργηση των τρομονόμων 187 και 187Α

–  Κατάργηση του κουκουλονόμου

–  Οριοθέτηση στη χρήση του DNA ως αποδεικτικού μέσου

–  Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’

–  Την απελευθέρωση του πολυτραυματία αντάρτη Σάββα Ξηρού για να λάβει τη νοσηλεία που του αρμόζει.

 

Για κάθε μέρα που περνάει και επιβαρύνεται η υγεία μας άμεσα υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα ο υπουργός δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος.

 

                             ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

                                         ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

 

                                                                                                       Χαρίσης Φοίβος

Ανακοίνωση της Συ.Κα.Προ και της κοινότητας των προσφυγικών σχετικά με τη διακοπή ηλεκτροδότησης της γειτονιάς

Με αφορμή μια κεντρική βλάβη στο ηλεκτρικό δίκτυο της κατειλημμένης γειτονιάς των προσφυγικών, επιχειρείται από τις τεχνικές και διοικητικές υπηρεσίες της Δ.Ε.Η.  η διακοπή παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στο 1/4 της γειτονιάς. Ως αποτέλεσμα έχει διακοπεί η ηλεκτροδότηση σε 30 και πλέον σπίτια και έχουν μείνει χωρίς ρεύμα πάνω από 70 άτομα. Παράλληλα αφαιρέθηκε κουτί παροχής που τροφοδοτεί δύο κτίρια με αποτέλεσμα να μείνουν και αυτά χωρίς ρεύμα.

Σε επικοινωνία της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών με τις υπηρεσίες της Δ.Ε.Η., μας γνωστοποιήθηκε  ότι ο σχεδιασμός αυτός αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή της διεύθυνσης περιφέρειας Αττικής.

Η ενεργειακή καταστολή των Προσφυγικών είναι κομμάτι της πολιτικής καταστολής ενάντια στις κοινότητες αγώνα και τους κατειλημμένους χώρους. Έρχεται να προστεθεί στους αποκλεισμούς σε παροχή νερού και στις τηλεπικοινωνίες καθώς και στην απόπειρα λεηλασίας των Προσφυγικών από το ΤΑΙΠΕΔ.

Η Συνέλευση και η Κοινότητα των Προσφυγικών θα υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους στα βασικά αγαθά (στέγη, ρεύμα, νερό) και στον αγώνα για επιβίωση.

 

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ  ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών

 

Ενημέρωση:

Σήμερα 20/3/15 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κτίριο της ΔΕΗ στην οδό Αριστείδου στο κέντρο της Αθήνας από συντρόφους της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών και της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα της Κοινότητας των Προσφυγικών και Αλληλέγγυων (Α.Σ.Α.Κ.Α.).

Σήμερα 20/3/15 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κτίριο της Δ.Ε.Η. στην οδό Αριστείδου στο κέντρο της Αθήνας από συντρόφους της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών και της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα της Κοινότητας των Προσφυγικών και Αλληλέγγυων (Α.Σ.Α.Κ.Α.). Είχε προηγηθεί η διακοπή ηλεκτροδότησης μέρος της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών με αφορμή επισκευή τεχνικής βλάβης η οποία είχε αφήσει χωρίς ρεύμα πάνω από 30 σπίτια της γειτονιάς και περισσότερους από 70 ανθρώπους εδώ και 5 μέρες.

Στις 11.45 το πρωί 40-50 καταληψίες κάτοικοι των προσφυγικών, ανάμεσά τους πρόσφυγες, μετανάστες και οικογένειες με τα παιδιά τους, οι οποίοι ενισχύθηκαν από 10-15 αλληλέγγυους στάθηκαν μπροστά στην είσοδο του κτιρίου απλώνοντας πανό και μοιράζοντας κείμενα σε σχέση με τα γεγονότα. Την ίδια στιγμή ομάδα συντρόφων κατευθύνθηκε στην κεντρική πόρτα εισόδου κρατώντας ανοιχτή την πόρτα και ζητώντας συνάντηση με τον υπεύθυνο περιφέρειας Αττικής. Μετά από ολιγόλεπτη αναμονή 3μελής ομαδα η οποία αποτελούνταν από ένα μέλος της Συ.Κα.Προ., ένα πολιτικό πρόσφυγα ως συμβολικό εκπρόσωπο των μεταναστών και προσφύγων της γειτονιάς και ένα μέλος της Α.Σ.Α.Κ.Α. συναντήθηκαν με την διεύθυνση της περιφέρειας και ζήτησαν την άμεση επιδιόρθωση της βλάβης και αποκατάσταση την παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στην γειτονιά.

Μετά από εικοσάλεπτη συζήτηση η διεύθυνση δεσμεύτηκε στην άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων και οι σύντροφοι αποχώρησαν με συνθήματα. Σε διάστημα μιας ώρας έκανε την εμφάνισή του στη γειτονιά συνεργείο της Δ.Ε.Η.. Στις 5.00 περίπου το απόγευμα η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος επανήλθε σε όλη την γειτονιά με εξαίρεση δύο κτίρια από τα οποία αφαιρέθηκε το κουτί ηλεκτροδότησης πριν δύο μέρες και με συνέπεια να παραμένουν ακόμη και τώρα χωρίς ρεύμα 20-25 άνθρωποι στη γειτονιά, για τους οποίους θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να τους επανασυνδεθεί το ρεύμα.

ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

20/3/15

Επεισόδια και δακρυγόνα έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ-ΒΟΛΟΥ

ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΠΕΟΥ

Επεισόδια και δακρυγόνα έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ
Υπό αστυνομικό αποκλεισμό ξεκίνησε η διαμαρτυρία έξω από την Επιχείρηση . Με δυσκολία η κίνηση στην οδό Καρτάλη

Επεισόδια και ρίψη δακρυγόνων σημειώθηκαν νωρίτερα το μεσημέρι στο χώρο έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ, όταν ομάδα συμπολιτών, επιχείρησε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να εισέλθει στο κτίριο της επιχείρησης. Η Αστυνομία αντέδρασε και απέκρουσε τους διαδηλωτές με ρίψη δακρυγόνων.

“Ένταση δημιουργήθηκε πριν λίγα λεπτά της ώρας (μετά τις 12 το μεσημέρι) έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ όπου βρίσκονται συγκεντρωμένοι μέλη κινήσεων που αντιδρούν στο θέμα της άρδευσης και το οποίο θα συζητηθεί στη συνεδρίαση. Διαμαρτυρόμενοι επιχείρησαν να περάσουν μαζί με τους προέδρους Τοπικών Συμβουλίων που θα συμμετέχουν στη συνεδρίαση προκειμένου να καταθέσουν τις απόψεις τους. Άνδρες της Αστυνομίας όμως, δεν τους επέτρεψαν, καθώς η δημοτική αρχή έδωσε λίστα ονομάτων για το ποιοι μπορούν να περάσουν!

Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση ακόμη και δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας, καθώς ενώ όπως ισχυρίζονται είναι εκλεγμένοι και έχουν δικαίωμα να παραστούν στη συνεδρίαση, δεν περιλαμβάνονται στη λίστα. Οι συγκεντρωμένοι φωνάζουν συνθήματα κατά της δημοτικής αρχής, του Αχ. Μπέου και της Αστυνομίας, ενώ ο αριθμός τους αυξήθηκε με συνέπεια να έχει κλείσει και το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και η κίνηση να διεξάγεται με δυσκολία.

Στο μεταξύ, παρέμβαση Εισαγγελέα ζήτησε πριν λίγα λεπτά με παρέμβασή του ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Βόλου Μαργαρίτης Πατσιαντάς, για την απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων και την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο κτίριο της ΔΕΥΑΜΒ

Ιδιωτική εταιρεία φυλάσσει τη ΔΕΥΑΜΒ

Σύμφωνα με την κατάσταση που αναφέρονταν στο πρωϊνό ρεπορτάζ, “με λίγες αψιμαχίες , με έντονη αστυνομική παρουσία και αποκλεισμό των συγκεντρωμένων, αλλά και υπό βροχή ξεκίνησε η διαμαρτυρία πολιτών της “Κίνησης για το Νερό”, όπως και άλλων συλλογικοτήτων έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ , με αφορμή τη σημερινή συνεδρίαση της Επιχείρησης για το θέμα της άρδευσης.

Διμοιρίες των ΜΑΤ, έχουν αποκλείσει ουσιαστικά τους συγκεντρωμένους πολίτες σε δύο σημεία επί της Καρτάλη και της Σπυρίδη, ενώ η οδός Κωνσταντά είναι κλειστή τόσο για πεζούς, όσο και για τα οχήματα.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι την είσοδο της ΔΕΥΑΜΒ φυλάσσει ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτυ, δημοτικοί σύμβουλοι αλλά και αντιδήμαρχοι που προφανώς είχαν κληθεί από χθες βράδυ από τον ίδιο το δήμαρχο, κρατώντας πανό, στο οποίο αναγράφεται: Ναι στη δίκαιη διαχείριση του νερού όχι στα τοπικά συμφέροντα των λίγων.

Ξεκίνησε η συνεδρίαση

Ξεκίνησε πριν από λίγα λεπτά της ώρας η συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ, ενώ ο λιγοστός κόσμος που είναι συγκεντρωμένος επί των οδών Κ. Καρτάλη – Κωνσταντά δεν μπορεί να προσεγγίσει την είσοδο, λόγω παρουσίας ισχυρής αστυνομικής δύναμης. Πριν 10 λεπτά έγιναν πρόσκαιρα επεισόδια, έπεσαν χημικά και οι συγκεντρωμένοι πέταξαν καφέδες και νεράντζια προς τις αστυνομικές δυνάμεις.
Στην είσοδο της ΔΕΥΑΜΒ υπήρχαν άνδρες σεκιούριτι, που έλεγχαν ποιός έμπαινε στο κτίριο, ενώ έλεγχος είχε προηγηθεί και από αστυνομικές δυνάμεις που ήταν παραταγμένες επί της Κωνσταντά πριν την Κ. Καρτάληυ και πριν τη Σπυρίδη.
Οι συγκεντρωμένοι, την ώρα της συνεδρίασης, φωνάζουν συνθήματα, ενώ η συνεδρίαση γίνεται παρουσία των προέδρων Τοπικών Συμβουλίων, με μοναδικό απόντα τον σύμβουλο της μείζονος μειοψηφίας Κώστα Γαργάλα, που ανέβηκε στη συνεδρίαση μετά τα επεισόδια με τον επικεφαλής της παράταξης Μαργ. Πατσιαντά και συμβούλους της μείζονος μειοψηφίας.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=emtP9JBwszA[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=mNklMvPFDp8&feature=youtu.be[/youtube]

Ανοιχτή επιστολή για τη δίκη που αφορά της κατάληψη της αντιπεριφέρειας Χανίων το Φλεβάρη του 2012

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ ΤΟΝ ΦΛΕΒΑΡΗ ΤΟΥ 2012

Τις πρώτες μέρες του 2015, μου κοινοποιείται κλητήριο θέσπισμα το οποίο με καλεί στις 10 Μαρτίου μαζί με άλλους 8 αγωνιστές σε δίκη για την υπόθεση της κατάληψης της αντιπεριφέρειας Χανίων, τον Φλεβάρη του 2012. Προσωπικά είναι η πρώτη μου κλήση σε δικαστήριο, ενώ διώκομαι ακόμα για άλλες δύο υποθέσεις. Για τα γεγονότα στην παρέλαση τον Οκτώβρη του 2011, όπως και για την παρέμβαση στην βιβλιοπαρουσίαση του στρατόκαυλου εθνικιστή στρατηγού Φράγκου Φραγκούλη τον Ιανουάριο του 2013. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να τονιστεί πως εκτός από τις προαναφερθείσες υποθέσεις, στα Χανιά υπάρχουν ακόμα ανοικτές δικογραφίες και για άλλα περιστατικά, όπως συμπλοκές με φασίστες, σπασίματα πολιτικών γραφείων, την ανακατάληψη του κτιρίου Παπαδοπέτρου, τις κινητοποιήσεις των μαχόμενων κατοίκων του Αποπηγαδίου, συγκρούσεις σε πορείες κ.α.. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δίωξη δεκάδων συνολικά ατόμων από ευρύ πολιτικό φάσμα, ενώ σύμφωνα με πρόσφατη νομοθετική διάταξη, όσοι από αυτούς δουλεύουν στον δημόσιο τομέα και εκκρεμεί εις βάρος τους Ε.Δ.Ε., τίθoνται αυτόματα και σαν πρώτοι υποψήφιοι για αργία διάρκειας ενός έτους.

Λίγα λόγια για την κατάληψη της αντιπεριφερειας Χανίων

Κατά τη διάρκεια της 48ωρης γενικής απεργίας στις 10-11 Φλεβάρη του 2012, ενάντια στην ψήφιση του 2ου μνημονίου, πραγματοποιήθηκαν μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, τις οποίες ακολούθησαν καταλήψεις κρατικών κτιρίων σε πολλές πόλεις. Στα Χανιά η τεράστια πορεία της 10ης Φλεβάρη κατέληξε στην αντιπεριφέρεια, όπου χιλιάδες διαδηλωτές προχώρησαν σε κατάληψη του κτιρίου, η οποία διήρκεσε 7 μέρες. Μέσα σε αυτές τις μέρες, ο χαρακτήρας του κτιρίου άλλαξε ολοκληρωτικά, καθώς από ένα άψυχο γραφειοκρατικό κατασκεύασμα, μετασχηματίστηκε άμεσα σε ένα ζωντανό κύτταρο αντίστασης και αγώνα. Κόσμος με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις αλλά και ανένταχτοι, συμπορεύτηκαν σύμφωνα με τις αρχές της αυτοοργάνωσης και του αλληλοσεβασμού, ενώ οι μαθητές της πόλης προχωρώντας σε καταλήψεις των σχολείων τους έδωσαν το δικό τους στίγμα, στηρίζοντας έμπρακτα την τότε απελευθερωμένη αντιπεριφέρεια.

Καθημερινά υπήρχαν συνελεύσεις 200-250 ατόμων, γινόντουσαν συνεχείς παρεμβάσεις στην πόλη και σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, δημιουργήθηκε αυτοοργανωμένο διαδικτυακό ραδιόφωνο, καλέστηκε κεντρική πορεία με στόχο την επίτευξη Γενικής Απεργίας Διαρκείας, φιλοξένησε πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ έστω και γι αυτές τις λίγες μέρες λειτούργησε σαν ένα πείραμα συλλογικής διαβίωσης. Η αλήθεια είναι πως κομμάτια του κόσμου που συμμετείχαν στις διαδικασίες είχαν διαφορετικές αφετηρίες και πολιτικά σκεπτικά, παρόλα αυτά υπήρχε ένα έντονο ενωτικό κλίμα. Ένα μεγάλο πολύμορφο μωσαϊκό το οποίο μέσα από την διαφορετικότητά του, και τις ανταλλαγές απόψεων κατάφερε να αλληλεπιδράσει, να λειτουργήσει παραγωγικά και εποικοδομητικά με στόχο ένα καλύτερο αύριο. Μια αντίληψη η οποία συνοψιζόταν στη λογική πως ο αγώνας ενάντια στην καταπίεση και την εξαθλίωση είναι υπόθεση όλων μας. Μια αντίληψη η οποία προσπέρασε τη λογική της ανάθεσης, και επιχείρησε να πάρει την τύχη στα χέρια της, παλεύοντας για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Οι καταλήψεις σαν διαχρονικό μέσο πάλης

Η άλωση της Βαστίλης το 1789 από τον εξεγερμένο λαό του Παρισιού, η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα της Αγ. Πετρούπολης το 1917, η επίταξη του τηλεφωνικού κέντρου της Βαρκελώνης από τις C.N.T. – F.A.I. το 1937, η επίταξη του κτιρίου της Εθνικής Ασφαλιστικής από το Ε.Α.Μ. το 1944, η κατάληψη του Πολυτεχνέιου το 1973, όπως και αυτή του Παραρτήματος στην Πάτρα μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα το 1991, είναι μόνο ελάχιστα ιστορικά παραδείγματα. Καταλήψεις με τις δικές τους ιδιομορφίες, διαφορετικές στοχοθεσίες και χαρακτηριστικά, συνδεδεμένες όμως με το ιστορικό νήμα του αγώνα ενάντια σε συνθηκολογήσεις και συμβιβασμούς (τουλάχιστον τη στιγμή που πραγματοποιήθηκαν).

Οι καταλήψεις βέβαια από μόνες τους, δεν είναι πανάκεια. Διαμορφώνονται από τις αντιλήψεις των υποκειμένων που τις απαρτίζουν, από τους τρόπους παρέμβασης που επιλέγονται κάθε φορά και από τους σκοπούς που έχουν. Έτσι έχουμε συμβολικές καταλήψεις για την ανάδειξη κάποιου ζητήματος, προσωρινές καταλήψεις που λειτουργούν σαν μέσο πολιτικής πίεσης και κέντρο αγώνα, μόνιμες καταλήψεις κτιρίων/χώρων από πολιτικές ομάδες για τη δημιουργία στεκιών, όπως και από άτομα που χρειάζεται να λύσουν το πρόβλημα της στέγασης, έως και καταλήψεις ολόκληρων εκτάσεων από εκατοντάδες/χιλιάδες κόσμου για το ίδιο ζήτημα.

Τα κοινά στοιχεία στις προσωρινές καταλήψεις είναι συγκεκριμένα. Απελευθερώνουν τα κρατικά κτίρια από τον μίζερο χωροχρόνο της βάρβαρης καθημερινότητας και τα μετατρέπουν σε κοινωνικά κέντρα. Δημιουργούνται εστίες αντίστασης και πόλοι συσπείρωσης των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Προάγεται η δημιουργική και η κριτική σκέψη και έκφραση. Ουσιαστικά και χάρη στον αμεσοδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους, αποτελούν το προοίμιο μια καλύτερης κοινωνίας, ελεύθερης και ισότιμης.

Κράτος, μέσα καταστολής και οι απαντήσεις του κινήματος

Όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, η συγκεκριμένη υπόθεση συνοδεύεται από ένα γαϊτανάκι πολιτικών διώξεων. Ταυτόχρονα αντίστοιχες διώξεις έχουν γίνει σε πολλές πόλεις πανελλαδικά, στις οποίες πραγματοποιήθηκαν παρόμοιες κινητοποιήσεις. Το κράτος επιχειρεί να διατηρήσει την κυριαρχία του χρησιμοποιώντας τα μέσα καταστολής που διαθέτει. Από τις πάνοπλες δυνάμεις άμεσης καταστολής, μέχρι τις στοχοποιήσεις, τις διώξεις και τις φυλακίσεις αγωνιστών από την αστυνομία και τη δικαστική εξουσία ενώ το πλαίσιο συμπληρώνεται από τα πάντα πρόθυμα αστικά Μ.Μ.Ε. που λειτουργούν σε εντεταλμένη υπηρεσία. Ο σκοπός του καθεστώτος είναι ξεκάθαρος, θέλει να εμφυσήσει το φόβο, την απάθεια και τον ατομικισμό στους σύγχρονους πληβείους αυτής της κοινωνίας, οδηγώντας τους στην καθολική αδράνεια. Από τη άλλη, όποιο προφίλ και να παρουσιάζει το εκάστοτε μπλοκ εξουσίας (είτε φιλολαϊκό, είτε ενός άκρατου νεοφιλελευθερισμού), καθήκον και επιτακτική αναγκαιότητα των αγωνιζόμενων είναι η συνεχής εγρήγορση. Κανένας «σωτήρας» δεν πρόκειται να φέρει την ευημερία, ενώ η ανάθεση λειτουργεί μονάχα σαν ανασταλτικός παράγοντας.

Όσο υπάρχει αδικία, καταπίεση και εξαθλίωση σε αυτόν τον κόσμο, οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες είναι «καταδικασμένοι» να υπάρχουν. Καμία δίωξη λοιπόν, καμία απόδοση κατηγοριών και καμία καταδίκη δεν πρόκειται να σταθεί ανάχωμα στους αγώνες για την ελευθερία γιατί πολύ απλά οι συλλογικές μορφές πάλης που κάθε φορά επιλέγονται, δεν είναι νόμιμες ή παράνομες, αλλά δίκαιες. Στο πρόσωπο το δικό μου, των άλλων 8 αγωνιστών, όπως κι εκατοντάδων ακόμα πανελλαδικά επιχειρούνται να χαραχτούν εξουσιαστικές στρατηγικές κινήσεις ποινικοποίησης των αγώνων. Κινήσεις που δεν μπορούν παρά να πέσουν στο κενό, αφού η αποφασιστική συνέχιση των πολύμορφων κινητοποιήσεων είναι μονόδρομος για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια.

 

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/3 18:30

πλ. ΑΓΟΡΑΣ

_____________

ΠΑΡΤΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ: ΣΑΒΒΑΤΟ 7/3 22:00

ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

_______________

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΤΕΤΑΡΤΗ 10/3 10:00

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ Δ.Λ.

Μάρτης 2015, Χανιά

keimeno_dikh.pdf

Δράσεις αλληλεγγύης στους διωκώμενους αγωνιστές

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
Στις 16/3/2015 έχει οριστεί στα δικαστήρια Κέρκυρας η δίκη πέντε φοιτητών του Ιονίου
Πανεπιστημίου. Η δίκη έρχεται ως φυσικό επακόλουθο των μηνύσεων που είχαν κατατεθεί σε
βάρος τους και αφορούσαν στην αγωνιστική τους δράση μέσα στο πανεπιστήμιο. Οι μηνύσεις
έγιναν από τους μεγαλοκαθηγητές του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Κάτσιο και Σαριδάκη, βασιζόμενες και
στηριζόμενες και σε καταθέσεις ατόμων της παράταξης ΠΑΣΠ. Οι διώξεις αυτές δε μας
εκπλήσσουν, καθώς έγιναν σε μια περίοδο όπου οι κοινωνικοί αγώνες-κοινωνικές αντιστάσεις
καταστέλλονταν, ως αποτέλεσμα μιας κεντρικής κρατικής πολιτικής, τόσο σε τοπικό όσο και σε
πανελλαδικό επίπεδο. Σε τοπικό επίπεδο και ιδιαίτερα στο χώρο του πανεπιστημίου, αυτό
εκφράστηκε με την εκκένωση του φοιτητικού στεκιού με εντολή της πρυτανικής αρχής το
καλοκαίρι του ’12, με τη σύλληψη 28 φοιτητών μέσα από την πρυτανεία τον Ιανουάριο του ’13 και
με την εκκένωση της κατάληψης της Via Revolta σε πανεπιστημιακό χώρο και την ταυτόχρονη
σύλληψη 10 ατόμων, τον Απρίλη του ’13.
Τις μηνύσεις και κατ’ επέκταση τη δίκη των πέντε φοιτητών τις αντιλαμβανόμαστε ως
πολιτικές γιατί αρχικά επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες μέσα στο πανεπιστήμιο και
κατά δεύτερον επειδή στοχοποιούν άτομα ενεργά σε κινηματικές διαδικασίες. Η δίκη αυτή
αποσκοπεί όχι μόνο στην καταστολή οποιασδήποτε αγωνιστικής δράσης, αλλά αφήνει και μια
παρακαταθήκη μέσω της τρομοκράτησης ότι οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια αυτοοργάνωσης
ή ακόμα και οργάνωσης στο πανεπιστήμιο θα ποινικοποιείται.
Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους πέντε διωκόμενους, καθώς
αποτελούν και αυτοί, όπως και εμείς, κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος. Άλλωστε στη θέση
αυτών θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας που διεκδικεί και αποφασίζει να πάρει τη ζωή του στα
χέρια του. Αντίστοιχα, εχθρευόμαστε όλους όσοι δυσφημίζουν τους κοινωνικούς αγώνες και
δείχνουν με το δάχτυλο τους αγωνιστές, είτε πρόκειται για αντιδραστικούς τεχνοκράτες-φοιτητές,
είτε για την πρυτανική αρχή.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 5 ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 16/3 ΣΤΙΣ 9 π.μ. ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ