Η αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση την Τρίτη 30/9 γκρεμίζει τον καταυλισμό των τσιγγάνων στο νομισματοκοπείο.
Προς όλους τους κατοίκους του κάτω Χαλανδρίου
Μετά από συνεχόμενες απόπειρες κατεδάφισης του καταυλισμού των τσιγγάνων η Αποκεντρωμένη Αυτοδιοίκηση Αττικής ετοιμάζει το σχέδιο γκρεμίσματος ενός μεγάλου αριθμού πρόχειρων κατασκευών που τους φιλοξενούν στην περιοχή.
Εδώ και μήνες έχει γίνει αυτοψία από την πολεοδομία της Αγ. Παρασκευής και έχουν καταγραφεί ως παράνομες πάνω από 70 κατασκευές – κατοικίες οικογενειών τσιγγάνων. Σε πάνω από 50 από αυτές ήδη έχει επιδοθεί η αναγγελία της κατεδάφισής τους. Τουλάχιστον αυτές είναι ο αρχικός στόχος των συνεργείων κατεδάφισης την Τρίτη.
Θεωρείται βέβαιο ότι προπαρασκευαστικά η ΔΕΗ θα κόψει την ηλεκτρική παροχή, ότι η αστυνομία , ΜΑΤ και ΕΚΑΜ θα είναι παρόντα σε αφθονία και η συνοικία θα ζήσει στιγμές άγριας δύσης. Εδώ τελειώνουν τα προφανή…
Έχουμε πολλές φορές αρθρογραφήσει σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα , μιλήσει στα δημοτικά συμβούλια και συνελεύσεις και μοιράσει ανακοινώσεις για το πώς θα μπορούσε να λυθεί η τριπλή ομηρία κατοίκων, τσιγγάνων και ιδιοκτητών που εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει σε αυτή την περιοχή.
Πιστεύουμε με φανατισμό ότι η όποια λύση μπορεί να υπάρξει πρέπει να προϋποθέτει την σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκομένων. ΟΛΩΝ.
Η νέα διοίκηση του δήμου έχει κάθε δικαίωμα να προσπαθήσει και να διερευνήσει μέσα σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια που θέτει η συγκυρία την εξεύρεση λύσης σε αυτή την κατεύθυνση που πρακτικά ορίζεται με την παραμονή των τσιγγάνων στα όρια της πόλης . Όχι στο οικόπεδο που βρίσκεται ο Απόλλωνας αλλά κάπου αλλού. Δεν είναι κάτι που μπορεί να λυθεί εύκολα αλλά σίγουρα έχουμε κάθε δικαίωμα να το προσπαθήσουμε.
Οι επιλογές της αποκεντρωμένης διοίκησης δεν το επιτρέπουν όμως – πράγμα που είναι και το λιγότερο.
Πόσο προφανές είναι να στήνεται ολόκληρη επιχείρηση που σκοπό έχει να εκδιώξει δημότες Χαλανδρίου από τα σπίτια τους στέλνοντάς τους εξορία ακόμα και αν αυτά έχουν κριθεί παράνομα χτισμένα, σε τρίτες ιδιοκτησίες;
Πόσο συμβατό είναι σε μία πόλη του 2014 να υπάρχει κυνήγι κεφαλών μέσα σε ένα χώρο όπου ΜΑΤ και αστυνομία θα κυνηγάνε ξυπόλυτα πιτσιρίκια και γερόντια για να τα απαγάγουν και να τα οδηγήσουν στα όρη και τα βουνά χωρίς την θέλησή τους;
Όσοι πιστεύουν ότι η κατεδάφιση μπορεί να είναι κάτι το απλό , μία επιχείρηση σκούπας τύπου Συγγρού κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Η πολυήμερη παρουσία μηχανημάτων και εργασιών στον χώρο πρέπει να θεωρείται δεδομένη , γεγονός που θα πυροδοτήσει πολλές αντιδράσεις τόσο μέσα στον καταυλισμό όσο και πέριξ αυτού. Τα αδιέξοδα μία τέτοιας κίνησης είναι τόσο εξόφθαλμα που η κατάχρηση εξουσίας και η ισοπέδωση των πάντων στον καταυλισμό είναι μονόδρομος για τους επιτιθέμενους. Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν ότι στον μισό καταυλισμό που – θεωρητικά – θα μείνει όρθιος η ζωή θα κυλάει κανονικά και δίπλα θα γκρεμίζουν.
Πόσο ηθικό είναι σε μία μέρα και σε συνθήκες πογκρόμ ένα παιδάκι από το 4ο δημοτικό σχολείο να βρεθεί στα βουνά. Ποια θα είναι η τύχη αυτών των παιδιών που θα βρεθούν σε ένα περιβάλλον εχθρικό χωρίς καμία συνάφεια με το γύρω τους.
Ακόμα και τώρα που υποτίθεται όμως ότι έχουν φτιαχτεί οι χώροι υποδοχής των τσιγγάνων ποιος ξέρει τι θα αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 21/10 που θα κρίνει αν η μεταφορά τους στη θέση Καντήλι είναι νόμιμη, μετά από προσφυγή των εκεί δήμων; Που θα πάνε οι άνθρωποι αυτοί εάν αποφασίσει το ΣΤΕ ότι κακώς έφυγαν όταν ούτε μπρος ούτε πίσω θα υπάρχει;
Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε το δίκαιο είναι πάντα με το μέρος του πιο αδύνατου, και σε αυτή την τριπλή ομηρία με διαφορά γνωρίζουμε ποιος είναι ο πλέον αδύνατος. Είναι αυτός που ξεσπιτώνεται , όπως είναι σε κάθε έξωση, Όπως είναι ο κάθε απολυμένος σε κάθε απόλυση. Όπως είναι ο Γιάννης Αγιάννης σε κάθε περίπτωση Αθλίων.
Η στρατιωτική επιχείρηση που σκέφτονται εκεί στην αποκεντρωμένη είναι μία μη αποδεκτή και επικίνδυνη επιλογή , τελική απόληξη μίας αντιδραστικής ρητορείας που εκφράστηκε από μεριάς και των τοπικών αρχών το προηγούμενο διάστημα, που έφτασε στο σημείο να ζητήσει ακόμα και την στέρηση του δικαιώματος στο σχολείο από τα παιδιά του καταυλισμού.
Είναι επιλογή δημιουργίας συνθηκών πογκρόμ σε ένα τμήμα της πόλης και ενάντια σε δημότες της πράγμα που επίσης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Κάθε δημοκράτης πολίτης στη πόλη πρέπει να κατανοήσει ότι τέτοιες πρακτικές που μας γυρνάνε πολλά χρόνια πίσω από τον διαφωτισμό δεν θα αργήσουν να γυρίσουν πίσω σε αυτούς που τις σιγοντάρουν. Το σοβαρότερο όμως που όλοι ξεχνάνε είναι ότι τα αποτελέσματά τους δεν είναι πάντα ελέγξιμα και μερικές φορές δημιουργούν συνθήκες μη αναστρέψιμες.
Aντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου