Author: MeWannaDance

Τη Δευτέρα 28 Απριλίου έγινε κατάληψη της αίθουσας 111 του 1ου ορόφου του Γρυπαρείου Μεγάρου, προκειμένου να στεγαστεί εκ νέου το στέκι των ΕΜΜΕ μετά και από τη μετακόμιση της σχολής. Η πράξη μας αυτή αντιμετωπίστηκε από την προεδρία με αναστολή της λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών και διοικητικών υπηρεσιών του τμήματος “μέχρι την αποκατάσταση όλων των απαραίτητων συνθηκών της εύρυθμης λειτουργίας του”. Τα γεγονότα φυσικά ακολουθήθηκαν από την αναγκαία προσπάθεια υποβάθμισης του περιεχομένου τους: διοίκηση και παρατάξεις, σχεδόν στο σύνολό τους, έσπευσαν να μας χαρακτηρίσουν ως μια απολιτίκ παρέα αργόσχολων που αναζητά μια αίθουσα για να περνάει την ώρα της. Στην πραγματικότητα, όμως, είμαστε κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Είμαστε φοιτητές/-τριες (και ενίοτε και εργαζόμενοι/-ες), που επιλέγουμε, σε μια εποχή στην οποία κυριαρχει ο φόβος, η εργασιακή και όχι μόνο τρομοκρατία και η καταστολή, να συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας και να οργανώνουμε τον αγώνα μας μέσα από οριζόντιες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, μακριά από κόμματα και παρατάξεις, σπάζοντας λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης. Δεν περιμένουμε από κανέναν εκλεγμένο αντιπρόσωπο ή πεφωτισμένο ηγέτη να δώσει λύσεις στα προβλήματά μας και να ικανοποιήσει και τις επιθυμίες μας, καθώς δε θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος που να είναι καταλληλότερος γι’ αυτό από εμάς τους ίδιους. Στη βάση αυτή, τη στιγμή που το τμήμα των ΕΜΜΕ μετακομίζει σε ένα ολοκαίνουριο, αποστειρωμένο Πανοπτικό, στο οποίο έχει βρεθεί θέση για όλα πέρα από τους φοιτητές, διεκδικούμε μόνοι μας την ικανοποίηση των αναγκών μας. Ανάμεσα σε δεκάδες γραφεία καθηγητών και διαδρόμους που θυμίζουν φυλακή, επιθυμούμε να δημιουργήσουμε μια εστία παρέμβασης με λόγο και δράσεις, αλλά και ένα τόπο για συνάντηση και ζύμωση με τους συμφοιτητές μας. Οι επιθυμίες μας εξάλλου αυτές, στεγάζονταν επί 13 χρόνια στον κατειλημμένο χώρο του 2ου ορόφου της Καλαμιώτου.

Στην κατάληψη της αίθουσας που προορίζεται να καλύψει τις ανάγκες αυτές, η προεδρία απάντησε όπως ήταν αναμενόμενο με καταστολή, η οποία πήρε τη μορφή lock out. Η ολοκληρωτική αναστολή της λειτουργίας ενός πανεπιστημιακού τμήματος ως αντίδραση στην κατάληψη μίας και μόνο αίθουσας, αποτελεί αντίδραση πρωτοφανή. Μόνη λογική εξήγηση της κίνησης αυτής εκ μέρους του-κατά τα άλλα αριστερού-προέδρου, Γιώργου Πλειού, είναι η προσπάθεια δημιουργίας πόλωσης μεταξύ των φοιτητών. Έτσι, στοχοποιώντας μας στα μάτια των συμφοιτητών μας ως αγκάθι στην εύρυθμη λειτουργία της σχολής, επιδιώκει να μας απομονώσει και να δημιουργήσει κλίμα εναντίον μας, ευελπιστώντας ότι έτσι θα θέσει ένα τέλος στο εγχείρημά, υπό το βάρος των πιέσεων μερίδας των φοιτητών. Με την επιλογή αυτή ο Πλειός προσπαθεί να αποφύγει το πολιτικό κόστος της καταστολής ενός αυτοοργανωμένου εγχειρήματος, το οποίο θα κατέστρεφε την εικόνα που με τόσο κόπο χτίζει εμφανιζόμενος συστηματικά σε διάφορα πάνελ, τηλεοπτικά και μη. Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός της καταστολής ενός κατειλημμένου πολιτικού χώρου. Άλλωστε η τακτική αυτή αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή του κράτους τον τελευταίο 1,5 χρόνο, με εκκενώσεις καταλήψεων (π.χ. Βίλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, κ.ά.) και επιθέσεις σε στέκια σχολών (π.χ. ΑΣΟΕΕ, ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης). Αυτό που αξίζει, όμως, της προσοχής μας είναι η οικειοποίηση τέτοιων πρακτικών από “πολιτικές” περσόνες που θέλουν να ταυτίζονται με το προφίλ του προοδευτικού. Αξιοσημείωτο θεωρούμε επίσης το γεγονός, ότι μετά τη ζέση του προέδρου των ΕΜΜΕ να διασώσει το εξάμηνο με απεργοσπαστικές διαδικασίες (π.χ. άτυπες εξετάσεις μαθημάτων) κατά τη διάρκεια της απεργίας των διοικητικών-στην οποία κατά τα λοιπά παρουσιαζόταν ως αλληλέγγυος, υποστηρίζοντας μάλιστα πως έτσι προστάτευε τους διοικητικούς υπαλλήλους από το βάρος της απώλειας του εξαμήνου-η κατάληψη της αίθουσας 111 θεωρήθηκε επαρκής αιτία για lock out της σχολής επ’ αόριστον. Όλα αυτά στα πλαίσια ενός εξαμήνου το οποίο “χανόταν από μέρα σε μέρα”.

Τα πολιτικάντικα παιχνίδια που ο Πλειός στήνει τόσο στην πλάτη μας όσο και στην πλάτη του συνόλου των φοιτητών, δεν είναι επαρκή για να του προσφέρουν μια σχολή αποστειρωμένη από την οποία θα απουσιάζει κάθε φωνή αντίστασης και αγώνα. Δυστυχώς για αυτόν, όσο κι αν προσπαθεί να επιστρατεύσει τη λογική του κοινωνικού κανιβαλισμού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δε θα καταφέρει να χειραγωγήσει το σύνολο των φοιτητών. Μας είναι αδιανόητη η ύπαρξη πανεπιστημίων από τα οποία θα απουσιάζει η από τα κάτω, χειραφετημένη από τα κόμματα παρέμβαση των φοιτητών, και δεν είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε αδιαμαρτύρητα μια τέτοια προοπτική. Στην κατεύθυνση αυτή δε σκοπεύουμε να παζαρέψουμε ζωτικό χώρο μέσα στο νέο ασφυκτικό κτήριο της Σοφοκλέους, καθώς ανάγκες όπως αυτή δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Το στέκι των ΕΜΜΕ έχει λειτουργήσει σε ένα βάθος χρόνου, ως κομμάτι του ευρύτερου ανατρεπτικού κινήματος. Έχει παρελθόν, έχει παρόν και σίγουρα θα έχει και μέλλον ενάντια σε οποιαδήποτε βλέψη καθηγητών, κομμάτων και προέδρων.

*Ο Πρόεδρος Γ. Πλειός είναι μέλος της “Επιτροπής διανοουμένων για αλλαγές σε Σύνταγμα, κράτος & θεσμούς” του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενάντια σε κάθε είδους καταστολή

Τα στέκια και οι καταλήψεις θα μείνουν χώροι ζωντανοί

Σημείωση

*Ο κ.κ Πλειός είναι γνωστός για το “ακαδημαϊκό” του έργο πάνω στο ζήτημα της προπαγάνδας και για την “αριστερή’ του καταγωγή.

βέβαια, είναι και γνωστός “όπου φυσά ο άνεμος”. κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ στα ελληνικά ακαδημαϊκά δεδομένα όπου απλός επίκουρος καθηγητής έγινε πρόεδρος του τμήματος σε χρόνο dt. βλέπετε ο κ.Πλειός είχε ανέκαθεν εξαίρετες γνωριμίες και επαφές: για να του χορηγούν δωρεάν αίθουσες εκτός πανεπιστημίου ώστε να στήνει το εργαστήριό του εν μέσω “δεξιάς διακυβέρνησης”, για να δημοσιεύει τις έρευνες που έκαναν οι φοιτητές του χωρίς καν να αναφέρεται ότι αποτελεί εξ ολοκλήρου δικό τους έργο.

έμπειρος ο κ.Πλειός και γνώστης των ελιγμών για να ανέβει στην ακαδημαϊκή ιεραρχία. Μάλιστα, ενώ μέχρι πρότινος ως “υπέυθυνος αριστερός” καταδίκαζε τις ακρότητες μέσα στα πανεπιστήμια, τώρα συμμετέχει και σε Επιτροπή του Σύριζα για τις συνταγματικές αλλαγές. φαντάζομαι μια πρώτη θεσμική αλλαγή που θα προτείνει ο κ.Πλειός θα’ναι η θεσμοθέτηση του lock out κατά το δοκούν, η απαγόρευση αυτοοργανωμένων χώρων μέσα στα παενεπιστήμια και άλλα όμορφα που θα ζήλευαν ο Αρβανιτόπουλος, η Γιαννάκου, ο Αρσένης κτλ. Ο κ.Πλειός είχε περάσει και ένα δύσκολο καλοκαίρι στα πάνελ της κατειλλημμένης ΕΡΤ βγάζοντας λογύδρια για τη φίμωση και την κυβερνητική προπαγάνδα. Άραγε το συνοικέσιο, με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, που θα τον βοηθήσει? λέτε να τον δούμε και πρύτανη?

και είναι προφανές ότι οι ασφαλίτικες πρακτικές του προέδρου ενάντια στη κατάληψη του στεκιού ΕΜΜΕ δεν διαφέρουν σε τίποτα από παρόμοιες πρακτικές άλλων “κακών και αντιδραστικών” προέδρων και πρυτάνεων.

δύναμη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες του στεκιού ΕΜΜΕ!