Author: MeWannaDance

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ) ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ) ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Τα αυτοοργανωμενα ραδιόφωνα αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του ευρύτερου ριζοσπαστικού κινήματος, οπλα στα χέρια των καταπιεσμένων, των συνειδητα μαχόμενων ενάντια στην εξουσία. Αυτό ειναι πλέον ενα συμπέρασμα που απορρέει απο την διαχρονική τους λειτουργία μέσα στον α/α χώρο και την χρησιμότητα που έχουν επιδείξει ολο αυτόν τον καιρό.

Ετσι με μια πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να πει κανείς οτι οι πολυπληθείς ομάδες που φτιάχνουν web radio το τελευταίο καιρό συνεισφέρουν στην πολυμορφικότητα της αντιπληροφόρησης, και πως αντικατοπτρίζουν το ίδιο το κίνημα μέχρι ενα βαθμό. Συλλογισμος τουλάχιστον επιφανειακός. Το λιγότερο που θα μπορόυσε να κάνει κάποιος ειναι να κρατά επιφυλάξεις , αν όχι εχθρικές διαθέσεις για πολλές απο αυτές τις ομάδες. Δυστυχώς πολλά ειναι τα άτομα του α/α χώρου και όχι μόνο που επιδίδονται στο “αθλημα” του ραδιοφωνατζή σαν χόμπυ – απο το σπίτι , χωρίς πολιτικες διεργασίες , ανοίγματα προς τη κοινωνία , δράσεις  και φυσικά χωρίς διάθεση να ρισκάρουν μια κατάληψη στα fm / am.

Τα τελευταία χρόνια η εξοικείωση με την τεχνολογία και η απλούστευση πολλών διαδικασιών επέτρεψε σε κόσμο ο οποίος δεν είναι «κομπιουτεράκιας» να κάνει σέρβερ το pc του. Ετσι δεν χρείαζεται να τρέχει σε συνελέυσεις, να αναλύει σενάρια καταστολής και να συνδιαμορφώνει με άτομα που δεν χωνεύει για να τον ακούνε οι φίλοι του..Τα πλέον πολυάριθμα «web radio των εξαρχείων»στερούνται πολιτικών χαρακτηριστικών (πέρα απο τσιτάτα που αναρτούν στο Facebook ), συλλογικών δομών και δράσεων που να ξεπερνούν τη μουσική playlist των εκπομπών τους. Η κοινωνια της πληροφόρησης συναντά την κοινωνία του θεάματος μέσα σε ένα μαυροκόκκινο στούντιο με βάρκα την ακροαματικότητα.

Συγχαρητήρια σύντροφοι.

Την ίδια στιγμή αυτοοργανωμένα ραδίοφωνα ανα τον ελλαδικό χώρο δέχτηκαν κατασταλτικές επιθέσεις τα τελευταία χρόνια και σε μερικές περιπτώσεις οι απώλειες ήταν αναμφίβολα μεγάλες, τόσο για τις δόμές των μέσων όσο και για το «κίνημα» το οποίο κίνημα όμως σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζει με αδιαφορία την καταστολή των ραδιοφώνων, σαν κάτι το ευτελές..*

Αδιαφορία συνήθως απο κόσμο που βλέπει πως μονο το στέκι του , μόνο η παρέα του, μονο η καταληψή του είναι αναρχικα αναγνωρισμένα και μετράνε στο βιογραφικό τους.. Ας γελάσουμε on και off air.

Γιατι η στόχευση πρεπει να είναι ΠΑΝΤΑ η κατάληψη στα ραδιοκύματα :

Η κατάληψη στα ερτζιανά δεν σημάινει απαραίτητα κάτι, (οι ραδιοπειρατές του 80 στη πλειοψηφία τους ήταν απολιτικ χομπίστες). Η κατάληψη οπως γράφεται εδώ μπαίνει σε ενα ευρύτερο πλαισιο δημιουργίας, συνδιαμόρφωσης και εξέλιξης , αντιπληροφόρησης και ελεύθερης έκφρασης απαλλοτριώνοντας ενα συλλογικό αγαθό. Η έκφραση, η δημιουργικότητα , η αντιπληροφόρηση των αυτοοργανωμένων ραδιοφωνικών σταθμών βρίσκονται συνεχώς σε αντιδιαστολή με τη μιζέρια την υποταγή και την κυριάρχη αντιληψη που εκπεμπουν τα κυρίαρχα media.Να μην ξεχνάμε οτι το διαδικτυακό ραδιόφωνο – ανεξαρτήτως τι του εκφέρεται – δεν έχει νομικές κυρώσεις ακόμα. Τι θα κάνουν οι εν λόγω άνθρωποι αν αυτό αλλάξει?

Θα αναζητήσουν λύση συλλογικά η θα δράσουν μεμονωμένα και σπασμωδικά οπως δημιουργησαν και τα σάπια radio τους? Μακάρι μεσω διαδοχικών αλλαγών να αναβαθμίσουν ποιοτικά και ποσοτικά τις δομές τους και να καταλαβουν συχνότητες ή ακόμα να συνεισφέρουν στα ραδιόφωνα που υπάρχουν ήδη -σαν μελη.

Η ρωγμή με το υπάρχον, δεν θα επιτευχθεί με το web radio της παρέας μας, αλλά με σοβαρές πολιτικές δομές που στοχεύουν στην κατάληψη συχνοτήτων και στην αυτοδιαχείριση του μέσου, ενός μέσου το οποιο έχει την δυναμική να αποτελέσει δυνατό όπλο στη μάχη ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

—-

  • Πέσιμο απο τον FREE FM στη συχνότητα των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής Έκφρασης (98.0 fm) – 2005
  • Eμπρησμός Radio Revolt απο φασίστες το 2010 (το οποίο εξέπεμπε στους 88.7 στα fm και απο τότε δεν επανήλθε)
  • Πεσιμο των μπάτσων στο Παράρτημα και απο τότε έσβησε σιγα σιγά το Ραδιο Κατάληψη 93.7 -2012
  • Διακοπη του ίντερνετ στη Ραδιουργία μετα απο εντολή του Πανεπιστημίου 87.7 – 2012
  • Πέσιμο των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, κατάσχεση των μηχανημάτων των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής ΄Εκφρασης -2013
  • Διακοπή παροχής ίντερνετ στο χώρο των Ραδιοζωνών Ανατρεπτικής Εκφρασης 93.8fm η οποία επανακτήθηκε μονο μερικώς -2013
  • Ριξιμο της κεραίας στον 105fm , δυο φορές μέσα σε ένα χρόνο απο τις Πρυτανικές αρχές και την Ε.Ε.Τ.Τ.
  • Ριξιμο της κεραίας των fm και στον 1431am μετα απο εντολη του Πρύτανη-2014

Ελλάδα: “DE PROFUNDIS – ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ”, κείμενο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Στάλθηκε στο Inter Arma:

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

Δεν είχαμε καμία πρόθεση να συνεισφέρουμε στη συνέχιση της δημόσιας κατρακύλας και του εσωτερικού κανιβαλισμού που με αρχιτεκτονική μαεστρία διευρύνουν αστυνομία, δημοσιογράφια και η άθλια πολιτικάντικη συνέντευξη του Ξηρού. Όμως η αθλιότητα βασιλεύει…

i) Κάποτε ρουφιάνος… πάντοτε προδότης

Τι πιο εξοργιστικό απ’ το να μιλάει ο χαφιές της 17Ν για ήθος… Αυτός που στις προανακριτικές του καταθέσεις το 2002 (υπάρχουν αναρτημένες στο διαδίκτυο), κλαψούριζε και εκλιπαρούσε τους μπάτσους να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης, ως αντάλλαγμα της συνεργασίας του με τις διωκτικές αρχές.

Τι πιο προκλητικό απ’ το να εμφανίζεται ο καταδότης ως ο τιμητής του “κινήματος”. Αυτός που, μέχρι σήμερα, δεν έχει ζητήσει ούτε μια συγνώμη από τους πρώην συντρόφους του για τις ισόβιες που τους “χάρισε” με τις αβίαστες ομολογίες του στην αντιτρομοκρατική (χωρίς να πέσει ούτε καν μια σφαλιάρα).

Τι πιο αντιφατικό απ’ το να επικαλείται ο γραφικός επίδοξος ηγετίσκος σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και στη διαφορετικότητα. Στα παραληρήματά του που υποδυόταν την μετεμψύχωση του Καραϊσκάκη, εμφάνιζε κόμπλεξ εξουσιομανίας, δοκιμάζοντας τα νεύρα των συντροφισσών και των συντρόφων που, με τιτάνια υπομονή, τον ανέχονταν έναν ολόκληρο χρόνο και τον φυγάδευαν, με ρίσκο τη ζωή και την ελευθερία τους, απ’ τους μπάτσους.

Τι πιο εγκλωβιστικό απ’ το να αναβάλουμε διαρκώς την ολική ρήξη μαζί του, που θα μας απελευθέρωνε απ’ την ψυχική του δυσωδία. Ανίκανος να συντηρήσει ακόμα και τον εαυτό του με την εκδίωξη απ’ τους κύκλους μας, ήταν ζήτημα ωρών να πέσει στα χέρια της αστυνομίας και, με δεδομένη την προδοτική του ιστορία, παραμόνευε ο κίνδυνος να καρφώσει το σχέδιο της απόδρασης που είχαμε οργανώσει και ο ίδιος διαρκώς σαμπόταρε. Δε θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που θα ρουφιάνευε.

Τι πιο ΛΑΘΟΣ απ’ την αντίφασή μας. Ενώ στην αρχή τον στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις θεωρώντας τον σύντροφο, γράφοντας μάλιστα «κάποτε αντάρτης… πάντοτε αντάρτης», ξεχάσαμε πως υπάρχει και το «κάποτε ρουφιάνος… πάντοτε προδότης».

Προδότης της φιλίας, της εμπιστοσύνης, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης που του προσφέραμε, κόντρα σε μια πραγματικότητα που, όσο περνούσαν οι μήνες, αποκάλυπτε ότι πρόκειται για ένα ελεεινό υποκείμενο και ένα σιχαμερό, μυθομανή υπάνθρωπο.

Η κατάληξή του να τρέχει κυνηγημένος από όλους τους κρατούμενους από όλες τις πτέρυγες και να βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας που του παρέχει η σωφρονιστική υπηρεσία, είναι αναμενόμενη: όχι γιατι, όπως ψευδώς αναφέρεται από τα media, οι κρατούμενοι τον θεωρούν υπεύθυνο για τις φυλακές τύπου Γ’, επειδή παραβίασε την άδειά του. Αν ήταν έτσι, τότε στις διαδηλώσεις δε θα έπρεπε να γίνονται συγκρούσεις με την αστυνομία, γιατί αυξάνεται καταστολή και το αντάρτικο πόλης θα έπρεπε να σιγήσει γιατί κατατίθενται τρομονόμοι.

Ο Ξηρός είναι κυνηγημένος από όλους για τις εμετικές βρωμιές που τόλμησε να εκστομίσει εναντίον μας μέσα στη φυλακή και για το στίγμα του ρουφιάνου που θα τον συνοδεύει για πάντα. Αυτός και οι όμοιοί του ξεφτίλισαν το αντάρτικο πόλης και σπίλωσαν ένα μεγάλο κομμάτι του, μετατρέποντάς το σε μια ιστορία κατάδοσης και προδοσίας.

Τουλάχιστον εμείς, με τις “μαφιόζικες πρακτικές” μας, ποτέ δεν προδώσαμε ούτε τις ιδέες μας, ούτε τους συντρόφους μας. Αλλά ακόμα και αυτοί που συνελήφθησαν για την οργάνωσή μας, δίχως να έχουν καμία σχέση, και ας μη θεωρούμε κάποιους από αυτούς συντρόφους κι άλλους να τους θεωρούμε ακόμα και προσωπικούς εχθρούς, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπήρχε ανάμεσά τους ρουφιάνος και καταδότης.

ii) Από τα όπλα της κριτικής… στην αυτοκριτική

Το παρακάτω κείμενο είναι ο δικός μας εσωτερικός καθρέπτης. Παραμορφωμένος και αρκετά θολός μετά τη δημόσια περιφορά του στο θυσιαστήριο των media, παραμένει ένα δικό μας κομμάτι που δε θα προσποιηθούμε πως δεν το αναγνωρίζουμε. Να αγαπάς την ευθύνη σημαίνει να μη φοβάσαι να εκτεθείς, να μην πουλάς τον εαυτό σου για χάρη μιας ατσαλάκωτης “καλής” δημόσιας εικόνας. Ας γκρεμιστούν λοιπόν όλα τα είδωλα και πρώτα απ’ όλα τα δικά μας.

iii) Σπάζοντας την αποκρυπτογράφηση

Ποτέ δεν αγαπήσαμε τους ισχυρούς. Η συνείδηση και η καρδιά μας πάντα διαλέγει το μέρος των κυνηγημένων, των διωκόμενων, των καταζητούμενων. Όταν κάποιος αποφασίζει να φύγει από τη φυλακή, παραβιάζοντας μια άδεια, η βοήθεια και η στήριξή μας είναι δεδομένες. Ποιός μπορεί να πει σε κάποιον να επιστρέψει στη φυλακή; Ποιός θα αρνηθεί να προσφέρει το χέρι του ολόψυχα απ’ τη μεριά της καρδιάς του σε κάποιον που παραβιάζει την πενθήμερη ελεγχόμενη ελευθερία του για να βγει στην παρανομία; Εμείς σίγουρα όχι. Όμως η πραγματική ζωή δεν είναι ποιητικά επαναστατικά τσιτάτα, ούτε θεωρίες για όλες τις χρήσεις. Η ζωή είναι επιλογές που έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η ζωή είναι πράξεις που για να έχουν προοπτική, πρέπει να διαθέτουν μνήμη.

Η μετάθεση ευθυνών είναι το πιο εύκολο πράγμα… «Δεν ξέραμε… Δε γνωρίζαμε… Δεν υπολογίσαμε σωστά». Η αλήθεια, όμως, είναι πιο απλή: Ξέραμε, γνωρίζαμε, επιλέξαμε να υπολογίσουμε λάθος…

Με πλήρη επίγνωση, σταθήκαμε αδιάφοροι απέναντι στο βιβλίο της ιστορίας. Το καλοκαίρι του 2002, οι συλλήψεις της 17Ν, οι καταδόσεις και οι μαρτυρικές καταθέσεις (με εξαίρεση αυτούς που τίμησαν την οργάνωσή τους), είναι ένα από τα πιο μελανά σημεία του ελληνικού αντάρτικου πόλης. Είναι μαύρες σελίδες που έχουν μείνει αλησμόνητες σε όλους μας. Άλλωστε, ακόμα και αν επικαλούμασταν επιλεκτική “αμνησία” και πάλι εις βάρος μας θα ήταν.

Υπήρχε λοιπόν μια ιστορία φυλακισμένων ανθρώπων με πολλές ισόβιες επειδή κάποιοι “μίλησαν” στην αστυνομία. Και υπάρχουν μέχρι σήμερα εκκρεμότητες, υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί ούτε στον τόνο ούτε στην ένταση που τους αρμόζει. Μιλώντας όμως για εμάς, το πιο βαρύ είναι ότι εμείς οι ίδιοι νεκραναστήσαμε με την επιλογή μας την πιο αποκρουστική πτυχή αυτής της ιστορίας που για χρόνια είχε πέσει σε λήθαργο.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: «Δεν έχει το δικαίωμα ένας άνθρωπος να ξαναγράψει το βιβλίο της ιστορίας του;». Δυστυχώς η ζωή φρόντισε να μάς δώσει απάντηση με το χειρότερο τρόπο.

Υπάρχουν πράγματα που δεν ξεγράφονται και η ρουφιανιά είναι ένα από αυτά. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος θελήσει να ξαναγράψει το βιβλίο της ζωής του, οφείλει να περάσει απ’ την “κάθαρση” μιας δημόσιας αυτοκριτικής και μιας σεμνής και γενναίας συγνώμης. Όμως είπαμε, εδώ μιλάμε μόνο για εμάς. Όλα αυτά τα ξέραμε και επιλέξαμε να προσπεράσουμε την ιστορία. Ξεγελαστήκαμε από κανέναν; Προφανώς όχι. Επιλέξαμε συνειδητά ότι “η επανάσταση αγιάζει τα μέσα”. Ακόμα όμως κι αν “η επανάσταση αγιάζει τα μέσα”, το σίγουρο είναι τελικά πως “η επανάσταση δεν αγιάζει τους ανθρώπους”.

Αδιαφορήσαμε για τις εκκρεμότητες μιας προδοτικής ιστορίας γιατί βιαζόμασταν και θέλαμε περισσότερο από κάθε τι άλλο να συνεχίσουμε τη δική μας ιστορία, να ξανακατακτήσουμε την ελευθερία μας και να χωθούμε στη μάχη του αναρχικού αντάρτικου πόλης. Όμως ξεχάσαμε πως σε βρώμικες και χρησιμοποιημένες σελίδες τίποτα όμορφο και τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να γραφτεί.

Και η φθορά, η παράνοια και η ασχήμια εξαπλώθηκε σαν πανούκλα σε ό,τι ωραίο θέλαμε να χτίσουμε. Θέλαμε να απελευθερωθούμε και ταυτόχρονα αιχμαλωτίζαμε συντρόφισσες, συντρόφους και φίλους και τον εαυτό μας σε ένα λαβύρινθο τακτικισμού και ανορθόδοξων μεθοδεύσεων. Μάθαμε με τον πιο πικρό τρόπο πως η ασχήμια δεν πολεμιέται με την ασχήμια. Για έναν ολόκληρο χρόνο με ατελείωτη υπομονή και τη δουλειά του μυρμηγκιού, απ’ το τίποτα χτίσαμε σχεδόν τα πάντα. Οργανώσαμε ένα σχέδιο (μακριά απ’ τα αισχρά ψέματα ότι δήθεν αδιαφορούσαμε για τις ζωές άσχετων πολιτών) που θα εξευτέλιζε την καρδιά του σωφρονιστικού συστήματος. Με βόμβα 150 κιλών, τοποθετημένη σε βαρέλι με κωνική κεφαλή, ακολουθώντας την πατέντα του EFP (μεθοδολογία που εφαρμόζουν Ιρακινοί αντάρτες εναντίον αμερικάνικων οχυρών για την κατεύθυνση του ωστικού κύματος με διατρητική ισχύ), θα γκρεμίζαμε τον τοίχο της φυλακής εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες για τραυματισμούς άσχετων ανθρώπων. Ένα σχέδιο για το οποίο χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες προετοιμασίας απ’ τους συντρόφους μας εκτός των τειχών. Με αφορμή, λοιπόν, όλα τα ψέματα των μπάτσων και σε αυτόν τον τομέα, θα πούμε κάποιες λεπτομέρειες του σχεδίου που επιμελώς αποκρύφτηκαν. Η επιχείρηση της απόδρασής μας θα γινόταν με την τοποθέτηση ενός παγιδευμένου οχήματος στο μαντρότοιχο της φυλακής, με σκοπό την κατάρρευση μέρους αυτού και την εύκολη έξοδό μας από την τρύπα που θα άνοιγε. Βέβαια, όχι τα 150kg που θα μπαίνανε, αλλά και 300kg να τοποθετούνταν απλά μέσα σε ένα όχημα, το ωστικό κύμα θα χτύπαγε λιγότερο τον πέτρινο τοίχο της φυλακής, χωρίς να πετύχει την απαραίτητη ζημιά και περισσότερο θα εκτονωνόταν σε πιο αδύναμα σημεία, όπως τα στενά της περιοχής, προξενώντας τεράστιες ζημιές. Αυτό εξάλλου είχε δείξει η εμπειρία μας από το χτύπημα με ωρολογιακό μηχανισμό, που είχε πραγματοποιήσει η οργάνωση μας, σε κομμάτι του τοίχου των φυλακών Κορυδαλλού το 2010. Τώρα, που προφανώς δε γινόταν κιόλας να υπάρξει προειδοποιητικό τηλεφώνημα εκκένωσης κτιρίων, έπρεπε να βρούμε μια λύση. Μετά από αναζήτηση μηνών, καταλήξαμε στο να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική Explosive Formed Penetration (EFP). Συνοπτικά να πούμε ότι με αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιείς ένα τσιμεντένιο δοχείο που, από τη μπροστά πλευρά, τοποθετείς μια ατσαλένια κωνική κεφαλή, σε διαστάσεις συναρτώμενες από το δοχείο και το υλικό του στόχου. Κατά την έκρηξη, το ωστικό κύμα κατευθύνεται μόνο προς την κατεύθυνση που στοχεύει και μετατρέπει την ατσαλένια κεφαλή σε βλήμα με τεράστια ταχύτητα, που προσκρούει ακριβώς στο στόχο. Το δοχείο και η κεφαλή που θα χρησιμοποιούσαμε για το συγκεκριμένο σχέδιο είναι το “βαρέλι με τα εκρηκτικά” που βρέθηκε στην Ανάβυσσο. Προφανώς προηγήθηκαν δοκιμές μικρότερης κλίμακας, για να είμαστε σίγουροι για τα αποτελέσματα. Δοκιμές που χρειάστηκαν χρόνο και υπήρχε ρίσκο για τους συντρόφους μας έξω, αλλά έπρεπε να γίνουν. Όταν πραγματοποιήθηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές και τελικά είδαμε ότι το ωστικό κύμα όντως εστιάζει εκεί που θέλουμε και ο περιβάλλων χώρος επηρεάζεται στο ελάχιστο, τότε το σχέδιο μπήκε μπροστά. Σαν επιπλέον ασφάλεια και παρόλο που δεν ήταν απαραίτητο, λόγω αυτής της μεθόδου, θα τοποθετούνταν ως φράγμα σακιά άμμου περιμετρικά του βαρελιού, μέσα στο όχημα, έτσι ώστε να απορροφηθεί και το ελάχιστο ωστικό κύμα που θα πήγαινε σε άλλη κατεύθυνση. Το σχέδιο της απόδρασης, σε αυτόν τον τομέα αλλά και γενικότερα, ήταν φτιαγμένο ώστε να μην υπάρξει καμία μη προγραμματισμένη απώλεια ζωής ανθρώπου.

Ένα χτύπημα που δε θα είχε ξαναγίνει, εναντίον του πιο άσχημου μνημείου της αιχμαλωσίας. Και το κυριότερο, μια απελευθέρωση που θα μας οδηγούσε ξανά στη μάχη και στα οπλισμένα μονοπάτια του αντάρτικου πόλης. Στο όνομα, όμως, ενός υπέροχου σκοπού, αρχίσαμε τις εκπτώσεις σε συμπεριφορές, σε εμμονές, σε παραληρήματα, σε αλαζονείες, σε οτιδήποτε μας έκανε αναρχικούς. Κι όλα αυτά για να μη χάσουμε την ευκαιρία, τη στιγμή, τη φάση, το μπαμ, την ελευθερία μας… Και τελικά τα χάσαμε όλα. Και το πιο σημαντικό, χάσαμε ανθρώπους. Άνθρωποι που δεν είχαν μελανά σημεία ενός ντροπιαστικού παρελθόντος, αλλά κρυστάλλινο παρόν και φλογισμένο μέλλον, βγήκαν καταζητούμενοι και άνθρωποι που δεν είχαν ιδέα σε τι και ποιούς βοηθούσαν ή, ακόμα, δεν είχαν την παραμικρή σχέση, μπήκαν φυλακή. Η ευθύνη βαραίνει κυρίως εμάς. Δε μιλάμε τόσο για το αποτέλεσμα (δεν είμαστε ηθικοί αυτουργοί των πάντων και, όσον αφορά τους συντρόφους μας, είμαστε ισότιμοι στις αποφάσεις), όμως αναφερόμαστε στο αποκρουστικό κλίμα που διαμορφώσαμε.

iv) Η “απόλυση”, ο Νετσάγιεφ και η αλληλογραφία

Δεν αποδεχόμαστε ούτε αρνούμαστε τίποτα. Όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από τη μισή αλήθεια (και σε κάποιες περιπτώσεις απ’ την καθόλου αλήθεια). Οι δημοσιογράφοι, σε συνεργασία με την αστυνομία, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα: κατέσφαξαν την αλήθεια στο βωμό του ψέματος. Μίλησαν για “τσιμεντώματα”, για “μακελειό”, για “αρχηγικές εντολές”, για “πρόκληση δεκάδων ανυποψίαστων θυμάτων”, ενώ έφτασαν στο σημείο να προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, λέγοντας πως αναθέταμε την εκπλήρωση των ενεργειών μας σε ποινικούς. Παράλληλα, η λεηλασία της αλήθειας συνεχίστηκε με την επιλεκτική αναφορά σε αποσπάσματα της προσωπικής μας αλληλογραφίας. Όταν το προσωπικό γίνεται δημόσιο, τότε το σκοτάδι των μυστικών που φυλάμε παραμορφώνεται από το φως ενός προβολέα ανάκρισης που διαστρεβλώνει τα πάντα. Όποιος νιώθει τόσο “καθαρός” ώστε να μην έχει πρόβλημα που θα βγει το προσωπικό του ημερολόγιο στις τηλεοράσεις, οι σκέψεις, τα μυστικά του, οι κακίες, οι εντάσεις του, η τσαντίλα του, ο θυμός του στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τότε ήδη έχει πεθάνει από πλήξη.

Ό,τι μοιράζεται μια ομάδα, ή κάποιοι φίλοι ανάμεσά τους, έχει έναν κώδικα που δε σπάει με καμία αποκρυπτογράφηση. Είναι το κωδικοποιημένο πλεόνασμα μιας εσωτερικής ιστορίας που έχει παρελθόν και δεν είναι για δημόσια αφήγηση. Είναι ένας κώδικας σχέσης που τον αντιλαμβάνονται και τον ερμηνεύουν οι ίδιοι που συμμετέχουν στην ιστορία. Αν καθετί που λέει εμπιστευτικά ο φίλος στο φίλο και ο σύντροφος στη συντρόφισσα ήταν προορισμένο να βγει δημόσια, τότε θα ήμασταν καταδικασμένοι να μείνουμε μουγγοί. Ας το αναλογιστεί αυτό ο καθένας την επόμενη φορά που θα πει ένα μυστικό, μια “κακία” ή κάτι πάνω στα νεύρα του σε ένα φίλο του. Πώς θα ένιωθε αν έβγαινε δημόσια; Πόσο μάλλον όταν σε αυτόν το δημόσιο κανιβαλισμό, οι μπάτσοι προσθέτουν τις δικές τους πινελιές αισχρού ψέματος. Θέλοντας ταυτόχρονα να χώσουν κι άλλους ανθρώπους και φίλους, που δεν έχουν καμία σχέση, σε νέες δικογραφίες.

v) Οι βομβιστικές “αστοχίες”

Αστοχία ήταν η επιλογή που κάναμε να “διαγράψουμε” την ιστορία και όχι το γεγονός ότι δεν έσκασαν κάποιες βόμβες. Οι σύντροφοι δεν κρίνονται από τις επιχειρησιακές δυνατότητες και ικανότητες που έχουν, αλλά απ’ τις σχέσεις και τη φιλία που τους ενώνει. Εκεί υπήρξε αστοχία υλικού και όχι στο αν έσκασε ο πυροκροτητής ή αν δούλεψε το ρολόι. Εκατό βόμβες να σκάσουν και χίλια πιστόλια να βρουν το στόχο τους, όταν δεν υπάρχει συντροφικότητα, σεβασμός, εκτίμηση και αξιοπρέπεια, η αστοχία παραμένει. Το πραγματικό βραχυκύκλωμα συμβαίνει όταν η συντροφικότητα συναντάει την παράνοια. Αλλά, αφού μιλάμε για αυτοκριτική και όχι για τρίτους, το γεγονός ότι βρισκόμαστε φυλακή, σημαίνει ότι σε κάποια… στροφή του δρόμου, κάναμε κι εμείς το δικό μας επιχειρησιακό λάθος. Άρα, ο αναμάρτητος (και όχι ο αδρανής) πρώτος τον λίθον βαλέτω…

vi) Η ηγετική ομάδα της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και οι εντολές

Αν θέλαμε να είμαστε ηγέτες, θα διαλέγαμε άλλο δρόμο, πιο ασφαλή και πιο σίγουρο, και όχι το αναρχικό αντάρτικο πόλης. Είμαστε μια κοινότητα συντρόφων και φίλων, χωρίς αρχηγούς και υποτακτικούς. Είμαστε αρχηγοί μονάχα του εαυτού μας. Προφανώς δεν είμαστε ίδιοι. Ο καθένας μας έχει τις δικές του ικανότητες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, αλλά διαφορετικές. Όμως όλοι δίνουμε τα πάντα για τη Συνωμοσία που σχεδιάσαμε και ποτέ δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε. Δεν έχουμε ηγετικά στελέχη, είμαστε η Όλγα, ο Γιώργος, ο Μιχάλης, ο Γεράσιμος, ο Χρήστος, ο Χάρης, ο Παναγιώτης, ο Δαμιανός, ο Γιώργος, ο Θεόφιλος και έχουμε ένα όνομα… Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

vii) Σχέσεις με ποινικούς

Μέσα στη φυλακή μάθαμε ότι δεν υπάρχουν ταμπέλες για την οδοσήμανση ανθρώπων. Δεν οικειοποιούμαστε τη ρητορική των εισαγγελέων, ούτε τους χαρακτηρισμούς των δικογραφιών. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται απ’ τις πράξεις και τις επιλογές του. Γι’ αυτό απεχθανόμαστε τις σκονισμένες ιδεολογικές ταμπέλες που ταξινομούν αβίαστα τους ανθρώπους. Μάθαμε ότι η ζωή πάει πιο πέρα από τους ορθόδοξους πολιτικούς ορισμούς. Οι αξίες της αξιοπρέπειας, της φιλίας, της αλληλεγγύης, δε διδάσκονται στα γυάλινα ιδεολογικά αμφιθέατρα, αλλά στη συνέπεια που δείχνει ο καθένας στις δυσκολίες της ζωής. Είμαστε περήφανοι για τους φίλους μας που στάθηκαν δίπλα μας. Γιατι πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για την αναρχία, ελάχιστοι όμως είναι αυτοί που μιλάνε για τον τρόπο με τον οποίο τη ζουν.

viii) Απολογισμός

Κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, «θα τα λέγατε όλα αυτά αν είχε πετύχει η απόδραση;». Για να είμαστε ειλικρινείς, δε γνωρίζουμε. Όμως η ιστορία δε γράφεται με τα “αν”… Σχεδιάσαμε και οργανώσαμε ένα σχέδιο το οποίο, ενώ επιχειρησιακά και υλικοτεχνικά ήταν εντυπωσιακό πέραν κάθε φαντασίας, το εσωτερικό του το κρατούσαμε με συρραπτικά και με απίστευτη υπομονή για να μη σπάσει το απόστημα. Η ματαίωση και τα αποτελέσματά της μας βύθισαν στο βούρκο που μόνοι μας θρέψαμε ένα χρόνο. Ίσως αυτό δεν είναι τυχαίο. Παίξαμε με τις αντιφάσεις μας και βρεθήκαμε να τις αντιμετωπίζουμε στο πολλαπλάσιο.

Γνωρίζουμε πως νέοι σύντροφοι και φίλοι ένιωσαν αμήχανα και μουδιασμένα απέναντι σε ό,τι ακούστηκε για εμάς από μπάτσους και δημοσιογράφους. Γι’ αυτό οφείλαμε να μιλήσουμε δημόσια και να πούμε αλήθειες που μας πληγώνουν. Όμως, μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια καινούρια αρχή. Με την αυτοκριτική και το βίαιο ξερίζωμα του παρελθόντος από μέσα μας. Τώρα δεν έχουμε καιρό για θλίψη. Συχνά λένε πως το λάθος είναι ο συντομότερος δρόμος για μια νέα ανακάλυψη. Γι’ αυτό η αυτοκριτική δε σημαίνει υποχώρηση. Αντίθετα, σφίγγουμε ξανά τις γροθιές μας και ακονίζουμε τα μαχαίρια μας. Παραμένουμε πεισματάρηδες και αμετανόητοι. Και αν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε, κι αν χάσαμε θα ξαναλογαριαστούμε, κι αν κλειδωθήκαμε θα βρούμε το αντικλείδι.

Αυτοί είμαστε εμείς και αυτά είναι τα λάθη μας. Και ό,τι είπαμε ισχύει…

Μέσα απ’ τις στάχτες μας ανάβουμε ξανά τη φωτιά, ένα σημάδι για τους κυνηγημένους μας και τους καταζητούμενους…

Πάμε ξανά μέχρι το τέλος.

Γιατι η μέρα μας θα ’ρθει…

ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΔΥΝΑΜΗ – ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ 10, 100, 1000 ΠΥΡΗΝΕΣ ΤΗΣ FAI – IRF

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΣ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Φυλακής

Όλγα Οικονομίδου

Μιχάλης Νικολόπουλος

Γιώργος Νικολόπουλος

Χάρης Χατζημιχελάκης

Χρήστος Τσάκαλος

Γεράσιμος Τσάκαλος

Γιώργος Πολύδωρος

Παναγιώτης Αργυρού

Δαμιανός Μπολάνο

Θεόφιλος Μαυρόπουλος

———

Το Inter Arma και ο πυρήνας φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς δεν επιθυμούν να αναδημοσιεύονται τα κείμενά τους στο athens indymedia.

Δυτική Παπούα: Πάνω από 100 συλλήψεις και δεκάδες σπίτια κάηκαν.

Πριν κάποιες μέρες, ο στρατός και η αστυνομία της Ινδονησίας συνέλαβαν πολλούς ανθρώπους από τη Δυτική Παπούα, στο χωριό Utikini κοντά στο Timika, το οποίο είναι πολύ κοντά στο μεγαλύτερο χρυσορυχείο του κόσμου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, έως 116 άντρες, γυναίκες και παιδιά συνελήφθησαν και βασανίσθηκαν.

Η επιδρομή στο χωριό

Πρόσφατα υπήρξε μια απότομη αύξηση της δραστηριότητας του στρατού της Ινδονησίας στην περιοχή Timika της Δυτικής Παπούα με πάνω από 1000 στρατιωτικούς και αστυνομικούς να έχουν μαζευτεί για να ψάξουν για τα μέλη του απαγορευμένου κινήματος Ελεύθερη Παπούα.

Επιτέθηκαν στο χωριό Utikini και βρήκαν πανό στο υπόγειο ενός σπιτιού που ζητούσε διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας για τη Δυτική Παπούα και απόρριψη της λεγόμενης «Νομοθετικής πράξης ελεύθερης επιλογής» του 1969. Πολλοί από τους χωρικούς στο Utikini επίσης είχαν πάνω τους κάρτες που υποστηρίζαν την αυτοδιάθεση της Δυτικής Παπούα. Για την αστυνομία της Ινδονησίας, αυτό ήταν αρκετό για να δικαιολογήσουν τις συλλήψεις των κατοίκων του χωριού και το κάψιμο των σπιτιών τους.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου την Τετάρτη 7 Ιανουαρίου, ένας Ινδονήσιος αρχηγός της αστυνομίας δήλωσε: «Διέταξα να κάψουν τα σπίτια των πολιτών στο χωριό Utikini. Αυτό έγινε εσκεμμένα για να συρρικνωθεί το κίνημα. Θα τους εξολοθρεύσω.» Είπε επίσης ότι «Έχουν ταυτότητες, κουβαλάνε μια κάρτα που υποστηρίζει την αυτοδιάθεση, κατά τη γνώμη μου είναι μια παράνομη κάρτα, δεν υπάρχει Δυτική Παπούα, όχι. Θα καταστρέψουμε τις κάρτες”

Από τους 116 Παπούα οι οποίοι σύμφωνα με τις μαρτυρίες συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στο χωριό Utikini, 68 ήταν άνδρες, 48 ήταν γυναίκες και 3 ήταν παιδιά. Τουλάχιστον 13 από τους συλληφθέντες παραμένουν υπό κράτηση και πολλοί από αυτούς ανακρίνονται από την αστυνομία της Ινδονησίας. Δεκάδες παραδοσιακά σπίτια του χωριού κάηκαν επίσης και, στη συνέχεια, πολλοί Παπούα αναγκάστηκαν να φύγουν και να κρυφτούν στη ζούγκλα. Η κατάσταση στην περιοχή Timika παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνη για τους πολίτες της Δυτικής Παπούα, που βρίσκονται στο στόχαστρο λόγω της προσπάθειας της ινδονησιακής κυβέρνησης να συντρίψει το αίσθημα υπέρ της ανεξαρτησίας των κατοίκων της Παπούα. Έχουμε ακούσει από μια πηγή ότι τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός εξακολουθούν να ψάχνουν για άλλους στη περιοχή Timika. Μπορεί να κάψουν και τα δικά τους σπίτια όπως των χωρικών στο Utikini.

Ο ινδονησιακός στρατός δημιουργεί και άλλη βία

Συγκλονιστικές καταστάσεις, όπως αυτή επιδρομή και το κάψιμο των σπιτιών στο χωριό Utikini, είναι συχνό φαινόμενο στη Δυτική Παπούα, όπου η βία χρησιμοποιείται σκόπιμα από τις ινδονησιακές αρχές ώστε να εκτρέψουν την προσοχή του κόσμου από άλλες στρατιωτικές φρικαλεότητες. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο στρατός της ινδονησίας δολοφόνησε 5 αθώους μαθητές της Δυτικής Παπούα στο Paniai, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή της κυβέρνησης της Ινδονησίας και των συνεχιζόμενων δράσεων τους στη Δυτική Παπούα.

Μετά τους μυστηριώδεις θανάτους 2 ινδονησιανών αστυνομικών νωρίτερα αυτό το μήνα στο Timika, οι αρχές της Ινδονησίας προσπάθησαν για μια ακόμη φορά να μεταθέσουν την ευθύνη της βίας στη Δυτική Παπούα προς το λαό της Δυτικής Παπούα.

Ο ιδρυτής της Εκστρατείας Ελεύθερη Δυτική Παπούα (Free West Papua Campaign), Benny Wenda έκανε πρόσφατα μια δήλωση σχετικά με την επιδρομή στο Utikini και είπε: «Νομίζω ότι αυτό είναι μια σκόπιμη προσπάθεια από τις ινδονησιακές αρχές ώστε να δημιουργήσουν περισσότερη βία και δολοφονίες στη Δυτική Παπούα στη προσπάθεια τους να απομακρύνουν τη δημόσια προσοχή από τη σφαγή των 5 μαθητών της Δυτικής Παπούα στο Paniai τον περασμένο μήνα. Γιατί όταν οι 5 μαθητές Παπούα σκοτώνονται, κανείς δεν συλλαμβάνεται; Ωστόσο, όταν 2 ινδονήσιοι αστυνομικοί σκοτώνονται, περισσότεροι από 100 Παπούα συλλαμβάνονται και δεκάδες σπίτια καίγονται παντελώς;»

Έχουν υπάρξει πολλά ακόμη περιστατικά ανθρώπων που σκοτώθηκαν μυστηριωδώς στη Δυτική Παπούα, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής Timika και ιδιαίτερα γύρω από το ορυχείο Grasberg που βρίσκεται κοντά, το οποίο είναι το μεγαλύτερο χρυσωρυχείο στον κόσμο και λειτουργείται από την εταιρεία PT Freeport με έδρα τις ΗΠΑ.

Η Freeport είναι η εταιρία που πληρώνει τους περισσότερους φόρους στην Ινδονησία και πρακτικά χρηματοδοτεί τη γενοκτονία στη Δυτική Παπούα καταβάλλοντας στον ινδονησιακό στρατό πάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για να «προστατεύσουν» το ορυχείο. Ωστόσο, όταν το ορυχείο δεν είναι υπό απειλή, ο στρατός της Ινδονησίας δεν έχει καμία δικαιολογία για να λάβει αυτά τα “χρήματα προστασίας” και πολλοί Παπούα πιστεύουν ότι ο στρατός της Ινδονησίας σκόπιμα προκαλεί περαιτέρω βία γύρω από το ορυχείο, προκειμένου να ζητήσει περαιτέρω “χρήματα για προστασία” από την εταιρεία εξόρυξης.

 

Το κείμενο είναι μεταφρασμένο απόσπασμα άρθρου από το revolution news

http://revolution-news.com/west-papua-100-arrested-dozens-houses-burned/

 

Επίσης, ξαναβάζω τα λινκ των δυο ντοκυματέρ για τη δυτική Παπούα που κάποιος σύντροφος είχε προσθέσει πρόσφατα.

https://www.youtube.com/watch?v=CaGou3vB3A0

https://www.youtube.com/watch?v=krZN08Q9syU

Πηγή: http://bennywenda.org/2015/statement-on-the-mass-arrests-and-burning-of-houses-in-timika/

 

Τηλεφωνική επικοινωνία με τον αναρχικό σύντροφο Χρήστο Τσάκαλο

Την Δευτέρα 19 Γενάρη στις 18:00 θα πραγματοποιήθηκε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αναρχικό σύντροφο Χρήστο Τσάκαλο, μέλος της επαναστατικής οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, με θέματα την απόδραση, τις φυλακές τύπου Γ’ καθώς και άλλα ζητήματα στις Ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης  www.radio98fm.org/index/ και στους 93,8 μεγακύκλους των fm. Εδώ το λίνκ από τη ηχογραφημένη εκπομπή: http://radio98fm.espiv.net/SUNENTEUXEIS/thlefwniki_epikoinwnia_me_xrhsto_tsakalo%20-%20radiozones_anatreptikis_ekfrasis.mp3

Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης του προφυλακισμένου αναρχικού Γιώργο Σαλαγιάννη

ΤΑ SCANNERS ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» [ανακοίνωση ΣΥΒΧΑ]

ΤΑ SCANNERS ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» [ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής]

ΤΑ SCANNERS ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»
Ο ραδιοφωνικός σταθμός «105,5 στο κόκκινο» μαζί με το βιβλιοπωλείο Ιανός οργανώνουν τις μέρες αυτές μια σειρά εκδηλώσεων στο βιβλιοπωλείο Ιανός στη Σταδίου με γνωστούς καλλιτέχνες και δημιουργούς για την ενίσχυση της «Κιβωτού του Κόσμου».
Το συγκεκριμένο ραδιόφωνο αυτοπροβάλλεται σαν ένα αριστερό (ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ) εναλλακτικό Μ.Μ.Ε., ανοιχτό στις αγωνίες και τους αγώνες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Το σύνθημα του είναι ότι είναι «το ραδιόφωνο που ακούει».
Ο ρ/σ «105,5 στο κόκκινο» έχει ακούσει πολλές φορές για τα προβλήματα και τους αγώνες στον χώρο του βιβλίου και βέβαια έδωσε και την δυνατότητα να ακουστούν και από την συχνότητα του σταθμού. «Άκουσε» βέβαια και για το τι συνέβη στο βιβλιοπωλείο Ιανός. «Άκουσε» για τα scanners («μηχανάκια της αναξιοπρέπειας» είχαν ονομαστεί) που προωθούσαν την επιτήρηση, την εντατικοποίηση και τον κανιβαλισμό μεταξύ των εργαζομένων. «Άκουσε» για τα κείμενα που διακινούσαν τα στελέχη της εταιρείας παίρνοντας υπογραφές των εργαζόμενων ενάντια στο σωματείο, τους αγώνες, την συνδικαλιστική δράση και υπέρ της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας (γεγονός που συνέβη και σε Θεσσαλονίκη και σε Αθήνα). «Άκουσε» για τις απολύσεις και τις «παραιτήσεις» εργαζόμενων που δεν υπέγραψαν αυτό το κείμενο. Το ίδιο το κόμμα που ανήκει ο ρ/σ κατέθεσε στις 24/7/2014 ερώτηση στην βουλή για αυτά τα θέματα.
Τι δουλειά έχει λοιπόν το ραδιόφωνο που «άκουσε» όλα αυτά στον Ιανό; Τους φώτισε το πνεύμα των Χριστουγέννων και αποφάσισαν ότι μέρες που είναι η φιλανθρωπία (πριν μας πούνε διάφοροι και διάφορες ότι είναι αλληλεγγύη ας διαβάσουν το κείμενο του Ιανού για τις εκδηλώσεις) έχει μεγαλύτερη αξία από την διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων; Έφυγαν τα scanners, γύρισαν οι απολυμένοι στην δουλειά, καταργήθηκαν τα voucher και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, έστω το εξαήμερο; Άλλαξε κάτι τελικά που μήπως εμείς δεν το μάθαμε;
Και σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω έχει προγραμματιστεί και εκδήλωση για την Κυριακή 28 Δεκέμβρη. Ναι, για την Κυριακή που η κυβέρνηση επέβαλε με τροπολογία την τελευταία στιγμή να ανοίξουν τα μαγαζιά εξυπηρετώντας τα σχέδια πολυεθνικών και μεγάλων ομίλων της αγοράς, όπως είναι και ο Ιανός στον χώρο του βιβλίου. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν πλέον. Τελικά τα «εναλλακτικά» σχέδια –ακόμη και στις ραδιοφωνικές συχνότητες– που φιλοδοξούν να παίξουν τις δικές τους μελωδίες στην αγορά, αναγκάζονται ή «αναγκάζονται» να αφήσουν τα νταούλια, τους ζουρνάδες και τις λύρες στα χέρια των έμπειρων οργανοπαιχτών της αγοράς και απλώς να ακολουθούν τους ρυθμούς που αυτή επιβάλλει.
 
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
[εικόνες από πρόσφατες σχετικές κινητοποιήσεις του Συλλόγου μας στο βιβλιοπωλείο Ιανός]
Κάποιες ενδεικτικές σχετικές ανακοινώσεις μας από τις πολλές που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2014:
* κι ένα σχετικό αφισάκι:
και βέβαια:
Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2014 :: Απεργία στον κλάδο του βιβλίου
Άμεση κήρυξη απεργίας σε όλο τον κλάδο του εμπορίου
 
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΝΟΙΧΤΟ

απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, πλ. Κοραή

Χουλιγκανική εισβολή στο δημοτικό συμβούλιο Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας

Επεισόδια και προπηλακισμοί στο δημοτικό συμβούλιο της Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας, με οπαδούς της ΑΕΚ να διακόπτουν βίαια τη συνεδρίαση τη στιγμή που τέθηκε το ζήτημα του γηπέδου
Οι περίπου 50 οπαδοί προπηλάκισαν και χτύπησαν δημότες και δημοτικούς συμβούλους, με συνέπεια να χρειαστεί η παρέμβαση της αστυνομίας, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Παράλληλα, εκτόξευσαν ύβρεις και ευθείες απειλές κατά του δημάρχου.

 

Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθούν σε νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες, πέντε άτομα: ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Γ. Πάνος, τρεις δημοτικοί σύμβουλοι και ένας δημότης, σύμβουλος του δημάρχου.

 

Το αποψινό δημοτικό συμβούλιο είχε κληθεί να λάβει σημαντικές αποφάσεις για τις επιπτώσεις του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΡΣΑ) στην περιοχή και ειδικότερα στο Αλσος Φιλαδέλφειας. Με εισήγησή του, ο δήμαρχος Αρης Βασιλόπουλος καλούσε το δημοτικό συμβούλιο να καταγγείλει την απόρριψη της μελέτης ανάπλασης του άλσους από τη Διεύθυνση Δασών και να υπερασπιστεί το δασικό χαρακτήρα του άλσους στο σύνολό του, προστατεύοντάς το από ιδιωτικά συμφέροντα.

 

Την ίδια στιγμή, με εμπρηστικά δημοσιεύματα σε οπαδικά φύλλα και ιστοσελίδες της ΑΕΚ, καλλιεργούταν κλίμα έντασης και αναζήτησης εχθρών, αποκαλώντας τον δήμαρχο «Δούρειο Ιππο», που «συνεχίζει τον πόλεμο κατά της ΑΕΚ».

 

Σημειώνεται πως δεν έχει καταφέρει το δημοτικό συμβούλιο να εξετάσει το συγκεκριμένο ζήτημα από την περασμένη άνοιξη, εξαιτίας των επεισοδίων που γίνονται.

 

(με πληροφορίες από efsyn.gr, left.gr)
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=xcHV01aI3Kg[/youtube]

Η δράση των Αναρχικών στο Πολυτεχνείο 1973

Δημοσιεύουμε το κείμενο  Χρήστου Κωνσταντινίδη, από το Πεζοδρόμιο 7, εκδόσεις Διεθνή Βιβλιοθήκη που επιχειρεί να περιγράψει την δράση των αναρχικών στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973.