1. Αφίσες – Εκδηλώσεις – Συγκεντρώσεις – Κείμενα – Page 10

Κείμενο της Βίλας Ζωγράφου απένταντι στις προθέσεις της νέας δημοτικής αρχής

Όταν ο (εν αναμονή) βασιλιάς ξεγυμνώθηκε…

Στις 06/11/2014 ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ζωγράφου αποφάσισε την κατεδάφιση μέρους του περιβάλλοντος τοίχου του κτήματος της Βίλας Ζωγράφου.
Ως αιτιολόγηση για αυτήν την κίνηση από μεριάς της δημοτικής αρχής προβάλλεται αφενός και για μια ακόμα φορά το επιχείρημα “να ανοίξει η βίλα στο λαό του Ζωγράφου”. Αφετέρου η αξιοποίηση της συγκεκριμένης απόφασης στη δικαστική διαμάχη του δήμου με την οικογένεια Ζωγράφου, η οποία αφορά στην έφεση της οικογένειας σχετικά με την απόφαση του συμβουλίου της επικρατείας που χαρακτηρίζει το σύνολο του κτήματος κοινόχρηστο χώρο πρασίνου με συγκεκριμένες δυνατότητες χρήσης για τα κτίρια εντός του κτήματος.

Η συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου καταγγέλλει τη συγκεκριμένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που κατατέθηκε ως πρόταση από τη δημοτική παράταξη με την οποία εκλέχτηκε η νυν Δήμαρχος κα Τίνα Καφατσάκη που στηρίχτηκε προεκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ.

Σε προηγούμενη δημόσια τοποθέτησή μας έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στο ρόλο που καλείται να παίξει ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Συνοπτικά για να μην ξεχνιόμαστε :

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται στην παρούσα φάση ν’ αποτελεί την επιλογή του κεφαλαίου για την έξοδό του από την κρίση. Ως τέτοια θα φροντίσει αυτό να γίνει ξανά στις πλάτες των εργατών και των εργατριών, ξανά εις βάρος αυτών που κρατούν τον (καπιταλιστικό) κόσμο σε κίνηση μέσω της δικής τους εργασίας.

Ούτε φαντάσματα βλέπουμε, ούτε κακεντρεχείς είμαστε. Τα παραπάνω ήδη αποτυπώνονται στις επιλογές των νεοεκλεγεισών δημοτικών διοικήσεων που στηρίζονται από το ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά: Στο δήμο Καισαριανής, προκυρήχθηκαν δίμηνες θέσεις εργασίας για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Στο Βύρωνα πεντάμηνα κοινωφελή προγράμματα εργασίας στο δήμο, που έχουν ήδη καταγγελθεί από το σωματείο των εργαζομένων. Στη Λειβαδειά αποφασίζονται νύχτες διευρυμένου ωραρίου καταστημάτων (“Λευκές Νύχτες”). Την ίδια ώρα που σε γειτονιές και στο κέντρο της Αθήνας γίνονται αδιαμεσολάβητοι αγώνες ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στη γειτονιά μαςδιοργανώνονται απεργοσπαστικοί “μαραθώνιοι ειρήνης”, από μια διοίκηση η οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ενάντια στις αξιολογήσεις των εργαζομένων στο δήμο. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό…
Δεν περιμέναμε τίποτα παραπάνω από ένα κόμμα, το οποίο αναμένοντας την άνοδό του στην εξουσία, είναι παντελώς απόν από όλες τις ταξικές διεκδικήσεις, από όλους τους αγώνες, ενώ ταυτόχρονα δίνει κάλπικες ελπίδες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που προσπαθεί να τις εξαργυρώσει στις κάλπες.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε: Καταστολή δε σημαίνει μόνο επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων, δε σημαίνει μόνο διώξεις και φυλακίσεις. Καταστολή είναι και η οποιαδήποτε προσπάθεια έξωθεν παρέμβασης στον τρόπο που έχουν επιλέξει να δρουν αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, που ξεφεύγουν από οποιονδήποτε κομματικό έλεγχο. Στις γειτονιές μας, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής οργάνωσε δημόσια καλεσμένη και προπαγανδισμένη αντιφασιστική εκδήλωση για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες. Η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάρισε την εκδήλωση, διοργανώνοντας την ίδια μέρα και ώρα προβολή της ομιλίας του Τσίπρα στη ΔΕΘ. Και σα να μην έφτανε αυτό, απαίτησε από μια συλλογικότητα που 8 χρόνια δρα ανοιχτά και δημόσια, να παίρνει άδεια από τις δημοτικές αρχές για να διοργανώνει εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους όπως πλατείες, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής κλπ. Χώρους στους οποίους η ελεύθερη πρόσβαση και δράση νοηματοδοτείται όχι από σφραγίδες δημάρχων, αλλά από τους αγώνες που γίνονται σε αυτούς και για αυτούς. Προφανώς και η συλλογικότητα δε δέχτηκε να έρθει σε κανενός είδους διαπραγμάτευση με τις δημοτικές αρχές. Στο Βύρωνα και λίγες μέρες μετά την κατάληψη του αναψυκτηρίου του πάρκου της Ανάληψης από κόσμο των γειτονιών μας, ο Δήμαρχος Κατωπόδης ανάρτησε κείμενο στο διαδίκτυο στο οποίο απειλεί να εκκενώσει την κατάληψη μόνο και μόνο για να μείνει εντός των προεκλογικών του διακηρύξεων. Και όλα τα παραπάνω από εκπροσώπους ενός κόμματος που πρίν δύο χρόνια, όταν ακόμα έβλεπε την εξουσία με τα κιάλια, έβγαζε πύρινους λόγους για την υπεράσπιση των καταλήψεων Villa Amalias και Σκαραμαγκά, κατά του κακού Δήμαρχου Καμίνη και του φασίστα υπουργού Δημόσιας Τάξης Δένδια.
Σε μας λοιπόν είναι σαφέστατο:
Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για τη μάντρα της Βίλας Ζωγράφου είναι κομμάτι μιας γενικότερης επίθεσης κατασταλτικού και αφομοιωτικού χαρακτήρα. Όχι μόνο απέναντι στις καταλήψεις – αυτοοργανωμένους χώρους, αλλά απέναντι στο σύνολο του κόσμου που μάχεται και αγωνίζεται αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά. Προφανώς το ζήτημα δεν είναι η δικαστική διαμάχη στην οποία εμπλέκεται η δημοτική αρχή, αλλά η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τον πραγματικό τους στόχο, που είναι η καταστολή της κατάληψης, στη συσπείρωση γύρω από την υποτιθέμενη υπεράσπιση του δημοσίου χαρακτήρα της Βίλας απέναντι στους “κακούς της οικογένειας Ζωγράφου”. Συσπείρωση που δεν περιλαμβάνει μόνο τους συντηρητικούς δεξιούς, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και τους δήθεν ριζοσπάστες αριστερούς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, όπως φάνηκε και από την ομοφωνία στη λήψη της απόφασης.
Εξίσου αποπροσανατολιστικό είναι και το δεύτερο επιχείρημα για το γκρέμισμα μέρους της μάντρας που το σχετίζουν με τη διευκόλυνση της πρόσβασης του “ λαού του Ζωγράφου ” στο χώρο. Είναι τουλάχιστον χυδαίο να ξεστομίζονται τέτοια λόγια από αυτούς που το πρώτο τους μέλημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους ήταν να κλείσουν τις εισόδους του πάρκου Ειρήνης από τη πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, υλοποιώντας ένα πάγιο αίτημα του δηλωμένα ακροδεξιού παπά. Αυτοί που προεκλογικά μιλούσαν για ανοιχτούς και δημόσιους χώρους, μετεκλογικά επιχειρούν κινήσεις που ούτε οι προηγούμενες, συντηρητικές κατ’ αυτούς, διοικήσεις δεν τόλμησαν να κάνουν, εξυπηρετώντας τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Απέναντι σε όλα αυτά, η πραγματικότητα των τελευταίων 3 χρόνων τους διαψεύδει παταγωδώς. Από τον Οκτώβριο του 2011 που απελευθερώθηκε ο χώρος, το κτήμα της Βίλας είναι πάντα προσβάσιμο, και οι διαδικασίες της κατάληψης ανοιχτές, μακριά από οποιεσδήποτε διαμεσολαβήσεις και ιεραρχίες. Αποτελεί ζωτικό χώρο και κέντρο αγώνα για συλλογικότητες και άτομα που κινούνται και δρουν στις ανατολικές συνοικίες αλλά και ευρύτερα.

Δηλώνουμε λοιπόν προς πάσα κατεύθυνση ότι κάθε απόπειρα υλοποίησης της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου αποτελεί επιθετική κίνηση και ως τέτοια θ’ απαντηθεί από όλο τον κόσμο που βιώνει την κατάληψη ως μέρος της καθημερινότητάς του και ως κομμάτι του αγώνα.

Ασφαλιστικά μέτρα ΑΕΠΙ κατά παρόχων, 2013 edition

Πριν λίγες μέρες έγινε πάρα πολύ σημαντική δίκη για το Ελληνικό Internet. Δυστυχώς όμως δεν έγινε καμία αναφορά από τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τα “νέα μέσα” για το θέμα, οι μόνοι οι οποίοι έχουν αναφερθεί στο θέμα και μάλιστα το έχουν παρακολουθήσει από πολύ κοντά είναι τα παιδιά του adslgr.com (Thread).

Λίγο ιστορία…
Πέρυσι είχαμε την “χαρά” το Πρωτοδικείο Αθηνών με την απόφαση 4658/2012 να δικαιώσει την ΑΕΠΙ στα ασφαλιστικά μέτρα που είχε κάνει εναντίον όλων των Ελλήνων παρόχων (ISPs) ώστε να αποκλειστεί η πρόσβαση προς 2 sites που βρισκόταν εκτός της χώρας μας. Η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων έγινε τον Οκτώβριο του 2010 και η τελική δίκη μετά τις αναβολές έγινε το Μάϊο του 2012. Τα 2 sites ήταν το ellinadiko.com και το music-bazaar.com. Ενώ η ΑΕΠΙ είχε ζητήσει να αποκλειστούν από τους παρόχους και οι IPs που κατείχαν τότε τα 2 sites αλλά και να αποκλειστούν από το επίπεδο του DNS, τα δικαστήρια διέταξαν μόνο τον αποκλεισμό των IPs. Οι περισσότεροι χρήστες του Ελληνικού Internet δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για αυτή τη απόφαση και αυτό γιατί δεν τους επηρέασε στο ελάχιστο. Το ellinadiko για δικούς του λόγους είχε κλείσει πριν γίνει η δίκη, και έτσι οι χρήστες είχαν ήδη στραφεί σε άλλα sites, ενώ το music-bazaar είχε αλλάξει IP. Ενώ, δηλαδή, το δικαστήριο επέβαλε στους παρόχους να αποκλείσουν την IP 1.2.3.4 το music-bazaar είχε ήδη πριν την δίκη μεταφερθεί στην 5.6.7.8. Έτσι, και η IP του ellinadiko και η IP του music-bazaar στις οποίες γινόταν αναφορά στα ασφαλιστικά μέτρα του 2012 είναι αυτή τη στιγμή μη προσβάσιμες από τους Έλληνες χρήστες χωρίς να φιλοξενούν οτιδήποτε σχετικό με τα προηγούμενα sites. Και το ακόμα καλύτερο; Κανείς δεν γνωρίζει αν και πότε θα αρθούν αυτοί οι αποκλεισμοί, καθώς δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στην απόφαση. Οπότε ο δικαστής αυτός δημιούργησε δύο μαύρες τρύπες για το Ελληνικό Internet.

Τώρα που πήρε φόρα…
Στις 14/01/2013 η ΑΕΠΙ επανήλθε με 2 νέες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων! Η πρώτη αφορούσε αποκλειστικά το website με όνομα www.thepiratebay.se και την IP του (194.71.107.15) και η δεύτερη αφορούσε το website με όνομα www.activeloads.com και την IP του (93.190.139.103). Σαν να μην έφτανε αυτό στις 26/04/2013 έρχεται και νέα αίτηση για ασφαλιστικά μέτρα για τα παρακάτω sites: www.greek-team.cc (www.mytog.net), www.p2planet.net, www.greek.to, www.tsibato.info, www.greekddl.eu, www.greek-best.com, www.kat.ph, www.isohunt.com, www.1337x.org, www.h33t.com και τις IPs που είχαν τότε. Στα ασφαλιστικά μέτρα ζητείται να αποκλειστεί η πρόσβαση στα website ή στις IP ή αν τα παραπάνω δεν γίνουν, ζητά να απαγορευτούν τα downloads (καταφορτώσεις) μουσικών έργων από αυτά τα websites (ζητά δηλαδή την εφαρμογή DPI (Deep Packet Inspection) από τους παρόχους). Η αίτηση της ΑΕΠΙ αναφέρει με 2 λόγια πως αφού δεν μπορούν να εντοπίσουν τους ιδιοκτήτες των websites αυτών, ζητούν από τα δικαστήρια να προστατέψει τα μέλη της ΑΕΠΙ από την “πειρατεία” εξαναγκάζοντας τους παρόχους να “τα κόψουν”. Μετά από διαπραγματεύσεις καταλήγει να γίνει μία δίκη και για τις τρεις αιτήσεις, τον Σεπτέμβριο του 2013. Η δίκη αναβάλλεται για τις 13/12/2013 όπου και έγινε. Τα επιχειρήματα των παρόχων ήταν για άλλη μια φορά πολύ καλά, αλλά μάλλον δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο στα αυτιά των δικαστών που κατά πάσα πιθανότητα αγνοούν εντελώς τις τεχνικές λεπτομέρειες του εγχειρήματος, αν θεωρείται δύσκολο να εξηγήσει κανείς πως ακριβώς δουλεύουν τα torrents και γιατί τα websites αυτά δεν φιλοξενούν τα ίδια παράνομο περιεχόμενο, σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολο είναι να να εξηγήσει κανείς πως δουλεύουν τα magnet links και το DHT. Άλλωστε φαίνεται πως οι δικαστές δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το διαδίκτυο ή για την ιδιωτικότητα γενικότερα, διότι οι όποιες αποφάσεις βγουν θα επηρεάσουν σημαντικά την ιδιωτικότητα όλων των Ελλήνων χρηστών. Είμαστε πλέον σε αναμονή της απόφασης η οποία μπορεί να κάνει ακόμα και 3 μήνες για να βγει.

Ίδια απόφαση με την 4658/2012 ή μήπως όχι;
Η απόφαση ακόμα δεν έχει βγει αλλά κατά την εκτίμηση μου υπάρχει σοβαρή περίπτωση να είναι διαφορετική από την 4658/2012 και μάλιστα προς το χειρότερο. Αυτό γιατί στο ενδιάμεσο έχει υπάρξει άλλη μια απίστευτη κίνηση από μεριάς του κράτους η οποία υπονομεύει την ελεύθερη λειτουργία του Internet στην Ελλάδα. Το κράτος λοιπόν, θέλοντας να τα τσεπώνει από τις άδειες που χορηγεί στα sites σχετικά με τον τζόγο (στοιχήματα) έχει δημιουργήσει την ΕΕΕΠ. Τι είναι η ΕΕΕΠ; Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων. Αυτή η επιτροπή λοιπόν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποια websites τζόγου θα αποκλειστούν από τους παρόχους ώστε να μην έχουν πρόσβαση οι χρήστες τους σε αυτά. Όποιος δεν πληρώνει, κόβεται. Μάλιστα, επειδή ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να απαγορεύσεις την πρόσβαση σε ένα site στο Internet μπλοκάροντας απλά μια IP, αυτοί έχουν την εξουσία να παραγγέλνουν από τους ISPs να μπλοκάρουν URLs χωρίς να ενδιαφέρονται για το πως θα το υλοποιήσει ο πάροχος. Κάθε τόσο λοιπόν εμφανίζουν μια λίστα με URLs στους παρόχους και τους αναγκάζουν να κόψουν την πρόσβαση. Η πιο πρόσφατη λίστα όσο γράφεται αυτό το post είναι αυτή: BlackList EEEP 22/11/2013. Αυτό το pdf είναι και το μόνο που παρέχουν στους παρόχους, ούτε καν μια λίστα σε μορφή txt για να είναι ευκολότερη η αυτοματοποίηση. Και το επισημαίνω για άλλη μια φορά, δίνουν URLs και όχι domains ή IPs.

Τί σημαίνει αυτό όμως στην ουσία για παρόχους και χρήστες;
Οι πάροχοι δεν μπορούν να κόψουν τις IPs των betting sites γιατί α) είναι πιθανόν στις ίδιες IPs να συστεγάζονται και άλλα sites, β) κάποια betting sites γίνονται host σε εταιρίες τύπου Akamai, Cloudflare,κτλ δεν είναι δυνατόν να κόψει ένας πάροχος τα CDN αυτά, γ) ένα site μπορεί να αλλάζει IPs όποτε θέλει, άρα ποιος θα παρακολουθεί τι κάνει το κάθε site κάθε μέρα; Επειδή, από όσο μπορώ να γνωρίζω, οι ελληνικοί πάροχοι σταθερού Internet (xDSL) δεν έχουν αυτή τη στιγμή δυνατότητα να κάνουν DPI, να κοιτάνε δηλαδή κάθε πακέτο ποια “web/URL” (και όχι IP) διεύθυνση αναφέρει μέσα του και να κόβουν μόνο αυτά, μένουν με ένα και μοναδικό “όπλο” στα χέρια τους. Το DNS block. Δηλαδή, οι DNS servers των ελληνικών ISPs λένε ψέμματα στους χρήστες για τις πραγματικές διευθύνσεις των betting sites που θέλει να κόψει η ΕΕΕΠ. Αντί να δίνουν στους χρήστες τις σωστές IPs ενός site, δίνουν μια ψεύτικη ή δεν απαντούν καθόλου και αυτό κάνει τον χρήστη να θεωρεί πως δεν δουλεύει πλέον το website που θέλει να επισκεπτεί. Φυσικά οι χρήστες έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν άλλους DNS servers, εκτός του παρόχου τους – εκτός Ελλάδας βασικά, για να μάθουν τις σωστές απαντήσεις στα DNS ερωτήματά τους. Αυτό όμως με την σειρά του δημιουργεί διάφορα θέματα. Καταρχήν όταν ρωτάς ένα DNS server στο εξωτερικό όλα τα DNS ερωτήματα καθυστερούν λίγο παραπάνω, το λίγο μπορεί να σημαίνει πως από τα 10-20ms που έχει κάποιος με τους DNS servers του ISP του μπορεί να φτάσει τα 60-80 ή και 100ms, δηλαδή μια καθυστέρηση τουλάχιστον της τάξης του 3-5x. Έπειτα σημαίνει πως ο νέος “DNS” πάροχος αυτός ξέρει ό,τι κάνει κάποιος Έλληνας χρήστης και μπορεί φυσικά να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα αυτά όπως του αρέσει. Φυσικά o πάροχος αυτός δεν υπόκειται στην Ελληνική νομοθεσία, άρα τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών – δηλαδή το ποια sites επισκέπτεται ο καθένας, μπορεί να τα χειριστεί ο πάροχος αυτός χωρίς να χρειάζεται να συμμορφωθεί με τους ελληνικούς νόμους περί προστασίας των δεδομένων. Αν εγώ αύριο χρησιμοποιήσω ένα DNS server του εξωτερικού κανείς δεν μου εγγυάται πως α) οι δικές του απαντήσεις δεν θα με στέλνουν σε sites με malware ή δεν θα βγάλει κάποτε μια λίστα με το ποια sites ζήτησα να επισκεφτώ…Το πρόβλημα όμως δεν τελειώνει εκεί, αν διαβάσει κανείς το ένα από τα ΦΕΚ που αφορούν την λειτουργία της ΕΕΕΠ θα δει πως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο μπορεί να φανταστεί. Οι τολμηροί ας διαβάσουν το άρθρο 52 του ν.4002/2011 (Α 218). Παραδείγματα:
Αν σε πιάσουν ως χρήστη να παίζεις σε μη αδειοδοτημένο website…

Όποιος μετέχει σε τυχερό παίγνιο, το οποίο διοργανώνεται χωρίς άδεια από την Ελληνική Δημοκρατία, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως τριών (3) μηνών και με χρηματική ποινή από 5.000 έως 20.000 ευρώ.

Αν σε πιάσουν να παρέχεις proxy ή άλλο μέσο ώστε να παίζει κάποιος τρίτος σε μη αδειοδοτημένο website…

Όποιος μετέχει σε παίγνια μέσω παρενθέτου φυσικού ή νομικού προσώπου τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) ετών και χρηματική ποινή από 100.000 έως 200.000 ευρώ. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται και το παρένθετο φυσικό πρόσωπο και αν πρόκειται για νομικό πρόσωπο, τα πρόσωπα που καθορίζονται ως αυτουργοί με την παράγραφο 11.

Και κάτι ακόμα ως τροφή για σκέψη, σε μια από τις προσκλήσεις για συζήτηση της ΕΕΕΠ προς τους παρόχους, δύο από τα θέματα της ατζέντας ήταν μεταξύ άλλων το πως θα ελεγχθεί/αποκλειστεί η πρόσβαση στα betting sites μέσω proxy και έπειτα αν μπορεί η ΕΕΕΠ να έχει μια λίστα με τους χρήστες που επισκέπτονται αυτά τα sites (!?).

Αυτά συμβαίνουν σήμερα στο Ελληνικό Internet, δεν είναι από κάποιο φαντασιακό μέλλον, αλλά από το σήμερα.

Τι μπορεί να γίνει με τα ασφαλιστικά μέτρα;
Γυρνώντας στα πρόσφατα ασφαλιστικά μέτρα, κάποιος δικαστής που θα κάνει ένα ελαφρύ διάβασμα και θα ρωτήσει και 2-3 άλλους (ή θα του το ψιθυρίσει η ΑΕΠΙ) θα δει πως υπάρχει ο 4002/2011 που απαγορεύει γενικά και αόριστα την πρόσβαση σε sites. Το πως το αφήνει στους παρόχους…κάντε ό,τι καταλαβαίνετε…αλλιώς θα πάτε φυλακή. Άρα η προσωπική μου εκτίμηση για την απόφαση είναι πως αν μείνει στον αποκλεισμό IP των websites που αναφέρονται στα ασφαλιστικά μέτρα, μάλλον θα πρόκειται για “νίκη”. Δεν θεωρώ όμως πως αυτό το σενάριο έχει ιδιαίτερη βάση. Για μένα είτε θα βγει μια ακυρωτική απόφαση για τα ασφαλιστικά μέτρα, είναι η αλήθεια πως οι πάροχοι αυτή τη φορά το είχαν πάρει το θέμα πολύ πιο σοβαρά από την προηγούμενη, είτε η απόφαση θα αναφέρει συγκεκριμένα το DNS block. Το DNS block απλά θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Και να είμαστε όλοι σίγουροι πως η ΑΕΠΙ δεν θα σταματήσει στο DNS block… Αλλά δεν είναι το πρόβλημα μόνο η ΑΕΠΙ ή η ΕΕΕΠ. Το πρόβλημα είναι πως έχει αρχίσει και στην Ελλάδα να υπάρχει η νοοτροπία αλλά και η νομική κάλυψη περί απαγόρευσης πρόσβασης σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες που οι servers τους δεν βρίσκονται καν στην χώρα μας. Με το πρόσχημα είτε της πειρατείας είτε της μη αδειοδότησης, αποκλείονται ιστότοποι από τους Έλληνες χρήστες. Μάλιστα, τα μέτρα που λαμβάνονται κάθε φορά φαίνεται να έχουν όλο και πιο προηγμένο τεχνολογικό χαρακτήρα και λίγο μας χωρίζει πλέον από το να λαμβάνει η χώρα μας μέτρα τύπου Ιράν και Κίνας. Μπορεί να ακούγεται τραβηγμένο, αλλά από την στιγμή που θα εγκατασταθεί η τεχνολογία (DPI) για να κόβεις την “πειρατεία” ή τα “παράνομα” sites τζόγου δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι άλλο θα κηρυχθεί παράνομο αύριο και θα κοπεί με την ίδια τεχνολογία.
Προσωπικά σιχαίνομαι τα betting sites όσο τίποτε άλλο, αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να υποστηρίζω το δικαίωμά τους να μην λογοκρίνονται. Γιατί αυτό είναι και το ζουμί της υπόθεσης, αρχίζει πλέον το κράτος/εξουσία να λογοκρίνει όλο και περισσότερα κομμάτια του Internet που δεν αρέσουν.

Και στο μέλλον;
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στο σχεδιαζόμενο “samaras-wifi” ανακοινώθηκε πως φυσικά θα υπάρχει φίλτρο περιεχομένου, πριν καν μάθουμε οποιεσδήποτε άλλες ποιοτικές πληροφορίες για το δίκτυο το ίδιο:

“όταν εγκατασταθεί (το wifi), να τοποθετηθούν ειδικά φίλτρα που να απαγορεύουν πρόσβαση σε σελίδες με άσεμνο περιεχόμενο και γενικά σε σελίδες σεξ, καθώς και να υπάρχουν φίλτρα ώστε να μην μπορεί κανείς να «κατεβάσει» τραγούδια ή κινηματογραφικές ταινίες!”.

Πέραν της υπονοούμενης αναφοράς σε DPI, το ποιός θα αποφασίζει τι επιτρέπεται (τι σημαίνει “άσεμνο”;;;) και τί όχι, το πώς, κτλ αφήνεται εντελώς ασαφές. Η λογοκρισία μπαίνει στη ζωή κάθε πολίτη με μικρά αλλά σταθερά βήματα, θεωρώντας δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί ήδη, η εκάστοτε κυριαρχία/εξουσία επιβάλει όλο και περισσότερες απαγορεύσεις, “για το καλό μας”.

Υ.Γ. Οι παραπάνω απόψεις είναι προφανώς προσωπικές πολύ πιθανόν ο εργοδότης μου να έχει εντελώς διαφορετικές
Υ.Γ.2 Ίσως να μην είναι αργά ακόμα, αν κάποιοι δημοσιογράφοι αναδείξουν το θέμα κατάλληλα μπορεί και να καταφέρουμε την ακύρωση των ασφαλιστικών μέτρων. Ελπίζω να γλυτώσουμε όμως την κλάψα μετά την απόφαση, το “δεν ήξερα” δεν μπορεί να είναι πλέον δικαιολογία.
Υ.Γ.3 Δεν είμαι νομικός, αν κάποιος νομικός γνωρίζει περισσότερα για τα παραπάνω ας με διορθώσει.

Πηγή : http://www.void.gr/kargig/blog/2013/12/23/%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CE%B5%CF%80%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%87%CF%89%CE%BD-2013-edi/

Πολεοδομική ανάπλαση και βιοτική υποβάθμιση Remap/Rethink Athens

Τριστάν Τζαρά: «Ιδού ένας κλονιζόμενος κόσμος και οι καλλιτέχνες ψευδογιατροί που ανησυχούν για τον καλλωπισμό του».

Αναπλάσεις, υποβαθμίσεις, εξευγενισμός, πολεοδομία, realestate, σύγχρονη τέχνη, γκαλερίστες, επιμελητές, εγκληματικότητα, μπάτσοι. Ας προσπαθήσουμε να συνδέσουμε κάποιες έννοιες που από μακριά δείχνουν ασυσχέτιστες αλλά τελικά τις ενώνουν πάρα πολλά.

Όταν η ανάπλαση φοράει το κουστούμι της τέχνης – Bienalle& Remap

Στην αρχή ήταν η 1η Mπιενάλε της Αθήνας, που με τις ανάλογες τυμπανοκρουσίες και φανφάρες που αρμόζουν σε ανάλογα καλλιτεχνικά γεγονότα από την ελίτ των απολιτίκ σάπιων καλλιτεχνικών κύκλων, άνοιξε τις πύλες της τον Σεπτέμβριο του 2007. Οι επιμελητές (Αυγουστίνος Ζενάκος, πρώην τεχνοκριτικός στο Βήμα, η διευθύντρια του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, Ξένια Καλπακτσόγλου, ιδιοκτησίας Δάκη Ιωάννου κι ο καλλιτέχνης Poka Yio, Πολύδωρος Καρυοφύλης) ξεκίνησαν, προεξοφλώντας φυσικά την στήριξη του συγκροτήματος Λαμπράκη και τουΔάκη Ιωάννου (ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές της χώρας, της J&P Αβαξ).

Η Μπιενάλε μαζί με συγκεκριμένους επιχειρηματίες, συμμετέχουν ενεργά και στην διεξαγωγή του Remap KM. Το RemapKM ξεκίνησε επίσης το 2007 και είναι μια διεθνής διοργάνωση σύγχρονης τέχνης. Η συνεργασία είναι εμφανής στα εξής σημεία: Πρώτον στην παραχώρηση χώρων για εκθέσεις και μουσικές εκδηλώσεις. Δεύτερον, η Μπιενάλε επικοινωνεί το RemapKM ως καλλιτεχνικό γεγονός που συμβαίνει στην Αθήνα, όπως κάνει και με πολλά άλλα.

Το μοντέλο της υποβάθμισης περιοχών για να μειωθεί η αξία των ακινήτων και να αγοραστούν από μεγαλοεπενδυτές αντί ενός πινακίου φακής, και μετά αναβαθμίζοντας και πάλι την περιοχή να τα μοσχοπουλήσουν στις 10πλάσιες τιμές είναι γνωστή πρακτική που εφαρμόζεται παγκοσμίως. Υποκινώντας αρχικά το στοίβαγμα μεταναστών 10-10 σε ετοιμόρροπες γκαρσονιέρες, μετακινώντας την πιάτσα της πρέζας με την συνδρομή των μπάτσων και προωθώντας την μικροπαραβατικότητα, το κράτος καταφέρνει να υποβαθμίσει συγκεκριμένες περιοχές για να τις αγοράσουν τα φιλαράκια του, οι επενδυτές, σε εξευτελιστικές τιμές. Μετά,αναγγέλοντας μια υποτιθέμενη ανάπλαση, είτε διώχνει τους μετανάστες από τα σπίτια τους καθώς ανεβαίνουν και πάλι οι τιμές, είτε τους απομακρύνει από κατειλημμένους χώρους και πάλι με τη συνδρομή των μπάτσων.

Αυτό έγινε και στην περίπτωση του Κεραμεικού-Μεταξουργείου όπου και λαμβάνει χώρα η Μπιεναλε και το Remap. Hκ. Ελένη Τζιρτζηλάκη(αρχιτέκτονας) αναφέρει: Μέσα από το ΔΝΑ (Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής) είχαμε αντιμετωπίσει εδώ και χρόνια το ζήτημα του εκτοπισμού των κατοίκων από επενδυτές στην περιοχή. Οι κάτοικοι των κτηρίων αναγκάζονται να φύγουν όπως όπως για να πάνε να ζήσουν σε άλλες περιοχές στην περιφέρεια της Αθήνας ή ακόμη κάποιοι μουσουλμάνοι να επιστρέψουν στην Κομοτηνή ή αν πρόκειται για άστεγους μετανάστες να βγουν στον δρόμο. Επίσης ξέραμε ότι σε πολλά εγκαταλειμμένα σπίτια είχαν βρει προσωρινό καταφύγιο μετανάστες (και όχι μόνο) και υπήρχε και μια γνωστή κατάληψη.

Όπως μετά έμαθα πρόκειται για επενδυτικό σχέδιο στην περιοχή Κεραμεικός – Μεταξουργείο, τα κτίρια έχουν αγοραστεί από έναν επενδυτή, και ο εκτοπισμός των κατοίκων ήταν γεγονός για να μπορέσουν τα κτίρια να είναι άδεια στην έναρξη της Μπιενάλε της Αθήνας.Τι έκαναν οι κάτοικοι; Δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν γιατί απ’ ό,τι μάθαμε τους έκοψαν το ρεύμα και έτσι αναγκάστηκαν να φύγουν και να βρεθούν στο δρόμο, στην περίπτωση αυτή εκτοπίστηκαν βίαια για να εισβάλει η Τέχνη στους χώρους.

Αυτό που γινόταν στις περιοχές γύρω από το Μεταξουργείο, τον Κεραμεικό, την Ομόνοια, την Αχαρνών, αλλά και τον Άγιο Παντελεήμονα, υπακούει πιστά στους κανόνες ενός πρότζεκτ που λέγεται «εξευγενισμός» και έχει ήδη εφαρμοστεί σε αμερικάνικες και ευρωπαϊκές πόλεις. Είναι ένας όρος που αποτελεί μετάφραση του αγγλικού «gentrification». Προέρχεται από τη λέξη «gentry» και σημαίνει «η αριστοκρατία των γαιοκτημόνων». Ο «εξευγενισμός» στην πράξη παραπέμπει στη διαδικασία με την οποία φτωχές εργατικές γειτονιές στο ιστορικό κέντρο της πόλης «ξεσκουριάζονται» (φρεσκάρονται) μέσω της εισροής ιδιωτικών κεφαλαίων, με αποτέλεσμα να εισέρχονται σε αυτές αγοραστές και ενοικιαστές κατοικίας από τα μεσαία και ανώτερα στρώματα.

Το παράδειγμα της κατεδάφισης των Halles – της κεντρικής αγοράς – στο Παρίσι, με την ταυτόχρονη εγκατάσταση του κέντρου Πομπιντού (μουσείο σύγχρονης τέχνης) στην περιοχή, είναι ένα εμβληματικό παράδειγμα έναρξης της διαδικασίας εξευγενισμού, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο Μαραί. Άλλα παραδείγματα εξευγενισμού ανά τον κόσμο συναντώνται σε Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Βαλτιμόρη, Καλιφόρνια, Σίδνευ, Παρίσι, Λονδίνο, Λάνκαστερ, Γλασκόβη, Βρέμη,
Βουδαπέστη, Άμστερνταμ, Κοπεγχάγη και ούτω καθεξής.

Το παράδειγμα του Μεταξουργείου χρησιμοποιεί ως εργαλείο εξευγενισμού την υποτιθέμενη τέχνη, που καλείται να διανθίσει τις ψυχές μας και να πετάξει στον δρόμο τους παρίες που οι εκπρόσωποι της κατ’ επίφαση τέχνης αποφάσισαν ότι δεν ταιριάζουν στο συνεκτικό πλαίσιο που θέλουν να προωθήσουν. Την πλειονότητα των “εκθεσιακών χώρων” αποτέλεσαν εγκαταλελειμμένοι βιομηχανικοί χώροι ή εργαστήρια στα οποία είχαν βρει στέγη άστεγοι και μετανάστες και οι οποίοι εκτοπίστηκαν βίαια για χάρη της Τέχνης.

Όταν μπαίνουν οι μπάτσοι στο παιχνίδι

Διαβάζουμε σε ανακοίνωση της ΚΜ ΠΡΟΤΥΠΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ : Την Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010 στις 18:30 θα πραγματοποιηθεί συνάντηση ανάμεσα στους κατοίκους και εργαζομένους στην περιοχή Κεραμεικού – Μεταξουργείου και του Γενικού Διευθυντή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής με σκοπό τον διάλογο για τα προβλήματα της περιοχής ΚΜ και την επίλυσή τους. Η συζήτηση θα λάβει χώρα στην αίθουσα New York του Classical Imperial Hotel .

Τη συνάντηση την οργάνωσε ο Τσάκωνας, επενδυτής real estate που λυμαίνεται την περιοχή και ήθελε σώνει και καλά να την κάνει γκέτο για τους φραγκάτους φίλους του. Δημιούργησε την ΜΚΟ “ΚΜ Πρότυπη Γειτονιά” μετά από διάφορες άλλες προσπάθειες με εκδηλώσεις σύγχρονης τέχνης που δεν του βγήκαν. Ο Τσάκωνας, ένας ανεκδιήγητος τύπος που έβγαλε φράγκα στο Αζερμπαιτζάν στην περίοδο του εμφύλιου, εξαγόρασε ολόκληρη περιοχή στην Αντίπαρο και τη γέμισε με βίλες για το διεθνές τζετ σετ (βλ. Τομ Χανκς, Μαντόνα, κ.α.) και μετά θέλησε να κάνει κουμάντο στο πως θα γίνει το Μεταξουργείο.

Παρατηρούμε βέβαια ότι, όπως και η Χρυσή Αυγή, έτσι και οι επιχειρηματίες προσπαθούν να παρουσιαστούν ως απλοί κάτοικοι και πολίτες. Εξάλλου η κοινωνική συναίνεση επιτυγχάνεται ευκολότερα με “εξευγενισμένες λέξεις”.

Διάφοροι λοιπόν μαγαζάτορες, γκαλερίστες, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και θεατρικοί επιχειρηματίες συναντήθηκαν με το ΓΑΔΑρχη Μπαλάκο, τονταξίαρχο Λουκά και τον αστυνομικό διευθυντή Δροσάκη (πρώην Α.Τ. Εξαρχείων) και συμφώνησαν να γίνουν εκτεταμένες επιχειρήσεις “σκούπα” από την ΕΛ.ΑΣ. σε Μεταξουργείο, Κεραμεικό, Πατησίων, Κολωνό και Ομόνοια.

Όταν η ανάπλαση φοράει το κουστούμι της κοινωνικής πολεοδομικής προσέγγισης – RethinkAthens

Το παραμυθάκι στην Ελλάδα άρχισε από το διάταγμα για την προστασία της Πλάκας (1982) το οποίο είχε σκοπό να απομακρύνει τα θορυβώδη κέντρα διασκέδασης, να μειώσει δραστικά την κυκλοφορία αυτοκινήτων, να περιορίσει τις επεμβάσεις στα κτήρια και να συγκρατήσει την κατοικία και άλλες παραδοσιακές χρήσεις. Απέδωσε σχετικά ως προς αυτούς τους στόχους, άλλαξε όμως η κοινωνική σύνθεση της περιοχής καθώς παλιοί κάτοικοι χαμηλών εισοδημάτων δεν ήταν δυνατόν να παρακολουθήσουν την άνοδο των τιμών των ακινήτων και την εγκατέλειψαν.

Συνεχίστηκε με τον εξευγενισμό του Ψυρρή, μιας λαϊκής συνοικίας ιστορικά, με μικρές παραγωγικές επιχειρήσεις και εμπόριο σιδηρικών, δερμάτων κ.λ.π. Ο εξευγενισμός επιτεύχθηκε χωρίς ειδικές ρυθμίσεις με την είσοδο στο χώρο επενδυτών που προέβλεπαν και διαμόρφωναν τις αναδιατάξεις στο ιστορικό κέντρο και οι οποίοι αγόρασαν φτηνά ακίνητα, ασυντήρητα μεν αλλά υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας, για να τα εκμεταλλευτούν με τεράστια κέρδη στη συνέχεια.

Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου αναμένουμε μέσα στο 2014 την έναρξη των διαδικασιών για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου και της Πατησίων (μέχρι το Μουσείο). Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. To 2012, μαζί με την αναγγελία του δείκτη ανεργίας στο 28%, είχαμε και την αναγγελία έργων αστικού εξωραϊσμού στην Πανεπιστημίου. Στις 21 Μαρτίου 2012 ο Τουρνικιώτης, ο οποίος ήταν επικεφαλής καθηγητής στο ερευνητικό πρόγραμμα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου «Μεταλλασσόμενοι χαρακτήρες και πολιτικές στα κέντρα πόλης Αθήνας και Πειραιά», με κάθε τιμή και επισημότητα (συμπεριλαμβανόμενης της παρουσίας του τότε πρωθυπουργού Παπαδήμου, του Σαμαρά, του Βορίδη, του Καμίνη και άλλων εξέχουσων προσωπικότητων), και με κάθε φλυαρία, παρουσίασε το σχέδιο μαζί με τον πρόεδρο του ιδρύματος Ωνάση.

Το σχέδιο λέγεται “Re-think Athens”, και χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Ωνάση με 3 εκατομμύρια ευρώ. Το γιατί το ίδρυμα Ωνάση ενδιαφέρεται για μια τέτοια πολεοδομική επέμβαση είναι κάτι το οποίο παρουσιάζει ενδιαφέρον. Τα επιχειρήματα του κράτους και του συρφετού του είναι γνωστά και είναι αυτά που σερβίρει κάθε φορά που θέλει να εξαγνίσει το οτιδήποτε επιδέχεται αμφισβήτηση: ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Για ποιον όμως πράγματι γίνονται όλα αυτά; Η συζήτηση για το «γενικό καλό» εμπεριέχει μια υπεραπλούστευση της πραγματικότητας, που ισοπεδώνει διαφορές και συγκρούσεις.

Ποια ανακούφιση ακριβώς θα προσφέρει στους άνεργους και στα φαλιρισμένα καταστήματα αυτή η αστική ανάπλαση; Μήπως ο κόσμος αποφεύγει να ψωνίσει γιατί οι δρόμοι είναι ασφυκτικά αποπνικτικοί ή μήπως πολύ απλά γιατί η καπιταλιστική κρίση τον έχει οδηγήσει να μην έχει φράγκο στην τσέπη του;

Στο άλλο επιχείρημα του κράτους περί επιστροφής της κατοικίας στο κέντρο απαντάμε ότι το κέντρο ποτέ δεν έμεινε ακατοίκητο. Απλά οι κοινωνικές ομάδες (μετανάστες, λούμπεν, εργάτες, πολιτικές καταλήψεις) που βρίσκονται σε αυτό είναι ανεπιθύμητες από την εξουσία. Από κοινωνικές ομάδες που το κράτος δεν μπορεί να βασιστεί σαν καταναλωτές και δεν συνάδουν με την εικόνα που θέλει να προωθήσει για την ευρωπαική ευθυγράμμιση του κέντρου του με τα αντίστοιχα κέντρα της Ευρώπης. Μια ευθυγράμμιση που δεν χωράει ούτε άστεγους, ούτε μικροπωλητές, ούτε μετανάστες, ούτε φτωχούς, ούτε οροθετικούς, ούτε κουτσούς, ούτε αλήτες.

Όσον αφορά το επιχείρημα περί κυκλοφοριακής αναδιάρθρωσης, από την οπτική μας δεν μοιάζουν με οφέλη οι μποτιλιαρισμένοι δρόμοι στην Ακαδημίας και την Σταδίου που αναγκαστικά θα μετατοπισθεί η κινητικότητα των ΙΧ. Όσον αφορά την περιβαλλοντική αναβάθμιση που ευαγγελίζεται το κράτος η προαναφερθείσα συνέπεια και το καυσαέριο από το σταμάτα-ξεκίνα των γύρω δρόμων όπως και η ηχορύπανση δεν μοιάζουν και τόσο με περιβαλλοντική αναβάθμιση.

Άρα γιατί γίνονται όλα αυτά; Γιατί οι καθηγητές Alfredo Brillembourg και Hubert Klumpne, επιδοτούμενοι απ’ το ίδρυμα Ωνάση, αποφάσισαν (από επαγγελματική και ακαδημαϊκή άποψη) να οργανώσουν ένα εξάμηνο μάθημα στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης με θέμα την “αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας” . Ξέχασα να το αναφέρω αλλά μια ομάδα ειδικών θα εκπονεί λύσεις που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα καθημερινότητας. Πρωταγωνιστές θα είναι οι πολίτες, που καλούνται να συμβάλλουν με την εμπειρία τους στην τελική διατύπωση των προτάσεων. Ο λόγος για το“Reactivate Athens”, που “κουμπώνει” με τη μεγάλη παρέμβαση για την Πανεπιστημίου, το “Rethink Athens”.

Είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική που ακολουθεί το κράτος, η εντύπωση στην συλλογική συνείδηση ότι όλοι μαζί δημιουργήσαμε κάτι, όλοι μαζί βάλαμε πλάτες για τον “εξευγενισμό” του κέντρου, όλοι μαζί τα “φάγαμε”. Το κράτος χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία που διαθέτει στην φαρέτρα του για την συλλογική αφομοίωση μιας κατευθυνόμενης ανάγκης για εξευγενισμό.

Το όλο εγχείρημα καταλήγει να γίνει και μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του Καμίνη, ερήμην του μάλιστα (ο καθηγητής Α. Μπρίλεμπουργκ παρότρυνε ευθέως στη διάλεξή του να ψηφίσουμε τον Καμίνη), ο οποίος Καμίνης είχε αρχίσει την ανάπλαση και τον εξευγενισμό απο το 2012 με το να διώχνει τους άστεγους από την πλατεία Κλαυθμώνος ξηλώνοντας τα παγκάκια που κοιμόντουσαν.

Το rethinkAthens δεν είναι όμως απλά και μόνο μια περίπτωσηgentrification (εξευγενισμός). Δεν υποβοηθάει μόνο το κτηματομεσιτικό κεφάλαιο να αντλήσει υπερκέρδη από την άνοδο των τιμών των ακινήτων που επιφέρει μια ενδεχόμενη ανάπλαση. Διαδραματίζει και έναν ιδεολογικό ρόλο που πραγματώνεται πάνω σε αυτό που τόσο εύστοχα είχε περιγράψει ο Νοαμ Τσόμσκι μιλώντας για την τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων. Η συνταγή είναι η ίδια.

Πρώτα δημιουργείς ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείς να προβλέψεις ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να αποδεχθεί τα μέτρα που θα προτείνεις άκριτα. Για παράδειγμα αφήνεις να κλιμακωθεί η μικροπαραβατικότητα όπως η μετατόπιση της εμπορίας ναρκωτικών απο περιοχή σε περιοχή, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας. Ή, ακόμη δημιουργείς την ΧΑ, την προωθείς με κάθε τρόπο, μετά την αφήνεις να σκοτώνει μετανάστες και μετά τους βάζεις φυλακή για να φανείς ο σωτήρας της υπόθεσης ακόμα και αν εσύ ζέσταινες το αυγό πριν εκκολαφθεί.

Η υπόδειξη του κράτους σαν τον μόνο εγγυητή της σταθερότηταςέρχεται μέσα από μια σειρά πολλών παράλογων ερμηνειών που το ίδιο το κράτος δίνει υπερθεματίζοντας για την ανάπλαση του κέντρου όπως για παράδειγμα ότι: Το κλείσιμο των μαγαζιών δεν θα ερχόταν έτσι και αλλιώς λόγω της οικονομικής κρίσης άρα μάλλον φταίνε οι μετανάστες και οι πορείες. Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια. Καταστέλλεις και πιο εύκολα τα μαχητικά κομμάτια της κοινωνίας που “καταστρέφουν” το κέντρο που όλοι μαζί εμείς οι φιλήσυχοι πολίτες (re-activate) δημιουργήσαμε. Εξαφανίζεις και τους μετανάστες μικροπωλητές και τους αστέγους, απαγορεύεις και τις πορείες για το καλό της εθνικής οικονομίας! Πάντα μπορεί να παίξει και το ότι οι καημένοι οι τουρίστες δεν έρχονται στην Ελλάδα όχι επειδή υπάρχει κρίση και τα ελληνικά νησιά είναι πανάκριβα αλλά επειδή νιώθουν ανασφάλεια στην Αθήνα.

Μια ακόμα κρατική επιδίωξη είναι η προσπάθεια ορισμού του κέντρου με καταναλωτικούς όρους και με αποκλειστική αφετηρία κάθε κοινωνικού ζητήματος την καταναλωτική ευμάρεια. Πλούτος για τα αφεντικά, θέαμα, εμπορεύματα και αναψυχή για τις ορδές των φιλήσυχων πολιτών. Καταστολή για τα εξεγερμένα κομμάτια της κοινωνίας, τους μετανάστες και τους απόκληρους. Η συνταγή είναι γνωστή. Απλά αυτή την φορά στολίζεται με πεζόδρομους, τραπεζοκαθίσματα, ποδηλατόδρομους και σουβενίρς.

Τέλος ο μύθος περί μη οικονομικής αξιοποίησης του κέντρου που τόσο απροκάλυπτα το κράτος αναφέρει στα τηλεδελτία, ακολουθείται πάντα από την ύπαρξη μεταναστών που παρανομούν, την ύπαρξη κυκλωμάτων ναρκωτικών, του εγκλήματος και την απουσία του κράτους. Αν πάμε όμως πίσω στο 2004 θα δούμε ότι ενόψει των ολυμπιακών αγώνων και της μεγάλης πελατείας που θα έφερνε, εγκαταστάθηκαν κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και πορνείας για την εξυπηρέτηση των τουριστών. Κάτι που τελικά αποδείχθηκε πολύ κερδοφόρο. Όπως κερδοφόρα αποδείχθηκε και η ενοικίαση διαμερισμάτων σε μετανάστες χρεώνοντάς τους με το κεφάλι και στεγάζοντας τους 10-10 μέσα σε τρώγλες, κάτι που συνεχίζεται έως σήμερα. Το κράτος λοιπόν ήταν πάντα παρόν όταν κάτω από την ανοχή του γινόντουσαν και γίνονται όλα αυτά όπως και γίνεται το κάθετι το οποίο εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τα αφεντικά. Το κέντρο αξιοποιήθηκε καπιταλιστικά μέσω της υποβάθμισης αποκομίζοντας πολλαπλά κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες και τα πάσης είδους τσιράκια του κράτους . Όμως ο καπιταλισμός από την φύση του ήταν και είναι αδηφάγος. Τα θέλει όλα. Το κράτος προετοιμάζεται για την “αναβάθμιση” της καταστολής, τον εξευγενισμό της εκμετάλλευσης. Είναι σειρά μας λοιπόν να υποβαθμίσουμε την βαρβαρότητα και να αναβαθμίσουμε τις πρακτικές μας.

Value Valuer

Πολλές ευχαριστίες στα παιδιά απο το στέκι Αρχιτεκτονικής για την βοήθεια που πήραμε από τη μπροσούρα τους “RethinkAthens και η ιδεολογική/συμβολική σημασία του αθηναικού κέντρου”.

Άλλες πηγές : Indymedia ,Περιοδικό Σαράγεβο.

( Tο κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ‘Απατρις στο τεύχος 25 Απριλίου 2014 )

Πηγή: athens.indymedia.org/post/1521844/

Βίλχεμ Ράϊχ: Βίος, έργα, εφευρέσεις, σχέδια οργονοβόλου

Το πείραμα με τον Άϊνσταιν που παραδέχεται τον Ράιχ και την εφεύρεση του που ανεβάζει μυστηριωδώς τη θερμοκρασία.

“Η ανακάλυψη της οργόνης έγινε μέσω της συνεπούς και λεπτομερούς μελέτης των ενεργειακών λειτουργιών, πρώτα στον ψυχικό τομέα και αργότερα στον τομέα των βιολογικών λειτουργιών. Δεν υπάρχει αμφιβολία για την ύπαρξη μιας ενέργειας που κατέχει μια εξαιρετικά υψηλή βιολογική δραστηριότητα. Μένει μόνο να ανακαλυφθεί ποιά είναι η φύση της και πως μπορεί να μετρηθεί.” Wilhelm Reich

Ο Αιθέρας ως υπαρκτό στοιχείο στο σύμπαν, έχει γίνει αντιληπτός από αρχαιοτάτων χρόνων και από πολλούς διαφορετικούς φιλοσοφικούς ανθρώπους. Τις δεκαετίες του 1930 – 1940, ο δρ. Βίλχελμ Ράιχ εντόπισε και μέτρησε την αιθερική ενέργεια (ενέργεια της ζωής, τσι, πράνα), την οποία ονόμασε ‘οργόνη’.

Ο δρ. Ράιχ τοποθετώντας εναλλάξ στρώματα ακατέργαστου βαμβακιού μία οργανική ουσία και ακατέργαστες λαμαρίνες μία ανόργανη ουσία, όλο καλυμένο με κόντρα πλακέ θαλλάσης, μπορούσε στην πραγματικότητα να προσελκύσει και να συλλέξει την οργόνη (πράνα ή αιθερική ενέργεια), τόσο αυτή που ήταν πλεονεκτική για τη ζωή, την οποία ο Ράιχ ονόμαζε “OR”, όσο και την βλαβερή αρνητική αιθερική ενέργεια «θανατηφόρα οργόνη» ή “DOR”.

Κατασκεύασε, μεγάλα κουτιά που ονόμασε «συσσωρευτές» ή “oracs”, χρησιμοποιώντας απλώς την αρχή των εναλλασσόμενων στρωμάτων. Κατασκεύασε συσσωρευτές αρκετά μεγάλους για να μπορεί να κάτσει ένας άνθρωπος και το 1941 ξεκίνησε τις πειραματικές του θεραπείες με καρκινοπαθείς ασθενείς. Ήταν όλοι τους στο τελευταίο στάδιο. Ο Reich δεν υποσχέθηκε ίαση ούτε χρέωσε χρήματα, όπως φαίνεται από την υπεύθυνη δήλωση που έπρεπε να υπογράψουν οι ασθενείς και/ή οι οικογένειές τους:

“Μετά του παρόντος δηλώνω ότι ήρθα να δω τον Dr. Wilhelm Reich για πιθανή βοήθεια στην περίπτωση του που υποφέρει από καρκίνο. Ήρθα επειδή μου είπαν για τα πειράματα που έχει κάνει ο Dr. Reich σε ποντίκια και ανθρώπους με καρκίνο. Ο Dr. Reich δεν μου υποσχέθηκε ίαση, δεν μου χρέωσε χρήματα και μου είπε ότι μόνο τους λίγους τελευταίους μήνες δοκιμάζει την ακτινοβολία της οργόνης σε ανθρώπους που υποφέρουν από καρκίνο.

Θάνατος ή αποστήματα μπορεί να προκύψουν ως συνέπεια της αρρώστιας. Είπα στον Dr. Reich ότι οι γιατροί εγκατέλειψαν την περίπτωση του ως ανίατη. Ο θάνατος ή τα αποστήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια των πειραμάτων δεν θα είναι εξαιτίας της θεραπείας.” (The Cancer Biopathy)

Με τον τρόπο αυτό κατάφερε να θεραπεύσει ασθενείς με σοβαρά προβλήματα, όπως διάφορες μορφές καρκίνου, βάζοντας τους να κάτσουν μέσα στο κουτί για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Ο Ράιχ έχτισε το ερευνητικό του εργαστήριο, που ονόμασε Orgonon, στο αγροτικό Maine των Η.Π.Α., καθώς εκείνη την εποχή η τοποθεσία ήταν απομακρυσμένη από πηγές ‘θανατηφόρας οργόνης’ από την οποία οι οργονοσυσσωρευτές του επηρεάζονταν αρνητικά και τότε δεν τους λιτουργούσε. Το να λειτουργείς έναν συσσωρευτή οργόνης κοντά σε πηγές DOR (όπως είναι τα πυρηνικά εργοστάσια ή οι πύργοι της ραδιοφωνίας, ή οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας κλπ.) έχει την τάση να βλάπτει αυτόν που βρίσκεται μέσα στον συσσωρευτή, έτσι η γεωγραφική τοποθεσία ήταν και είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη λειτουργία του συσσωρευτή.

Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχω, τόσο πιο πολύ αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε θανάσιμο κίνδυνο…

Μπορούν να με χτυπήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε.”
Wilhelm Reich, σελίδες ημερολογίου (14 Ιούνη 1947)

Γι αυτή του την ανακάλυψη και την χρήση της η εταιρία φαρμάκων και τροφίμων της Αμερικής F.D.A. τον φυλάκισε, έκαμε τα βιβλία του, κατέστρεψε τους όργανο συσσωρευτές. Πέθανε μέσα στην φυλακή σε άθλιες συνθήκες. Η αντίληψη που είχε για τα πράγματα και οι ανακαλύψεις του ήταν πολύ πλατιές και δεν μπόρεσαν να χωρέσουν στα «στενά καλούπια» της τότε επίσημης επιστήμης. Έτσι έφτασε στο σημείο να θεωρηθεί από πολλούς ως τρελός. Ήταν ένας από τους επιστήμονες που δυσφημήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό και προκάλεσε μεγάλη επίθεση από διαφορετικά συμφέροντα και ομάδες ανθρώπων. Τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Σοβιετική Ένωση και κάηκαν στη Γερμανία, ενώ στις Η.Π.Α. κατέστρεψαν όλες τις επιστημονικές του συσκευές, απαγόρευσαν οποιαδήποτε περαιτέρω εφαρμογή ανακαλύψεών του σε ανθρώπους και συνέχιση των ερευνών και πειραμάτων.

Η γνώση της Οργόνης δεν πέθανε μαζί με τον Ράιχ αλλά..

Το 1986, επιστήμονες του πανεπιστημίου του Marburg στη Γερμανία, δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έδειχνε ότι 30λεπτες θεραπείες μέσα στον συσσωρευτή προκαλούσαν μόνιμα, θετικά ψυχοσωματικά αποτελέσματα, πράγμα που δεν συνέβαινε με τον θάλαμο που κατασκευάστηκε, σε αντιδιαστολή, μόνο από γυαλί. Η δήλωση που ακολούθησε την έρευνα έλεγε ότι ‘τα αποτελέσματα που λάβαμε από την έρευνα μας, μας παρείχαν αποδείξεις σχετικά με την υπόθεση ότι οι φυσικές ιδιότητες του συσσωρευτή οργόνης και η ψυχοσωματική επίδραση που έχει στους ανθρώπινους οργανισμούς, που αξίωσαν ο Ράιχ και οι συνεργάτες του, πραγματικά υπάρχουν’.

Το έργο του Ράιχ συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1960, από ένθερμους, ανοιχτόμυαλους Ρώσους επιστήμονες, όπως ο δρ. Nikolai Kozyrev (1908-1983). Ο τελευταίος απέδειξε επιστημονικά ότι τέτοιες αόρατες ενέργειες υπάρχουν πράγματι γύρω μας, και ότι το εμπνευσμένο έργο του Ράιχ είχε την ατυχία να εξελιχθεί πρακτικά από το Σοβιετικό στρατό σε αμυντικές εφαρμογές οι οποίες βασίστηκαν στις αρχές των επονομαζόμενων «πεδίων συστροφής» ‘αιθερική ενέργεια’. Το έργο του Kozyrev, που επιβεβαιώνει το έργο του Ράιχ, ήταν απόρρητο μέχρι και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

Ακολουθώντας τα βήματα τους, χιλιάδες επιστήμονες επιπέδου Ph.D. και από τις δύο πλευρές του Σιδηρούν Παραπετάσματος συνέχισαν από γενιά σε γενιά την πρωτοποριακή έρευνα του Ράιχ και του Kozyrev, ωθώντας αργά την κυρίαρχη Δυτική επιστήμη να «αναγνωρίσει επισήμως» την ιδέα ενός αόρατου συμπαντικού μέσου που ονομάζουν «σκοτεινή ύλη», «διακύμανση του κενού» ή «ενέργεια μηδενικού σημείου», αναλόγως με το ποιόν ρωτάτε. Είναι κοινώς κατανοητό από τους γνώστες ότι όλα τα παραπάνω περιγράφουν στην ουσία το ίδιο πράγμα, αυτό που ο Ράιχ ονόμαζε «οργόνη».

Ποιός ήταν ο μεγάλος Dr Wilhelm Reich?

Ο Βίλχελμ Ραίχ γεννήθηκε το 1897 στην Γαλικία, της Αυστρίας. Πέθανε στις 3 Νοέμβρη του 1957 στις ομοσπονδιακές φυλακές του Λούισμπουργ, κατηγορούμενος από την εταιρία Διεύθυνσης Τροφίμων και Φαρμάκων της Αμερικής. Είχε στενή σχέση με τον Φρόιντ και ήταν μέλος της ψυχαναλυτικής εταιρίας της Βιέννης που τότε ήταν διευθυντής ο Σίγκμουντ Φρόιντ. Το 1930 έφυγε από την Βιέννη και πήγε στο Βερολίνο που έδινε διαλέξεις σε θέματα ψυχικής υγείας.

Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία έφυγε και πήγε στην Δανία, στην Σουηδία και τελικά στην Νορβηγία. Το 1939 έφυγε για τις ΗΠΑ όπου έφτιαξε εργαστήριο ερευνών στο Φόρεστ Χιλς της Ν. Υόρκης και αργότερα στο Μαίην.

Από πολύ μικρή ηλικία είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες. Στα οχτώ του χρόνια έφτιαχνε συλλογές από φυτά και έντομα και μελετούσε τους τρόπους αναπαραγωγής τους. Το 1918 γράφεται στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Κέρδιζε κάποια χρήματα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα και ζούσε πολύ μετρημένα αποφεύγοντας τις κοσμικές συγκεντρώσεις και τις καφετέριες.

Το 1920, ενώ ήταν ακόμα φοιτητής, έγινε δεκτός σαν μέλος στη Ψυχαναλυτική Εταιρεία της Βιέννης, που καθοδηγούσε τότε ο Σίγκμουντ Φρόυντ. Οι στενές σχέσεις του με τον Φρόυντ και την ψυχανάλυση συνεχίστηκαν μέχρι το 1934. Το 1922 ο Ράιχ άρχισε μια λαμπρή καριέρα σαν ψυχαναλυτής. Έγινε ένας από τους καλύτερους θεραπευτές της Βιέννης και υπήρξε πιθανόν ο λαμπρότερος ψυχαναλυτής της δεύτερης γενιάς, αυτής που διαδέχτηκε τους μεγάλους προκατόχους του σαν τον Φρόυντ, τον Φερέντσι, τον Άμπραχαμ κ. α. Από εκεί κι έπειτα η ζωή του ακολούθησε μια ταραχώδη πορεία, όπως άλλωστε ήταν και η προσωπικότητά του.

Για τις θεωρίες του και τις ανακαλύψεις του διώχθηκε από τέσσερα ευρωπαϊκά κράτη και διαγράφηκε από το Κομμουνιστικό κόμμα της Γερμανίας και της Δανίας. Οι εκπρόσωποι του φασισμού τον θεώρησαν κομουνιστή και πράκτορα της Μόσχας και οι κομμουνιστές τον θεώρησαν αντεπαναστάτη και πράκτορα της αστικής τάξης. Οι ψυχαναλυτές της εποχής του τον θεώρησαν αιρετικό και τον διέγραψαν από την Ψυχαναλυτική Ένωση.

Το 1947 ο Ράιχ μπήκε στο στόχαστρο της Διεύθυνσης Φαρμάκων και Τροφίμων, κάτι σαν την ιερά εξέταση της Αμερικής και το 1954 κατέθεσαν μήνυση εναντίον του. Ο Ραίχ αρνήθηκε να παραστεί στο δικαστήριο «κατηγορούμενος» για να δικαστεί σε θέματα βασικής φυσικής έρευνας και η απόφαση βγήκε ερήμην του. Σύμφωνα με αυτή ο Ράιχ έπρεπε να αποσύρει από το εμπόριο και να καταστρέψει κάθε «οργανικό συσσωρευτή» που υπήρχε. Ακόμη του απαγόρευαν να πουλά τα βιβλία του και του επέβαλλαν να κάψει κάθε έγγραφο, κείμενο, άρθρο, περιοδικό υπήρχε και ανέφερε για τον «συσσωρευτή οργόνης». Στην συνέχεις κατηγορήθηκε για εγκληματική περιφρόνηση και απείθεια και καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση.. Εκεί δεν άντεξε τις κακουχίες και έφυγε.

Το «Ακου Ανθρωπάκο» είναι η απάντηση του, ένα ανθρωπιστικό και όχι επιστημονικό βιβλίο που γράφτηκε απο τον Ράιχ το καλοκαίρι του 1946 χωρίς πρόθεση για δημοσίευση.
Η ομιλία αυτή του μεγάλου φυσικού επιστήμονα με τον ανθρωπάκο είναι η ήσυχη απάντηση στην μεγάλη λασπολογία που εξαπέλυσε η ιερά εξέταση -διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων- (F.D.A.) λέγεται πια εναντίον ενός ανθρώπου που μόνο για το καλό της ανθρωπότητας και του ανθρώπου νοιαζόταν.

Όλη η επίθεση και η δυσφήμηση που δέχτηκε από τους ψυχιάτρους και τους επιστήμονες της κακιάς ώρας ήταν όχι για να αποδείξουν πως η «οργόνη του» ήταν καταστρεπτική για τον άνθρωπο, αλλά για να την εξαφανίσουν, με τη δυσφήμιση. Η Οργόνη του Ράιχ όμως, είναι ακόμη εδώ για όποιον θέλει μια καλύτερη ζωή και ένα σώμα υγιές και δυνατό..

Αυτή ήταν η ζωή ενός γνήσιου επιστήμονα που δε δίστασε να πάει κόντρα στο κατεστημένο και στα συμφέροντα της εποχής του, για να ανακαλύψει την αλήθεια πέρα από προκαταλήψεις και δογματισμούς.

Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο πρώτος δυτικός επιστήμονας που κατάφερε να «ξαναανακαλύψει» και να τεκμηριώσει επιστημονικά την ύπαρξη αυτής της λεπτής ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που περιβάλει τα πάντα και που στην Ανατολή ήταν τόσο διαδεδομένη από τα αρχαία χρόνια, ως «Πράνα» στην Ινδία, και «Τσι» στην Κίνα.

Οι ανακαλύψεις του άνοιξαν την πόρτα στην εμφάνιση νέων επιστημονικών κλάδων, όπως η Βιοτρονική ή Οργοτρονική.

Η απόφαση του δικαστηρίου….

«Απαγορεύεται η ταχυδρόμηση μεταξύ πολιτειών βιβλίων που φέρουν τη λέξη οργόνη. Επιπλέον θα καούν σε κλιβάνους όλα τα βιβλία και οι εργασίες του Dr Reich, ενώ ο ίδιος καταδικάζεται σε φυλάκιση». Υπόθεση αρ. 1056, 19 Μαρτίου 1954, Περιφερειακό Δικαστήριο Ηνωμένων Πολιτειών, Πόρτλαντ Μέιν, Δικαστής John D. Kliford Jr

Η απάντηση του Dr Wilhelm Reich

«Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του.

Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο, παρά οι νόμοι της μάθησης, δεν μπορούν να την ορίσουν».

Xρονολόγιο των επιστημονικών ανακαλύψεων του Wilhelm Reich
1923-34, Θεωρία του Οργασμού και τεχνικές της Ανάλυσης του Χαρακτήρα
1928-34, Αναπνευστικό μπλοκάρισμα και μυϊκή θωράκιση
1923-34, Σεξοικονομική αυτορύθμιση των πρωτογενών φυσικών ορμών και η διαφορά τους από τις δευτερογενείς, διεστραμένες ορμές
1930-34, Ο ρόλος του παραλογισμού και της ανθρώπινης σεξοικονομίας στη γέννηση της δικτατορίας και όλων των πολιτικών δογμάτων
1934, Το ανακλαστικό του οργασμού
1935-36, Η βιοηλεκτρική φύση της σεξουαλικότητας και του άγχους
1936-39, Οργονοενεργειακές κύστες (βιόντα)
1936-39, Γέννεση των καρκινικών κυττάρων από βιοντική αποσύνθεση ζωϊκών ιστών και η οργάνωση πρωτοζώων από βιοντική αποσύνθεση βρύων και χόρτων
1937, Βάκιλλοι-Τ στους κακοήθεις όγκους
1939, Ανακάλυση της βιοενέργειας (οργονοενέργειας) στα SAPA βιόντα
1940, Ανακάλυψη της ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας
1940, Εφεύρεση του Οργονοσυσσωρευτή
1944, Εφεύρεση του Μετρητή Οργονοενεργειακού Πεδίου
1940-45, Πειραματική οργονοθεραπεία της βιοπάθειας του καρκίνου
1945, Πειραματική έρευνα της πρωταρχικής βιογέννεσης (Πείραμα ΧΧ)
1945, Μέθοδος του Οργονομικού Λειτουργισμού
1947, Συγκινησιακή Πανούκλα του ανθρώπου ως μια ασθένεια της βιοενεργειακής του ισορροπίας
1949-50, Οργονομετρικές εξισώσεις
1951, Υπόθεση της κοσμικής υπέρθεσης δύο οργονοενεργειακών ρευμάτων ως βάση δημιουργίας των τυφώνων και των γαλαξιών
1947-51, Αποτελέσματα της οργονοενέργειας κατά της πυρηνικής ακτινοβολίας (Πείραμα Oranur)
1951-1952, Ανακάλυψη της DOR (Θανατηφόρας οργονοενέργειας) και καθορισμός των ιδιοτήτων της, συμπεριλαμβανόμενης και μιας χαρακτηριστικής τοξικότητας (αρρώστεια DOR)
1951-54, Προσδιορισμών του Melanor, Orite, Brownite, Orene· πρώτες προσπάθειες για μια προ-ατομική χημεία
1952-55, Χρήση “αντίστροφου” οργονομικού δυναμικού για την αφαίρεση της DOR από την ατμόσφαιρα, την διάλυση νεφών και τον έλεγχο του καιρού
1954-55, Θεωρία της δημιουργίας ερήμου στη φύση και στον άνθρωπο (συγκινησιακή πανούκλα) και επίδειξη της αντιστρεψιμότητας (OROP Desert Ea και ο ιατρικός διαλύτης DOR)
1954-55, Θεωρία της αρρώστιας βασισμένη στη συγκέντρωση DOR στους ιστούς
1950-57, Εξισώσεις της βαρύτητας και της αντιβαρύτητας
1951-57, Ανάπτυξη και πρακτική εφαρμογή της Κοινωνικής Ψυχιατρικής

Γράμμα του συντρόφου Γ.Σ.

Το κράτος της εξαθλίωσης , της εκμετάλλευσης της μιζέριας . Όπου η άρχουσα τάξη καταπιέζει εξουσιάζει και καταστέλλει όποιον αντιδρά και στέκεται με αξιοπρέπεια και ιδεολογία εναντίον τους .
Από τα κρατητήρια στα διάφορα Α.Τ. της περιφέρειας έως τα κεντρικά της ΓΑΔΑ , μοχθούν να μας “φτιάξουν” , να μας καθησυχάσουν , να απομονωθούμε αυτόβουλα στα σπίτια κλουβιά της πανούργας κοινωνίας . Εν τέλη να μας κάνουν να ταυτιστούμε με την απάθεια της να χαθούμε στην σιωπή της.
Δεν τους αρκεί να φυλακίζει όποιον προασπίζεται την αναρχική ιδεολογία
όσο τους αρκεί να ευτελίζουν τον ίδιο και την δράση τους ,
όσο τους αρκεί να αποκρύπτουν από το νεκροταφείο της πόλης τα κίνητρα του .
Μην δειλιάσεις νεαρέ μαχητή.
Μην δειλιάσεις νεαρή μαχήτρια.
Ο δρόμος είναι τώρα έξω .
Αν είναι βαριά τα σίδερα των κελιών της δημοκρατίας είναι βαρύς και ο χείμαρος που πνίγει τα σκυλιά της .
Όλα συνεχίζονται από πάντα για πάντα .
‘Όλα κυλάνε από πάντα για πάντα .
Δύναμη σε όλους τους κρατούμενους πίσω από τα σίδερα .
Λύσσα και συνείδηση σε όλους τους αναρχικούς μέσα στα κελιά.
Μέχρι την διάλυση της κοινωνίας όσο αυτή προϋποθέτει εξουσία και τάξεις.

Υπόδικος φυλακών ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΑΤΡΑ
ΓΟΥ.ΣΟΥ
1 ΝΟΕΜΒΡΗ 2014

Σχετικά με την υπόθεση στο Μεσολόγγι

Την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου στο Μεσολόγγι πέρασαν από ανακριτή οι 2 σύντροφοι που συνελήφθησαν στη προσπάθειά τους να αναρτήσουν πανό ενάντια στις εθνικές εορτές με το σύνθημα : «ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ – ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ» . Στους 2 συντρόφους αποδίδονται κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος . Τη στιγμή που έγινε η σύλληψή τους , το κέντρο του Μεσολογγίου ήταν γεμάτο από ασφαλίτες που επόπτευαν τη συγκέντρωση περίπου 30 χρυσών αυγών στη κεντρική πλατεία Μεσολογγίου . Στον ανακριτή παρουσιάστηκαν και οι 6 σύντροφοι -ισσες που συνελήφθησαν ύστερα στο κοινωνικό χώρο ‘’Αποθήκη’’ και κατηγορούνταν για την επίθεση στο Α.Τ. Μεσολογγίου. Οι 5 από αυτούς αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος και αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους , ενώ ο αναρχικός σύντροφος Γ. Σ. αναγνωρίστηκε ‘’ανεπιφύλακτα΄΄ για την επίθεση στο Α.Τ. και προφυλακίστηκε χρεωμένος με δυο κατηγορίες κακουργηματικού βαθμού . Όλοι οι σύντροφοι θα κριθούν σε τακτική δικάσιμο . Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης από 40 περίπου άτομα έξω από τα δικαστήρια , τα οποία φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης για τους διωκόμενους συντρόφους , ενώ είχε αναρτηθεί και πανό : «ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» .

Η προφυλάκιση του συντρόφου Γ. Σ. είναι ακόμη μια πράξη που αποδεικνύει ξεκάθαρα την αγαστή συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών ( αστυνομία – δικαιοσύνη ) στη κοινή τους επιδίωξη να πλήξουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση , χτυπώντας αναρχικούς αγωνιστές . Σκοπός τους , να σπείρουν το φόβο στη κοινωνία και σε όσους αντιστέκονται , ώστε να αποδυναμωθούν οι όποιες αντιστάσεις . Η προσπάθεια τρομοκράτησης της τοπικής κοινωνίας εκδηλώθηκε ακόμη και με εφόδους σε σπίτια νεολαίων , ακόμα και ανηλίκων , για συλλήψεις χωρίς τη παρουσία εισαγγελέα . Είναι μια πράξη του πολέμου της κυριαρχίας απέναντι στο κόσμο του αγώνα . Επίσης τα γουρούνια των ταγμάτων ασφαλείας κατέστρεψαν κατά την έφοδό τους στο κοινωνικό χώρο ‘’αποθήκη’’ υλικοτεχνικό εξοπλισμό και προξένησαν φθορές .

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Γ. Σ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα

Αλληλεγγυη σημαινει επιθεση-ΣΠΦ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

i) Φυλακές τύπου Γ’- μια πράξη πολέμου

Οι φυλακές τύπου Γ’ θέλουν να γίνουν το μνημείο της νίκης του κράτους ενάντια στο αντάρτικο πόλης. Το αν θα αφήσουμε τους χιλιάδες τόνους τσιμέντο , τα κάγκελα και τις κλειδαριές να νικήσουν την ανθρώπινη θέληση για ελευθερία είναι ένα στοίχημα , που μένει να απαντηθεί στην πράξη από τους εχθρούς του καθεστώτος και τους φίλους της ελευθερίας.

Πολιτικά εδώ και χρόνια τηλεοπτικές περσόνες του συστήματος και έμμισθοι κονδυλοφόροι της αστυνομίας έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα λάσπης εναντίον του αντάρτικου πόλης στα πλαίσια της απολιτικοποίησης του. “Όσμωση ποινικών – τρομοκρατών” , “συνεργασία τρομοκρατών- οργανωμένου εγκλήματος” , “επαναστατικό ταμείο” είναι η εμπροσθοφυλακή του ψέματος. Η προπαγάνδα θέλει να κρύψει , σκεπάζοντας με τη λάσπη της , το αυτονόητο της διαρκούς εξέγερσης. Μιας διαρκούς εξέγερσης όσων αρνούνται να ζήσουν σαν σκλάβοι και επιτίθονται ένοπλα ενάντια στους δήμιους τους , στην σιωπή , στον συντηρητισμό και στην παραίτηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Η εξουσία θέλοντας να αποσυνδέσει την πιθανή προοπτική της βίαιης εξεγερτικής δράσης και να ακρωτηριάσει τη διάχυση της , χρησιμοποιεί το ψέμα και τη συκοφαντία για να παρουσιάσει τους ένοπλους αντάρτες πόλης ως παράφρονες εγκληματίες. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που η αιμοδιψής δημοκρατία τους, αυτοκτονεί χιλιάδες ανθρώπους και δηλητηριάζει κάθε στιγμή της ζωής μας με την τρομοκρατία της φτώχειας , της καταπίεσης , της αστυνομοκρατίας , της μοναξιάς , της εκμετάλλευσης ενώ ξεγελάει τους αφελείς με τις ψευτοελευθερίες της κατανάλωσης , του θεάματος , της μαζικής διασκέδασης , της ψηφιακής πραγματικότητας, του πολιτισμού των μετρίων.

Το αποκορύφωμα της πολιτικής προπαγάνδας ενάντια στο αντάρτικο πόλης στήθηκε αρχές του 2014 μετά την παραβίαση της άδειας του Χριστόδουλου Ξηρού που αντί να γυρίσει εθελοντικά πίσω στη φυλακή , επέλεξε το δρόμο της παρανομίας και της συνενοχής στο νέο αντάρτικο πόλης. Πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ με πιασάρικους τίτλους όπως “Τρομορεβεγιόν με τους Πυρήνες” , “γιάφκα τρομοκρατών οι φυλακές ” έγιναν η ναυαρχίδα του ψεύδους . Αυτό που ενόχλησε πιο πολύ την εξουσία με τη φυγή του συντρόφου Χριστόδουλου ήταν πως παρά τις συλλήψεις μας, ποτέ δεν γίναμε τρόπαια εν υπνώση στα χέρια των δεσμοφυλάκων μας. Η φυλακή για τους αμετανόητους αντάρτες πόλης δεν αποτελεί ανάκτορο του φόβου , αλλά ένα τόπο αιχμαλωσίας που πεισμώνει και ατσαλώνει πιο πολύ τη θέληση για εξέγερση και ελευθερία.

ii)Η προπαγάνδα προλογίζει τον πόλεμο.

Το ψέμα της εξουσίας καλλιεργεί το φόβο για να γίνει το πέρασμα απ΄το καθεστώς τηςψευτοελευθερίας στο καθεστώς της έκτακτης ανάγκης. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης είναι το μεταμφιεσμένο “αποφασίζουμε και διατάζουμε ”. Αρχές του 2014 , ο υπουργός – πρώην δικαστής Χαράλαμπος Αθανασίου εξέδωσε τελεσίγραφο 100 ημερών για την έναρξη λειτουργίας φυλακών υψίστης ασφαλείας . Επειδή η γνωστή φράση “η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα ” ισχύει και αντίστροφα , την σειρά της πολιτικής προπαγάνδας ενάντια στο αντάρτικο πόλης παίρνουν τώρα τα στρατιωτικά μέτρα. Ανακοινώνεται λοιπόν η μετατροπή των φυλακών Δομοκού σε φυλακές τύπου Γ’ , που την εξωτερική τους φύλαξη θα την αναλάβουν 300 αστυνομικοί , οι οποίοι θα στρατοπεδεύσουν έξω σε ειδικά κτίρια – στρατώνες. Επίσης ήδη έχουν απομακρυνθεί περισσότεροι από τους μισούς “κοινούς” κρατούμενους ώστε τη θέση τους να πάρουν οι “επικίνδυνοι τρομοκράτες” και τα “μέλη του οργανωμένου εγκλήματος” . Δε θα πούμε πολλά για τις φυλακές τύπου Γ’ καθώς τα περισσότερα έχουν ήδη γραφτεί. Πολιτική και σωματική απομόνωση , λογοκρισία αλληλογραφίας , περιορισμός επισκεπτηρίων , απαγόρευση αδειών. . . Μια νέα φυλακή μέσα στην φυλακή , ένας σιδερόφρακτος τόπος λησμονιάς για να ξεχάσουμε τον αγώνα και να ξεχαστούμε ως αιχμάλωτοι. Ένας τσιμεντένιος τάφος που η λήθη θέλει να σβήσει τη θέληση για ελευθερία. Παράλληλα ένα δημόσιο φόβητρο σε κοινή θέα , ένα ελληνικό Γκουαντανάμο για όποιον αμφισβητήσει έμπρακτα και ένοπλα τους ντόπιους έπαρχους της παγκόσμιας δυτικής αυτοκρατορίας.

iii)Αύριο θα έρθουν για σένα . . . .

Ο φόβος είναι διατρητικός και φτάνει ως το κόκκαλο. Η απάντηση στο φόβο δεν είναι να κλείσουμε τα μάτια , αλλά να του επιτεθούμε με όλες μας τις δυνάμεις .

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι φυλακές τύπου Γ’ φτιάχτηκαν για να καταστείλουν το αντάρτικο πόλης , τις επαναστατικές οργανώσεις ( είτε είναι αναρχικές , είτε κομμουνιστικές , είτε είναι μηδενιστικές είτε κοινωνικές ) και τα μέλη τους. Θα ήταν άστοχο όμως να θεωρήσουμε ότι η στρατηγική της εξουσίας περιορίζεται μόνο στη βασική της επιδίωξη. Η εξουσία απ’ τη φύση της είναι επεκτατική. Για αυτό διευρύνει το σιδερένιο πλέγμα της καθολικής αιχμαλωσίας υψίστης ασφαλείας σε συντρόφους ή άτομα τα οποία κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις χωρίς να έχουν αναλάβει την ευθύνη , καθώς και σε “μεγαλο-ποινικούς” που ενοχλούν την αστυνομία.

Πάντως η εμμονή του κράτους με την καταστολή του αντάρτικου πόλης φαίνεται και από το γεγονός πως στο νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ’ υπάρχει ευεργετική διάταξη που προβλέπει μέχρι και την αποφυλάκιση κάθε επίδοξου ρουφιάνου (εκτός αν κατηγορείται ο ίδιος με αντιτρομοκρατικό νόμο) που θα δώσει οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τη δράση ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων . Επίσης, οι ελληνικές αρχές μιμούμενες τους ξένους συναδέλφους τους εισαγάγουν διακριτικά απ’ την πίσω πόρτα το “δέλεαρ ” της δημόσιας αποκήρυξης του αντάρτικου πόλης με αντίτιμο την ευνοϊκή ποινική μεταχείριση των μετανοημένων , σε ζητήματα αδειών και μείωσης ποινής. Δεν είναι μόνο η διάταξη του νομοσχεδίου που ορίζει ως υπεύθυνο τον εισαγγελέα για τη συνέχιση ή όχι της κράτησης σε ειδικές συνθήκες του “φυλακισμένου τρομοκράτη ” μετά τα 4 πρώτα χρόνια (είναι αυτονόητο πως για οποιονδήποτε “τρομοκράτη” παραμένει αμετανόητος μάλλον θα παρατείνεται επ’ αόριστου η κράτηση του σε καθεστώς απομόνωσης τύπου Γ’ ). Είναι και η επίσημη αναφορά του εισαγγελέα εφετών στη διαδικασία πειθαρχικής δίωξης των σωφρονιστικών υπαλλήλων για την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού καθώς ο “ συγκεκριμένος κρατούμενος ουδέποτε αποκήρυξε την τρομοκρατία. Αντιθέτως μέσα από κείμενα του που αναρτήθηκαν στις ιστοσελίδες zougla.gr και athens indymedia εξακολουθούσε να κάνει λόγο για λαϊκό ξεσηκωμό και ένοπλη πάλη . . . ”

Αυτό λειτουργεί ως μικρή προεικόνιση ενός μέλλοντος που δείχνει ότι ακόμα και τα κείμενα ενός “φυλακισμένου τρομοκράτη ” θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη χορήγηση ή μη , άδειας.

Όμως ο επεκτατικός πόλεμος της εξουσίας , όπως ενσαρκώνεται αυτή την περίοδο με τιςφυλακές τύπου Γ’ σε καμία περίπτωση δε μπορεί να οδηγεί τους αναρχικούς σε μια άτακτη φυγή οπισθοχώρησης και άμυνας πίσω από νομικά αναχώματα και αστείες γενικεύσεις πανικού του στυλ “ το κράτος διώκει και φυλακίζει τις αναρχικές ιδέες ”. Όχι , το κράτος επιτίθεται σε αυτούς που τις αναρχικές ιδέες τις κάνουν πράξη , άσχετα αν η αντιτρομοκρατική συχνά συλλαμβάνει συντρόφους ή άτομα που δεν έχουν σχέση με το αντάρτικο πόλης. Η ιδεολογία της θυματοποίησης παράγει από μόνη της θύματα και δυναμώνει τον εχθρό . Όταν κάποιοι είτε από αφέλεια , είτε από σκοπιμότητα , βλέπουν τα φαντάσματα της ουργουελιανής αστυνομίας σκέψης να υπάρχουν στο σήμερα και υποχωρούν στην ηττοπάθεια , το μόνο που καταφέρνουν είναι να φέρνουν πιο κοντά και πιο γρήγορα την μελλοντική καταστολή.

Κάθε βήμα πίσω , καμουφλαρισμένο μέσα στις γνωστές γελοίες δικαιολογίες “μας έχουν ” ,“παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα ” , “δε μας παίρνει τώρα ” είναι χαρισμένο έδαφος στηνπροέλαση του αστυνομικού κράτους .

Το κράτος αν θεωρήσει ότι ξεμπερδεύει με το αντάρτικο πόλης τότε θα επεκτείνει την καταστολή του σε κάθε μορφή άμεσης δράσης που μέχρι σήμερα δεν είχε “αντιτρομοκρατικές” ποινικές κυρώσεις . Γιατί ακόμα και το κράτος σε αντίθεση με κάποιους “αναρχικούς” διαβλέπει τη σύνδεση της πολυμορφίας της άμεσης δράσης με το αντάρτικο πόλης.

Όποιος απομονώνει και περιθωριοποιεί ένα μέσο αγώνα όπως το αντάρτικο πόλης ουσιαστικά ενταφιάζει και αποδυναμώνει όλα τα υπόλοιπα μέσα καθώς τα αφήνει εκτεθειμένα στην επερχόμενη καταστολή.

Το “αύριο θα έρθουν για εσένα….” είναι το αποτέλεσμα του αντι-ένοπλου φετιχισμού πουπροωθούν κάποιοι άκαπνοι βετεράνοι του τίποτα , αντιπροτείνοντας δήθεν την “ συγκρουσιακή μη ένοπλη αναρχία ” . Πολύπλοκοι και βαρύγδουποι ορισμοί για να καλύψουν την δειλία τους.

iv)Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση

Αυτή τη στιγμή στην ελλάδα υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί κρατούμενοι που κατηγορούνται για τη δράση επαναστατικών ομάδων που συμμετέχουν καθώς και κάποιοι σύντροφοι και μερικά άτομα που διώκονται για τις ίδιες υποθέσεις. Πάντα μιλάμε ξεκάθαρα. Οι διαφορετικές αντιλήψεις και αντιθέσεις ανάμεσα μας είναι πάρα πολλές ενώ δε λείπει και η εχθρότητα με κάποιους. Ωςπυρήνας φυλακής της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς θεωρούμε , παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις που έχουμε , πως με τους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τις οργανώσεις που ανήκουν και με τους συντρόφους που διώκονται για αυτές τις υποθέσεις χωρίς να έχουν συκοφαντήσει και να έχουν πει ψέματα για επαναστατικές οργανώσεις , μας συνδέει μια κοινή αναφορά . Η κοινή αναφορά στον ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στην εξουσία πάντα απ’ την μεριά των αμετανόητων εχθρών του καθεστώτος . Όπως έχει ειπωθεί “Τα λόγια χωρίζουν . . . οι πράξεις ενώνουν ” .

Διαβάσαμε την επιστολή – κάλεσμα του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και αποφασίσαμε να στηρίξουμε την πρόταση του .

H Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης ήταν μια από τις λίγες , ίσως και μοναδική δημόσια συλλογική διαδικασία , που σε πείσμα των καιρών στάθηκε ενάντια στην επέλαση των φυλακών υψίστης ασφαλείας . Η πρόταση για την επανεκκίνηση και μετεξέλιξη της σε συνέλευση αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους θεωρούμε ότι αναβαθμίζει τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά και ξεκαθαρίζει το τοπίο . Όποιος σύντροφος / ισσα είναι ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης , αυτομάτως είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους και όποιος είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους που διώκονται για το αντάρτικο πόλης δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει (άσχετα αν συμμετέχει ή όχι , ή αν διαφωνεί σε επιμέρους ζητήματα ) ότι το αντάρτικο πόλης δεν είναι απλώς μέρος της πολυμορφίας του αγώνα ΑΛΛΑ αναπόσπαστο κομμάτι του . . . Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για την πολυμορφία του αγώνα , για την άμεση δράση και το αντάρτικο πόλης . Όμως θεωρούμε πως βρισκόμαστε στην αφετηρία μιας συζήτησης που δεν εξαντλείται σε μια κουβέντα .

Για εμάς είναι σημαντικό η συνέλευση αλληλεγγύης , αν πραγματοποιηθεί , να αποτελέσει ένα γόνιμο έδαφος συζήτησης , τριβής και επικοινωνίας που να προωθεί τη δράση . Όποια συνέλευση αναπαράγει απλώς τον εαυτό της είναι καταδικασμένη να ξεπέσει σε μια βαρετή αγγαρεία . Όταν η συνέλευση μετατρέπεται σε νόμισμα δημοσίων σχέσεων γίνεται προσωποκεντρική και κυρίως ακίνδυνη . Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του χώρου ούτε θα επικαλεστούμε μια ψευτοενότητα που είναι άχρηστη και υποκριτική .

Για εμάς μια συνέλευση αλληλεγγύης μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία για τους νέους κυρίως συντρόφους να απαλλαγούν από τα ιδεολογικά εικονίσματα του παρελθόντος , τους “συνταξιούχους βετεράνους” , και την αδράνεια και να συναντηθούν για να πράξουν . Για αυτό στη πρόταση που έγινε προσθέτουμε , το όνομα της συνέλευσης να γίνει “ συνέλευση αλληλεγγύης και δράσης για τους πολιτικούς κρατούμενους ” . Για να είμαστε ειλικρινείς δεν μας αρέσει να χαρακτηρίζουμε κάποιον απλά ως “αλληλέγγυο” . Δημιουργεί υποσυνείδητα διαχωρισμούς που οδηγούν σε “προσωπικότητες ” και “ ακολουθητές ”. Ένας αναρχικός είναι αυτονόητο ότι είναι αλληλέγγυος , το στοίχημα είναι να γίνει και “ συνένοχος ”. . . ( χωρίς φυσικά να απολέσει την κριτική του)

Επειδή λοιπόν πολλά έχουν γραφτεί και άλλα τόσα έχουν ακουστεί για την αλληλεγγύη , εμείς θα κλείσουμε την τοποθέτηση και τη στήριξη μας στην πρόταση που έγινε με ένα παλιό αλλά επίκαιρο σύνθημα όσο ποτέ . . .

“ Αν οι ‘αθώοι’ αξίζουν μια φορά την αλληλεγγύη μας , τότε οι ‘ένοχοι’ την αξίζουν χίλιες ” . . .

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, FAI-IRF / Πυρήνας φυλακής

Αργυρού Παναγιώτης
Μαυρόπουλος Θεόφιλος
Μπολάνο Δαμιανός
Νικολόπουλος Γιώργος
Νικολόπουλος Μιχάλης
Οικονομίδου Όλγα
Πολύδωρος Γιώργος
Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
Χατζημιχελάκης Χάρης

Φυλακές Κορυδαλλού
10-11-2014

Ενάντια στη λογική της ανάθεσης: Ούτε διανοουμενισμός, ούτε ηλιθιότητα – Wolfi Landstreicher

Στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση, κάθε άτομο πρέπει να πιάνει κάθε εργαλείο που να μπορεί να κάνει δικό του, κάθε όπλο που να μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόνομα, προκειμένου να επιτεθεί σ’ αυτήν την κοινωνία και να πάρει πίσω τη ζωή του. Φυσικά, το ποια εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένα άτομα και με ποιον τρόπο, θα ποικίλει, με βάση τις υποκειμενικές συνθήκες, τις επιθυμίες, τις ικανότητες και τα ιδανικά του, αλλά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα περίεργα γεγονότα, τα οποία αντιμετωπίζουμε, είναι γελοίο να αρνείται κάποιος ένα όπλο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς να διακυβεύεται η αυτονομία, βάσει ιδεολογικών αντιλήψεων.

Η άνοδος του πολιτισμού, μέσα στον οποίο ζούμε, με τους δικούς του κυρίαρχους θεσμούς, είναι βασισμένος πάνω στον καταμερισμό της εργασίας, διαδικασία από την οποία όλες οι δραστηριότητες, που είναι απαραίτητες για τη ζωή, μετατρέπονται σε εξειδικευμένους ρόλους για χάρη της αναπαραγωγής της κοινωνίας. Μια τέτοια εξειδίκευση καταφέρνει να υπονομεύσει την αυτονομία και να ενισχύσει την κυριαρχία, επειδή χρησιμοποιεί συγκεκριμένα εργαλεία -συγκεκριμένες πλευρές ενός ολοκληρωμένου ατόμου- από τη συντριπτική πλειοψηφία και τα τοποθετεί στα χέρια των λίγων, των αποκαλούμενων ειδικών.

Μια από τις πιο θεμελιώδεις εξειδικεύσεις είναι αυτή, η οποία δημιούργησε τον ρόλο του διανοούμενου, του ειδικού στη χρήση της νοημοσύνης. Ο διανοούμενος, όμως, δεν προσδιορίζεται τόσο από την εξυπνάδα, όσο από τη μόρφωση. Σ’ αυτήν την εποχή του βιομηχανικού/υψηλής τεχνολογίας καπιταλισμού, η κυρίαρχη τάξη έχει μικρή χρησιμότητα για την πλήρη ανάπτυξη και άσκηση της νοημοσύνης. Περισσότερο, απαιτεί ειδικές γνώσεις, τον διαχωρισμό της γνώσης σε στενές σφαίρες, που συνδέονται μόνο από την υποταγή τους στη λογική της κυρίαρχης τάξης – τη λογική του κέρδους και της εξουσίας. Συνεπώς, η «νοημοσύνη» του διανοούμενου είναι μια παραμορφωμένη, κατακερματισμένη νοημοσύνη, χωρίς καμία, σχεδόν, δυνατότητα να κάνει συνδέσεις, να κατανοήσει τις σχέσεις ή να κατανοήσει (πόσο μάλλον πολύπλοκες) ολότητες.

Η εξειδίκευση, που δημιουργεί τον διανοούμενο είναι, στην πραγματικότητα, κομμάτι της διαδικασίας της αποβλάκωσης, την οποία η κυρίαρχη τάξη επιβάλλει στους εξουσιαζόμενους. Για τον διανοούμενο, η γνώση δεν είναι η ποιοτική ικανότητα κατανόησης, ανάλυσης και αιτιολόγησης πάνω στην εμπειρία κάποιου ή η χρήση του πόθου των άλλων για την επίτευξη μιας τέτοιας κατανόησης. Η γνώση των διανοούμενων δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη σοφία, η οποία θεωρείται ένας γραφικός αναχρονισμός. Πολύ περισσότερο, είναι η ικανότητα να θυμάσαι ασύνδετα γεγονότα, κομμάτια πληροφοριών, τα οποία έχουν φτάσει να θεωρούνται ως «γνώση». Μόνο μια τέτοια αποδόμηση της σύλληψης της νοημοσύνης θα μπορούσε να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να μιλούν σχετικά με την πιθανότητα της «τεχνητής νοημοσύνης», αναφερόμενοι σε εκείνες τις αποθήκες πληροφοριών και μονάδες διπλής επεξεργασίας, τις οποίες αποκαλούμε ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Αν κατανοήσουμε πως ο διανοουμενισμός είναι η αποδόμηση της νοημοσύνης, τότε μπορούμε να αναγνωρίζουμε ότι ο αγώνας ενάντια στο διανοουμενισμό δεν αποτελείται από την άρνηση των δυνατοτήτων του νου αλλά περισσότερο, από την άρνηση μιας παραμορφωμένης εξειδίκευσης. Ιστορικά, τα ριζοσπαστικά κινήματα έχουν προσφέρει πολλά παραδείγματα τέτοιων αγώνων στην πράξη. Ο Renzo Novatore ήταν γιος ενός χωρικού, ο οποίος πήγε σχολείο μόνο για έξι μήνες. Παρ’ όλ’ αυτά, μελέτησε το έργο των Νίτσε, Στίρνερ, Μαρξ, Χέγκελ, των αρχαίων φιλοσόφων, ιστορικών και ποιητών, όλων των αναρχικών συγγραφέων και όσων περιλαμβάνονται στα διάφορα νέα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά κινήματα, που αναδύθηκαν στην εποχή του. Είχε ενεργή συμμετοχή σε αναρχικές συζητήσεις πάνω σε ζητήματα θεωρίας και πρακτικής, όπως επίσης και σε συζητήσεις πάνω σε καλλιτεχνικά κινήματα. Και τα έκανε όλα αυτά στα πλαίσια μιας έντονης, ενεργά εξεγερσιακής πρακτικής. Σε αντίστοιχο πλαίσιο, και ο Bartolemeo Vanzetti, ο οποίος άρχισε να εργάζεται ως μαθητευόμενος πριν την εφηβεία, συχνά για πολλές ώρες, περιγράφει στη σύντομη αυτοβιογραφία του το πώς περνούσε ένα σημαντικό μέρος της νύχτας, διαβάζοντας φιλοσοφία, ιστορία, ριζοσπαστική θεωρία και πάει λέγοντας, προκειμένου να αρπάξει εκείνα τα εργαλεία, τα οποία η κυρίαρχη τάξη θα του αρνούνταν. Ήταν αυτή η δίψα να κατανοήσει τα εργαλεία του νου, που τον έφερε στην αναρχική προοπτική του. Στα τέλη του 19ου αιώνα, στη Florida, οι κατασκευαστές πούρων ανάγκασαν τα αφεντικά τους να προσλάβουν ανθρώπους, οι οποίοι θα τους διάβαζαν, καθώς εκείνοι θα δούλευαν. Οι άνθρωποι αυτοί διάβαζαν τα έργα των Μπακούνιν, Μαρξ και άλλων ριζοσπαστών θεωρητικών στους εργάτες, οι οποίοι στη συνέχεια συζητούσαν ό,τι είχαν ακούσει. Και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι ριζοσπάστες αλητάμπουρες [1] και οι φίλοι τους θα ίδρυαν τα «hobo colleges», όπου μια μεγάλη ποικιλία ομιλητών θα έδιναν διαλέξεις πάνω σε κοινωνικά ερωτήματα, φιλοσοφία, επαναστατική θεωρία και πρακτική, ακόμα και επιστήμη ή ιστορία, και οι αλητάμπουρες θα συζητούσαν τα ερωτήματα αυτά. Σε κάθε ένα από αυτά τα παραδείγματα, βλέπουμε την άρνηση των εκμεταλλευόμενων να αφήσουν να τους στερήσουν τα εργαλεία της νοημοσύνης. Και, όπως το βλέπω εγώ, αυτή ακριβώς είναι η φύση ενός πραγματικού αγώνα ενάντια στον διανοουμενισμό. Δεν είναι μια αποθέωση της άγνοιας, αλλά μια προκλητική άρνηση να αφαιρεθεί από κάποιον η ικανότητα να μάθει, να σκεφτεί και να κατανοήσει.

Η αποδόμηση της νοημοσύνης, την οποία δημιουργεί ο διανοουμενισμός, αντιστοιχεί σε μια αποδόμηση της δυνατότητας της λογικής, η οποία εκδηλώνεται με την ανάπτυξη του ορθολογισμού. Ο ορθολογισμός είναι η ιδεολογία, η οποία υποστηρίζει πως η γνώση προέρχεται από την ίδια τη λογική. Συνεπώς, η λογική διαχωρίζεται από την εμπειρία, από το πάθος και κατ’ επέκταση από τη ζωή. Η θεωρητική διαμόρφωση αυτού του διαχωρισμού μπορεί να εντοπιστεί σε μεγάλο βάθος χρόνου, στη φιλοσοφία της αρχαίας Ελλάδας. Ήδη, σ’ αυτήν την αρχαία εμπορική αυτοκρατορία, οι φιλόσοφοι διακήρυτταν την αναγκαιότητα της υποταγής των επιθυμιών και των παθών σε μια ψυχρή, ξενέρωτη λογική. Φυσικά, αυτή η ψυχρή λογική προωθούσε τη συγκράτηση – με άλλα λόγια, την αποδοχή του τί είναι.

Από εκείνην την εποχή (και πιθανότατα πολύ νωρίτερα, αφού υπήρχαν καλά ανεπτυγμένα κράτη και αυτοκρατορίες στην Περσία, στην Κίνα και την Ινδία, όταν η Ελλάδα αποτελούνταν ακόμα από αντιμαχόμενες πόλεις-κράτη), ο ορθολογισμός έχει παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην επιβολή της κυριαρχίας. Από την άνοδο της καπιταλιστικής κοινωνικής τάξης, η διαδικασία του εξορθολογισμού έχει επεκταθεί σε όλες τις κοινωνίες, σε όλην την υφήλιο. Είναι, επομένως, κατανοητό το ότι κάποιοι αναρχικοί θα αντιτάσσονταν στην ορθολογικότητα.

Αλλά, αυτή είναι μόνο μια απλή αντίδραση. Αν το εξετάσουμε σε μεγαλύτερο βάθος, γίνεται ξεκάθαρο ότι ο εξορθολογισμός, που επιβάλλεται από όσους βρίσκονται στην εξουσία, είναι ενός συγκεκριμένου είδους. Είναι η ποσοτική ορθολογικότητα της οικονομίας, η ορθολογικότητα της ταυτότητας και της μέτρησης, η ορθολογικότητα, η οποία εξισώνει και διασπά, ταυτόχρονα, όλα τα πράγματα και τα όντα, χωρίς να αναγνωρίζει καμία σχέση, πέρα από εκείνην της αγοράς. Και ακριβώς όπως ο διανοουμενισμός είναι η παραμόρφωση της νοημοσύνης, η ορθολογικότητα της ποσότητας είναι η παραμόρφωση της λογικής, γιατί είναι μια λογική ξέχωρη από τη ζωή, μια λογική βασισμένη στην πραγμοποίηση.

Όσο εκείνοι που κυβερνούν επιβάλλουν αυτήν την παραμορφωμένη ορθολογικότητα πάνω στις κοινωνικές σχέσεις, προωθούν τον παραλογισμό ανάμεσα σε όσους εκμεταλλεύονται. Στις εφημερίδες και στα έντυπα, στην τηλεόραση, στα ηλεκτρονικά παιχνίδια για την τηλεόραση και τον υπολογιστή, στις ταινίες… Μέσω των ΜΜΕ, βλέπουμε τη θρησκεία, την προκατάληψη, την πίστη στο αναπόδεικτο και την ελπίδα ή τον φόβο του αποκαλούμενου μεταφυσικού να επιβάλλεται και τον σκεπτικισμό να αντιμετωπίζεται ως ψυχρή και απαθής άρνηση του θαύματος. Είναι προς όφελος της κυρίαρχης τάξης αυτοί, οι οποίοι εκμεταλλεύεται, να ζουν στην άγνοια, με μια περιορισμένη και συνεχώς μειούμενη δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους για οτιδήποτε αξιοσημείωτο ή μια δυνατότητα ανάλυσης της κατάστασης, των κοινωνικών σχέσεων, που βιώνουν και των γεγονότων, που συμβαίνουν στον κόσμο. Η διαδικασία αποβλάκωσης επηρεάζει τη μνήμη, τη γλώσσα και την ικανότητα κατανόησης των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, των πραγμάτων και των γεγονότων σε ένα βαθύτερο επίπεδο και αυτή η διαδικασία εισβάλλει βίαια και σ’ εκείνες τις περιοχές, που θεωρούνται πνευματικές. Η αδυναμία των μεταμοντέρνων θεωρητικών να κατανοήσουν κάθε ολότητα, μπορεί εύκολα να συνδεθεί με την παραμόρφωση της νοημοσύνης.

Δεν είναι αρκετό το να εναντιωθούμε στην παραμορφωμένη ορθολογικότητα, που επιβάλλεται από την κοινωνία, πρέπει, επίσης, να αντισταθούμε στην αποβλάκωση και στον παραλογισμό, που επιβάλλει η κυρίαρχη τάξη σ’ εμάς τους υπόλοιπους. Αυτός ο αγώνας απαιτεί την επανοικειοποίηση της δυνατότητας της σκέψης, της λογικής, της ανάλυσης των υποκειμενικών συνθηκών και της επικοινωνίας της πολυπλοκότητάς τους. Απαιτεί, επίσης, να ενσωματώσουμε αυτήν την ικανότητα με το σύνολο των ζωών μας, των παθών, των επιθυμιών και των ονείρων μας.

Οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας ψεύδονταν. Και οι ιδεολόγοι, που παράγουν τις ιδέες, που υποστηρίζουν την κυριαρχία και την εκμετάλλευση, εξακολουθούν να λένε το ίδιο ψέμα: ότι, δηλαδή, το αντίθετο της νοημοσύνης είναι το πάθος. Αυτό το ψέμα έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της κυριαρχίας. Δημιούργησε μια παραμορφωμένη νοημοσύνη, η οποία βασίζεται πάνω στην ποσοτική, οικονομίστικη ορθολογικότητα και έχει περιορίσει την ικανότητα του μεγαλύτερου μέρους των εκμεταλλευόμενων και των αποκλεισμένων, να κατανοήσουν τις συνθήκες, στις οποίες ζουν και να πολεμήσουν έξυπνα εναντίον τους. Αλλά, στην πραγματικότητα, το αντίθετο του πάθους δεν είναι η νοημοσύνη, αλλά η αδιαφορία και το αντίθετο της νοημοσύνης δεν είναι το πάθος, αλλά η ηλιθιότητα.

Επειδή θέλω, ειλικρινά, να σταματήσω την κυριαρχία και την εκμετάλλευση και να αρχίσω να ανοίγω τις πιθανότητες της δημιουργίας ενός κόσμου, όπου δε θα υπάρχουν ούτε εκμεταλλευτές, ούτε εκμεταλλευόμενοι, σκλάβοι ή αφεντικά, επιλέγω να κατανοήσω όλη μου τη νοημοσύνη με πάθος, χρησιμοποιώντας κάθε νοητικό όπλο -μαζί με τα φυσικά-, προκειμένου να επιτεθώ στην ισχύουσα κοινωνική τάξη. Δεν απολογούμαι γι’ αυτό, ούτε θα φροντίσω για όσους, από τεμπελιά ή λόγω ιδεολογικών αντιλήψεων για τα όρια του πνεύματος των εκμεταλλευόμενων τάξεων, αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τη νοημοσύνη τους. Δεν είναι απλά ένα επαναστατικό αναρχικό εγχείρημα, που διακυβεύεται σ’ αυτόν τον αγώνα. Είναι η ολοκλήρωσή μου ως άτομο και η πληρότητα της ζωής που επιθυμώ.

Σ.τ.μ.: [1] Στο αγγλικό κείμενο χρησιμοποιείται η λέξη hoboes, πληθυντικός του hobo, που αναφέρεται σε μετανάστες εργάτες ή άστεγους πλανόδιους, χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ γύρω στα 1890.

——–

Μετάφραση: Inter Arma

Πηγή: The Anarchist Library

Μπροσούρα: Όταν ο φασισμός φοράει τον πράσινο μανδύα του. ”ΟΙΚΟΦΑΣΙΣΜΟΣ”

Η μπροσούρα

Κατεβάστε την πατώντας κλίκ στο από κάτω:

oikofasismos

Αν είναι η απεργία αμαρτία…

Εδώ και λίγες μέρες υπήρχαν ψίθυροι για απεργία των εργαζόμενων τεχνικών στο ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο. Η είδηση δεν κυκλοφόρησε ευρέως, ελάχιστα δημοσιεύματα χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Κι επειδή το πρόγραμμα δεν διεκόπη καθόλου, και μάλιστα επειδή ουδεμία αναφορά έγινε στο γεγονός ακόμα κι από εκπομπές πολιτικού περιεχομένου του σταθμού, πολλοί μιλούσαν για ράδιο αρβύλα. Από χτες το βράδυ επιβεβαιώθηκε και μάλιστα δια στόματος του διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού, Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος σε σχετικό σχόλιο στην εκπομπή του ανέφερε : «Φαντάζομαι και το σωματείο τους έκρινε ότι… πάνω στην επερώτηση στη Βουλή και τα λοιπά, θα έπρεπε να υπάρξει ένα θέμα, Εκβιασμό δεν το λες. Αλλά το λες, ρε παιδί μου! Πώς να το πω;…».
Ο κύριος Αρβανίτης λοιπόν, θεωρεί εκβιασμό την διεκδίκηση των δεδουλευμένων. Θεωρεί εκβιασμό την απεργία. Θεωρεί τους εννέα τεχνικούς που πληρώθηκαν προνομιούχους λόγω της δύναμης που έχουν «Υπήρξε θέμα με απεργία στο Κόκκινο. Εννέα τεχνικούς έχουμε εδώ, οι οποίοι αποφάσισαν να κλείσουν το Κόκκινο και βεβαίως αποφασίσαμε να προωθηθεί η πληρωμή αυτών… Εκβιαστικό ήταν, οπότε πληρώθηκαν οι εννέα τεχνικοί και το κόκκινο δεν έκλεισε. Και δεν πληρώθηκαν οι άλλοι… Αυτή είναι μία αντίληψη που έχουν οι τεχνικοί και έπρεπε να το κάνουμε ή έπρεπε να πάμε σε μία τέτοια σύγκρουση…», και τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους που παραμένουν απλήρωτοι.
Εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων λοιπόν. Αυτό μας λέει ο κύριος Αρβανίτης.΄Ο,τι οι τεχνικοί και το σωματείο τους είναι εκβιαστές, και μάλιστα σε βάρος των υπολοίπων…
Αυτό που δεν μας λέει ο κύριος Αρβανίτης είναι για τον εκβιασμό της εκάστοτε εργοδοσίας που αφήνει απλήρωτο τον εργαζόμενο και την τακτική του διχασμού που ακολουθεί ώστε οι εργαζόμενοι να μην είναι ποτέ ενωμένοι στις διεκδικήσεις τους. Δεν μας λέει για τη βία του να είσαι απλήρωτος και χρεωμένος, και παράλληλα να συνεχίζεις να εργάζεσαι με την ελπίδα ό,τι θα σου καταβληθούν τα δεδουλευμένα.
Τι ακριβώς είναι ο εργαζόμενος; Γρανάζι του κομματικού μηχανισμού που βάζει πλάτες για το επερχόμενο όραμα; Που απεργεί ανάλογα με τις επερωτήσεις στη βουλή; Και εν τέλει, η αριστερά δεν είναι αυτή που μιλά για την δύναμη των σωματείων όταν τα μέλη συσπειρώνονται και διεκδικούν; Από πότε το σωματείο ταυτίζεται με μοχλό βίας;
Ο κύριος Αρβανίτης είναι διευθυντής σε έναν κομματικό σταθμό, που υπερασπίζεται τον εαυτό του και την αναγκαιότητά του πέραν του οξύμωρου (κομματικό + ΜΜΕ) λόγω της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ και της φίμωσης των αντίθετων φωνών. Είναι επίσημο μέσο του ΣΥΡΙΖΑ, ενός πολιτικού κόμματος που διεκδικεί την εξουσία για να ακολουθήσει πολιτικές που θα στηρίξουν την εργατική τάξη. Με τις απαράδεκτες δηλώσεις του ο Κώστας Αρβανίτης στρώνει το βούτυρο στο ψωμί όσων ευαγγελίζονται ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χειρότερο καθεστώς άμα τη αναλήψει της εξουσίας. Ο Άδωνης Γεωργιάδης σήμερα στο τουίτερ δεν έχασε την ευκαιρία να «καρφώσει» τον κύριο Αρβανίτη σχολιάζοντας καυστικά «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν με κάνουν παρέα εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνώ απολύτως με τον @karvanitis…”
Αυτό όμως που προκαλεί επίσης την απορία, είναι η μουδιασμένη στάση των υπόλοιπων εργαζόμενων στο ΚΟΚΚΙΝΟ. Μέχρι ώρας δεν έχει βγει κανείς, πέραν του σωματείου των τεχνικών το οποίο επιδεικνύει άριστα αντανακλαστικά, να στηλιτεύσει το απαράδεκτο των δηλώσεων της διεύθυνσης, οι οποίες προσβάλουν, μειώνουν και υποτιμούν όλους τους εργαζόμενους.
Το δημόσιο άδειασμα είναι παραπάνω από επιβεβλημένο.
Αλλιώς θα πρέπει να ξανασυστηθούμε κάποιοι από την αρχή. Και σίγουρα όχι μέσα από τα επαναστατικά μας στάτους στο φβ.

*το κείμενο αλιεύθηκε από το FB

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=vItpX2R10Eg[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IGsHneHD6a8&list=UUgfVwHKl0dlOYdZUiS_jMZA[/youtube]

Η ανακοίνωση της απεργίας :

http://www.eter.gr/eter/2014/10/03/48%CF%89%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BA-2/