Οι περίφημες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους δανειστές κατέληξαν στη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου που σημαίνει ουσιαστικά την αποδοχή εκ μέρους τους του μνημονίου που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά το Νοέμβρη του 2012. Παρά την επαίσχυντη αυτή πράξη εναντίον του λαού η κυβέρνηση εξακολουθεί να λέει ψέματα ότι κατήργησε το μνημόνιο , όμως δεν τόλμησε να φέρει αυτή τη συμφωνία παράτασης στη Βουλή. Η υποκρισία τους αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο, όταν ως αντιπολίτευση κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι νομοθετούσαν με τις περίφημες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που ψηφίζονταν με τη μέθοδο του κατεπείγοντος, χωρίς να συζητιούνται ουσιαστικά, μιλώντας για καταπάτηση του Συντάγματος και αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ενώ οι ίδιοι τώρα, δεν τόλμησαν να φέρουν στη Βουλή τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ο νεοφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ, αφού παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια, αφού αποδέχτηκε το μνημόνιο βαφτίζοντάς το «συμφωνία, συμβόλαιο ή γέφυρα» αποδέχτηκε και τη τρόικα βαφτίζοντάς την ως «θεσμούς» διακηρύσσοντας γελοιωδώς την κατάργησή της. Στο τέλος αποδέχτηκαν και την αξιολόγηση αφού τις τελευταίες μέρες τα τεχνικά κλιμάκια του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –των θεσμών πλέον όπως αποκαλούνται- που αποτελούνται από τους ίδιους αμείλικτους δήμιους γραφειοκράτες και τεχνοκράτες που βρίσκονται στην υπηρεσία των δανειστών, βρίσκονται στην Αθήνα, για να κάνουν την αξιολόγηση των δημοσιοοικονομικών στοιχείων βάσει του υπάρχοντος μνημονιακού προγράμματος που αποδέχτηκαν στις 20 Φεβρουαρίου. Τι σημασία έχει αν οι τεχνοκράτες της τρόικας κάνουν την αξιολόγηση στα ξενοδοχεία που διαμένουν, και όχι στα υπουργεία όπως γινόταν πριν. Η αξιολόγηση σημαίνει έλεγχος και επιτήρηση εκ μέρους των δανειστών των μεταρρυθμίσεων και των υποχρεώσεων που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις βάσει των μνημονίων για να πληρωθεί το χρέος. Η χούντα της υπερεθνικής ελίτ που επιβλήθηκε από το Μάη του 2010 συνεχίζει απρόσκοπτα με όργανο αυτή τη φορά την αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πόσα ψέματα μας είπαν από την αρχή που ανέλαβαν την εξουσία; Μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί ότι είναι yes man σε όλα, ενώ η «αντίσταση» τους στηρίζεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση, για να εξαπατήσουν το λαό. Όχι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στις συνομιλίες τους με τους εταίρους δανειστές ή στον τρόπο διαχείρισης των όσων τους ζητούν. Όμως στο τέλος κατέληξαν να αποδέχονται ότι τους ζητούν: χρέος, μνημόνια, τρόικα, αξιολόγηση και είναι βέβαιο ότι το καλοκαίρι του 2015 θα αναγκαστούν να υπογράψουν τρίτο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης. Αυτή η προδοσία και η διάψευση των προεκλογικών τους εξαγγελιών δημιουργεί τριγμούς και στο εσωτερικό τους. Είναι γελοίο το γεγονός ότι ενώ έχουν αποδεχτεί το χρέος και ότι είναι οφειλέτες ζητούν χρηματοδότηση χωρίς να υλοποιούν αυτά που υποτίθεται έχουν συμφωνήσει να εφαρμόσουν στις 20 Φεβρουαρίου. Η έλλειψη ρευστότητας και η οικονομική ασφυξία που ασκούν οι δανειστές μέχρι να αρχίσει να υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που συμφώνησε περιορίζουν να περιθώρια να ασκήσει κοινωνική πολιτική αφού εξ αρχής επέλεξε αντί να ανακουφίσει το λαό που μαστίζεται από τη φτώχια, την πείνα και την εξαθλίωση, προτίμησε να αναγνωρίσει το μη βιώσιμο, όπως έλεγαν προεκλογικά χρέος, και να συνεχίσει να πληρώνει τους δανειστές, όπως το ΔΝΤ, το οποίο μέσα στο Μάρτιο έλαβε δόσεις ύψους 2,2 δις. ευρώ και μέχρι το καλοκαίρι θα λάβει άλλα 4 δις. Σε αντίθεση με το περίφημο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση με το οποίο ρίχνει ξεροκόμματα στον πεινασμένο λαό και το οποίο κοστολογείται γύρω στα 200 εκ. ευρώ, πολύ λιγότερα από ότι οι ίδιοι διακήρυξαν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αφού μέσα σε δύο μήνες από τις εκλογές έχουν αποδεχτεί τα πάντα: χρέος, μνημόνια, τρόικα, αξιολόγηση, επιβεβαιώνοντας τη θέση μας ως Επαναστατικός Αγώνας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει ολοκληρωτικά σε όλα τα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης, ήρθε δια στόματος του υπουργού Οικονομίας η δήλωση ότι παγώνουν οι προεκλογικές δεσμεύσεις, οι οποίες θα υλοποιηθούν σε βάθος τετραετίας, όπως ακριβώς έχουν πει για την αύξηση του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, που δε θα γίνει άμεσα αλλά θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2016. Ουσιαστικά όλα παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Είναι ο ίδιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στη συνάντηση με τον εκπρόσωπο του Eurogroup Ντάισελμπλουμ μίλησε για «λιτό βίο», ενώ αυτός ζει μέσα στην πολυτέλεια και φωτογραφίζεται σε γαλλικό lifestyle περιοδικό με την πλούσια σύζυγό του στη βίλα του. Μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για «λιτό βίο» όταν οι ίδιοι οι βουλευτές του αμείβονται με 7.000 ευρώ το μήνα, όταν τελικά δεν απαρνούνται τα δωρεάν υπηρεσιακά αυτοκίνητα, όταν οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός αμείβονται με δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα και παράλληλα ρίχνουν ξεροκόμματα –που ούτε καν τα έχουν ρίξει ακόμα – σε έναν πεινασμένο λαό που εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι και άποροι, χωρίς κανένα εισόδημα, ενώ πολλοί ζουν με 400 ευρώ και λιγότερο το μήνα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή παρά τις τριβές στις συνομιλίες με τους εταίρους δανειστές είναι η μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη για το σύστημα και τη διαχείριση της κρίσης, αφού εγγυάται την κοινωνική ειρήνη. Γι’ αυτό και στα πλαίσια της εθνικής ομοψυχίας στηρίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής άρχουσας τάξης που τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά της υπερεθνικής ελίτ, ΣΕΒ, καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτό άλλωστε ταιριάζει και με την επικοινωνιακή τακτική που μιλά για έναν λαό που ξανακερδίζει την περηφάνεια και την αξιοπρέπειά του και ορθώνει το ανάστημά του στη γερμανική Ευρώπη, στη Μέρκελ και τον κακό Σόιμπλε. Και αυτή η τακτική ταιριάζει γάντι με τη θεωρία της συνωμοσίας και της υπονόμευσης της κυβέρνησης από κύκλους και από την Ευρώπη και από την Ελλάδα έτσι ώστε να συσπειρώσει το έθνος και το λαό γύρω από την πατριωτική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αντιγερμανισμός είναι ένα χαρτί που το παίζουν πολλοί. Προσπάθησε να το παίξει και η κυβέρνηση Σαμαρά το περασμένο φθινόπωρο. Και είναι γενικά κάτι που το επικαλούνται πολλές πολιτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή ως την αντιιμπεριαλιστική άκρα αριστερά. Όμως ο αντιγερμανισμός είναι μια γραμμή που αποπροσανατολίζει και σπέρνει τη σύγχυση γιατί το πρόβλημα δεν είναι η Γερμανία, αν και παίζει σοβαρότατο ρόλο, στην υποστήριξη της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι η υπερεθνική οικονομική ελίτ στους κόλπους της οποίας υπάρχουν οξείες αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμοί και το ίδιο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ στις συνομιλίες με τους εταίρους δανειστές σε συνδυασμό με την μη τήρηση των συμφωνιών της 20ης Φεβρουαρίου και την έλλειψη ρευστότητας, έχουν φέρει στην επιφάνεια το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας και της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ που προέρχεται από την πλευρά των δανειστών οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το ελληνικό πρόγραμμα πριν η ελληνική κυβέρνηση υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, παγιδευμένος μέσα στις αντιφάσεις του είναι εντελώς ανίκανος να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας και της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ που θα γινόταν γιατί οι δανειστές θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ αναξιόπιστο ως διαπραγματευτή και διαχειριστή της κρίσης στην Ελλάδα και δεν συνεχίζουν τη χρηματοδότηση του προγράμματος αφήνει άθικτο το πρόβλημα του χρέους. Το μνημόνιο του 2010 δεσμεύει την περιουσία του ελληνικού δημοσίου συνολικά εκ μέρους των δανειστών οι οποίοι μπορούν να την κατασχέσουν για αποπληρωμή του χρέους σε περίπτωση που δεν μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει και υπάρξει πιστωτικό γεγονός. Η περιουσία του ελληνικού δημοσίου δεν καλύπτεται από κανενός είδους εθνική κυριαρχία. Το μνημόνιο του 2010 δεσμεύει τις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν μπορούν να κάνουν στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους με δική τους πρωτοβουλία. Το PSI δηλαδή το κούρεμα του χρέους το 2012 έγινε με πρωτοβουλία των δανειστών και δε μετέβαλε ουσιαστικά τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Αυτοί που επωφελήθηκαν ήταν οι ξένες τράπεζες, δηλαδή η υπερεθνική ελίτ, ενώ αυτοί που ζημιώθηκαν ήταν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροομολογιούχοι. Επίσης, ενώ μέχρι το 2010 το ελληνικό χρέος υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο και τους ελληνικούς νόμους, το μνημόνιο το έθεσε υπό το αγγλοσαξονικό δίκαιο που απαγορεύει τη διαγραφή του με πρωτοβουλία του οφειλέτη και απαγορεύει τη μετατροπή του σε ένα οποιοδήποτε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα. Έτσι ώστε η Ελλάδα να μείνει για πάντα αλυσοδεμένη στο ζυγό του υπερεθνικού κεφαλαίου και τον δανειστών.
Η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Φεβρουαρίου σημαίνει αποδοχή όλων των παραπάνω όρων. Έτσι ουσιαστικά όπως είχαμε πει ως Επαναστατικός Αγώνας απαντώντας στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή και έξοδος από την ευρωζώνη, παραμένοντας όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διατηρώντας το μνημόνιο όχι μόνο δεν θα μείωνε το χρέος αλλά το αύξανε, αφού το χρέος θα παρέμενε σε ευρώ και η δραχμή θα ήταν υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ κατά 40% τουλάχιστον. Έτσι ούτε ελπίδα αποπληρωμής του χρέους θα υπάρχει, αφού παραμένει μη βιώσιμο, θα επιδεινωνόταν τα επίπεδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης επειδή η αγοραστική δύναμη των ήδη φτωχών εργαζομένων θα μειώνονταν ακόμα περισσότερο ενώ οι τιμές θα παρέμεναν υψηλές, θα είχαμε μια δραχμή όπως αυτή της κατοχής, χωρίς καμιά αξία, δεν θα υπήρχε καμία σοβαρή πιθανότητα ανασυγκρότησης μιας εγχώριας κι όσο γίνεται πιο αυτάρκης βιομηχανίας και παραγωγής και θα υπήρχε μικρή πιθανότητα να είναι ανταγωνιστικά τα εγχώρια προϊόντα σε μια διεθνή αγορά που αντιμετωπίζει κρίση. Το ζήτημα του νομίσματος από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα. Μόνο η μη αναγνώριση του συνόλου του χρέους κι η μονομερής διαγραφή του με την κατάργηση του μνημονίου και την απαγκίστρωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα άρχιζε να δίνει διέξοδο στον λαό και σε συνδυασμό με την κατάσχεση και την απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής και κρατικής περιουσίας και την κοινωνικοποίηση τους θα δοθεί ώθηση στην ανασυγκρότηση της οικονομίας. Μόνο όμως μια κοινωνική επανάσταση μπορεί να δώσει μια τέτοια λύση, μόνο ο ένοπλος λαός θα μπορούσε να δώσει διέξοδο, ανατρέποντας την εξουσία της υπερεθνικής ελίτ και των ελληνικών κυβερνήσεων συνεργατών τους πετώντας στα σκουπίδια της ιστορίας τα κόμματα και το φαύλο και διεφθαρμένο σύστημα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Όμως ακόμα κι αν γινόταν υποθετικά μια χρεωκοπία και έξοδος από το ευρώ, υπό τις παρούσες συνθήκες με πρωτοβουλία των δανειστών που θα άφηνε την Ελλάδα να στραγγαλιστεί οικονομικά και να χρεοκοπήσει, αυτό θα ήταν ένα ανυπολόγιστο πλήγμα στην αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινού νομίσματος. Ένα πλήγμα στην αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συνιστούσε πλήγμα στην αξιοπιστία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος προκαλώντας παράλληλα σεισμό, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην παγκόσμια οικονομία λόγω της αλληλεξάρτησης των οικονομικών λειτουργιών του συστήματος διεθνώς. Αν και τα πράγματα πιθανόν να είναι καλύτερα όσο αφορά τον τρόπο διαχείρισης από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους από ότι ήταν πριν 3 χρόνια όταν η Ελλάδα έφτασε πολύ κοντά στην χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ, γιατί με τα μνημόνια οι δανειστές εξασφάλισαν τα χρήματα τους, ακόμα και τώρα το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ δεν είναι κάτι το οποίο ξέρουν να το διαχειριστούν με δεδομένο τις διαφωνίες και τους ανταγωνισμούς που υπάρχουν στο εσωτερικό του μπλοκ εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της υπερεθνικής ελίτ. Μόνο ένα οργανωμένο επαναστατικό αντικαπιταλιστικό και αντικρατικό κίνημα θα μπορούσε να δώσει ελπίδες στον λαό και στην κοινωνία προσφεύγοντας στον ένοπλο αγώνα.
Την διετία 2010-2012 χάθηκε μια ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να αποτινάξει και να ανατρέψει την εξουσία της υπερεθνικής ελίτ και των ντόπιων συνεργατών τους, των μνημονιακών κυβερνήσεων. Όμως τίποτα δεν τελείωσε. Αρκετοί ίσως πιστεύουν ότι μια πτώση της σημερινής μνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε ώθηση στην ακροδεξιά και στους φασίστες. Όμως ο φασισμός είναι ήδη καθεστώς στην Ελλάδα εδώ και χρόνια με την υπογραφή των μνημονίων.
Φασισμός δεν είναι πια μόνο οι κλασσικοί εθνικιστές και οι νοσταλγοί των ναζί, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και των δικτατοριών. Φασισμός είναι η εξουσία της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ. Είναι η εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που υπαγορεύουν τις εντολές τους στα εθνικά κοινοβούλια μαριονέτες. Φασίστες είναι οι κατέχοντες των πλούτο. Φασιστική είναι η πολιτική των κεντρικών τραπεζών που επιβάλουν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας και ευθανασίας. Η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα που θα το στήριζε η υπερεθνική ελίτ για να εφαρμόσει τις επιταγές της, γιατί είναι ένα κόμμα εθνικιστικό και αντιευρωπαϊκό. Στηρίζεται και στηρίζει μια κοινωνική βάση που αποτελείται όχι από το τμήμα εκείνο της ελληνικής άρχουσας τάξης που τα συμφέροντα του διαπλέκονται με το υπερεθνικό κεφάλαιο αλλά από το μικρομεσαίο κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες και εμπόρους της μεσαίας τάξης τους συντηρητικούς μικροαστούς τα πιο καθυστερημένα και αποκρουστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, που δεν τα βάζουν με την εξουσία και αυτούς που ευθύνονται για τα δεινά του λαού, αλλά με τους πιο φτωχούς των φτωχών και τους πιο εξαθλιωμένους δηλαδή τους μετανάστες. Η Χρυσή Αυγή μόνο ως εφεδρική δύναμη υποστήριξης μιας μνημονιακής κυβέρνησης με ακροδεξιά ατζέντα θα μπορούσε να έχει ρόλο, όπως ήθελε κι η κυβέρνηση Σαμαρά πριν την δολοφονία Φύσσα.
Δεν ζούμε στην εποχή του εθνικού καπιταλισμού ή του μεσοπόλεμου αλλά στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα που έχει αποδεχτεί το μνημόνιο, έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, όμως οι αντιφάσεις του αποτελούν εστία πιθανής σοβαρής αποσταθεροποίησης καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση τον θεωρεί αναξιόπιστο ως εταίρο και διαπραγματευτή. Όμως είναι εξίσου πιθανό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρήσει ολοκληρωτικά στον εκβιασμό του οικονομικού στραγγαλισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα αναγκαστεί να εφαρμόσει όλα αυτά για τα οποία έχει βάλει την υπογραφή του, δηλαδή τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί ένα επαναστατικό κίνημα για να εκμεταλλευτεί αυτή την αστάθεια, για να βγάλει την χώρα όχι μόνο έξω από την ευρωζώνη αλλά έξω κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την οικονομία της αγοράς και να ανατρέψει τον καπιταλισμό και το κράτος. Οι αγωνιστές στην Ελλάδα θα πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα των καιρών και να οργανωθούν σε ένα κίνημα με ξεκάθαρους στόχους και ο στόχος δεν είναι άλλος από την επανάσταση. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόταση του Επαναστατικού Αγώνα «ας κάνουμε στην Ελλάδα την αρχή για μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση» παραμένει επίκαιρη.
Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
Φυλακές Δομοκού