Εδώ και λίγες μέρες υπήρχαν ψίθυροι για απεργία των εργαζόμενων τεχνικών στο ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο. Η είδηση δεν κυκλοφόρησε ευρέως, ελάχιστα δημοσιεύματα χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Κι επειδή το πρόγραμμα δεν διεκόπη καθόλου, και μάλιστα επειδή ουδεμία αναφορά έγινε στο γεγονός ακόμα κι από εκπομπές πολιτικού περιεχομένου του σταθμού, πολλοί μιλούσαν για ράδιο αρβύλα. Από χτες το βράδυ επιβεβαιώθηκε και μάλιστα δια στόματος του διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού, Κώστα Αρβανίτη, ο οποίος σε σχετικό σχόλιο στην εκπομπή του ανέφερε : «Φαντάζομαι και το σωματείο τους έκρινε ότι… πάνω στην επερώτηση στη Βουλή και τα λοιπά, θα έπρεπε να υπάρξει ένα θέμα, Εκβιασμό δεν το λες. Αλλά το λες, ρε παιδί μου! Πώς να το πω;…».
Ο κύριος Αρβανίτης λοιπόν, θεωρεί εκβιασμό την διεκδίκηση των δεδουλευμένων. Θεωρεί εκβιασμό την απεργία. Θεωρεί τους εννέα τεχνικούς που πληρώθηκαν προνομιούχους λόγω της δύναμης που έχουν «Υπήρξε θέμα με απεργία στο Κόκκινο. Εννέα τεχνικούς έχουμε εδώ, οι οποίοι αποφάσισαν να κλείσουν το Κόκκινο και βεβαίως αποφασίσαμε να προωθηθεί η πληρωμή αυτών… Εκβιαστικό ήταν, οπότε πληρώθηκαν οι εννέα τεχνικοί και το κόκκινο δεν έκλεισε. Και δεν πληρώθηκαν οι άλλοι… Αυτή είναι μία αντίληψη που έχουν οι τεχνικοί και έπρεπε να το κάνουμε ή έπρεπε να πάμε σε μία τέτοια σύγκρουση…», και τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους που παραμένουν απλήρωτοι.
Εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων λοιπόν. Αυτό μας λέει ο κύριος Αρβανίτης.΄Ο,τι οι τεχνικοί και το σωματείο τους είναι εκβιαστές, και μάλιστα σε βάρος των υπολοίπων…
Αυτό που δεν μας λέει ο κύριος Αρβανίτης είναι για τον εκβιασμό της εκάστοτε εργοδοσίας που αφήνει απλήρωτο τον εργαζόμενο και την τακτική του διχασμού που ακολουθεί ώστε οι εργαζόμενοι να μην είναι ποτέ ενωμένοι στις διεκδικήσεις τους. Δεν μας λέει για τη βία του να είσαι απλήρωτος και χρεωμένος, και παράλληλα να συνεχίζεις να εργάζεσαι με την ελπίδα ό,τι θα σου καταβληθούν τα δεδουλευμένα.
Τι ακριβώς είναι ο εργαζόμενος; Γρανάζι του κομματικού μηχανισμού που βάζει πλάτες για το επερχόμενο όραμα; Που απεργεί ανάλογα με τις επερωτήσεις στη βουλή; Και εν τέλει, η αριστερά δεν είναι αυτή που μιλά για την δύναμη των σωματείων όταν τα μέλη συσπειρώνονται και διεκδικούν; Από πότε το σωματείο ταυτίζεται με μοχλό βίας;
Ο κύριος Αρβανίτης είναι διευθυντής σε έναν κομματικό σταθμό, που υπερασπίζεται τον εαυτό του και την αναγκαιότητά του πέραν του οξύμωρου (κομματικό + ΜΜΕ) λόγω της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ και της φίμωσης των αντίθετων φωνών. Είναι επίσημο μέσο του ΣΥΡΙΖΑ, ενός πολιτικού κόμματος που διεκδικεί την εξουσία για να ακολουθήσει πολιτικές που θα στηρίξουν την εργατική τάξη. Με τις απαράδεκτες δηλώσεις του ο Κώστας Αρβανίτης στρώνει το βούτυρο στο ψωμί όσων ευαγγελίζονται ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χειρότερο καθεστώς άμα τη αναλήψει της εξουσίας. Ο Άδωνης Γεωργιάδης σήμερα στο τουίτερ δεν έχασε την ευκαιρία να «καρφώσει» τον κύριο Αρβανίτη σχολιάζοντας καυστικά «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν με κάνουν παρέα εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνώ απολύτως με τον @karvanitis…”
Αυτό όμως που προκαλεί επίσης την απορία, είναι η μουδιασμένη στάση των υπόλοιπων εργαζόμενων στο ΚΟΚΚΙΝΟ. Μέχρι ώρας δεν έχει βγει κανείς, πέραν του σωματείου των τεχνικών το οποίο επιδεικνύει άριστα αντανακλαστικά, να στηλιτεύσει το απαράδεκτο των δηλώσεων της διεύθυνσης, οι οποίες προσβάλουν, μειώνουν και υποτιμούν όλους τους εργαζόμενους.
Το δημόσιο άδειασμα είναι παραπάνω από επιβεβλημένο.
Αλλιώς θα πρέπει να ξανασυστηθούμε κάποιοι από την αρχή. Και σίγουρα όχι μέσα από τα επαναστατικά μας στάτους στο φβ.
*το κείμενο αλιεύθηκε από το FB
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=vItpX2R10Eg[/youtube]
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IGsHneHD6a8&list=UUgfVwHKl0dlOYdZUiS_jMZA[/youtube]
Η ανακοίνωση της απεργίας :