Στις 20 Απρίλη θα ξεκινήσει η δίκη μελών και στελεχών της χρυσής αυγής στην ειδική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το πού θα γίνει η δίκη αλλά η ίδια η ύπαρξη και η δράση ναζιστών σε κάθε περιοχή, η φτώχεια και η υποβάθμιση στην οποία μας έχει καταδικάσει η εγχώρια και διεθνής οικονομική ολιγαρχία και ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός που μας επιβάλλεται καθημερινά, είτε έχει σβάστικα, είτε έχει το όνομα της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και του “καλού της χώρας και της οικονομίας”. Φυσικά ως κάτοικοι, ως κομμάτι της κοινωνίας του Κορυδαλλού, είναι αυτονόητο ότι δε θέλουμε ούτε καν να κυκλοφορούν φασίστες στην περιοχή που ζούμε και δουλεύουμε, όπως επίσης ότι δε θέλουμε η περιοχή να μετατρέπεται σε μια αστυνομοκρατούμενη ανοιχτή φυλακή. Είναι γεγονός ότι η περιοχή θα είναι επί μήνες ασφυκτική για όλους τους κατοίκους της, με ένστολους και μη φασίστες κάθε μέρα στους δρόμους όπου περπατάμε και ζούμε. Το κράτος, οι δικαστές και η αστυνομία πρέπει να καταλάβουν ότι οι φασίστες στον Κορυδαλλό είναι ανεπιθύμητοι και ότι η πόλη δε θα είναι φιλόξενη.
Δεν περιμένουμε από το κράτος, τα δικαστήρια και την αστυνομία να καταστρέψουν το φασισμό, γνωρίζουμε από το παρελθόν και το παρόν ότι ο φασισμός δεν καταστρέφεται από την εξουσία αφού αποτελεί μέρος της, συγκοινωνούν δοχείο, και μάλιστα στη χειρότερη και πιο σκοτεινή για την ανθρωπότητα εκδοχή της. Παρόλ’ αυτά η δίκη της ΧΑ δε μας είναι αδιάφορη αφού αποτελεί από μόνη της ένα συγκεκριμένο πολιτικό γεγονός, ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της πολιτικής εξέλιξης των πραγμάτων, με πολλές παραμέτρους. Δυστυχώς όμως αρκετός κόσμος, οι περισσότερες πολιτικές οργανώσεις και πρώτα τα πολιτικά κόμματα κάνουν ακόμα το λάθος να συντηρούν την αυταπάτη ότι το Κράτος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και ο Φασισμός είναι δύο εχθρικά πράγματα και όχι οι δύο όψεις του ίδιου συστήματος κυριαρχίας. Δεν πρέπει κανείς να έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτή τη Δικαιοσύνη που είναι σχεδόν απόλυτα ελεγχόμενη από εξουσιαστικούς και επιχειρηματικούς κύκλους, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, που καταστρέφει τους φτωχούς με εξοντωτικές ποινές ενώ την ίδια ώρα χαϊδεύει τους πλούσιους και όσους έχουν χρήμα ή άκρες για να τη βγάλουν καθαρή. Που συγκαλύπτει, αθωώνει ή αποφασίζει γελοίες ποινές-χάδι για τους πολιτικούς, τους καταχραστές δημοσίου χρήματος και άλλα μεγαλο-λαμόγια, όπως έγινε πρόσφατα με τον Παπακωνσταντίνου. Που κρατάει στη φυλακή δεκάδες κοινωνικούς αγωνιστές και επαναστάτες, που κρατάει χιλιάδες σε ομηρία με περιοριστικούς όρους, αναστολές ή υποδικίες. Πρόκειται για ένα σύστημα δικαιοσύνης που εμείς έτσι κι αλλιώς δεν αναγνωρίζουμε και πολεμάμε ως βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος κυριαρχίας.
Η ΧΑ έχει φτιάξει το δικό της “στόρυ”, κάνοντας το άσπρο μαύρο, για να κρατηθεί στην επιφάνεια: υποτίθεται ότι διώκεται πολιτικά λόγω της αντισυστημικότητάς της, ότι είναι η μόνη που υφίσταται πολιτικές διώξεις λόγω της δράσης και της ιδεολογίας της κλπ. Φυσικά, οι χρυσαυγίτες είναι “πολιτικοί κρατούμενοι” όσο και ο Τσοχατζόπουλος, δηλαδή ένας ακόμα παίκτης του εξουσιαστικού παιχνιδιού ο οποίος έχει πέσει προσωρινά και εν μέρει σε δυσμένεια για κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους. Στην πραγματικότητα η ΧΑ εδώ και 20 χρόνια απολαμβάνει πλήρη ασυλία ή/και υποστήριξη από τη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία, την ΕΥΠ και από πολιτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους με δεκάδες τρόπους, ενόσω διέπραττε εκατοντάδες επιθέσεις και εγκλήματα εις βάρος μεταναστών εργατών, πολιτικών χώρων, αγωνιστών και άλλων νεολαίων. Πανταχού παρούσα ήταν η συνενοχή και η φυσική συμμετοχή αστυνομικών της ΕΛΑΣ. Ακόμα και σήμερα που όντως διώκονται κάποια μέλη των ταγμάτων εφόδου, στελέχη και κεφάλια της οργάνωσης, αυτό συμβαίνει με μια μετριοπαθή διαχείριση, όπως έχουν δείξει διεξοδικά πολλοί αναλυτές και δικηγόροι [πχ. δίωξη με βάση τον απλό 187 (εγκληματική οργάνωση) και όχι με τον αντιτρομοκρατικό 187Α κλπ.], ενώ επίσης δε διώκονται διάφοροι (αν και ήταν αρχικά στη δικογραφία ή αν και έγινε πασίγνωστος ο ρόλος τους) στρατιωτικοί και αστυνομικοί συνεργάτες και στελέχη της ΧΑ. Εννοείται πώς στη φυλακή απολαμβάνουν αντίστοιχη ασυλία, προνόμια και διευκολύνσεις. Με τα κουστούμια, σαν κύριοι και σπάνια με χειροπέδες, ενώ οι αγωνιστές υφίστανται καθημερινά εμπόδια, βασανιστήρια και εξευτελισμούς. (Φυσικά αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στις συνθήκες του εγκλεισμού, τις φυλακές, τις ειδικές συνθήκες κράτησης και τους αντιτρομοκρατικούς νόμους 187 και 187Α, είναι οι αναρχικοί και κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι της Δημοκρατίας, όπως συμβαίνει και αυτό τον καιρό με την πολυήμερη απεργία πείνας.) Τώρα που είναι γνωστή σε όλους η αδερφική σχέση της ΧΑ με την αστυνομία, τη δικαιοσύνη, τους κρατικούς μηχανισμούς, τις μυστικές υπηρεσίες και τα υψηλά πολιτικά πρόσωπα, οι ρουφιάνοι και φίλοι της αστυνομίας, τα τσιράκια του Μπαλτάκου και της ΝΔ, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των μεγαλοσυμφερόντων που το παίζουν αντισυστημικοί λαϊκοί αγωνιστές, ας μη μιλάνε για πολιτικές διώξεις. Ας συνεχίσουν να προσπαθούν να κρατηθούν στην πολιτική επιφάνεια προσφέροντας -ανοιχτά και δημόσια- υπηρεσίες και δουλικότητα σε ντόπια και ξένα επιχειρηματικά και εξουσιαστικά συμφέροντα.
Το κράτος έχει επιλέξει να κρατήσει τη ΧΑ σε ημι-ύπαρξη, δεν την πολεμάει, δεν τη διαλύει αλλά τη συντηρεί. Με βάση αυτό μπορούμε να αναμένουμε ένα αντίστοιχο αποτέλεσμα: ίσως βαριές ποινές για μερικά μέλη των ταγμάτων εφόδου, μεσαίες ποινές για μερικά προβεβλημένα πρόσωπα και χαλαρές για άλλους. Όπως και να ‘χει, είναι φανερό ότι διάφορα μέρη του συστήματος εξακολουθούν να στηρίζουν τους φασίστες και σε μια επόμενη φάση θα τους προωθήσουν ώστε να επιτύχουν τους σκοπούς τους στο έδαφος που έχουνε ήδη στρώσει. Ετσι κι αλλιώς οι φασιστικές ιδέες και πρακτικές, και διαχέονται, και εφαρμόζονται στην κοινωνική πλειοψηφία, με τις νεοφιλελεύθερες «μνημονιακές» πολιτικές της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ. και της Εγχώριας Οικονομικής Ελίτ χωρίς μεγάλες αντιστάσεις και προσφάτως με “αριστερό” πρόσημο, ακόμα και αν για κάποιο διάστημα επιλεχθεί μια ελάχιστα ηπιότερη “αριστερή” διαχείριση.
Όπως έχει ειπωθεί εδώ και εκατό περίπου χρόνια και έχουμε ξαναγράψει, “καμία κυβέρνηση δεν πολεμά τον φασισμό για να τον καταστρέψει και θα τον χρησιμοποιήσει όταν τον χρειαστεί”. Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και Φασισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου καπιταλιστικού νομίσματος. Όσο δεν καταστρέφεται το σύστημα εκμετάλλευσης των πολλών προς όφελος των λίγων, όσο σαπίζει στη δίνη της διαρκούς κρίσης του, ο φασισμός θα υπάρχει και θα διευρύνεται. Οι φασίστες δεν έχουν τίποτα να φοβούνται από το κράτος. Αυτό που φοβούνται είναι το λαϊκό και εργατικό κίνημα των χιλιάδων προλετάριων που θα τους σαρώσει μαζί με το σύστημα και τα συμφέροντα που υπηρετούν. ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña Απρίλης 2015 http://pasamontana.blogspot.gr/
