Όταν ο (εν αναμονή) βασιλιάς ξεγυμνώθηκε…
Στις 06/11/2014 ομόφωνα το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ζωγράφου αποφάσισε την κατεδάφιση μέρους του περιβάλλοντος τοίχου του κτήματος της Βίλας Ζωγράφου.
Ως αιτιολόγηση για αυτήν την κίνηση από μεριάς της δημοτικής αρχής προβάλλεται αφενός και για μια ακόμα φορά το επιχείρημα “να ανοίξει η βίλα στο λαό του Ζωγράφου”. Αφετέρου η αξιοποίηση της συγκεκριμένης απόφασης στη δικαστική διαμάχη του δήμου με την οικογένεια Ζωγράφου, η οποία αφορά στην έφεση της οικογένειας σχετικά με την απόφαση του συμβουλίου της επικρατείας που χαρακτηρίζει το σύνολο του κτήματος κοινόχρηστο χώρο πρασίνου με συγκεκριμένες δυνατότητες χρήσης για τα κτίρια εντός του κτήματος.
Η συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου καταγγέλλει τη συγκεκριμένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που κατατέθηκε ως πρόταση από τη δημοτική παράταξη με την οποία εκλέχτηκε η νυν Δήμαρχος κα Τίνα Καφατσάκη που στηρίχτηκε προεκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ.
Σε προηγούμενη δημόσια τοποθέτησή μας έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στο ρόλο που καλείται να παίξει ο συγκεκριμένος πολιτικός φορέας στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Συνοπτικά για να μην ξεχνιόμαστε :
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται στην παρούσα φάση ν’ αποτελεί την επιλογή του κεφαλαίου για την έξοδό του από την κρίση. Ως τέτοια θα φροντίσει αυτό να γίνει ξανά στις πλάτες των εργατών και των εργατριών, ξανά εις βάρος αυτών που κρατούν τον (καπιταλιστικό) κόσμο σε κίνηση μέσω της δικής τους εργασίας.
Ούτε φαντάσματα βλέπουμε, ούτε κακεντρεχείς είμαστε. Τα παραπάνω ήδη αποτυπώνονται στις επιλογές των νεοεκλεγεισών δημοτικών διοικήσεων που στηρίζονται από το ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά: Στο δήμο Καισαριανής, προκυρήχθηκαν δίμηνες θέσεις εργασίας για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Στο Βύρωνα πεντάμηνα κοινωφελή προγράμματα εργασίας στο δήμο, που έχουν ήδη καταγγελθεί από το σωματείο των εργαζομένων. Στη Λειβαδειά αποφασίζονται νύχτες διευρυμένου ωραρίου καταστημάτων (“Λευκές Νύχτες”). Την ίδια ώρα που σε γειτονιές και στο κέντρο της Αθήνας γίνονται αδιαμεσολάβητοι αγώνες ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στη γειτονιά μαςδιοργανώνονται απεργοσπαστικοί “μαραθώνιοι ειρήνης”, από μια διοίκηση η οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ενάντια στις αξιολογήσεις των εργαζομένων στο δήμο. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό…
Δεν περιμέναμε τίποτα παραπάνω από ένα κόμμα, το οποίο αναμένοντας την άνοδό του στην εξουσία, είναι παντελώς απόν από όλες τις ταξικές διεκδικήσεις, από όλους τους αγώνες, ενώ ταυτόχρονα δίνει κάλπικες ελπίδες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που προσπαθεί να τις εξαργυρώσει στις κάλπες.
Το έχουμε πει και το ξαναλέμε: Καταστολή δε σημαίνει μόνο επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων, δε σημαίνει μόνο διώξεις και φυλακίσεις. Καταστολή είναι και η οποιαδήποτε προσπάθεια έξωθεν παρέμβασης στον τρόπο που έχουν επιλέξει να δρουν αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, που ξεφεύγουν από οποιονδήποτε κομματικό έλεγχο. Στις γειτονιές μας, η Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής οργάνωσε δημόσια καλεσμένη και προπαγανδισμένη αντιφασιστική εκδήλωση για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες. Η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάρισε την εκδήλωση, διοργανώνοντας την ίδια μέρα και ώρα προβολή της ομιλίας του Τσίπρα στη ΔΕΘ. Και σα να μην έφτανε αυτό, απαίτησε από μια συλλογικότητα που 8 χρόνια δρα ανοιχτά και δημόσια, να παίρνει άδεια από τις δημοτικές αρχές για να διοργανώνει εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους όπως πλατείες, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής κλπ. Χώρους στους οποίους η ελεύθερη πρόσβαση και δράση νοηματοδοτείται όχι από σφραγίδες δημάρχων, αλλά από τους αγώνες που γίνονται σε αυτούς και για αυτούς. Προφανώς και η συλλογικότητα δε δέχτηκε να έρθει σε κανενός είδους διαπραγμάτευση με τις δημοτικές αρχές. Στο Βύρωνα και λίγες μέρες μετά την κατάληψη του αναψυκτηρίου του πάρκου της Ανάληψης από κόσμο των γειτονιών μας, ο Δήμαρχος Κατωπόδης ανάρτησε κείμενο στο διαδίκτυο στο οποίο απειλεί να εκκενώσει την κατάληψη μόνο και μόνο για να μείνει εντός των προεκλογικών του διακηρύξεων. Και όλα τα παραπάνω από εκπροσώπους ενός κόμματος που πρίν δύο χρόνια, όταν ακόμα έβλεπε την εξουσία με τα κιάλια, έβγαζε πύρινους λόγους για την υπεράσπιση των καταλήψεων Villa Amalias και Σκαραμαγκά, κατά του κακού Δήμαρχου Καμίνη και του φασίστα υπουργού Δημόσιας Τάξης Δένδια.
Σε μας λοιπόν είναι σαφέστατο:
Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για τη μάντρα της Βίλας Ζωγράφου είναι κομμάτι μιας γενικότερης επίθεσης κατασταλτικού και αφομοιωτικού χαρακτήρα. Όχι μόνο απέναντι στις καταλήψεις – αυτοοργανωμένους χώρους, αλλά απέναντι στο σύνολο του κόσμου που μάχεται και αγωνίζεται αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά. Προφανώς το ζήτημα δεν είναι η δικαστική διαμάχη στην οποία εμπλέκεται η δημοτική αρχή, αλλά η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τον πραγματικό τους στόχο, που είναι η καταστολή της κατάληψης, στη συσπείρωση γύρω από την υποτιθέμενη υπεράσπιση του δημοσίου χαρακτήρα της Βίλας απέναντι στους “κακούς της οικογένειας Ζωγράφου”. Συσπείρωση που δεν περιλαμβάνει μόνο τους συντηρητικούς δεξιούς, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και τους δήθεν ριζοσπάστες αριστερούς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, όπως φάνηκε και από την ομοφωνία στη λήψη της απόφασης.
Εξίσου αποπροσανατολιστικό είναι και το δεύτερο επιχείρημα για το γκρέμισμα μέρους της μάντρας που το σχετίζουν με τη διευκόλυνση της πρόσβασης του “ λαού του Ζωγράφου ” στο χώρο. Είναι τουλάχιστον χυδαίο να ξεστομίζονται τέτοια λόγια από αυτούς που το πρώτο τους μέλημα μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους ήταν να κλείσουν τις εισόδους του πάρκου Ειρήνης από τη πλευρά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, υλοποιώντας ένα πάγιο αίτημα του δηλωμένα ακροδεξιού παπά. Αυτοί που προεκλογικά μιλούσαν για ανοιχτούς και δημόσιους χώρους, μετεκλογικά επιχειρούν κινήσεις που ούτε οι προηγούμενες, συντηρητικές κατ’ αυτούς, διοικήσεις δεν τόλμησαν να κάνουν, εξυπηρετώντας τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Απέναντι σε όλα αυτά, η πραγματικότητα των τελευταίων 3 χρόνων τους διαψεύδει παταγωδώς. Από τον Οκτώβριο του 2011 που απελευθερώθηκε ο χώρος, το κτήμα της Βίλας είναι πάντα προσβάσιμο, και οι διαδικασίες της κατάληψης ανοιχτές, μακριά από οποιεσδήποτε διαμεσολαβήσεις και ιεραρχίες. Αποτελεί ζωτικό χώρο και κέντρο αγώνα για συλλογικότητες και άτομα που κινούνται και δρουν στις ανατολικές συνοικίες αλλά και ευρύτερα.
Δηλώνουμε λοιπόν προς πάσα κατεύθυνση ότι κάθε απόπειρα υλοποίησης της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου αποτελεί επιθετική κίνηση και ως τέτοια θ’ απαντηθεί από όλο τον κόσμο που βιώνει την κατάληψη ως μέρος της καθημερινότητάς του και ως κομμάτι του αγώνα.
